🌸✨ #دزدان سه گروهند: 🦋 کسی که #زکات ندهد 🦋 کسی که #مهریه زنان را [بر خود] حلال شمارد 🦋 کسی که #وام ستاند و قصد پرداخت آن را نداشته باشد. 📚خصال، ج۱،ص۱۵۴ 💠 @RoozieHalal 💠

🔆اصناف دزدان و گدايان 💠اما نوع اول: يعنى #دزدان، بعضى از ايشان كه اجتماعى دارند كه با يكديگر متفق‏مى‏شوند و بر سر راههاى مسلمانان رفته «قطاع الطريق‏» 1هستند.و بعضى ديگر متوسل‏مى‏شوند به سلاطين و وزراء و حكام و صدور، و ملازمت اعاظم را وسيله ظلم و تعدى‏بر رعايا مى‏سازند.و از مال ايشان مى‏خورند.و جمعى ديگر كه از مال مردم به اين انواع‏بهره ندارند، تدبيرات مى‏كنند، مثل نقب كندن و كمند انداختن و كيسه بريدن و داخل‏خانه‏ها شدن و امثال اينها. 💠اما نوع دوم: يعنى گدايان نيز چند صنف‏اند: بعضى خود را كور، يا مفلوج، يا مريض‏مى‏نمايند.يا آنكه طفلى را بر سر راهها به طريق ميت مى‏خوابانند.و بعضى گريه و زارى‏را شعار خود مى‏كنند.و طايفه‏اى اصرار و «ابرام‏» 2 را پيشنهاد خود مى‏سازند.و جمعى‏به كارهاى عجيبه و سخنان غريبه، بازار گدائى خود را رونق مى‏دهند.چنانچه بعضى به‏مسخرگى و سخنان خنده آميز گفتن.و طايفه‏اى به تقليد مردم.و برخى به‏خوش‏آمدگوئى و تملق و چرب‏زبانى.و گروهى به شعبده بازى مدارا مى‏كنند.و جمعى‏ديگر به قصه خوانى و قلندرى.و طايفه‏اى به خواندن شعرهاى لطيفه يا كلام «مسجع‏» 3به صوت حسن و غنا، از طعمه مردم منتفع مى‏شوند.و از اين قبيل‏اند خوانندگان ومغنيان.و بعضى ديگر ريا و «شيد» 4و تسبيح بزرگ دانه و جامه پشمينه و ذكر را وسيله‏گذران خود مى‏سازند.و بعضى درس خواندن و در مدرسه نشستن، يا تعزيه خوانى ياپيشنمازى را مايه گدائى خود قرار مى‏دهند.و صنفى ديگر خود را طبيب يا جراح يا «كحال‏» 5 ناميده پاره‏اى حشيشها و گياههاى بى‏فايده را بر دور خود مى‏چينند، و بعضى‏از معجونها مى‏سازند، و زنان و بى‏عقلان را به آن فريب مى‏دهند.و قسمى ديگر خودرا در معرض رمالى و منجمى و فال گيرى و دعا نويسى و تعبير خواب كردن در آورده‏اند. 🦋و نوعى ديگر كه زبان سخن گوئى دارند خود را در مرض واعظى در مى‏آورند و «طامات‏» 6 و «طرهات‏» 7بر هم مى‏بافند.و غير اينها از اصناف #گدايان كه هر يك طورى راوسيله خوردن #مال_مردم ساخته و تمام زندگانى خود را صرف نوعى از حرف گدائى‏نموده‏اند.و از مبدا و معاد، و مقصود آفرينش و ايجاد غافل‏اند. 1. پافشارى كردن در يك امرى. 2. آوردن كلماتى به يك وزن و آهنگ. 3. مكر و حيله 4. در قديم «كحال‏» به كسى گفته مى‏شد كه هم سرمه به چشم كسان مى‏كشيد و هم جراحات و امراض چشم‏را علاج مى‏كرد. 5. سخنان بى‏اصل و پراكنده. 6. بيهوده، ياوه. 7. كافى، ج 2، ص 104، ح 1. 📚معراج السعادة، عالم ربانى ملا احمد نراقى (قدس سره) 💠 @RoozieHalal 💠