❇️❇️❇️جنگ هیبریدی و شناخت ابزارهای آن برای شناسایی بهتر ابعاد جنگ هیبریدی به توضیح اجمالی و کلی در مورد هر یک از مولفه‌های آن می‌پردازیم. هر یک از این جنگ‌ها خود ابزارها و شیوه‌های متنوعی را در خودجای داده که به مرور زمان و گسترش عرصه ارتباطات، توسعه یافته‌اند. ۱. به کارگیری یک استراتژی اقتصادی از سوی کشور متخاصم با هدف تضعیف اقتصاد کشور مقابل ذیل عنوان کلی جنگ اقتصادی تعریف می‌شود که بارزترین روش‌های آن محاصره اقتصادی و تحریم است. هدف جنگ اقتصادی تسخیر یا کنترل منابع حیاتی اقتصادی رقیب است. ۲. نبرد مجازی یا جنگ سایبری به نوعی از نبرد اطلاق می‌شود که دو طرف در آن از شبکه‌های رایانه‌ای به عنوان ابزار استفاده کرده و نبرد را در فضای مجازی جاری می‌کنند. هدف از این نوع جنگ تخریب سیستم‌های ارتباطی اطلاعاتی است. این نبرد حرکتی در جهت تغییر موازنه اطلاعات و دانش به نفع طرف دیگر است. ۳.جنگ اطلاعاتی مجموعه‌ای از فنون شامل گردآوری، انتقال، حفاظت، جلوگیری از دسترسی، ایجاد اغتشاش و افت کیفیت در اطلاعات را در بر می‌گیرد که به وسیلۀ آن یکی از دو طرف درگیر به مزیت چشمگیر در عرصه دسترسی به اطلاعات دست یافته و آن را حفظ می‌کند. ۴. جنگ نامنظم و چریکی اصطلاحی کلی است که برای تشریح عملیات نظامی در منطقه تحت کنترل دشمن و با استفاده از منابع و ساکنان بومی به کار می‌رود و از سوی منابع خارجی پشتیبانی و هدایت می‌شود. ۵. نیروهای ویژه گروهی از نیروهای مسلح هستند که آموزش‌های سختی می‌بینند و در عملیات‌ با ریسک بالا شرکت می‌کنند. عملیات مخفیانه، جنگ‌های نامتعارف، عملیات جاسوسی، بازداشت یا کشتن افراد مهم و ... از طریق نیروهای ویژه و حرفه‌ای در کشور هدف انجام می‌شود. ۶. حمایت از نابسامانی‌ها و شورش‌های محلی هم از دیگر ابزارهایی است که در جنگ‌های هیبریدی با موج‌سواری روی نارضایتی‌های داخلی و حمایت از آن با هدف تضعیف اقتدار و اضمحلال نیروی طرف مقابل به کار گرفته می‌شود. ۷. جنگ با نیروهای کلاسیک نظامی هم بخشی از جنگ هیبریدی است. جنگ نظامی نه تنها در نقطه مقابل جنگ هیبریدی قرار ندارد، بلکه بخشی از آن محسوب می‌شود، به این معنی که ممکن است همزمان از نیروهای کلاسیک نظامی برای پوشش بخشی از ابعاد چند وجهی جنگ ترکیبی به ویژه در حوزه سخت آن استفاده شود. ۸. دیپلماسی به عنوان مکانیسمی برای اعمال قدرت نرم در عرصه عمل بخشی دیگر از جنگ هیبریدی است. دیپلماسی یعنی توانایی حضور در جوامع خارجی و اثرگذاری بر اذهان مردم از طریق بهره‌مندی از روش‌های ارتباط جمعی به گونه‌ای که دولت‌ها و ملت‌های دیگر تمایل مثبتی نسبت به کشور به کار برنده دیپلماسی عمومی در ذهن خود احساس کنند و رفتار خود را بر این اساس سمت و سو دهند. #جنگ_شناختی #جنگ_هیبریدی #بصیرت #سواد_رسانه_ای #ایران مستقل وقوی @Roshana_ilam

📲 #سواد_رسانه_ای استوری احمدرضا عابدزاده برای زلزله زده‌های خوی! 🔹آقای عابدزاده ممنون از مرامی که برای مردم میذاری اما چرا از عکس افغانستان استفاده می‌کنی؟! حوزه بسیج‌دانش‌آموزی حضرت‌علی‌اکبر«ع» شهرستان زرین‌آباد ┄┅┅┅┅❁🇮🇷❁┅┅┅┅┄ فرهنگی هنری سپاه امیرالمومنین.ع. ┄┅┅┅┅❁🇮🇷❁┅┅┅┅┄ 🌷@Roshana_ilam🌷

‼️بررسی اقدامات دشمن در #اغتشاشات اخیر ⭕ اقدامات دشمن در آشوب‌های گذشته به سه‌دسته پیش از آشوب‌، حین آشوب و پسا آشوب تقسیم می‌شود.  🔺پیش از آشوب شامل اقداماتی از قبیل ائتلاف #سرویس‌های_جاسوسی برای زمینه‌‌سازی آشوب؛ تلاش برای #بحران‌‌سازی در حوزه فرهنگی و اجتماعی؛ برگزاری دوره‌های #جنگ_ترکیبی؛ نقش اندیشکده‌ها وموسسات آمریکایی؛ ارتباط مالی سرشبکه‌های خارجی با مزدوران داخلی؛ ساماندهی شبکه اراذل و اوباش؛ سندیکا‌سازی و پیوند آنها با هم در زمینه تلاش برای تأثیرگذاری بر اصناف و اقشار مختلف جامعه از جمله #معلمان، #دانشجویان، #کارگران بوده است. 🛑 در مرحله حین آشوب دو دسته اقدام مهم انجام گرفته است: اقدامات #آمریکا در حوزه #فناوری و #رسانه که در #توئیتر، #اینستاگرام و #حملات_سایبری صورت گرفته است. کارهایی از جمله ۱۰ برابر کردن ظرفیت انتشار پیام و ایجاد بیش از ۵۰ هزار #کاربر_جعلی در یک ماه در توئیتر؛ برهم زدن قوانین و مقررات رایج در اینستاگرام برای انتشار پست‌های مرتبط با آشوب‌ها وحملات سایبری به زیرساخت‌های کشور. ♦️در این مرحله همچنین به حمایت از گروهک‌های ضدانقلاب و ملاقات اعضای «سی‌آی‌ای» با سران این گروهک‌ها برای مشارکت در اغتشاشات اشاره می‌شود. ❌در پساآشوب نیز اقدامات اصلی برای زنده نگه‌داشتن اغتشاشات با تلاش برای اجماع بین‌المللی علیه ایران، تحریک به #اعتصاب در اصناف مختلف، دامن‌زدن به بستن مغازه‌ها و بازارها، تبدیل هر اعتراض مدنی به آشوب خونین و تلاش به تعطیلی کشاندن مدارس و دانشگاه‌ها انجام می‌شود. #سواد_امنیتی #سواد_رسانه_ای @Roshana_ilam

🔴🔴🔴خیانت بزرگ ۸۶ سال پیش رضاشاه چه بود؟ رضاشاه در پیمان سعدآباد بخش مهمی از آرارات را به «آتاتورک» رئیس جمهور وقت ترکیه، دشت ناامید در جنوب شرق را به «محمدشاه» پادشاه افغانستان و اروندرود را به «ملک غازی » پادشاه عراق داد. #روز_۱۷_تیر_۱۳۱۶ سالروز #پیمان_سعدآباد در دوران رضاشاه است. این پیمان تحت عنوان عهدنامه عدم تعرض بین ایران، افغانستان، ترکیه و عراق در کاخ سعد آباد منعقد شد و سه بخش از سرزمین ایران جدا شدند. تنها کسی که در این پیمان خاک داد، شاه پهلوی بود! رضاشاه در این قرارداد بخش مهمی از آرارات در شمالغرب را به «آتاتورک» رئیس جمهور وقت ترکیه، دشت ناامید در جنوب شرق را به «محمدشاه» پادشاه افغانستان و اروندرود به عنوان مرز ایران و عراق در جنوب غرب را به «ملک غازی » پادشاه عراق داد. اوضاع جهانی چگونه بود؟ جنگ جهانی اول در آبان سال ۱۲۹۷ ه.ش به پایان رسید. جغرافیایی سیاسی جهان بالاخص منطقه غرب آسیا پس از این جنگ تغییر کرده بود. امپراتوری عثمانی فروپاشید و کشورهای امروزی غرب آسیا نظیر ترکیه، عراق، اردن، سوریه، لبنان و سعودی تشکیل شد. خاندان رومانوف در روسیه قتل عام و امپراتوری تزارهای روسیه به دست بلشویک‌ها ساقط شد و متعاقباً اتحاد جماهیر شوروی اعلام موجودیت پیدا کرد. آمریکا درگیر رکود بزرگ شد که طولانی‌ترین رکود اقتصادی در تاریخ آمریکا بود. از همین روی، سیاست انزوا نسبت به تحولات جهانی را در پیش گرفته بود. این عوامل دست به دست هم داد تا انگلیس کماکان به عنوان قدرتمندترین امپراتوری جهان در تحولات جهانی مداخله کند. لذا برای حفظ مستعمرات نظیر هندوستان به عنوان نگین سرزمین‌های استعماری خود به دنبال محاصره سرزمینی اتحاد جماهیر شوروی بود. این کمربند از فنلاند در شمال اروپا تا افغانستان در آسیای مرکزی ادامه داشت. موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی (PSRI) در همین رابطه نوشت: «استقرار رژیم های دیکتاتوری و ضدکمونیست مارشال مانرهایم در فنلاند، مارشال پیلودسکی در لهستان ، مارشال آنتونسکی در رومانی ، مصطفی کمال پاشا (آتاتورک) در ترکیه ، رضا شاه در ایران و امان الله خان در افغانستان به همین منظور بود. سپس لندن سیاست ایجاد اتحادیه‌های دفاعی منطقه‌ای را در پیش گرفت. پیمان لوکارنو (آلمان، انگلستان، بلژیک، فرانسه، ایتالیا، لهستان و چکسلواکی) ، پیمان اتحاد صغیر (چکوسلواکی، یوگسلاوی و رومانی) و پیمان سعدآباد (ایران، عراق، ترکیه و افغانستان) از مظاهر این سیاست بشمار می رفت. عواقب پیمان رضاشاه برای ایران چه بود؟ شرق ایران: منطقه‌ای به مساحت ۳۰۰۰ کیلومتر مربع به افغانستان واگذار شد. «ظهره‌وند» سفیر اسبق ایران در ایتالیا و افغانستان در همین رابطه گفت: «سال ۱۳۱۷ زمان رضاشاه اولین اشتباه را مرتکب می‌شود و بخشی از حوضه آبی هیرمند را به عبدالرحمن خان حاکم وقت کابل واگذار می‌کند، آن زمان ایران و افغانستان و ترکیه سه والی داشتند که همگی متاثر از نفوذ انگلیسی‌ها بودند، در همین زمان بود که رضا خان دشت «ناامید» را که بخشی از سیستان بود بدون هیچ معوضی به حاکم وقت کابل می‌بخشد و این اولین مشکل در موضوع آب هیرمند بوده است. این موضوع گام‌های نخستین مشکل ۸۰ ساله آب میان ایران و افغانستان شد. موضوعی که تا امروز ادامه دارد. جنوب غرب ایران: «ولایتی» وزیر خارجه اسبق ایران می‌گوید: «اروند رود که در زمان میرزا تقی خان، خط منصّف مرز قرار داده شده بود، در زمان رضاشاه، کل آن براساس پیمان سعدآباد به عراق واگذار شد.» موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی (PSRI) نوشت: «حق کشتیرانی در اروند رود به جز آب‌های مقابل خرمشهر و آبادان به دولت عراق واگذار شد.» موضوع اروند به مثابه استخوانی لای زخم بود. درگیری‌های متعددی میان دو کشور بر سر این رود به وجود آمد. از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۳ حدود ۱۰۰ درگیری مرزی بین ایران و عراق روی داد و تلفات زیادی برجا گذاشت. سرانجام رهبران ایران و عراق که برای شرکت در اجلاس روسای دولت‌های عضو اوپک عازم الجزایر شده بودند، روز ۱۶ اسفند ۱۳۵۳ معاهده‌ای به امضا رساندند که به موجب آن مرزهای آبی میان دو کشور خط تالوگ‌ (عمیق‌ترین خط طولی در عمق رودخانه‌) تعیین شد. اما صدام پس از انقلاب خواهان بازگشت به پیمان امضا شده توسط رضاشاه شد و «تسلط بر کل اروند رود» بهانه شروع جنگ هشت ساله رژیم بعث عراق با ایران تحت حمایت بلوک غرب به رهبری آمریکا و بلوک شرق به رهبری شوروی شد. جنگی که البته به نتیجه مدنظر نرسید و صدام در نهایت به مفاد قرارداد الجزایر بازگشت. شمالغرب ایران: رضاشاه منطقه آرارات کوچک و بزرگ و نیز تنگه قره سو را طی دو قرارداد ۱۳۱۰ و ۱۳۱۶ به ترکیه داد. باریکه‌ای که موجب اتصال سرزمینی ترکیه به عنوان مرزبان شرقی کنونی ناتو با منطقه نخجوان شد. هرکس تاریخ را نخواند محکوم به تکرار است. #جهاد_تبیین #سواد_رسانه_ای @Roshana_ilam