✨در شرایط فعلی #آموزش دین به نحوی است که عموم مردم فقط #شنونده هستند به آنها مطالبی گفته می شود و آنها نیزبرای دیگران تعریف می کنند. و بعد آن درباره اینکه چه تاثیری و رابطه ای با #زندگی دارد؟ این دستورات #کجا به درد می خورد؟ #تفکر نمیکنند و وقتی تفکر نکنند و #جایگاه و نحوه #اثر دستورات را پیدا نمی کنند و به تبع وقتی #فائده چیزی را درک نکنند به آن #اعتنا نمی کنند و در زندگی #بکار نمی گیرند! #حافظه ای بودن ← عدم تفکر و تحلیل ← پی به فوائد نمی برد (رابطه این مفاهیم و زندگی را کشف نمی کنند) ← زندگی بکار نمی گیرد. به نظر شما راه حل چیست؟

📝 یادداشت ارسالی مخاطبین کانال 📌 #نیاز؛ محور #تربیت 🌱انسان‌ها بر اساس نیازهایی که دارند، تصمیم‌گیری می‌کنند و همین نشانه‌ی آن است که محور حرکت #انسان در #زندگی بر اساس نیازها شکل می‌گیرد. 🌱بنابراین اگر می‌خواهیم فرزندمان، متربی‌مان، دوست‌مان و یا هر کس دیگری را در انتخاب مسیر صحیح #راهنمایی کنیم، باید به او نشان دهیم که این مسئله نیاز #حقیقی او است و باید او را به این #درک برسانیم که این مسئله وی را به کمال می‌رساند. اگر بخواهیم او را مجبور به انتخاب مسیری کنیم، مطمئنا حتی اگر در کوتاه مدت اثر داشته باشد، در بلند مدت اثر نخواهد داشت و چه بسا اثر #معکوس داشته باشد. 🌱پدر، مادر، مربی، استاد، همسر و دوست اجازه ندارد حق انتخاب شخص مقابلش را نادیده بگیرد و باید بداند اگر بخواهد متوسل به زور یا تنبیه و محرومیت مدام بشود، اثری جز لجبازی در پی نخواهد داشت؛ چرا که آدمی اگر ببیند حق انتخاب ندارد -ولو اینکه آن راهی که مجبور به آن شده، خوب و صحیح باشد- برای اینکه ثابت کند #مختار است، دست به لجبازی می‌زند. 🔻 پیگیری مطالب بیشتر این نویسنده در کانال | @negashteh ___ 🖇️کانال نشریه عهد 🔰 ____ https://eitaa.com/joinchat/3229286474Cc283d72f64

#فیلم 🛑 رؤیای جاودانگی انسان 💢 فیلم «چشمه» بیش از آنکه یک داستان عاشقانه باشد روایتی فلسفی-عرفانی دارد. فیلمی در مورد آفرینش و جاویدان بودن انسان و تقابل او با مرگ. 💢 درخت در هر سه داستانِ روایت شده در فیلم، به صورت پر رنگ و موثر حضور دارد. ویژگی بارز این اثر، تقدس دادن افراطی به درخت است؛ درختی که جاودانگی می‌دهد و حیات‌بخش است. این نگاه به درخت، نگاهی منطبق بر اندیشه‌های «کابالا» را با خود حمل می کند که درخت دانش و درخت زندگی از ابزار های صعود انسان از جایگاهی به عنوان انسان به جایگاهی به عنوان خدا است. در حقیقت، انسان می‌تواند در کنار خدا و مانند خدا، خدایی کند. 📍دریافت فایل باکیفیت از: سایت آپارات | سایت یوتیوب •┈┈┈┈┈••✾••┈┈┈┈┈• #زندگی #جاودانگی 🔻فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ 🆔 @Fekrat_Net

✅ نکته سوم: جنگ شناختی 🔹 یکی از راهبردهای قطعی دشمن، تاثیرگذاری بر ادراک و افکار عمومی ایرانیان در عرصه باورپذیری چند گزاره است: 1️⃣ نارضایتی عمومی از حاکمیت 2️⃣ توانایی تغییر حاکمیت توسط مردم معترض 3️⃣ همراهی بدنه حاکمیت با معترضین 4️⃣ تغییر نگرش به آرمانهای انقلاب توسط نسل های دهه هشتادی و نودی 🔸 بدیهی است که اگر دشمن بتواند این گزاره های واهی را با کمک ابزار رسانه بر ادراک و افکار عمومی جامعه القاء کند، میتواند نیمی از پازل خود را در براندازی نظام مبتنی بر آرمانهای انقلاب اسلامی تکمیل و پیاده سازی کند. 🔸 به همین دلیل است که بر کلیدواژه هایی همچون #مردم، #زن، #اعتراض، #زندگی متمرکز شده است و تمام هیمنه رسانه ای خود را به میدان تقابل آورده است. ◀️ باید دانست: 🔻 پشتوانه مستحکم چهل ساله انقلاب اسلامی، مردم بوده اند، پس از هرگونه اقدام عملیاتی یا رسانه ای که موجب نارضایتی، بدبینی و یا تشکیک افکارعمومی شود، خودداری نمائیم. 🔻 تمام برنامه های ما میبایست در جهت تحکیم وحدت آحاد مردم جامعه از طیف های مختلف مذهبی، قومی و یا سلائق مختلف سیاسی باشد. انسجام ملی شرط عبور پیروزمندانه از این مرحله خطیر است. 🔻 در مقابل تهاجم رسانه ای دشمن، میبایست تهاجم رسانه ای داشته باشیم، نه اینکه در لاک دفاعی قرار بگیریم. اگر دشمن بداند از همان نقطه ای که در حال تهاجم است، آسیب پذیر است، قطعا در آرایش تهاجمش تغییر صورت میدهد. ✍️ سید احمد رضوی 🔰 صراط؛ مروج گفتمان اصیل انقلاب http://eitaa.com/joinchat/1112735758C332d249c3e

یکی از دوستان، ترانه‌خوانی یکی از اغتشاشگران رو برام فرستاده بود که از خواندن برای #زندگی و #آزادی، رسیده بود به ستودن #رژیم_کودک_کش_صهیونیستی. اینکه سجده کردن بر شیطان بزرگ چگونه عقل و فهم رو از این جماعت زائل کرده که به ستایش سیاه‌ترین اعمال جنایتکارترین انسان‌ها آن هم در سیاه‌ترین روزهای تمدن غربی تن داده‌اند، زاویه نگاه خوبی است. اما آن ترانه از جهتی دیگر من رو به خودش مشغول کرد. وقتی ترانه‌اش رو با این جمله شروع کرد: «میاد اون روزی که ما در اورشلیم»، مکثی کرد و من رو در چالش فرو برد؛ آخه ذهنم به تلاطم افتاد از بس که با خودم فکر کردم: «چی میخاد بگه»؟ آیا میخاد بگه: «بریم تو قدس نماز جماعت بخونیم» یا «بریم و صخره معراج رو زیارت کنیم»؟!! در بهترین حالت عایا خواهد گفت «بریم و در کنار دیوار ندبه دعا کنیم»؟! چالشی که اون میخاست نه، اما به شدت به این چالش برخوردم که «چه خواهد گفت؟» میخاستم ببینم او برای سفر به اورشلیم چه آرزویی دارد؟ چالش داغ من به سرعت و بعد از چند ثانیه یخ کرد و او در کمال خونسردی اینطور ادامه داد: «به کوچه پس کوچه ها سر بزنیم»!! نابود شدم. یعنی همین؟! سرزدن به کوچه و پس‌کوچه‌ها! البته حق هم دارند. وقتی فرودگاه بن گورین غلغله شده است از یهودیانی که در حال فرار از اورشلیم و سرزمین‌های اشغالی‌اند، این بیچاره‌ها چه رؤیایی می‌توانند داشته باشند برای سفر به اسرائیل و اورشلیم؟ به این کاری ندارم که چرا با خودش فکر کرده که در این سال پنجاه و هفتی باید ساواکی شود و مجیزی را برای #قصاب_غاصب بازخوانی کند؟ سؤال من از این است که چرا اینقدر مضحک و سرد؟! آری! استخدام هنر در موضوعی که نه هنرمند و نه مخاطب، رؤیایی در موردش ندارند به همین اندازه مضحک است و مشمئز کننده. دقیقا به همان اندازه که با #نصیحت کردن، بخواهی کسی رو متقاعد کنی که از رؤیاهاش دست برداره. حتی مضحک‌تر است از رفتار ما و نظام تربیتی ما، که ساخت آرمان‌ها و رویاهای کودک و جوانمان رو به فرهنگ و تربیت غرب سپرده‌ایم و بعد تلاش می‌کنیم تا مالباخته‌ای که تمدن مادی، رویا و انتظارش رو (یعنی بزرگترین داشته‌اش رو) دزدیده، به جهاد و دینداری و آرمان‌های نظام اسلامی دعوت کنیم. لااقل نظام تربیتی ما و مربی یا هنرمند ما، خودش آرمان و آرزوی زیستن با اولیای الهی در زمان ظهور رو داره. اما این بیچاره، واضح است که خودش هم تا دیروز، هیچ رؤیایی که به خاطر آن آرزوی سفر به اسرائیل داشته باشد، در سیاهه آرزوهایش نبوده. #انتظار، آرمان و رؤیا مهمترین شکل دهنده «#هویت» است و کار مربی و نهاد تربیت، «پرورش و تربیت هویت». تلاش ما هم برای دعوت دل سپردگان به آرمان‌های غربی به همان اندازه موثر خواهد بود که تلاش این بدبخت برای ایجاد میل در سفر به اورشلیم. و حالا که وزیدن #طوفان_الاقصی دل‌بستگی‌های وجدان‌های بیدار به رؤیاها و آرمان‌های تمدن غربی رو به باد داده، بهترین زمان است برای ساخت هویتی مشترک در میان همه آزادگان و مستضعفین جهان. ما اگر از این فرصت برای ساخت چنین هویتی استفاده کردیم، پیروز این جنگیم. نه فقط در سرزمین های اشغالی، بلکه در قلوب آزادگان جهان و امت‌های مسلمان. در قلب آن نوجوان عرب که در میان خطبه‌های نماز جمعه، برمی‌خیزد و خطبه ضد صهیونیستی می‌خواند و جوانان مصری که فریاد «یا نصرالله یا حبیب، اضرب اضرب تل ابیب» سرمی‌دهند و در قلب آن آزادگان فیلیپینی و هلندی که آزادی فلسطین از بحر تا نهر را مطالبه می‌کنند. بگذریم! بقیه ترانه رو هم با همین دست فرمون ادامه داد: «من بی دین تو یهودی با مسلمون و بهایی‌های شهر، می‌شینیم دور یه میز ساز می‌زنیم می‌گیم و می‌خندیم و شادی‌کنون، کنارش شراب شیراز می‌زنیم می‌رسه روزی که ما از اسرائیل، تا ایران بدون ترس سفر کنیم» اصلا رفتن به اورشلیم یا با یک یهودی بر سر یک میز نشستن برای توی بی دین چه جذابیتی داره؟ آرزوی ساز و شراب زدنت را می‌فهمم. اما آرزوی سفر از (یا حتی به) اسرائیلت رو کجای دلم بذارم؟ آیا خودت صدای خالی بودن این مشک رو نمی‌شنوی؟ خالی بودن از یک قطره آرزوی واقعی. دست و پا زدن برای ایجاد میل به آرمانی این چنین تهی، تنها یک پیام دارد؛ ناامیدی از تحقق رؤیاهای قبلی. همان‌طور که بمباران وحشیانه بیمارستان‌ها و زنان و کودکان در غزه یک پیام دارد؛ عصبانیت و احساس شکست و دست نیافتن به اهداف #افضل_الاعمال_انتظار_الفرج #برای_فرزندانتان_رؤیا_بسازیم https://eitaa.com/s_h_taba