#زنان؛ #سربازان_ناخوانده_جنگ_اند.... 🌷پس از اشغال قصرشیرین توسط نیروهای عراقی در اوایل مهر‌ماه ٥٩، مزدوران عراقی به سمت گیلانغرب که در ٥٠ كيلومترى جنوب این شهر قرار دارد هجوم آوردند. با اشغال روستای گور سفید، من به همراه پدرم و دیگر اهالی روستا بدون اینکه کفشی به پا داشته باشیم یا غذایی با خود برداشته باشیم به طرف ارتفاعات روستای «آوزین» پناه بردیم. 🌷نیروهای بعثی با اشغال روستای گورسفید نزدیک به هشت نفر از اقوام مان (از جمله برادر، دایی، عمو، پسردایی، دختردایی، دخترعمو و...) مرا به شهادت ‌رساندند. مراسم خاکسپاری ساعت ها طول کشید. 🌷{فردای روز اشغال، نرگس حیدرپور به همراه پدرش برای تهیه غذا به داخل روستا بازمی‌ گردند. هنگام ورود، متوجه حضور عراقی ‌ها می‌ شوند اما به‌ دنبال غذا داخل روستا می‌روند. پس از تهیه غذا، او محض احتیاط «تبری» با خود برمی‌ دارد. در مسیر برگشت، شیرزن گیلانغربی و پدرش با دو نیروی عراقی در محدوده رودخانه آوزین و ارتفاعات مجاور مواجه می‌شوند.} 🌷....در موقع این حادثه ١٨ بهار از عمرم گذشته بود. در همان آغازین روزهای جنگ شاهد ‌شهادت اقوام‌ ام بودم. از آنجا که دچار نگرانی‌ ها و ناراحتی شدید ناشی از اشغال کشورم و به ‌شهادت ‌رسیدن عده ‌ای از بستگانم شده بودم، زمانی که با این دو عراقی برخورد کردیم بدون هیچ درنگی با تبر به آنها حمله ‌ور شدم.... 🌷....یکی از آنها را به هلاکت رساندم و دیگری را هم که به‌ شدت ترسیده بود به اسارت گرفتم و با تمام تجهیزاتش ساعتی بعد تحویل رزمندگان اسلام دادم. ۱۸‌ ماه آواره بودیم تا اینکه عراقی‌ ها عقب‌ نشینی کردند. راوى: بانو نرگس حيدرپور يكى از شيرزنانِ دورانِ دفاع مقدس #شهدا_را_ياد_كنيم_با_ذكر_صلوات