آدمای جذاب استرس فوتبال دارن نه امتحان.

+

آتش‌سوزی بهونه‌س، ایالت به ایالت به دنبال تو میگردم.

کذایی‌ترین روز حیاتم بود.

الان باید بخوابم چون هنوز درسمو کامل نخوندم و فردا باید یه ساعت زودتر بیدار بشم، بعد امتحانم وسیله جمع‌کردن و کارای اعتکاف. ولی باید حرفم رو بزنم.. از صبح یجور رومخی زمان نمیگذشت و امتحان یکی از غیر موردعلاقه‌ها رو باید میخوندم، بعدشم شاد رفتم فوتبال ببینم که فقط پنج دقیقهٔ اولش شاد گذشت. توی مهمونی بودم و یه عده آدم غیرفوتبالی اطرافم بودن که هی میپرسیدن چند چنده، کی باخت، بازی کجاست، وای چجوری دختر انقدر فوتبالی و من مجبورا خیلی آروم و بالطافت جواب میدادم و حتی نمیتونستم هیجانم حین تماشای بازی رو بروز بدم. بازی عقب بودیم، گزارشگری خیابانی بهمم ریخته بود و فامیلامون تمومش نمیکردن. تا اینکه نیمهٔ دوم رو تو خونه دیدم و با اینکه شرایط بازی بدتر هم شده بود ولی انقدر باآرامش ادامه رو دیدم و واقعا مثل یه آدم بی‌طرف لذت بردم. خواستم بگم تروخدا اگر یه ورزشی رو دوست ندارین و یکی داره میبینه تروخدا کاریش نداشته باشین من داشتم به فروپاشی روانی نزدیک میشدم. درضمن، میخوام کابوس شبای این داوره بشم.

دقت کنین بند آخر دوبار از لفظ "تروخدا" استفاده کردم، میدونین که بحث جدیه وگرنه من آدمش نیستم. 🙏

+

گسلی زیر همین فرش برایم بگذار. نامه نه! خاطره نه! زلزله‌ای، آواری..

،

هنوز دم دریم دلم واسه خونه تنگ شد.

no trust.