دعای دیگری مربوط به روز #عرفه در #صحیفه‌_سجادیه هست (۱)، که از فرزند این بزرگوار است. من یک وقت این دو دعا را با هم مقایسه می‌کردم؛ اوّل دعای امام حسین را می‌خواندم، بعد دعای #صحیفه‌_سجّادیه را. مکرّر به نظر من این طور رسیده است که دعای حضرت #سجّاد، مثل شرح دعای #عرفه است. آن، متن است؛ این، شرح است. آن، اصل است؛ این، فرع است. #دعای_عرفه، دعای عجیبی است. شما عین همین روحیه را در خطابی که حضرت در مجمع بزرگان زمان خود - بزرگان اسلام و بازماندگان تابعین و امثال اینها - در منی ایراد کردند، مشاهده می‌کنید. ظاهراً هم متعلّق به همان سال آخر یا سال دیگری است - من الان درست در ذهنم نیست - که آن هم در تاریخ و در کتب حدیث ثبت است. به قضیه‌ی عاشورا و کربلا برمی‌گردیم. می‌بینیم این‌جا هم با این‌که میدان حماسه و جنگ است، اما از لحظه‌ی اوّل تا لحظه‌ی آخری که نقل شده است که حضرت صورت مبارکش را روی خاکهای گرم کربلا گذاشت و عرض کرد: «الهی رضاً بقضائک و تسلیماً لأمرک(۲)»، با ذکر و تضرع و یاد و توسّل همراه است. از وقت خروج از مکه که فرمود: «من کان فینا باذلاً مهجته موطناً علی لقاءاللَّه نفسه فلیرحل معنا(۳)»، با #دعا و توسل و وعده‌ی لقای الهی و همان روحیه‌ی #دعای_عرفه شروع می‌شود، تا گودال قتلگاه و «رضاً بقضائکِ» لحظه‌ی آخر. یعنی خود ماجرای عاشورا هم یک ماجرای عرفانی است. جنگ است، کشتن و کشته شدن است، حماسه است - و حماسه‌های عاشورا، فصل فوق‌العاده درخشانی است - اما وقتی شما به بافت اصلی این حادثه‌ی حماسی نگاه می‌کنید، می‌بینید که عرفان هست، معنویّت هست، تضرّع و روح #دعای_عرفه هست. پس، آن وجه دیگر شخصیت امام حسین علیه‌السّلام هم باید به عظمت این وجه جهاد و شهادت و با همان اوج و عروج، مورد توجه قرار گیرد.۱۳۷۶/۰۹/۱۳ ۱ ) صحیفه ی سجادیه ، دعای ۴۷ ؛ ۲ ) موسوعة الامام علی بن ابی طالب(ع) فی الكتاب والسنة ، محمدی ری شهری ص ۲۴۸ ؛ ۳ ) اللهوف على قتلى الطفوف‏، سیدبن طاووس ص ۶۰ ؛ كشف الغمه، اربلی : ج ۲ ص ۳۰ ؛ بحار الأنوار ، علامه مجلسی : ج ۴۴ ص ۳۶۷ ؛ #مناسبت_ها #صحیفه_سجادیه #دعا #عرفه ----------🔷🔷🔷--------- 🔰با ما همراه باشید ... 🌐#کانال_سجادیه 🆔️@Sajjadie l سجادیه