🎙رویارویی با سپاه حر 🌱قصه های حضرت رقیه ¹¹ با طنین ِثنا خانوم :) تهیه شده در ‹ ࢪاديو ڪآغذي! ›

#مکتوبات 📜 •🖋 «وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدِینَ لَهُمْ بِالتَّمْکِینِ مِنْ قِتَالِکُم» به کوچکی نقشی که داری، نگاه نکن! نگاه کن مسئولیت تو کدام خیمه‌گاه را «آماده‌تر» می کند؟ همه نقش ها لازم و ملزوم اند، این سر فصل را در جان روضه ها باید دید، با روضه بهتر می شود «اثر نقش‌ها» را باور کرد. برای نبرد باید «زمینه‌ها» را آماده کرد، همه می دانند بدون «پشتیبانی» قوی طرحی انجام نمی‌شود! این قضیه از کلان تا خرد، از کل تا جزء مصداق دارد: مثلا برای لگدکوب کردن بهتر پیکر یک دشمن باید اسب ها را تجهیز کرد، این زحمت به عهده نیروهای پشت صحنه خواهد بود، برادران با اخلاص «ستادی» که کسی آن‌ها را در میدان نمی بیند ولی از نیروهای «صفی» پشتیبانی می کنند! فلذا این نقش ها لازم است: «اَسرَجَت، اَلجَمَت...» یا مثلاً برای قوت قلب فرمانده باید همکاری کرد و الا امثال عمر سعد آن‌قدر جرئت ندارند که اولین تیر را در چله کمان بگذارد و جماعتی را شاهد بگیرد که نبرد را او آغاز کرده است. این زحمت بر عهده نقش‌های «سیاهی لشکر» است. نقش‌هایی برای دل‌گرمی فرماندهان: «شَایَعَت، بَایَعَت، تَابَعَت...» روضه اصحاب چیست؟ | علی اصغر علوی