⚠️ آنچه که مهم‌تر از کسب رتبه‌ی ۱ در مسابقات جام جهانی است! 💢 آنچه تا کنون رخ داده، این است که تیم ملی ایران، هرگز پیروز مسابقات جام جهانی فوتبال نبوده است. اما فرض بگیریم که چنین امکانی وجود داشته باشد و بتوان جام قهرمانی را در دست گرفت. ❗️با فرض قهرمانی صد در صدی، آیا می‌بایست چنان رفتار نمود که هر ورزشکاری، خود را در برابر جرایم و تخلفاتی که مرتکب می‌شود، مصون بپندارد؟ ❓آیا جامعه‌ی جهانی، در قبال برترین بازیکنان جهان از جمله رونالدو، رونالدینیو، مسی و نیمار، هرگز چنین رفتاری دارند که ما در جامعه‌ی مدعی احکام اسلامی داریم؟ 🔻 به جای رحماء، اشداء و به جای اشداء، رحماء رفتار می‌کنیم و هرگاه که محکوم به اجرای حکمی می‌شویم، چنان خودمان را با مصلحت اندیشی‌های مضحک سرگرم می‌کنیم که زوار کار از دستمان در می‌رود و هنگامی که کار از کار گذشت، دیگر جز سرکوب کردن گَله‌ای یا تسلیم شدن و کوتاه آمدن از مواضع همیشگی خود، هیچ راهی مقابل خود نمی‌بینیم! 🔴 اگر هر ورزشکار، هنرمند، سیاستمدار، اختلاسگر دزد و ... در همان زمانی که مرتکب تخلف می‌شد، با او برخورد قاطع و قانونی می‌شد، حالا شاهد انواع افسارگسیختگی‌های دشمن شاد کن نمی‌بودیم! 💢 اگر آن زمان که بازیکنان فوتبال بر علیه حکومت منتخب مردم مطلب می‌گذاشتند و طبق قانون مجرم به حساب می‌آمدند، به بهانه‌ی مسابقات جام جهانی، لیلی به لالای ایشان گذاشته نمی‌شد و به ایشان این درس داده می‌شد که حتی به قیمت محروم ماندن ایران از مسابقات جام جهانی، می‌بایست با متخلفین برخورد شود، چنان درس عبرتی برای ایشان و سایرین می‌شد، که تا هفت نسل بعدی ایشان نیز جرئت نمی‌کردند پس از ارتزاق از بیت المال، بخواهند به مردم و حکومت منتخبشان جفتک بیندازند! ❇️ در عوض به دوره‌های بعدی مسابقات جهانی، چنان متحد، یک‌دست و مقتدر ورود پیدا می‌کردیم که محرومیت پیشین را نه تنها جبران کند، بلکه مایه‌ی عزت و آبرو نیز گردد! ⛔️ چند دوره‌ی دیگر می‌بایست اتفاقات مشابه تکرار شوند تا فرایند اصلاح رویه‌ها را آغاز کنیم؟! ❗️اصل را بر پیروز شدن در یک رقابت ورزشی گذاشته ایم، حال آنکه سال‌هاست در عرصه‌ی قدرت داخلی و اقتدار قضائی، قافیه را به دشمنان باخته ایم و چنان خود را با مصلحت اندیشی‌های احمقانه به جای التزام به قوانین تخریب کرده‌ایم، که هر کس که برای خود مخاطبی دست و پا کرده است، بر خود این خیال را روا می‌دارد که حکومت جرئت ندارد با هرگونه خزعبل‌گویی برخورد کند؛ چرا که در این صورت، مخاطبینشان به حکومت گوش‌مالی خواهند داد! 🔻 نفاق‌پروری، یعنی همین‌که کسی را که نه لایق است و نه دارای کمترین صلاحیت، به دلیل چند مهارت و گاه حتی بدون داشتن مهارت، چنان پر و بال دهی که در بزنگاه‌ها، دهنش را برایت کج کند و به ریش و ریشه‌ات پوزخند بزند و آبرویت را در مقابل چشمان چند میلیارد نفر، به سخره بگیرد! #فوتبال #سرود_ملی حسین قدیری | @Rosvaai