🔹روزی با يكى از دوستانم از ميدان شلوغ شهر مى‏گذشتيم. فوج فوج آدمها را مى‏ديديم كه مسخ و عروسك شده بودند و نمايشنامه‏هاى مسخره‏اى را كارگردانى و بازى مى‏كردند. دوستم كه شاهد آن فوج بازيگر وآن فيلمهاى بلند و تكرارى بود آرام آرام به فكر فرو رفته بود، با چند كلمه فكرش را به من داد كه نمى‏شود با اين همه بازيگر كارى كرد. نمى‏توان اين #بازيچه‏ها و #بازيگرها و #تماشاچى‏ها را به كار جدى كشيد؛ اصلا نمى‏شود كارى كرد! 🔸او هنگامى كه سكوت مرا ديد، پرسيد كه به نظر تو مى‏توان كارى كرد؟ پرسيدم: آيا اينها همينطور بوده‏اند يا اينطور شده‏اند❓ گفت: معلوم است كه اينطور نبوده‏اند واينطور شده‏اند. گفتم: پس معلوم مى‏شود كه اينطور هم نمى‏مانند. كسانى را كه اينگونه ساخته‏اند مى‏توان از همان راه خراب كرد و مى‏توان از همان راه به شكل ديگر ساخت. وآنگاه گفتم: مهم این نيست كه اين‏ها درست بشوند و خوب‏ بشوند يا نه! و كار من اين نيست كه به آنها شكل بدهم. مهم اين است كه شرايط خوب شدن آنها فراهم بشود و خودشان برپا بايستند و خود را شكل بدهند. 🔹سپس توضيح دادم كه چگونه #دشمن بر روى يك اقليت كار كرد و چگونه اين #اقليت را به كار گماشت. و چگونه اين اقليت به كار پرداخت و حربه‏ى سنّت و شخصيت ملى و حربه‏ى انديشه و مذهب را از دستها گرفت. و در نتيجه جامعه‏اى كه شخصيتش را از دست داده بود، مقلد و غربزده بار آمد و جامعه‏اى كه انديشه‏اش را كنار زده بود به اسارت غريزه رفت.و سرانجام اين جامعه‏ى غريزه‏زده‏ى بى‏شخصيت، همين شد كه تو مى‏بينى وتعجب مى‏كنى از اين كه بتوان كارى كرد. 📚 مسئولیت وسازندگی(تلخیص) استاد #علی_صفائی_حائری @Safaeiyeh