وسط شهر، لابه‌لای زرق و برق های بدلی، هر چی هم که سرت رو بلند کنی، نمیتونی ستاره های قشنگ آسمون رو ببینی!! اما از این بدتر اون وقتایی هست که انقدر دور و بر مون چراغ های بزرگ روشن کردن، که یادمون می‌ره بالای سرمون رو نگاه کنیم، ببینیم ماه توی آسمون هست یا نه؟! اونوقت هست که باید از همهمه شهر بزنی بیرون و فارغ از همه چراغ های روشن و خاموش، زل بزنی توی چشمای آسمون، و ماه و ستاره هات رو پیدا کنی.. اینو گفتم تا بگم دنیای من و شما پر شده از روزمرگی ها؛ مسائل تلخ و شیرینی که آنچنان ما رو با خودش درگیر کرده، که یادمون میره یک گمشده‌ای داریم و تا اون نباشه، دل مون آرامش نمیگیره.. فراموش اش کردیم؛ هر از چند گاهی یک نگاه سَرسَری به آسمون میندازیم، ولی دنبال ماه مون نمی گردیم... دنیامون تاریک شده، اما با چراغ های بزرگ خودمون رو گول می‌زنیم و حواس مون نیست که تا ماه رو پیدا نکنیم، زندگی روشن نمیشه! شاید یه وقتایی لازم باشه بزنیم بقل، توی خلوت خودمون، دنبالش بگردیم و باهاش صحبت کنیم؛ به خودمون و اطرافیان مون یادآوری کنیم که یه ماه توی آسمون دلمون داریم، که ازش غافل شدیم... ولی ماه کار خودش رو میکنه؛ شاید ما یادمون بره بهش نگاه کنیم، ولی اون نورش رو به همه میرسونه.. به قول معروف حتی اگر ما هم از یادش غافل بشیم، «از حال دل تمام عشاق، او با خبر است...» #امام_زمان #شب_چهارشنبه @SajjadRezvani118

از حال دل تمام عشاق «او» باخبر است.....💔 با نوای: کربلایی امیر کرمانشاهی #مناجات_با_امام_زمان #شب_چهارشنبه @SajjadRezvani118