🔹دعای رجبیه و یک نکته حلول ماه رجب و روز میلاد نورانی امام باقر علیه السلام بر شیعیان امیر مؤمنان سلام الله علیه مبارک باد در آغاز این ماه شریف توجه به یک نکته لازم است 🔹دعای هر روز ماه رجب بعد از نمازها یا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ، وَآمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ، يَا مَنْ يُعْطِى الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ، يَا مَنْ يُعْطِى مَنْ سَأَلَهُ، يَا مَنْ يُعْطِى مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَمَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً، أَعْطِنِى بِمَسْأَلَتِى إِيَّاكَ جَمِيعَ خَيْرِ الدُّنْيا وَجَمِيعَ خَيْرِ الْآخِرَةِ، وَاصْرِفْ عَنِّى بِمَسْأَلَتِى إِيَّاكَ جَمِيعَ شَرِّ الدُّنْيا وَشَرِّ الْآخِرَةِ، فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَ، وَزِدْنِى مِنْ فَضْلِكَ يَا كَرِيمُ. راوی گفت: حضرت مَحاسن (موهای صورت) شریف خود را در پنجه‌ی چپ گرفت و این دعا را با حالت درماندگی و زاری همراه حرکت دادن انگشت اشاره دست راست خواند و پس از این گفت: يَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ، يَا ذَا النَّعْماءِ وَالْجُودِ، يَا ذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ، حَرِّمْ شَيْبَتِي عَلَى النَّارِ. بر اساس برخی نقل‌ها از دعای یا من ارجوه، امام صادق(ع) هنگام خواندن آن دست بر ریش گذاشت و انگشت سبابه خود را تکان داد. درباره زمان انجام این عمل و چگونگی آن نظراتی وجود دارد که چنین است: علامه مجلسی در کتاب زاد المعاد از سید ابن طاووس نقل کرده است، امام صادق(ع) از فراز «یا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَام» تا آخر دعا، دست چپ خود را بر ریش گذاشته و انگشت اشاره دست راست خود را حرکت می‌داد.[۲۱] عبدالله جوادی آملی، مفسر قرآن، معتقد است بر اساس متن روایت در کتاب اقبال الاعمال نوشته سید ابن طاووس، امام(ع) از همان ابتدای دعا این عمل را انجام داده است.[۲۲] در کتاب اقبال الاعمال آمده است که نخست امام صادق(ع) از آغاز دعا تا فراز «وَ زِدْنِی مِنْ فَضْلِکَ یا کَرِیم» بدون اینکه کاری انجام دهد، به راوی می‌گوید تا او بنویسد. پس از آن، دست به ریش گذاشته و در حالی که انگشت سبابه خود را حرکت می‌دهد، این دعا را از آغاز، دوباره خوانده و با همان حال، از فراز «یا ذالجلال و الاکرام» تا پایان دعا را به آن می‌افزاید.[۲۳] شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح الجنان نیز، این عمل امام صادق(ع) را از آغاز دعا دانسته است.[۲۴] همچنین محمدعلی اسماعیل‌پور قمشه‌ای مجتهد شیعه (درگذشت ۱۳۹۷ش)، انجام دادن این عمل را از ابتدای دعا مستحب دانسته است.[۲۵] به گفته برخی، کاری که در کنار خواندن دعا از امام صادق(ع) گزارش شده، گزارش راوی از حال امام صادق بوده و دستوری در متن دعا نیست؛ بنابراین انجام آن لزومی ندارد.[۳۱] بر اساس نقل کَشّی، امام صادق(ع) هنگام خواندن دعا دست بر ریش نگذاشته و انگشت خود را تکان نداد؛ بلکه هم‌زمان با عبارت پایانی، دست‌های خود را بالا برد و پس از تمام شدن آن، دست خود را بر ریش گذاشت. هنگامی که برداشت پشت دست او از اشک خیس شده بود.[۳۲] بر اساس این نقل، کاری که امام صادق(ع) در پایان دعا انجام داد گذاشتن دست روی ریش بود؛ کاری که به باور برخی، نوع انسان‌ها در حال تضرع و گریستن انجام می‌دهند.[۳۳]رک ویکی شیعه اگرچه رعایت آداب دعا بر اساس روایت معصوم ع شایسته و همراه با پاداش الهی است اما محور اصلی قابل توجه آن حال التجاء به درگاه الهی و بکاء است

نقد و نظر از دوستان در باره نکته رجبیه و پاسخ آن 👇 استاد حجت‌الاسلام حاج سیدکمال‌الدین عمادی چاچکامی با سلام و احترام و عرض ادب و ارادت و خجسته‌باد حلول رجب به آن فرهیخته‌ی به اثرات کمال اُنس‌گرفته. خواستم بدانم گرچه یک علت گذاشتن دست روی ریش هنگام ذکر رجبیه را این دانستید که حالت گریستن به انسان می‌بخشد، اما آیا عمل به ظاهرِ فعلِ معصوم ع هم بر ما لازم است؟ به نظر من مهم دقت در بیان ذکر است و تطبیق خود به پیام درون آن. مهم چشیدن طعم معنوی این ذکر است، نه پیاده‌کردنِ شکل ظاهری ذکر. به قول مولوی در مثنوی: آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید یک مزاح رجبیه هم بکنم: امروزه مثلِ منِ کمترین ریش‌ها را تراشیده‌ایم البته نه تیغ! به صورت‌تراشِ موزر آلمان، نه مُضرِ انسان، الآنه کسانی ریش گذاشته‌اند، آن‌هم ریش‌های محیرالعقول -که بعضاً- ممکن است نه فقط آدرس مدار قبله را نداشته باشند، بلکه ریشِ بی‌ریشه گذاشته‌اند. باری؛ آنقدر هم بلندِ بلند و پیچ‌پیچی چون کلَم، که نگه‌داری آن روزانه چند دلار ! بی‌مقدار ! خرج دارد. پوزش از ریش‌داران باریشه. و نیز ریش‌گذاشتگان اهل ذوق و آرایه. 🔹پاسخ 🍀🍀🍀 علیکم السلام والرحمه تشکر و سپاس از عنایت حضرت عالی و مناقشه ظریف توام با مزاح رجبیه حضرت استاد علامه جوادی آملی مدظله العالی بر این باور است امام دست بر چانه خود زد اما چون حضرت دارای محاسن بود راوی آن را به این گونه یادشده روایت کرده است دلیل این است که این دعا ماثور متخص به مردان نیست لذا برای زنان و نوجوانان که هنوز ریش ندارند نیز مستحب است لذا ریش در دعای یاد شده موضوعیت ندارد(رک درس خارج خیارات جلسه 497 قسمت پایانی). انتهی اما دست گذاشتن بر چانه یا همان ریش به عنوان تشبه به فعل معصوم ع خودش عبادت است و سنت در همین تشبه است از منظر روان شناسی و روانشناختی نیز عاشق رفتار معشوق و محبوب خود را تقلید می کند چه اینکه محبوب خدا باشد و انسان کامل چه یک هنرپیشه هالیودی لذا می بینیم وقتی او لباس مندرس می پوشد هزاران جوان بدون کمترین آگاهی و دلیل همان لباس زشت منکر را می پوشند همین لباسی که قبلا اگر می پوشید حضورش در جامعه دشوار و احساس ننگ می کرد لذا هر کس که عشق به امام صادق ع دارد در خواندن این دعا بدون وجود دستور لازم همان کند توصیه می کنم دوستان امام صادق ع هم که الحمد لله ریشه دارند اولا ریش بگذارند تا این رابطه تشابه بین محب و محبوب محقق شود لابد داشتن محاسن بقدری که به آن بشود چنگ زد نزد پرودگار محبوبیتی دارد که همه انبیاء و تمام اولیاء بر این سنت بودند حال افرادی برای اهداف دیگر ریش می گذارند ریش آنان با نیات آنان محاسبه می‌شود لذا رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود المرء مع من احب با تشکر سید کمال الدین عمادی

تبیین دعای رجبیه از حضرت استاد علامه جوادی آملی مدظله العالی درس خارج فقه خیارات جلسه 240 همین بحث در جلسات دیگر تکرار شده مانند خیارات جلسه 497

‏فیلم از طرف کمال الدین

ببینید | تشییع باشکوه پیکر آیت الله صافی گلپایگانی در کربلا - همشهری آنلاین https://www.hamshahrionline.ir/news/654791/%D8%A8%D8%A8%DB%8C%D9%86%DB%8C%D8%AF-%D8%AA%D8%B4%DB%8C%DB%8C%D8%B9-%D8%A8%D8%A7%D8%B4%DA%A9%D9%88%D9%87-%D9%BE%DB%8C%DA%A9%D8%B1-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B5%D8%A7%D9%81%DB%8C-%DA%AF%D9%84%D9%BE%D8%A7%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D8%B1%D8%A8%D9%84%D8%A7

سلام بر امام خمینی احیاگر اسلام ناب محمدی صلوات الله علیه و آله وسلم درعصر سیطره شیطان بزرگ آمریکا که حتی جبهه ابر قدرت شرق مدعی سوسیالیستی بشدت آن می ترسید و وحشت آمریکا بر همه کشورها سایه گسترده بود سلام بر ملت بزرگ ایران و شهیدان و رزمندگان دفاع مقدس و آزادگان و خانواده های آنان که با یاری آن مرجع سترگ، بعد از سالها خفت و خواری و سرسپردگی دولت مردان زبون پهلوی، عزت ایران اسلامي ولایی را در چنبن عصری برگرداندند. اکنون که آمریکا در جبهه های مختلف شکست سنگین از این انقلاب خورده و خود زبان به اعتراف شکست فضاحت بر کرده است هرزگاهی از زبان برخی روحانیون سخنی شنیده می‌شود که با نادانی اظهار می دارند روحانیت باید از سیاست فاصله بگیرد برای پاسخ چنین اظهارات سست و بی اساس در این مقام به سخنان گهربار مرجع کنهسال تقلید که کسی در معنویت و روحانیت او تردید ندارد یعنی مرحوم آیت الله العظمی صافی گلپایگانی رحمت‌الله‌علیه گوش می‌سپاریم👇 👤 پاسخ آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره به معممینی که سودای تئوریزه کردن جدایی دین از سیاست دارند 🔸 چنان که می دانیم از روزی که #استعمار وارد سرزمین های اسلامی شد برای اینکه نفوذ اسلام را از میان برداشته و سلطۀ خود را پابرجا نماید و توجه مردم را از نیروی معنوی اسلام، مکتب جهاد و مبارزه، منصرف سازد تا از یک سلسله برنامه های به اصطلاح غیر سیاسی پا بیرون نگذارند و وسیله ای برای تعقیب و جلوگیری از مداخلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آنها داشته باشد، «تز روحانیت از سیاست جداست» را عنوان کرده و چنان آن را تبلیغ نمود که بسیاری از #ساده_لوحان و #غرب_زدگان آن را پذیرفته و ندانستند که این نغمه شوم از کجا و برای چیست؟ نمی دانستند این نغمه، فلسفه های سیاسی و اقتصادی دارد و موجب تسلط اقتصادی و سیاسی استعمار می گردد. ♨️ فریاد «روحانیت از سیاست و دین از دنیا جداست»، با مبانی و احکام اسلام - که حتی امور عبادی اش نیز با سیاست پیوند دارد و از سیاست جدا نیست، و برنامه هایش همه با هم ارتباط دارد و نظام امر به معروف و نهی از منکر را با آن شدت و تأکید پیشنهاد کرده و «افضل الجهاد کلمه عدل عند امام جائر» را گفته است - به هیچ وجه سازگار نیست. 🔹 اسلام، دین دنیاست همان طور که دین آخرت است و اصلاً دنیا را از آخرت جدا نکرده است. بیشتر احکام اسلام مربوط به امور سیاسی، قضایی، مالی و روابط مردم با حکومت، با دولت و عمران زمین و شامل تمام نواحی روحی، جسمی، فردی و اجتماعی بشر است. 🔹 مداخله نکردن در سیاست و حُسن اجرای امور جامعه مسلمان (البته در صورت توانستن) جُرم است. هیچ مسلمانی نمی تواند به امور مسلمانان، خصوصاً امور سیاسی آنها بی اعتنا باشد. 🔻 «من اصبح ولایهتم بامور المسلمین فلیس بمسلم» پس این یک حرف کفرآمیز است که کسی بگوید: اسلام و دین از دنیا جداست و مساوی با این است که دو ثلث یا بیشتر برنامه های اسلام - العیاذ باللّه - زاید و لغو است یا مساوی با انکار این مقدار از احکام مسلّم اسلام است. این سخن کفر صریحی است که اگر کسی با توجه آن را بگوید نمی توان او را مسلمان شمرد. 🔹 اسلام، دین سیاست، عبادت، قانون زندگی، عمران و همه چیز است و این سخن که دین از سیاست یا روحانیت از سیاست جداست اگر با مزاج ادیانی مانند مسیحیتی که فعلاً مسیحی ها پذیرفته اند سازگار باشد، با اصول اسلام و نصوص قرآن مجید، مخالف است. 📗 کتاب سیر حوزه های علمی شیعه، آیت الله العظمی لطف الله صافی گلپایگانی #دهه_فجر #آیت_الله_صافی #یار_امام_و_رهبری #مرجع_بصیر

سید تقی واردی: ✅ شهادت امام علي النقي الهادی(ع)/ سوم رجب، سال 254 هجري قمري #⃣ امام علی بن محمد(ع)، معروف به هادي و نقی، از ذي قعده سال 220 قمري، كه پدر بزرگوارش حضرت امام محمد تقي(ع)، معروف به جوادالائمه(ع) به شهادت رسيد، بنا به وصيت آن حضرت، مقام منيع امامت را بر عهده گرفت. هنگامي كه امام هادي(ع) مقام امامت را بر عهده گرفت، از عمر شريفش بيش از هشت سال و پنج ماه نگذشته بود و وي به مانند پدر ارجمندش در سنين كودكي به اين مقام الهی نايل آمد. امام علي النقي(ع) در ايام امامت خويش با خلافت شش تن از خلفاي بني عباس معاصر بود و آنان عبارت بودند از: معتصم، واثق، متوكل، منتصر، مستعين و معتز.(1) امارفتار اين عده از خلفاي عباسي با امام علي النقي(ع) متفاوت بود. برخي رفتار خصمانه و برخي ديگر رفتار متعادل تري اعمال مي نمودند. ولي همه آنان، در غصب خلافت و ناديده گرفتن حقوق امامت، هم رأي و هم نظر بودند. در ميان آن ها، متوكل عباسي (دهمين خليفه عباسيان) بيش از همه، نسبت به اهل بيت(ع) و خاندان امامت و علويان صاحب نام، دشمني مي ورزيد و از هر راه ممكن در صدد اذيت و آزار آنان بر مي آمد و حتي نسبت به درگذشتگان اهل بيت(ع) نيز عقده گشايي مي كرد و دستور مي داد كه قبور امامان معصوم(ع)، به ويژه قبر مطهر اباعبدالله الحسين(ع) و خانه هاي مجاور آن را خراب و زمين هاي كربلا را شخم و آب بسته و در آن زراعت نمايند.(2) وي، در سال 243 قمري، امام علي النقي(ع) را از مدينه منوره به سامرا فراخواند و آن حضرت را براي هميشه از موطن اصلي وي و اجداد طاهرينش دور نمود.(3) تنها منتصر عباسي (يازدهمين خليفه عباسيان) پس از ترور و هلاكت پدرش متوكل، در ايام كوتاه مدت خلافت خويش، نيكي هاي در خور توجهي به علويان و وابستگان به خاندان رسالت و امامت نمود، كه در برابر آزار و اذيت هاي بي حد و حساب ساير خلفاي عباسي، قابل جبران نمي باشد. امام علي النقي(ع) به مدت يازده سال در سامرا (پايتخت عباسيان) و در محله عسكر (منطقه مسكوني نظاميان) به حالت تبعيد، زندگي نمود و در اين مدت، تحت مراقبت و نظارت دستگاه امنيتي خلافت قرار داشت و از تماس با دوستان و ياران خويش محروم بود. سرانجام در سوم رجب و يا به روايتي در 25 جمادي الآخر سال 254 قمري، در ايام خلافت معتز عباسي، به وسيله معتمد عباسي، برادر خليفه وقت، مسموم و در آن غريبه سرا، به شهادت رسيد. به هنگام شهادت آن امام همام، جز فرزندش امام حسن عسكري(ع)، كسي در بالينش حاضر نبود. امام حسن عسكري(ع) در ماتم پدر بزرگوارش، بسيار گريست و گريبان دريد و خود متوجه غسل، كفن و دفن آن حضرت گرديد. برخي از نادانان و يا متعصبان به امام حسن عسكري(ع) خرده گرفته كه چرا وي گريبانش را دريد. آن حضرت به آنان پاسخ داد: شما از احكام دين خدا چه مي دانيد ؟ حضرت موسي بن عمران(ع) در ماتم برادرش هارون(ع) گريبان چاك زد.(4) از امام هادي(ع) تشييع جنازه با شكوهي به عمل آمد. دوستداران اهل بيت(ع)، فقها، قضات، دبيران، اميران و حتي بزرگان دربار خلافت در تشييع جنازه مطهر وي شركت و وي را پس از نماز در يكي از حجره هاي خانه اش دفن نمودند.(5) هم اكنون قبر شريفش، به همراه قبر مطهر فرزندش امام حسن عسكري(ع) و قبر خواهرش حكيمه خاتون دختر امام جواد(ع) و قبر نرگس خاتون مادر امام زمان(ع) در يك ضريح مقدس قرار دارد و در شهر سامرا، مزار شيعيان و دوستداران اهل بيت(ع) است. 📚 منابع: 1_ - تاج الموالید ، ص 55 ؛الارشاد، ص 649؛ منتهي الآمال ، ج2، ص 384. 2_ منتهي الآمال، ج2، ص 383. 3_ منتهي الآمال، ج2، ص 377 و الارشاد، ص 646. 4_ منتهي الآمال، ج2، ص 385. 5_ نك: الارشاد، ص 635؛ كشف الغمه، ج3، ص 229؛ منتهي الآمال، ج2، ص 361؛ المستجاد ، ص 216؛ الكافي ، ج1، ص 497. ✍ سید تقی واردی. ۱۵ بهمن ۱۴۰۰

آخه ذلت تا کجا 😐 👈 حاج آقای قرائتی👌 #ایران_قوی #ایران_من #پرچم_اقتدار