#مشكلى_كه_با_حماقت_نگهبان_عراقى_حل_شد! 🌷یه مشکلی ما تو اسارتمون داشتیم، که اون، گرم کردن چای با آب جوشی که ضروری بود. چون اونجا وسایل گرم کننده نداشتیم و این مشکل در ماه رمضان بخصوص برای افطار خیلی خودش را نشون مى داد. چون از جمله عادات غذایی ما ایرانی ها افطار کردن با آب جوش یا چای بود. بچه های مبتکر ما تو اسارت یه روشی را ابداع کرده بودند؛ برای گرم کردن همین مایعات و اون استفاده از المنت بود. 🌷با استفاده از دو تکه حلبی و یک تکه سیم برق که هر دو را از آشپزخانه کش رفته بودیم. البته افشا شدن اين مسئله عواقب و تنبیه شدیدی برامون به همراه داشت، به همین دلیل از موقع ابداع تا موقع آزادی مخفی نگه داشته شد. اما اولین باری که عراقی ها متوجه شدند ما چای را خیلی داغ مى خوريم، از پشت پنجره یه عراقی داشت رد مى شد و اون آبی که بچه ها داغ کرده بودند را داشتند تقسیم مى كردند که یکی از نگهبانان عراقی از پشت پنجره دید که یک بخار آب غلیظ از روی سطل چای بلند شد!!! 🌷با صدای بلند پرسید: این چای خیلی داغه! بچه ها هم گفتند: درسته چای باید داغ باشه دیگه. سرباز گفت: اون موقع که داشتند تو آشپزخانه چای تقسیم مى كردند من آنجا بودم اونقدر داغ نبود که حالا بخار ازش بلند می شه. ما فکر کردیم خدایا حالا بهش چی بگیم که به شرش گرفتار نشیم؟! پیش خودم گفتم: خدا دشمنان ما را از احمقها قرار داده. 🌷به بچه ها یه نگاهی کردم و زرنگی به خرج دادم و با زیرکی گفتم: خب تو نمى دونى ما این چایی را همین جوری نگه نمى داريم که سرد بشه. در ایران وقتی مى خواهيم یه چیز گرمی، گرم بمونه، هفت، هشت پتو روش مى اندازيم، اونوقت از اونی که هست گرمتر می شه و بعد استفاده مى كنيم. طرف شوکه شده بود نزیک بود. شاخ در بیاره! 🌷گفت: عجب چه روشهایی شما دارید و ما نمى دونيم. گفتیم: آره همینه دیگه شما تا حالا ندیده بودید؟ گفت: عجب، والله ندیده بودیم تا حالا. بهش گفتیم: حالا از این به بعد یاد می گيرى. سپس سرباز از جلوی آسایشگاه رد شد، رفت. 🌷فردا صبح بچه های آسایشگاه بغلی اومدند و گفتند: دیشب به نگهبان چی گفتید؟ گفتیم: چطور مگه؟ گفتند: دیشب آخر شب اومد پیش ما و گفت که: بچه ها شما چایی را چطور می خوريد؟ گفتیم که: معمولاً سرد مى خوريم. گفته بود: شما چرا عقلتون نمى رسه؟!! بیایید از ابتکارهای ما استفاده کنید. ما یه روشی داریم. اینکه چند تا پتو روی سطل چای مى پيچيم. اونوقت چایی از اولش هم گرمتر می شه. ما تا این جمله را از نگهبان شنیدیم؛ فهمیدیم بیچاره بد جوری سر کار رفته!! بهش گفتیم: ممنون از راهنمايى ات.... راوى: آزاده سرافراز دکتر رحیم قمیشی 📚 کتاب "زیرکانه کمی تا قسمتی تبسم" #شهدا_را_ياد_كنيم_با_ذكر_صلوات