🌹شرح #حکمت_2 🔻چهار عامل از عوامل طمع ورزی در نهج البلاغه بیان شده است: 1⃣ هوای نفس: در نامه 45 خطاب به عثمان بن حنیف فرماندار بصره مینویسند: «من اگر مى خواستم، مى توانستم از عسل پاک، و از مغز گندم، و بافته هاى ابریشم، براى خود غذا و لباس فراهم آورم، امّا هیهات که هواى نفس بر من چیره گردد، و حرص و طمع مرا وا دارد که طعامهاى لذیذ بر گزینم، در حالى که در «حجاز» یا «یمامه» کسى باشد که به قرص نانى نرسد، و یا هرگز شکمى سیر نخورد» 2⃣ احساس حاجت و نیازمندی به مردم: در نامه 53 در سیمای قضات وداوران خطاب به مالک اشتر می نویسند: «پس از انتخاب قاضى، هر چه بیشتر در قضاوت هاى او بیندیش، و آنقدر به او ببخش که نیازهاى او بر طرف گردد، و به مردم نیازمند نباشد، و از نظر مقام و منزلت آنقدر او را گرامى دار که نزدیکان تو، به نفوذ در او طمع نکنند، تا از توطئه آنان در نزد تو در أمان باشد» 3⃣ سستی در یاری حق که طمع دشمن را بر می انگیزد : در بند 3 خطبه 166 می فرمایند : « اى مردم اگر دست از یارى حق بر نمى داشتید، و در خوار ساختن باطل سستى نمى کردید، هیچ گاه آنان که به پایه شما نیستند در نابودى شما طمع نمى کردند، و هیچ قدرتمندى بر شما پیروز نمى گشت» 4⃣ تکبر و سرکشی : در بند 4 خطبه 192 فرمودند: « افراد سرکش شما تسلیم شیطان شدند، و طمع ورزى او در شما کارگر افتاد، و این حقیقت بر همه آشکار گردید، و حکومت شیطان بر شما استوار شد، و با لشکر خویش به شما یورش برد، و شما را به ذلّت سقوط کشانید» @revayatekhass