🔸 ¹- علم به معروف و منکر داشته باشید : یعنی کسی که امر به معروف و نهی از منکر میکنه، یقین داشته باشه که این تذکر که میخواد بده یه منکری هست که داره صورت میگیره یا یه معروفی هست که ترک شده !! و اگه شک داشته باشه که این منکره یا نه؟ و یا معروفه یا نه؟ حق امر به معروف و نهی از منکر نداره !!! مثلا ما میدونیم و یقین داریم که دروغ گفتن منکره ، اینجا واجبه که بریم تذکر بدیم ولی تو بعضی مواقع شک داریم این کاری که داره صورت میگیره منکره یا نیست؟ اینجا نمیتونیم تذکر بدیم

🔸 شرط دوم از چهار شرط وجوب امر به معروف و نهی از منکر، عزیزان: "احتمال تاثیر" هست "تاثیر" نه ها! "احتمال تاثیر" قطعیتِ تاثیر نیست! بعضیا میگن ما تذکر نمی دیم چون مطمئن نیستیم که حرفمونو گوش بده ! یقین نداریم حتماً اثر کنه حرفمون نه، این چه حرفیه! کجا شما یقین پیدا می کنی حتماً حرفت اثر داره؟؟؟ همینکه احتمال بدی بله شاید 90درصد به من بگه به تو چه! احتمال 90 درصد میدم حرفمو گوش نده این گناهکار بگه به تو چه فضول! 5 درصد احتمال عُقلایی می دیم آقا شایدم حالا حرفمونو گوش کرد یه وقت دیدی گوش کرد! همین احتمال کمی که میدی که شاید حرف ما رو گوش کنه، وجوب میاره و شرط دوم هم در واقع برقرار میشه احتمال تاثیر عزیزان حواسمون باشه به این معنی نیست که گناهکار اِصلاح بشه

احتمال تاثیر وجوه مختلف داره: *اولین وجه احتمال تاثیر این است که ممکنه حرف شما در آینده در اون شخص اثر کنه، نه الان! *وجه دومه تاثیر ممکنه حرف شما در اون شخصی که بهش تذکر میدی اثری نکنه، ولی یه کسِ دیگه می شنوه یا بعداً به گوشش میرسه در او ممکنه اثر کنه و او به معروفی وادار بشه یا منکری رو کنار بذاره ممکنه نه در آینده اثر کنه و نه در اون شخص اثر کنه، فقط گناه رو کم کنه، *کاهش گناه نوع سوم از اثر امر به معروف هست همین که شما به خانم بدحجاب تذکر میدی، یه ذره روسری شو می کشه جلو به اون آقایی که روزه خوریه علنی میکنه تذکر میدی، میره یه ذره در خفا روزه خوریه کمتری انجام میده

*وجه چهارم از انواع احتمال تاثیر این است که گناه به خَفا برود ، لااقل گناه به تاخیر بیفته! و یا لذت گناه رو در کام گناهکار تلخ بکنه!

🔸شرط سوم از چهار شرط وجوب امر به معروف عنوانش هست: استمرار گناه یا اصرار بر گناه *اگر گناهکار داره به گناهش ادامه میده * شما علم داری که این کار گناهه، * احتمال اثر هم میدی، اگر گناهکار دست از گناهش بر نداشته واجب است تذکر بدی اگر دیدی خودش دست از گناهش برداشت، شما میخوای بری تذکر بدی دیدی خودش گناهش رو قطع کرد، یا با تذکر دیگران یا به هر دلیلی گناهش قطع شد، دیگه نمی خواد تذکر بدی

مثلا یه کسی رو انقدر تذکر دادن که دیگه دست از گناه کشیدن برداشت! دیگه لازم نیست بریم طرفو بخاطر گذشته‌ی سیاهی که داشته شِماتَت کنیم، سرزنشش کنیم ، نه! جنگ جنگ تا پیروزی! این شرط سوم، استمرار گناه یعنی تا گناه هست ما هم تذکر میدیم وقتی گناه رو ترک کرد به هر دلیلی دیگه تذکر نمیدیم

🔸شرط چهارم از چهار شرط وجوب امر به معروف و نهی از منکر، عنوانش هست: نداشتن خطر زیاد، عدم مفسده ی اهم تذکر دادن اکثر جاها خطر داره، ضرر داره: یه دلخوری‌ای پیش میاد نمی دونم حقوقمون رو رئیسمون کم میکنه یه فحشی بهمون میدن فامیلمون ممکنه باهامون قهر کنه بالاخره ممکنه شیشه ماشینمون رو بزنن بشکنن ممکنه یه سیلی تو گوشم بزنن

این خطرات از یه دلخوریه ساده شروع میشه، این ضررها تا میرسه دیگه در کربال آنچه که دیدیم بر سر آل الله آوردن، انواع و اقسام ضررها و خطرها و مفسده های جانی و مالی و آبرویی مُتِرَتِب شد چیه داستان؟

. مراجع تقلید می فرمایند طبق متون دینی: باید بسنجی عزیزم، سبک و سنگین کنی دو کفه ی ترازو را، ببینی ضرر و خطر تذکر دادنت چقدره؟ ضرر و خطر تذکر ندادنت چقدره؟

. یه وقت هست من تذکر میدم ضررش اینه که یه سیلی طرف تو گوشم میزنه یا یه به تو چه بهم میگه، یه فحش زشت بهم میگه؛ خُب می بینم این ضررش اینقدره! اگر این تذکره رو ندم این گناه گناهِ بزرگیه، این گناه تو جامعه باقی بمانه، عادی بشه ضررِ این گناه برای جامعه بیشتره، این ضررش سنگین تره لذا میگم عیب نداره، من یه فحش رو بخورم ولی تذکر رو بدم، این گناه تو جامعه باقی نمونه!

. یه وقت هست میبینی نه، ضررِ تذکرتون خیلی زیاده ولی ضررِ گناهه و سکوت شما کَمه مثلاً یه کسی داره یه نَخ سیگار میکشه، قَمه هم تو دستشه! شما اینجا بِگی که خُب من بخاطر حفظ محیط زیست که این آقا دود سیگارش آلوده نکنه، نَندازه زمین و این ها، من حاضرم جونم رو فدا کنم ولی این یه نَخ سیگار... نه، اینجا بیخود کردی:( اینجا اسلام میگه که حق نداری جونت رو به خطر بندازی، چرا؟ چونکه اینجا مفسده اَهَمه: " ضررش قتل تو هست" فایدش چیه؟ "یه نخ سیگار رو جلوشو بگیری" میگه بذار سیگاره رو بکشه حالا همین قتل یه جای دیگه واجبه ها همین قتل، یه وقت یکی با قَمه می خواد بِره یه عالمی رو بُکُشه، یه انسانی رو که در واقع قَتلِش حرامه رو میخواد بِره بُکُشه، شاید اونجا من باید جلوگیری کنم وَلُو اینکه یک آسیبی هم مثلا به من برسه اینجا اشکال نداره !! باید خودمون سبک سنگین کنیم!

. پس هر جا دیدیم ضرر و خطر خیلی زیاده؛ گناه، گناهِ کوچیکیه نمی اَرزه خودمون رو به خطر بندازیم یا دیگران را، اطرافیانمون رو، تذکر نمیدیم ولی اکثر جاها ضرر تذکر یه به تو چه شنیدنه! یه دلخوریه 2،3 دقیقه اییه! اونم سریع میریم رفیقمونه دلجویی میکنیم ازش *ما با گناه مشکل داریم نه با گناهکار*