📛سنگ بسته و سگ هار رها 🔹[۱]. توپ و تانک و انفجار، همیشه رعب‌آور بوده و هستند؛ بارها صدای افتادن شیء از بلندی یا ترکیدن لاستیک ماشین در خیابان، دل ما را هُری به هم ریخته است، اما عجیب است که جوانانی از این خاک، آگاهانه، جان را بر کف دست گرفتند و جانانه مقابل توپ و تانک دشمن ایستادند؛ مگر چه‌چیزی گرانبهاتر از جان شیرین می‌خواستند که چنین مشتاقانه و داوطلبانه، قدم در معرکه بی‌بازگشت قتال با دشمن نهادند؟ یافتن پاسخ زحمت زیادی نمی‌طلبد، اسناد پاسخگو هستند، وصیت‌نامه شهدا گواه است؛ شهادت در راه خدا، در راه امام و برای حجاب. این حجاب چه هیبتی دارد که هم‌ردیف با هدف حقّ و امامت قرار می‌گیرد؟ دشمنان، خوب می‌دانند و چه خوب فهمیدند. 🔸[۲]. اگر سال‌های پیش از دیکتاتوری رضاخان را به حساب نیاوریم، اکنون حدود یک قرن است که استعمار و استکبار، یکپارچه شده تا حجاب را از جامعه زنان مسلمان جدا کند. پول‌ها خرج می‌کنند، رسانه‌ها را به کار می‌گیرند، در تلویزیون، رادیو، فضای مجازی و سایت‌های اینترنتی تبلیغ می‌کنند؛ در یک کلام، تمام زور خود را جمع می‌کنند تا «بتوانند نقطه حسّاس هویّت مستقلِ فرهنگی زن مسلمان اثرگذاری کنند»(در دیدار مداحان؛ ۱۷ اسفند ۱۳۹۶). 🔶[۳]. اگر یک گام پیش‌تر را نگاهی بیندازیم؛ آن روزی که غرب به اسم آزادی، به اسم فمنیسم، یا هر نام فریبنده دیگر، مهمترین وظیفه زن را جلوه‌گری و تبدیل شدن به وسیله التذاذ و بهره‌مندی مرد از زیبایی‌های زن تعریف کرد. او به حکم خود، این تعریف را خصوصیت حتمی و لازم برای زنِ قابل‌قبول در اجتماع ترسیم کرد؛ آن روز، بزرگترین سیئات را در حقّ زن مرتکب شدند. حرکت تمدن منحط و مادی غرب این چنین پیش می‌رود و می‌خواهد این درد و مرض را مُسری کند و تا همه جوامع بدان مبتلا شوند. غرب برای رسیدن به آمال خود در تلاش است تا سرسخت‌ترین دشمن خود یعنی اسلام را با این شیوه یعنی به فساد کشاندن زنان فلج کند. 🔶[4]. خداوند حجاب را وسیله حفظ حرمت و حریم زن قرار داد تا از چشم نامحرمان و نااهلان در امان بماند و برعکس تمدن منحط غرب از آن‌وقت که دانست زن، محور و پاشنه آشیل خانواده است، سعی کرد شیشه امن این حریم را بشکند. «پس آن‌گاه که این حریم شکست، خانواده سست و ویران می‌شود، خانواده که متزلزل شد، نوبت به جامعه می‌رسد، فساد جامعه را فرامی‌گیرد»(در دیدار مداحان؛ ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۲). این همان سرّی است که سبب شد، شهید جان شیرین را بر کف دست برگیرد و به میدان جنگ دشمن برود، او می‌دانسته که فداکردن جان به حفظ حجاب و حفظ حرمت ناموس و حفظ خانواده می‌ارزد. حجاب را بعد از حکم شرعی، به‌مثابه سنگری دید در جهت حفظ آرمان‌ها؛ بنابراین باید آرمان‌ها را حفظ کرد. 🔷[5]. اینک چند صباحی است مهد شهیدپرور ایران، شاهد هتاکی و حرمت‌شکنی به این آرمان شهداست. آن‌قدر محیط برای حرمت‌شکنان امن است که با جرات و پررویی به بانوی «محجبه» اهانت می‌کنند. باز قدم را فراتر می‌نهند و در جایی دیگر «محجبه» دیگری را کتک می‌زنند و در نقطه‌ای دیگر چادر از سر «محجبه» برمی‌دارند. همه اینها را دیدیم و دردمان گرفت، بیشتر از آن کتک خوردن خانواده شهید درد داشت. ظاهراً تلاش‌های دشمن نتیجه داد و چهار، پنج دختر فریب خوردند و حجاب از سر گرفتند و از ما جدا افتادند، اما آیا جز نظاره‌گر بودن، از ما کاری ساخته نیست؟ آیا وقت آن نیست دولت انقلابی به‌جدّ مقابل منکر بایستند؟ آن‌گاه که بی‌حجابی عمومی شد، تعلیم عمومی می‌شود، آیا وقت تکلیف نیست؟ دردآورتر از همه این‌که افرادی از درون کشور، هم‌صدا با دشمن شعار «حجاب اجباری» سرمی‌دهند، کاری را که دشمن قادر به انجامش نیست، آن‌ها دنبال می‌کنند. به قدری فضا رهاشده که یک خبرگزاری با فراغ بال، عکس بی‌حجاب دختران در ورزشگاه را با افتخار منتشر می‌کند. آیا مقابله با حکم شرعی، آزادی است؟ اگر آزادی، ولنگاری است، ما این آزادی را چه با عطایش، چه با لقایش نمی‌خواهیم. ✍️از طرف مخاطبان #علیه_حجاب #مسئولان_بی‌درد #نظارت_عمومی 💠 کانال روحانیت بیدار https://eitaa.com/joinchat/1737359374Cff4fcf53b3