هـَوای تــو دارد ، دل بـی قــــــرارم بیـــا ای امیــــدم ، بیـــا ای بهـــارم هـَوس کردم اینک ، زِ هجرت بگریَم شــود بینـم آیــا ، تــو را در کنــارم از اَفسونِ چشمت ، دلم پر زِ خون است نِگر خـود به قلـب و به احـوالِ زارم به سوزِ نگاهت ، نگاهم جنون است بیــا ای فــروغِ دو چشــم خمــــارم بهاران بدونِ تو همچون خزان است بهــــارم ، قـــرارم ، بیـــا ای نگـــارم سِیه شد شب و روزِ من تو کجـایی تـو ای مــاه تـابـانِ شب هــای تـارم به جانـم شــرر زد ، فِـراق رخِ تــو نگــارا بیــا بیــن ، تو جســمِ نزارم به خـوابـم گـذر کرده اسبِ سپیدی سواره تو بودی ، تو ای تک سوارم به بــاغِ خیالـم ، درخشیــده نـورت بیا سَروِ بُستـانِ هشـت و چهـارم اگر که وجودم ، پر از عیب و نقص است بـه دل هـر زمــانی ، هـــوای تـــو دارم به شوق وِصالـت ، نشستم بیــایی بریـزم بـه پــایِ تــو دار و نـــدارم همی ترسم از بخت و اِقبال بد یُمن بیا از کرَم کن ، خودت رستـگارم الهــی نبــاشــد ، جــدا گــردم از تــو زِ کویَـت مَـرانـم ، که من بی تو خوارم #عباس_بهمنی