#نامه2_53🌹🌹🌹 مهربانی با مردم را پوشش دل خويش قرارده، و با همه دوست و مهربان باش. مبادا هرگز، چونان حيوان شکاری باشی که خوردن آنان را غنيمت دانی؛ زيرا مردم دو دسته‌اند: دسته‌ای برادر دينی تو و دسته ديگر همانند تو در آفرينش می‌باشند. اگر گناهی از آنان سر می‌زند يا علّت‌هايی بر آنان عارض می‌شود، يا خواسته و ناخواسته، اشتباهی مرتکب می‌گردند، آنان را ببخشای و بر آنان آسان گير، آن‌گونه که دوست داری خدا تو را ببخشايد و بر تو آسان گيرد. همانا تو از آنان برتر، و امام تو از تو برتر، و خدا بر آن کس که تو را فرمانداری مصر داد والاتر است، که انجام امور مردم مصر را به تو واگذارده، و آنان را وسيله آزمودن تو قرار داده است. هرگز با خدا مستيز، که تو را از کيفر او نجاتی نيست، و از بخشش و رحمت او بی‌نياز نخواهی بود. بر بخشش ديگران پشيمان مباش، و از کيفرکردن شادی مکن، و از خشمی که توانی از آن رها گردی شتاب نداشته باش. به مردم نگو، به من فرمان دادند و من نيز فرمان می‌دهم، پس بايد اطاعت شود؛ که اين‌گونه خودبزرگ‌بينی، دل را فاسد، و دين را پژمرده، و موجب زوال نعمت‌هاست. و اگر با مقام و قدرتی که داری، دچار تکبّر يا خود‌بزرگ‌بينی شدی، به بزرگی حکومت پروردگار که برتر از حکومت تو است بنگر، که تو را از آن سرکشی نجات می‌دهد، و تندروی تو را فرو می‌نشاند، و عقل و انديشه‌ات را به جايگاه اصلی باز می‌گرداند. دقایقی با #نهج_البلاغه 😍😍😍 @rouzane