مباحث‌من در گفتگوی امشب بر محور چند سوال بود: ۱. چرا درپوشی بر دهانه رسانه‌ها و شبکه‌های خبری فاسد و حزبی منفعت‌‌خیز گذاشته نمی‌شود؟ ۲. چرا ما یک رسانه استیبل،پایدار و شایع نداریم که با سریعترین عملکرد، جلوگیری از تشویش اذهان و افکار عمومی بکند؟ ۳. روایت سالم و آنالیز ریالیتی از جریان اجتماع حامیان حجاب در ورزشگاه آزادی چه بود؟

” امروزه عامه جهانیان از طریق هزاران ابزارآلات گوناگون و تکنولوژی‌های مدرن در تکاپو فراهم‌سازی #آرامش_روحانی و طمانینه قلبی هستند و لحظه‌به‌لحظه این اسباب بروزرسانی می‌شوند و هر لحظه پیشرفت و توسعه منحصربفردی را خلق می‌کنند، ولیکن؛ هنوز منشأ و سرچشمهِ آرامشِ حقیقی، ابدی، ازلی و فناناپذیر که «#حسین_علیه‌السلام» باشد را نمی‌فهمند. نمی‌فهمند که این خاصیت و طبیعتِ #سرشت_حسینی است که یک قدم و یک تنفس در محترق‌ترین و سوزان‌ترین ناحیه جهانی، چنان التیام و دل آسایی به زائر عطا می‌کند که مغنی از هرگونه تکنولوژی و تراپیست می‌شود. «صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاَ يَعْقِلُونَ» در این میان، محبت و هواخواهی و حمایت از #مظلومان_فلسطینی نیز مهم‌ترین مسئله‌ای است که در زیارت #اربعین مورد تدقیق قرار می‌گیرد. زائران با یادآوری مظلومیت و ستم‌دیدگی مردم #فلسطین و دعا و ثنا برای استقلال و حرّیت و عدالت، نشان می‌دهند که ایستادگی و استقرار در برابر ظلم و تعدّی، و حمایت از مظلومان، از اصول اساسی دین #اسلام است. این همبستگی و حمایت، نمادی از عشق و وفاداری به ارزش‌های انسانی و اسلامی است که امام حسین علیه‌السلام برایشان، خود و فرزندانش را فدا کرد. #اربعین، نه تنها یک آیین و رسم مذهبی است، بلکه یک نهضت و اهتزازِ اجتماعی و فرهنگی عظیم است که پیام‌های گران‌مایه‌ای از عشق، وفاداری، همبستگی، مظاهرت و حمایت از جبهه حق و مظلومان را به جهان مخابره می‌کند. #اربعین‌_حسینی، فرصتی برای تجدید عهد با ارزش‌های انسانی و اسلامی و تقویت روحیه مقاومت و ایستادگی در برابر «#رژیم_صهیونسیتی» است. + یک معیار سنجش عمق انسانیت و انقلابی‌بودن: چقدر برای کامیابی و پیروزی #فلسطین و نابودی و اضمحلال #اسرائیل‌ ملعون و غاصب در اربعین دعا می‌کنیم و از امام حسین علیه‌السلام طلب میکنیم؟ ✍️ سجاد انجم‌شعاع

🌹 #اربعین، فرصتی برای تقویت روحیه مقاومت در برابر «#رژیم_صهیونسیتی» است. 🇵🇸 محبت و حمایت از #مظلومان_فلسطینی مهم‌ترین مسئله‌ای است که در زیارت #اربعین مورد تدقیق قرار می‌گیرد. زائران با یادآوری مظلومیت و ستم‌دیدگی مردم #فلسطین و دعا برای استقلال و حرّیت و عدالت، نشان می‌دهند که ایستادگی و استقرار در برابر ظلم و تعدّی، و حمایت از مظلومان،از اصول اساسی دین #اسلام است. این همبستگی و حمایت، نمادی از عشق و وفاداری به ارزش‌های انسانی و اسلامی است که امام حسین علیه‌السلام برایشان، خود و فرزندانش را فدا کرد. #اربعین، نه تنها یک آیین و رسم مذهبی است، بلکه یک نهضت و اهتزازِ اجتماعی و فرهنگی عظیم است که پیام‌های گران‌مایه‌ای از عشق، وفاداری، همبستگی، مظاهرت و حمایت از جبهه حق و مظلومان را به جهان مخابره می‌کند. #اربعین‌، فرصتی برای تجدید عهد با ارزش‌های انسانی و اسلامی و تقویت روحیه مقاومت و ایستادگی در برابر «#رژیم_صهیونسیتی» است. #اربعین، یک معیار سنجش عمق انسانیت و انقلابی‌بودن است چقدر برای کامیابی و پیروزی #فلسطین و نابودی و اضمحلال #اسرائیل‌ ملعون و غاصب در اربعین دعا می‌کنیم و از امام حسین علیه‌السلام طلب میکنیم؟ ✍️ سجاد انجم‌شعاع #اربعین 🇮🇷کانال‌های نشریه عبرتهای عاشورا 🇵🇸 🌍 @ebratha_ir ایتا 🌍 @ebratha.org سروش

« انتقاد عفونت‌زا » انتقاد و گله‌مندیِ مطابق با مبادی اسلامی یکی از اصول برجسته و حیاتی در تعاملات اجتماعی‌ِحقیقی و مجازی است. خرده‌گیری نسبت به یک مسئول در نظام طاغوتی، با تنقید نسبت به یک مسئول در نظام اسلامی بسیار متفاوت است. بایسته‌ها و ضروریات انتقاد در جامعه اسلامی به چه صورت است؟ ۱. نیت خالصانه و اصلاح‌گرانه: انتقاد باید با نیت صواب و اصلاح و سازندگی انجام شود. غایت از آن باید بهبود وضعیت و رفع مشکلات باشد، نه تخریب و تضعیف شخصیت‌ها و نهادها. و ما أُمِروا إلا لِيَعبدوا الله مُخلِصينَ له الدِّينَ... ۲. احترام به کرامت انسانی: انتقاد دیپلماتیک، باید به کرامت و شخصیت افراد، احترام و کرنش ببخشد. بهره‌جویی از الفاظ توهین‌آمیز و تحقیرآمیز نه تنها کج‌خلقی و رذل است، بلکه می‌تواند باعث ایجاد تنش و توفیر شود. افسوس بر مجاهدی که مجاهد دیگر را ریش‌دراز و عمامه‌صورتی و هزاران القاب خفت‌بار دیگر می‌نامد... عسى أن يَكُنَّ خَيراً مِنهُنّ وَلَا تَلمِزوا أَنفُسَكم وَلَا تَنابَزوا بالألقاب بِئسَ الإسمُ لِإسمُ الفُسُوقُ بَعدَ الإِيمان... ۳. استناد به منابع موثق: انتقاد باید منوط بر یقینیات و منابع معتبر و مستند باشد. بهره‌جویی از شایعات، ظنّیات و گمان‌های شاذ می‌تواند به بی‌اعتمادی و تفرقه دامن زند. يا أيها الذين آمنوا اجتنبوا كثيرا من الظن إن بعض الظن إثم... ۴. اهمیت به دیدگاه مخالف(دگراندیش): این منش و این کردار، احترام به تنوع دیدگاه‌ها و تقویت فرهنگ گفت‌وگو را مصور میکند. وَ شاوَرهم فی الامر... ۵. ارائه راهکار راشد و سازنده: انتقاد باید حاوی راهکاری هوشیارانه، طریقی چهارچوب‌دار و منوالی راشد برای معالجه و جبران مافات باشد. ادع الی سبیل ربک بالحکمة والموعظة الحسنة وجادلهم بالتی هی احسن ... ۶. پاس‌داشتن عدالت و انصاف: نمی‌توان به سبب کشمش‌های شخصی یا حزب سیاسی، انتقاد غیرمنصفانه و جانبدارانه انجام داد. وَلَا يَجرِمَنَّكم شَنَانُ قَوم على ألا تَعدِلُوا اعدِلُوا هو أَقرَبُ لِلتَقوَى... ۷.تعیین زمان و مکان مساعد و توجه به تأثیرات اجتماعی: انتقاد در جامعه اسلامی باید با توجه به تأثیرات اجتماعی آن انجام شود و نباید مخرب باشد، نباید همبستگی و وفاق را عفونی کند. انتقادی که باعث ایجاد تفرقه و کشمش در جامعه شود، نمی‌تواند سازنده و مفید باشد بلکه یک عفونت است. إِنّمَا المؤمِنُونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحُوا بَينَ أَخَوَيک... ✍ سجاد انجم‌شعاع

⁉️« چگونگی انتقاد سازنده » 🔴انتقاد و گله‌مندیِ مطابق با مبادی اسلامی یکی از اصول برجسته و حیاتی در تعاملات اجتماعی‌ِحقیقی و مجازی است. ♦️بایسته‌ها و ضروریات انتقاد نسبت بیکدیگر در جریان خودی وانقلابی به چه صورت است؟ ۱. نیت خالصانه و اصلاح‌گرانه: انتقاد باید با نیت صواب و اصلاح و سازندگی انجام شود. غایت از آن باید بهبود وضعیت و رفع مشکلات باشد، نه تخریب و تضعیف شخصیت‌ها و نهادها. و ما أُمِروا إلا لِيَعبدوا الله مُخلِصينَ له الدِّينَ... ۲. احترام به کرامت انسانی: انتقاد دیپلماتیک، باید به کرامت و شخصیت افراد، احترام و کرنش ببخشد. بهره‌جویی از الفاظ توهین‌آمیز و تحقیرآمیز نه تنها کج‌خلقی و رذل است، بلکه می‌تواند باعث ایجاد تنش و توفیر شود. افسوس بر مجاهدی که مجاهد دیگر را ریش‌دراز و عمامه‌صورتی و هزاران القاب خفت‌بار دیگر می‌نامد... عسى أن يَكُنَّ خَيراً مِنهُنّ وَلَا تَلمِزوا أَنفُسَكم وَلَا تَنابَزوا بالألقاب بِئسَ الإسمُ لِإسمُ الفُسُوقُ بَعدَ الإِيمان... ۳. استناد به منابع موثق: انتقاد باید منوط بر یقینیات و منابع معتبر و مستند باشد. بهره‌جویی از شایعات، ظنّیات و گمان‌های شاذ می‌تواند به بی‌اعتمادی و تفرقه دامن زند. يا أيها الذين آمنوا اجتنبوا كثيرا من الظن إن بعض الظن إثم... ۴. اهمیت به دیدگاه مخالف: این منش و این کردار، احترام به تنوع دیدگاه‌ها و تقویت فرهنگ گفت‌وگو را مصور میکند. وَ شاوَرهم فی الامر... ۵. ارائه راهکار راشد و سازنده: انتقاد باید حاوی راهکاری هوشیارانه، طریقی چهارچوب‌دار و منوالی راشد برای معالجه و جبران مافات باشد. ادع الی سبیل ربک بالحکمة والموعظة الحسنة وجادلهم بالتی هی احسن ... ۶. پاس‌داشتن عدالت و انصاف: نمی‌توان به سبب کشمش‌های شخصی یا حزب سیاسی، انتقاد غیرمنصفانه و جانبدارانه انجام داد. وَلَا يَجرِمَنَّكم شَنَانُ قَوم على ألا تَعدِلُوا اعدِلُوا هو أَقرَبُ لِلتَقوَى... ۷.تعیین زمان و مکان مساعد و توجه به تأثیرات اجتماعی: انتقاد در جامعه اسلامی باید با توجه به تأثیرات اجتماعی آن انجام شود و نباید مخرب باشد، نباید همبستگی و وفاق را عفونی کند. انتقادی که باعث ایجاد تفرقه و کشمش در جامعه ولایی شود، نمی‌تواند سازنده و مفید باشد بلکه یک عفونت است. إِنّمَا المؤمِنُونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحُوا بَينَ أَخَوَيک... ✍ سجاد انجم‌شعاع 🇮🇷کانال‌های نشریه عبرتهای عاشورا 🇵🇸 🌍 @ebratha_ir ایتا 🌍 @ebratha.org سروش

✍بازنشر یادداشت «هفت بایسته و ضرورت برای انتقاد در جامعه اسلامی» در رسانه خبرگزاری رسمی حوزه https://hawzahnews.com/xd3pJ

یکی از ضروری‌ترین عبادات مومنین، آگاهی نسبی از تاریخ به خصوص تاریخ اسلام است. دانستن تاریخ از ضروریات است. امت اسلام عاقبت به خیر نمی‌شود، اگر تاریخ را خوب نفهمد. تصور غالب این است که بزرگ‌ترین خسارت وارده از جریان باطل در لایه جعل، جعل حدیث بوده است. در حالی که این طور نیست. اساسی‌ترین آسیب، در جعل تاریخ است. این قدری که تلاش کردند تاریخ به ما درست عرضه نشود، در انحراف روایات تلاش نکرده‌اند. کیان شیعه نسبت به تهدید جعل حدیث آگاه است؛ اصلا برای همین است که علم رجال را ایجاد کرده تا روی سر روایت‌ها بایستد و بر صحت آن نظارت کند. اما عجیب است که چنین حساسیتی نسبت به جعل و انحراف در موضوعات تاریخی کم‌تر به چشم می‌خورد. اول بایستی نسبت به اهمیت موضوع ملتفت شویم. به نظرم همین گزاره در اثبات بایستی تاریخ کفایت است که اگر تاریخ ندانیم، در دو مسئله ویژه اختلال خواهیم داشت: «تشخیص امروز - پیش‌بینی فردا» یکی از محورهای جهاد دستگاه باطل آن است که آن طور که باید، تاریخ دوران پیامبر به امروز منتقل نگردد. این امر در دو مقدمه تشریح می‌گردد. در مقدمه اول: در این بستر جریان باطل سه کار عمده در طول تاریخ انجام داده است: 1. حذف. در طول تاریخ تلاش بسیاری از سوی باطل برای حذف نقاط حساس و پیش‌برنده هویت شیعه انجام گرفته است. چرا حرم اباعبدالله را 17 بار خراب کرده‌اند؟ زمین کربلا را شخم زدند. که چه؟ که مسئله هویت‌بخشی امام حسین را حذف کنند. 2. وقتی زورشان به حذف نرسید، کم‌رنگ می‌کنند. اصل عنصری را نمی‌توان دست زد، اما کارکرد عالی آن را در جامعه توحیدی تنزل می‌دهند. مثلا اگر قرار است با امام حسین به ظهور برسیم، به شفای یک مریض بسنده می‌کنیم. این سرمایه کبیر را برای یک حل یک مشکل صغیر خرج کنیم. 3. وقتی نتوان چیزی را حذف کرد، تحریفش می‌کنند. در سه مدل رخ می‌دهد: یک) چیزی هست و می‌گویند نیست. دو) چیزی نیست و می‌گویند هست. این دو خیلی خطرناک نیست. کارکرد هم ندارد. موثر هم نمی‌شود. تحریف خطرناکی که کماکان وجود دارد: سه) بولدکردن قسمتی از حقیقت و نمایاندن آن به عنوان تمام حقیقت. بی‌بی‌سی سردمدار این روش در مدیای امروز است. متاسفانه باید گفت که تاریخ تحولات پیش و حین دوران پیامبر دستخوش تحریف این چنینی شده است. در مقدمه دوم: در اسلام، مکانیسمی برای مدیریت رفتاری فردی/جمعی مسلمین وجود دارد که از آن تحت عنوان تولی و تبری نام برده می‌شود. مدیریت محبت و نفرت سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ در حوزه محبت، شیعه بحمدلله در وضعیت خوبی (نه عالی) است. اربعین، هیئت‌ها، مراسمات مذهبی و.. که روز به روز در حال گسترده شدن است را می‌توان نشانه‌ای دال بر این امر در نظر گرفت. اما وقتی باطل، حریف جریان محبت نمی‌شوند، اجازه نمی‌دهند به دشمن واحد برسیم. در حوزه نفرت، در تشخیص دشمن اختلال ایجاد می‌کنند. حال، دشمن واحد را چه طور می‌توان تشخیص داد؟ در دل تاریخ دشمن واحد مشخص است که کیست! البته نه تاریخی که عموما نقل شنیده می‌شود، بلکه تاریخی که از اسناد معتبر خوانده می‌شود. اگر می‌خواهید در امت اسلام به دشمن مشترک و واحد برسید، اول باید قرائت صحیحی از تاریخ داشته باشید. حالا با این مقدمات، تاریخ تحولات حول رسول الله را از 300 سال قبل از بعثت به بعد بررسی کنیم. یهود در قرآن، همان جریان انحرافی امت موسی (اما به قدمتی طولانی‌تر) است که در امم پیامبران به خصوص اولوالعزم نفوذ کرده و جریان اصلی را به انحراف می‌کشاندند. این طیف در دوره حضرت موسی قدرت گرفتند و همان بلا را سر امت وی آوردند. یهود قوم پر سوال است. وقتی از موسی اخباری شنیدند که قرار است پیامبر آخر الزمانی بیاید، ده‌ها مدل سوال از موسی پرسیدند که کیست؟ کجاست؟ چگونه است؟ چه نشانه‌ایست؟ به چه شکل است؟ و... جلوه پر سوالی یهود در قرآن در داستان گاو بنی اسرائیل معروف شده است. بر اساس همین اخبار و پاسخ سوالات، یهود از حدود 300 سال قبل از ولادت پیامبر در یثرب مستقر می‌شود تا از تحولات مربوط به پیامبر آخرالزمان بر اساس منافع خود مراقبت کند. به مردم چه می‌گفتند؟ به دروغ می‌گفتند که به ما گفته شده که پیامبر خاتم در این منطقه خواهد آمد. ما آمده‌ایم به او ایمان بیاوریم! اولین پروژه یهود چه بود؟ اساسا این پیامبر خاتم به دنیا نیاید. جد اعلای پیامبر را شناسایی کردند. که بود؟ هاشم بن عبد مناف، از بزرگان مکه و تجار بزرگ حجاز. اما مدفن وی کجاست؟ هاشم در یثرب آن موقع و مدینه فعلی قبل از عزیمت به سفر تجاری به همسرش توصیه اکید می‌کند که بچه درون رحم خود را از آسیب یهود در امان بدارد و بر این اساس، یک وصیت مکتوب و در اختیار همسرش قرار می‌دهد. اما کسی نمی‌داند که همسر او باردار است. ادامه...👇

هاشم عازم تجارت می‌شود و به مقصد می‌رسد. مقصد کجاست؟ فلسطین پس از مدتی وی مسموم شده و جان می‌سپرد و پیکرش در غزه کنونی دفن می‌گردد. امری که امروزه بدان ترور بیولوژیک اطلاق می‌شود. در سیاق اجتماعی عرب اجازه نمی‌دهند زن پس از نگه داشتن عده بدون شوهر بماند. اما پس از مسمومیت هاشم، همسر وی به حسب وصیت مذکور ازوداج نمی‌کند تا فرزند خود مراقبت کند. به حدی حفاظت اطلاعات را سفت و سخت رعایت کرد که حتی خاندان هاشم هم خبر نداشتند که از بزرگ‌شان پسری مانده است. 10 سال از این ماجرا می‌گذرد. جناب مطلب، برادر هاشم مهمان خانواده می‌شود. آن جا متوجه حضور بچه شده و از ماجرا مطلع می‌شود. گلایه می‌کند که چرا او را بی‌خبر گذاشته که آن وصیت را در مقابلش قرار می‌دهند. با یک توافقی بچه را به مکه می‌آورد. حتی خانواده نزدیک او هم نمی‌دانند که پسر همراه مطلب، فرزند هاشم است! بین مردم جا می‌افتد که مطلب در این سفر تجاری برده‌ای خریده که این برده در مکه معروف می‌شود به که؟ عبد المطلب که چه کسی می‌شود؟ پدربزرگ پیامبر در مرحله اول یهود تلاش کرد تا پسری متولد نشود و پیغمبری به دنیا نیاید. نوزادکشی جریان باطل در در لباس دستگاه فرعون سابقه‌دار است. از بچه‌کشی امروزشان در لباس اسرائیل در غزه تعجب نباید. از عبدالمطلب، پسری به نام عبدالله به یادگار ماند. بزرگ می‌شود و جوان. دختری یهودی را در مقابل او با هدف هانی‌ترپ قرار می‌دهند که مثلا دلربایی کند و به اهداف خود برسند. موفق نمی‌شوند. این‌ها را از یهود بدانیم، از روش تزیپی لیونی تعجب نمی‌کنیم. بارها شنیده‌ایم که پیامبر یتیم بوده است. اما چه شد که پدر ایشان در جوانی فوت می‌کند؟ نوشته‌اند که علت وفات عبدالله را در مدینه چنین بوده که عبدالله برای تجارت با کاروان قریش رهسپار "شام" شد و در بازگشت بر اثر بیماری، در مدینه وفات كرد. عبدالله را هم ترور می‌کنند. اما آن زمانی که ایشان را ترور کردند، نمی‌دانستند که آمنه پیامبر را باردار است. یهود، پدر پیامبر را هم شناسایی می‌کنند و ترور. آمنه، مادر پیامبر در سال هفتم پس از عام الفیل، حضرت محمد را برای زیارت قبر عبدالله و نیز دیدار با دایی‌های عبدالله که از بنی‌نجار بودند، به مدینه برد. بنا بر قول مشهور، در راه بازگشت از مدینه در ابواء در سن 30 سالگی از دنیا رفت. رفت؟ به همین سادگی؟ عبدالمطلب در هنگام وفات از پسر خود ابوطالب قول می‌گیرد که از محمد محافظت کند و او قول می‌دهد. ابوطالب محافظت از محمد را بر عهده می‌گیرد. او از تجار بزرگ حجاز بود و طبعا کار تاجر در سفر است. اما ابوطالب 4 سال تجارت خودش را متوقف می‌کند. چرا؟ فقط به خاطر حفاظت از پیامبر. "چشمش از سفر ترسیده شده است." یهود تلاش کرد اساسا پیغمبری به دنیا نیاید؛ نشد. اکنون تلاش می‌کنند که به پیغمبری مبعوث نشود. چندین بار نقشه ترور او در نوجوانی را کشیدند؛ نشد. حال این پیغمبر به رسالت مبعوث شده است. ماموریت جدید چیست؟ اجازه ندهند پیامبر حکومت تشکیل دهد. برای همین، پشت پرده بیشترین غزوات پیامبر، یهود است. بیشترین خیانت به رسول خدا را هم همین یهود کرد. اگر از ما و شما بپرسند که مهم‌ترین دشمن پیامبر که بود؟ عمدتا می‌گوییم مشرکان. در حالی که این طور نبود. اساسی‌ترین دشمن پیامبر در راستای برقراری حکومت نبوی، یهود است: لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا عنودترین و لجوج‌ترین اول یهود است. بعد مشکرین قرار دارد. چرا لحن خدا و قرآن این قدر نسبت به یهود پر غضب است؟ سوال درست، مقدمه پاسخ درست است. در فیلم الرساله اثر مصطفی عقاد که به محمدرسول‌الله معروف شده، آیا دیده‌اید هیچ تصریح که نه، حتی اشاره‌ای به نقش مخرب یهود در دوران پیامبر بشود؟ خیر چرا؟ چون کمپانی فیلم‌کو که آن را ساخته، متعلق به صهیونیسم است. می‌خواهد آن طور که خود می‌خواهد تاریخ را روایت کند. در اثر مجیدی هم تازه آن هم با یک سری ظرافت‌هایی یک اشاره‌هایی به این مسئله شده است. شاید چشم‌شان ترسیده از سریال موسی کلیم‌الله و ماجرای فرج‌الله سلحشور. عزیزان! پیامبر ما را به شهادت رساندند. رحلت در اسناد تاریخی نیست. شهادت پیامبر جز اسناد قوی شیعه است. یعنی مسموم؛ یعنی ترور بیولوژیک آدرس غلط تاریخ کجاست: آن زن یهودی در خیبر ایشان را مسموم کرد. این غلط است. چرا؟ چون از جریان خیبر تا شهادت، 4 سال زمان گذشته است. این چه سمی است که طی 4 سال اثر نکرده است؟! پیغمبر را جریان نفوذ ترور کرد. ادامه معرفتی آن جریان نفوذ در سال 60 هم می‌خواست امام را ترور کند که موفق نشد. عمر گرامی پیامبر در زمان شهادت، 63 سال بود. با طبع جسمی ایشان، یعنی ما با یک مرد کامل تو پر استخوان‌دار چهارستون مواجه هستیم و نه یک پیر فرتوت دست به کمر خمیده. در روایت می‌گوید هنوز قسمت زیادی از محاسن پیامبر سیاه بوده است. ادامه...👇