ایّهاالنّاس ! ما را طرد کردند و دفع دادند و پراکنده نمودند و از دیار خود دور افکندند، با ما چنان رفتار کردند که با اسیران ترک و کابل کنند بدون آنکه مرتکب جرم و جریرتی شده باشیم ؛ به خدا سوگند اگر به جای آن سفارشها که در حقّ حرمت و حمایت ما فرمود؛ به قتل و غارت و ظلم بر ما فرمان می داد از آنچه کردند زیادتر نمی کردند فاِنّا للّه واِنّا اِلیْهِ راجِعُون. این مصیبت ما چقدر بزرگ و دردناک و سوزنده و سخت و تلخ و دشوار بود، ازحق تعالی خواهانیم که در مقابل این مصائب به ما رحمت و اجر عطا کند و از دشمنان ما انتقام کشد و داد ما مظلومان را از ستمکاران باز جوید. چون کلام آن حضرت به نهایت رسید صُوحان بن صعْصعه بن صُوحان برخاست و عذر خواست که یابن رسول اللّه ! من از پا افتاده و زمین گیر شده بودم و به این سبب نصرت ص: 1054 شما را نتوانستم ، حضرت عُذر او را قبول فرمود و بر پدر او صعصعه رحمت فرستاد. پس با اهل بیت علیهماالسّلام آهنگ مدینه کردند چون نظر ایشان بر مرقد منوّر و ضریح مطهّر حضرت رسالت صلی اللّه علیه و آله و سلم افتاد فریاد کشیدند که واجدّاه وامحمّداه ! حسینِ ترا با لب تشنه شهید کردند و اهل بیت محترم را اسیر کردند بدون آنکه رحم بر صغیر و کبیر کرده باشند(487). پس بار دیگر خروش از اهل مدینه برخاست و صدای ناله و گریه از در و دیوار بلند شد، و نقل شده که حضرت زینب علیهاالسّلام چون به در مسجد حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله و سلّم رسید دو بازوی در را بگرفت و ندا کرد که یا جدّاه ! اِنّی ناعِیهٌ اِلیک اخِی الحُسین علیه السّلام ؛ ای جدّ بزرگوار همانا برادرم حسین علیه السّلام را کشتند ومن خبر شهادت او را برای تو آورده ام . شعر : برخیز حال زینب خونین جگر بپرس از دختر ستمزده حال پسر بپرس با کشتگان به دشت بلا گرنبوده ای من بوده ام حکایتشان سر به سر بپرس از ماجرای کوفه و از سر گذشت شام یک قصّه ناشنیده حدیث دگر بپرس از کودکانت از سفر کوفه و دمشق پیمودن منازل و رنج سفر بپرس دارد سکینه از تن صد پاره اش خبر حالِ گُل شکفته ز مرغ سحر بپرس از چشم اشکبار و دل بی قرار ما کردیم چون به سوی شهیدان گذر بپرس بال و پرم ز سنگ حوادث بهم شکست بر خیز حال ص: 1055 طائر بشکسته پر بپرس و پیوسته آن مخدّره مشغول گریه بود و اشک چشمش خشک نمی شد و هرگاه نظر می کرد به سوی علی بن الحسین علیه السّلام تازه می شد حُزن او و زیاد می شد غصّه او. و طبری از حضرت باقر علیه السّلام روایت کرده که چون داخل مدینه شدند زنی بیرون آمد از آل عبدالمطّلب به استقبال ایشان در حالتی که مو پریشان کرده بود و آستین خود را بر سر گذاشته بود و می گریست و می گفت : شعر : ماذا تقُولُون اِنْ قال النبیُّ لکُم ماذا فعلْتُم و انتُمْ آخِرُ الاُمم بِعْتِرتی و بِاهْلی بعد مُفْتقدی مِنْهُم اُساری و مِنْهُم ضُرِّجوا بِدمٍ ما کان هذا جزائی اِذْ نصحْتُ لکُم انْ تخْلُفُونی بسُوءٍ فی ذوی رحِمٍ و از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که حضرت امام زین العابدین علیه السّلام چهل سال بر پدر بزرگوار خود گریست و در این مدّت روزها روزه داشت و شبها به عبادت قیام داشت و غلام آن حضرت هنگام افطار آب و طعام برای آن جناب حاضر می کرد و در پیش آن جناب می نهاد و عرض می کرد بخور ای مولای من . حضرت می فرمود: قُتِل ابْنُ رسُولِ اللّه صلی اللّه علیه و آله و سلّم جائِعا، قُتِل ابنُ رسُولِ اللّه عطْشانا؛ یعنی من چگونه آب و طعام بخورم و حال آنکه پسر رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم را با شکم گرسنه و لب تشنه شهید کردند. و این کلمات را مکرر می ساخت و می گریست تا آنکه طعام و آب را ص: 1056 با آب دیده ممزوج و مخلوط می داشت و پیوسته بدین حال بود تا خدای خود را ملاقات کرد(488). و نیز از یکی از غلامان آن حضرت روایت شده که گفت : روزی حضرت سیّد سجّاد علیه السّلام به صحرا تشریف برد من نیز از قفای آن جناب بیرون شدم وقتی رسیدم یافتم او را که سجده کرده بر روی سنگ نا همواری و من می شنیدم گریه او را که در سینه خود می گردانید و شمردم که هزار مرتبه این تهلیلات را در سجده خواند: لا اِله اِلاّاللّهُ حقّا حقّا لا اِله اِلاّ اللّهُ تعبُّدا ورِقّا لااِله اِلاّ اللّهُ ایمانا وتصْدیقا آنگاه سر از سجده برداشت دیدم صورت همایون و لحیه مبارکش را آب دیدگانش فروگرفته من عرض کردم : ای سیّد و آقای من ! وقت آن نشد که اندوه شما تمام شود و گریه شما کم گردد؟

فرمود: وای بر تو! یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم علیهماالسّلام پیغمبر و پیغمبر زاده بود، دوازده پسر داشت حقّ تعالی یکی از پسرانش را از نظر او غایب کرد و از حزن و اندوه مفارقت آن پسر موی سرش سفید گردید و پشتش خمیده و چشمش از بسیاری گریه نابینا شد و حال آنکه پسرش در دنیا زنده بود، ولکن من به چشم خود پدر و برادرم را با هفده تن از اهل بیت خود کشته و سر بریده دیدم ، پس چگونه حزن من به غایت رسد و گریه ام کم شود!(489). و روایت شده که آن حضرت بعد از قتل پدر بزرگوارش از مردم کناره گرفت ودر بادیه در خانه موئی که ص: 1057 (سیاه چادر) گویند چند سال منزل فرمود و گاهی به زیارت جدش امیرالمؤ منین علیه السّلام و پدرش امام حسین علیه السّلام می رفت و کسی مطلع نمی شد. و در جمله ای از کتب معتبره منقول است که رباب دختر امرءالقیس مادر سکینه علیهاالسّلام که در واقعه طفّ حاضر بود بعد از ورود به مدینه در زیر سقف ننشست و از حرّ و برد پرهیز نجست و اشراف قریش خواهان تزویج او شدند در جواب فرمود: لا یکُونُ لی حمْوٌ بعْد رسوُلِ اللّه صلی اللّه علیه و آله و سلّم ؛ یعنی من دیگر پدر شوهری بعد از پیغمبر صلی اللّه علیه و آله و سلّم نخواهم و پیوسته روز و شب گریست تا از غصّه و حزن از دنیا بیرون رفت .(490) و از ابوالفرج نقل شده ک این ابیات را رباب بعد از قتل حضرت سیدالشهداء علیه السّلام در مرثیه آن حضرت انشاد کرد: شعر : اِنّ الّذی کان نُورا یُسْتضاءُ بهِ بِکربلاء قتیلٌ غیرُ مدفُونٍ سِبْط النّبیِّ جزاک اللّهُ صالِحهً عنّا وجنّبْت خُسْران الموازینِ قدْ کُنْت لی جبلاً صعْبا الوُذُبِهِ وکُنت تصْحبُنا بالرّحْمِ والدّینِ منْ لِلْیتامی ومنْ لِلسّائِلین و منْ یعنی ویاءوی اِلیهِ کُلُّ مِسکینٍ واللّه لا ابْتغی صِهرا بِصِهْرکُمُ حتّی اُغیّب بین الرّمْلِ والطّینِ(491) وروی اءنّهُ اکْتحلتْ هاشمیّهٌ ولا اخْتضبتْ ولا رُاِی فی دارِ هاشِمِی دُخانٌ اِلی خمْسِ حِججٍ حتی قُتِل عُبیدُاللّه بْنِ زیادٍ لعنهُ اللّهُ تعالی .(492) یعنی روایت شده که بعد از شهادت امام حسین علیه السّلام زنی از بنی هاشم سرمه در چشم نکشید و خود را خضاب نفرمود، و دود از مطبخ بنی هاشم ص: 1058 برنخاست تا پس از پنج سال که عبیداللّه بن زیاد لعین به درک واصل شد. مؤ لّف گوید: که چون ابن زیاد ملعون کشته شد مختار سر نحس او را برای حضرت علی بن الحسین علیه السّلام فرستاد وقتی که سر آن ملعون را خدمت آن حضرت آوردند مشغول غذا خوردن بود سجده شکر به جای آورد و فرمود: روزی که ما را بر این کافر وارد کردند غذا می خورد، من از خدای خود در خواست کردم که از دنیا نروم تا سر این کافر را در مجلس غذای خود مشاهد کنم هم چنانکه سر پدر بزرگوارم مقابل این کافر بود غذا می خورد،(493) و خدا جزای خیر دهد مختار را که خونخواهی ما نمود. در بیان ورود اهل بیت علیهماالسّلام به مدینه طیبه(2) و از اینجا معلوم شود حال مختار که چگونه قلب مبارک امّا را شاد کرد بلکه دلجوئی وشاد نمود قلوب شکسته دلان و مظلومان و مُصیبت زدگان ارامل و ایتام آل پیغمبر را که پنج سال در سوگواری و گداز بودند و به مراسم تعزیت اقامت فرموده بودند بلکه به علاوه آنکه ایشان را از عزا در آورد، خانه های ایشان را آباد کرد و اعانتها به ایشان نمود. و در کتب معتبره حدیث روایت شده که شخص کافری همسایه مسلمانی داشت که با او نیکوئی و مدارا می کرد، چون آن کافر بمرد و بر حسب وعده الهی به جهنم رفت حقّ تعالی خانه ای از گِل در وسط آتش بنا فرمود که حرارت آتش به وی ضرر نرساند و روزی او از غیر جهنم برسد و به او گفتند این سزای آن نیکویی است که آن به ص: 1059 مسلمان رسانیدی (494). هر گاه حال کافر به واسطه احسان به مسلمانی این گونه باشد، پس چگونه خواهد بود حال مختار که این نحو سیرت مرضیّه او بوده و اخبار معتبره در باب فضیلت القاء سرور در قلب مؤ من زیاده از آن است که احصاء شود.

پس خوشا حال مختار که بسی دلهای محزون ماتم زدگان اهل بیت رسالت علیهماالسّلام را شاد کرد، و دو دعای حضرت سیّد سجّاد علیه السّلام بر دست او مستجاب شد: یکی کشتن ابن زیاد چنانکه معلوم شد و دیگر کشتن حرمله بن کاهل و سوزانیدن آن ؛ چنانچه در خبر منهال بن عمرو است که گفت : از کوفه به سفر حج رفتم و خدمت علی بن الحسین علیه السّلام رسیدم آن جناب از من پرسید از حال حرمله بن کاهل عرضه داشتم در کوفه زنده بود، حضرت دست برداشت به نفرین بر او و از خدا خواست که او را در دنیا بچشاند حرارت آهن و آتش را، منهال گفت : چون به کوفه برگشتم روزی به دیدن مختار رفتم ، مختار اسب طلبید و سوار شد و مرا نیز سوار کرد و با هم رفتیم به کناسه کوفه ، لحظه ای صبر کرد مثل کسی که منتظر چیزی باشد که ناگاه دیدم حرمله را گرفته بودند و به نزد او آوردند مختار رحمه اللّه حمد خدای را به جا آورد و امر کرد دست و پای او را قطع کردند و از پس آن او را آتش زدند من چون چنین دیدم سبحان اللّه سبحان اللّه گفتم ، مختار گفت برای چه تسبیح گفتی ؟ من ص: 1060 حکایت نفرین حضرت سیّد سجّاد علیه السّلام و استجابت دعای او را نقل کردم . مختار از اسب خویش پیاده شد و دو رکعت نماز طولانی به جای آورد و سجده شکرکرد و طول داد سجده را پس با هم بر گشتیم ، چون نزدیک خانه ما رسیدیم من او را به خانه دعوت کردم که داخل شود و غذا میل کند، مختار گفت : ای منهال ! تو مرا خبر دادی که حضرت علی بن الحسین علیه السّلام چند دعا کرده که به دست من مستجاب شده پس از آن از من خواهش خوردن طعام داری ، امروز، روز روزه است که به جهت شکر این مطلب باید روزه باشم (495). خاتمه قسمت اول مکشوف باد که اخبار زیاد وارد شده در باب گریستن فرشتگان و پیغمبران و اوصیای ایشان علیهماالسّلام و گریستن آسمان و زمین و جن و انس و وحش و طیر در مصیبت جناب سیّد مظلومان ابوعبداللّه الحسین علیه السّلام و هم روایات کثیره نقل شده در باب واردات احوال اشجار و نباتات و بِحار و جِبال در شهادت آن حضرت و اشعار و مراثی و نوحه گری جنیّان در حقّ آن حضرت و بیان آن که مصیبت آن حضرت اعظم مصائب بوده و بیان ثواب زیارت آن مظلوم و شرافت زمین کربلا و فوائد تربت مقدّسه آن حضرت و بیان جور و ستمی که بر قبر مطهّرش وارد شده و معجزاتی که از آن قبر شریف ظاهر گشته و بیان ثواب لعن بر قاتلان آن حضرت و کفر ایشان و شدّت عذاب ایشان و آنکه آنها در دنیا بهره نبردند و چاشنی عذاب ص: 1061 الهی را در دنیا یافتند و اگر بنای اختصار نبود هر آینه به ذکر مختصری از آن تبرّک می جستم . لکن باید دانست که اینگونه وقایع و آثار منقوله از انقلابات کلیّه در اجزاء عالم امکان به جهت شهادت مظلومان در نظر ارباب ادیان و ملل و قائلین به مبدء و معجزات و کرامات ، استبعاد و استغرابی ندارد و هرگاه متتبّع خبیر رجوع به تواریخ و سِیر نماید تصدیق خواهد کرد که وقایع سال شصت و یکم هجری که سنه شهادت آن حضرت بوده از عادت خارج بود و جمله ای از آن را اهل تاریخ که متّهم به تشیع و جزاف نوشتن نبوده اند ضبط کرده اند. ابن اثیر جزری صاحب (کامل التواریخ ) که معتمد اهل تاریخ و معروف به اتقان است در آن کتاب به طور قطع در وقایع سنه شصت و یک نوشته که مردم دو ماه یا سه ماه بعد از شهادت جناب سیّد الشهداء علیه السّلام مشاهده می کردند در وقت طلوع آفتاب تا آفتاب بالا می آمد دیوارها را که گویا خون به آن مالیده اند. و از این قبیل در کتب معتبره بسیار است .(496) و فاضل ادیب اریب جناب اعتماد السلطنه در کتاب (حُجّه السّعاده فی حجّه الشهاده ) بیان کرده که سال شهادت سیّد مظلوم علیه السّلام که سنه شصت و یکم باشد کلیّه روی زمین از حالت وقفه و سکون بیرون و در انقلاب و اضطراب بوده و روی صفحه ممالک اروپا و آسیا یا بغازه خونریزی گلگون و یا لامحاله جمله جوارحش بی قرار و بی سکون بوده و رشته سلم ص: 1062 و صلاح مردمان گسیخته و ما بین ایشان غبار فتنه و شورش بر انگیخته بوده است و مبنای آن کتاب (تواریخ عتیقه دنیا) است که به السنه مختلفه و لغات شتّی بوده به زبان فارسی در آورده و در آن کتاب جمع نموده هر که خواهد مطلع شود به آن کتاب رجوع نماید. و بس است در این مقام آنچه مشاهده می شود از بقایای آثار تعزیه داری آن مظلوم تا روز قیامت که سال به سال تجدید می شود و آثار او محو نشود واز خاطرها نرود؛ چنانکه در اخبار اهل بیت علیهماالسّلام به این مطلب اشاره شده ، و عقیله خدر رسالت و رضیعه ثدی نبوّت زینب کبری علیهاالسّلام در خطبه ای که در مجلس یزید لعین ، انشاء فرموده می فرماید: فِکِدْکیْدک واسْع سعیک و ناصِبْ جهدک فو اللّهِ لا تمْحُو ذِکْرنا ولا تُمیتُ وحینا.(497)

فرموده به یزید: هر چند توانی کید و مکر خود را بکن و هر سعی که خواهی به عمل آور و در عداوت ما کوشش خود را فرو مگذار و با این همه به خدا سوگند که ذکر ما نتوانی محو کرد و وحی ما نتوانی میراند. و بعضی از علماء این مطلب را از معجزات باهرات آن حضرت شمرده و از زمان سلطنت دیالمه تاکنون در همه سال لوای تعزیه داری این مظلوم در شرق و غرب عالم بر پا است و مشاهده می شود که مردم شیعی مذهب در ایّام عاشورا چگونه بی تاب و بی قرار هستند و در جمیع بلاد مشغول نوحه سرائی و اقامه مجلس تعزیه و بر سر و سینه زدن ص: 1063 و لباسهای سیاه پوشیدن و سایر لوازم مصیبت هستند. جمله ای از مورّخین نقل کرده اند که در سنه سیصد و پنجاه و دو روز عاشورا معزّالدوله دیلمی امر کرد اهل بغداد را به نوحه و لطمه و ماتم بر امام حسین علیه السّلام و آنکه زنها موها را پریشان و صورتها را سیاه کنند و بازارها را ببندند و بر دکانها پلاس آویزان نمایند و طباخین طبخ نکنند، زنهای شیعه بیرون آمدند در حالی که صورتها را به سیاه دیگ و غیره سیاه کرده بودند و سینه می زدند و نوحه می کردند، و سالها چنین بود و اهل سنّت عاجز شدند از منع آن ، لِکوْنِ السُلْطانِ مع الشّیعهِ. و از غرائب آن است که در نفوس عامّه ناس تاءثیر می کند حتی اشخاصی که اهل این مذهب نیستند یا کسانی که به مراسم شرع عنایتی ندارند چنانچه این مطلب واضح است ، و چنین یاد دارم وقتی کتاب (تحفه العالم ) تاءلیف فاضل بارع سیّد عبداللطیف (498) شوشتری را مطالعه می کردم دیدم شرحی عجیب از حال تعزیه داری آتش پرستان هند نقل کرده که در روز عاشورا مرسوم می دارند. و شیخ جلیل و محدّث فاضل نبیل جناب حاج میرزا محمّدقمّی رحمه اللّه در (اربعین ) فرموده که احقر در سنه هزار و سیصد و بیست و دو در ایّام عاشورا در طریق کربلا بودم ، در اوّل عاشورا در یعقوبیه که اکثر اهل آنجا سنّی مذهب بلکه متعصّب هستند در شب نوای نوحه سرائی و اصوات اطفال شنیدم ، از کودکی از اهل آنجا پرسیدم چه خبر است ؟ به ص: 1064 زبان عربی به من جواب گفت : ینُوحُون علی السّیِّد الْمظلوم ! گفتم : سیّد مظلوم کیست ؟ گفت : سیّدُنا الْحُسینُ علیه السّلام . و در بقیّه ایّام عاشورا که در کردستان بودم دیدم بیابان نشینان که از مراسم شریعت آگاهی ندارند همه دسته شده اند فریاد یا حسین آنها به فلک می رود. و نِعم ما قیل: شعر : سر تا سر دشت خاوران سنگی نیست کز خون دل و دیده بر او رنگی نیست در هیچ زمین و هیچ فرسنگی نیست کز دست غمت نشسته دلتنگی نیست و عجب از این تاءثیر مصیبت آن حضرت است در جمادات و نباتات و حیوانات ؛ چنانچه اخبار کثیره دلالت دارد بر اینکه کلیّه موجودات بر مصیبت جانگداز سیّد مظلومان متاءلم شدند و هر یک بر وضع مترقب از خود گریه کردند و انقلابات کلیّه در اجزاء عالم امکان دست داد به واسطه ارتباط واقعی و مناسبت حقیقی که عبارت از تلقی فیض الهی است به واسطه آن وجود مقدّس و استمداد از برکات آن ذات همایون در نیل ترقّیات مترقّبه هر یک در کمال طبیعی خود که با آن جناب دارند و او بر وجهی نمودار شد که پرده بر روی کار نتوان کشید، و دوست و دشمن و مؤ من و برهمن همه شهادت دادند و مشاهده کردند. و چون استیفای این اخبار مستدعی وضع کتابی است مستقل و نقل جزئی از آن نیز دراین مختصر شایسته نیست لهذا به حاصل بعضی از آن اخبار و آثار اشاره می کنیم . از حضرت باقر العلوم علیه السّلام مروی است که گریستند آدمیان ص: 1065 وجنیان و مرغان و وحشیان بر حسین بن علی علیهماالسّلام تا اشک ایشان فرو ریخت .(499) و از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که چون حضرت ابوعبداللّه علیه السّلام شهید شد گریستند بر او آسمانهای هفتگانه و هر چه در آنها است و آنچه مابین آسمان و زمین است و آنچه حرکت می کند در بهشت و جهنم و هر چه دیده می شود و هر چه دیده نمی شود، و گریستند بر آن حضرت مگر سه چیز الخبر(500). در ذیل خبری است که امام حسن به امام حسین علیهماالسّلام فرمود که بعد از شهادت تو فرود می آید در بنی امیّه لعنت خدای و آسمان خون می بارد و گریه می کند بر تو همه چیز حتی وحوش در صحراها و ماهیها در دریاها. اخبار حضرت صادق علیه السّلام زراره را به گریستن آسمان و زمین و آفتاب بر آن حضرت چهل صباح گذشت . شیخ صدوق رحمه اللّه روایت کرده از یک تن از اهل بیت المقدّس که گفت : قسم به خدا که ما اهل بیت المقدس شب قتل حضرت حسین علیه السّلام را شناختیم ، بر نداشتیم از زمین سنگی یا کلوخی یا صخره ای مگر اینکه زیر آن خون دیدیم که در غلیان است و دیوارها مانند حلقه سرخ شد و تا سه روز خون تازه از آسمان بارید، و شنیدیم که منادی ندا می کرد در جوف لیل (اترْ جُوا اُمّهً قتلتْ حُسینا) الخ (501). در طی خطبه ای حضرت سیّد سجّاد علیه السّلام در هنگام ورود به مدینه و در جمله ای از زیارات حضرت سیّد الشهداء ص: 1066

علیه السّلام و روایات دیگر اشاره به گریه موجودات و انقلاب مخلوقات شده و اخبار عامّه و کلمات اهل سنّت که شهادت به وقوع آثار غریبه از این مصیبت عظمی در آسمان و زمین داده اند نیز بسیار است و از ملاحظه مجموع ، قطع به دعوی عموم مصیبت می توان حاصل کرد، از جمله روایات ایشان است در تفسیر آیه کریمه (فما بکتْ علیهِمُ السّمآءُ والارْضُ)(502) که لمّا قُتِل الحُسیْنُ بکتِ السّماءُ و بُکائها حُمْرتُها.(503) اِبْن عبدربّهِ اندلسی در ذیل حدیث وفود محمّدبن شهاب زُهری بر عبدالملک مروان نقل کرده که عبدالملک از زهری پرسید چه واقع شد در بیت المقدس روزی که حضرت حسین علیه السّلام کشته شد؟ زهری گفت : که خبر داد مرا فلان که برداشته نشد در صبحگاه شب شهادت حضرت علی بن ابی طالب و جناب امام حسین بن علی علیهماالسّلام سنگی از بیت المقدس مگر اینکه زیر آن خون تازه یافتند(504). در (کامل الزیارات ) مثل این حدیث را از امام محمّدباقر علیه السّلام نقل کرده که برای هشام بن عبدالملک فرمود،(505) و هم ابن عبدربّه روایت کرده که چون لشکرگاه حضرت حسین علیه السّلام را غارت کردند طیبی در او یافت شد که هیچ زنی استعمال آن نکرد مگر آنکه به برص مبتلا شد.(506) و حکایت نوشتن قلم فولاد بر دیوار اشعار معروفه : اترْجُوا اُمّهً قتلتْ حُسینا. و حکایت خذف و سفال شدن پولهایی که راهب داد به جهت گرفتن سر مطهّر که علمای عامّه نقل کرده اند در سابق شنیدی . و حکایت مراثی و نوحه گری جنّیان زیادتر از آن است که اِحْصاء شود. ص: 1067 و شنیدن امّ سلمه در شب قتل حضرت حسین علیه السّلام مرثیه جن را: الا یاعینُ فاحْتفِلی بِجهْدٍ و شنیدن زُهری نوحه گری جنّیان رابه این ابیات : شعر : نِساءُ الجِنّ یبْکین نِساء الْهاشِمِیّات ویلْطمن خُدوُدا کالدّنا نیرِ نقِیّاتٍ ویلْبسْن ثِیاب السُّودِ بعد الْقصبیّات (507) وهم مرثیه ایشان را به این کلمات : شعر : مسح النّبیُّ جبینهُ ولهُ بریقٌ فی الْخُدود ابواهُ مِنْ عُلْیا قُریْشٍ جدُّهُ خیرُشعر :الْجُدُود(508) قسمت دوم در (تذکره سبط) و غیره مسطور است و هم در (تذکره سبط) است که محمّدبن سعد در (طبقات ) گفته که این حُمرت در آسمان دیده نمی شد قبل از کشتن حضرت حسین علیه السّلام و از ابوالفرج جد خود در کتاب (تبصره ) نقل کرده که چون حالت غضبان آن است که هنگام غضب گونه او سرخ می شود و این سرخی دلیل غضب و اءماره سخط او است و خدای تعالی از جسمانیّت و عوارض اجسام منزّه است اثر غضب خود را در کشتن حضرت حسین علیه السّلام به حُمرت افق اظهار کرد و این دلیل بزرگی آن جنایت است .(509) و در جمله ای از روایات عامّه است که بعد از شهادت سیّد مظلوم علیه السّلام دو ماه و اگر نه سه ماه دیوارها چنان بودند که گفتی مُلطّخْ به خون بودند و از آسمان بارانی آمد که اثر وی در جامه ها مدّتی باقی ماند. و ابراهیم بن محمّد بیهقی در کتاب (محاسن و مساوی ) که زیاده از هزار سال است آن کتاب نوشته شده گفته که محمّدبن سیرین گفته که دیده نشد این حُمرت در آسمان مگر بعد از ص: 1068 قتل امام حسین علیه السّلام و حیض نشد زنی در روم تا چهار ماه مگر آنکه پیسی اندام فرا گرفت او را پس نوشت پادشاه روم به پاشاه عرب که کشته اید شما پیغمبر یا پسر پیغمبر را انتهی (510). هم از ابن سیرین منقول است که سنگی یافتند پانصد سال قبل از بعثت نبوی صلی اللّه علیه و آله و سلّم که بر او به سریانیّه مکتوب بود چیزی که ترجمه اش به عربیّه این است : شعر : اترْجُوا اُمّهً قتلتْ حُسینا شفاعه جدِّهِ یوْم الْحسابِ(511) سلیمان بن یسار گفته که سنگی یافتند بر او مکتوب بود: شعر : لابدّ انْ ترد الْقیامه فاطِمهُ وقمیصُها بِدمِ الْحُسینِ مُلطّخٌ ویْلٌ لِمنْ شُفعآؤُهُ خُصمآئُهُ والصُّورُ فی یوم الْقیمهِ یُنْفخُ(512) در (مجموعه شیخ شهید) و (کشکول ) و (زُهر الرّبیع ) و غیره مذکور است که عقیقی سرخ یافته شد که مکتوب بود بر آن : شعر : انادُرُّ مِن السّمآءِ نثروُنی یوم تزْویج والِدِ السِّبْطیْنِ کُنتُ انْقی مِن اللُّجینِ بیاضا صبغتنی دِماءُ نحْرِ الحُسیْنِ(513) سیّد جزائری در (زُهر الربیع ) فرموده که یافتم در شهر شوشتر سنگ کوچک زردی که حفّاران از زمین بر آورده بودند و بر آن سنگ مکتوب بود: بِسمِ اللّه الرّحمن الرّحیم لا اِله اِلا اللّه محمّدرسُولُ اللّه ، علِیُّ ولِیُّ اللّه ، لمّا قُتِل الْحُسینُ بْنُ علِیِّ بْنِ ابی طالِب علیه السّلام کُتِب بِدمِهِ علی ارضٍ حصْباء (وسیعْلمُ الذِّین ظلمُوا ایّ مُنْقلبٍ ینْقلِبوُن)(514)(515) این گونه مطالب عجیب نباشد؛ چه نظیر این وقایع در زمان ما وقوع یافته چنانچه شیخ محدّث جلیل مرحوم ثقه الاسلام نوری - طاب ثراه - ص: 1069

خبر داده از شیخ خود مرحوم شیخ عبدالحسین طهرانی رحمه اللّه که وقتی به حلّه رفته بود اتّفاق چنان افتاد که درختی را قطع کرده بودند و طولاً آن را با ارّه تنصیف کردند در باطن او در هر شقّی منقوش بود لا اِله اِلا اللّه محمّدرسُولُ اللّه علِیُّ ولِیُّ اللّه ! عالم فاضل ادیب ماهر جناب حاج میرزا ابوالفضل طهرانی به توسّط والد محقّقش این قضیّه را نیز از مرحوم شیخ العراقین جناب شیخ عبدالحسین نقل کرده پس از آن فرموده که من خود در طهران قطعه الماس کوچکی دیدم که به قدر نصف عدس بیش نیست و در باطن او بر وجهی که هر که ببیند قطع می کند که به صناعت نیست منقوش بود لفظ مبارک (علی ) به یاء معکوس با کلمه کوچکی که ظاهرا لفظ (یا) باشد که مجموع (یا علی ) بشود و از این قبیل قصص در سیر و تواریخ بسیار است .(516) و در جمله ای از کتب عامّه است که در شب قتل حضرت حسین علیه السّلام شنیدند قائلی می گفت : ایُّها القاتِلُون جهْلاً حُسینا الخ (517) و در چند حدیث است که چون امام حسین علیه السّلام شهید شد آسمان خون بارید و هم وارد شده که آسمان سیاه شد به حدّی که ستاره ها در روز پدیدار شد و سنگی برداشته نشد مگر اینکه خون تازه زیر آن دیده شد. و در روایت ابن حجر است آسمان هفت روز بگریست و سرخ شد.(518) و ابن جوزی از ابن سیرین نقل کرده که دنیا تا سه روز تاریک بود و بعد از او سرخی ص: 1070 در آسمان پیدا شد.(519) و در (ینابیع المودّه ) از (جواهر العقدین ) سمهودی روایت کرده که جماعتی به عزای رومیان رفته بودند و در کنیسه ای یافتند که نوشته بود: اترْجُوا اُمّهً قتلتْ حُسینا الخ پرسیدند که نویسنده این کیست ؟ گفتند: ندانیم (520). و هم در آن کتاب از (مقتل ابی مِخْنف ) روایت کرده قضایای عدیده از نوحه و مرثیه جنّیان در بین طریق اهل بیت علیهماالسّلام از کوفه به شام و نقل کرده که چون به دیر راهب رسیدند لشکر سر مبارک را بر رُمْحی نصب کردند آواز هاتفی شنیدند که می گفت : شعر : واللّه ما جِئْتُکُم حتّی بصُرْتُ بِهِ بِالطفِّ مُنْعفِر الْخدّینِ منحوُرا وحوْلهُ فِتْیهٌ تُدْمی نُحُوُرُهُمُ مِثْلُ الْمصابیحِ یغْشُون الْدُّجی نُورا کان الْحُسیْنُ سِراجا یُسْتضآءُ بِهِ اللّهُ یعْلمُ انّی لمْ اقُل زُورا(521) و از (شرح همزیّه ) ابن حجر منقول است که گفته از جمله آیات ظاهره در روز قتل حضرت امام حسین علیه السّلام آن بود که آسمان خون بارید و اوانی (ظرفها) به خون آکنده گشت و هوا چنان سیاه شد که ستارگان دیدار شدند و تاریکی شب چنان شدّت کرد که مردم را گمان این شد که مگر قیامت قیام کرده و ستارگان به یکدیگر برخوردند و مختلط شدند و هیچ سنگی برداشته نشد مگر اینکه زیر آن خون تازه جوشیدن گرفت و دنیا سه روز ظلمانی و تار بود آنگاه این حُمرت (522) در او نمایان شد، و گفته شده که تا شش ماه طول کشید و علی الدوام بعد از او دیدار شد(523) و قریب به این مضامین را سیوطی در (تاریخ ص: 1071 الخلفاء) ذکر کرده آنگاه گفته : و (ورْسی )(524) که در عسکر ایشان بود خاکستر شد و ناقه ای از عسکر ایشان نحر کردند در گوشت او مانند آتش دیدند و او را طبخ کردند مانند صبرِ تلخ بود(525). بالجمله ؛ از این مقوله کلمات در مطاوی کتب اهل سنّت بیش از آن است که بتوان در حیطه حصر و احصاء در آورد. و نختم الْکلام بِحِکایهٍ غریبهٍ: شیخ مرحوم محدّث نوری - طاب ثراه - به سند صحیح از عالم جلیل صاحب کرامات باهره و مقامات عالیه آخوند ملاّ زین العابدین سلماسی رحمه اللّه نقل کرده که فرموده چون از سفر زیارت حضرت رضا علیه السّلام مراجعت کردیم عبور ما افتاد به کوه الوند که قریب به همدان است پس فرود آمدیم در آنجا و موسم فصل ربیع بود پس همراهان مشغول زدن خیمه شدند و من نظر می کردم در دامنه کوه ناگاه چشمم به چیز سفیدی افتاد چون تاءمل کردم پیر مرد محاسن سفیدی را دیدم که عمامه سفیدی بر سر داشت بر سکوئی نشسته که قریب چهار ذرع از زمین ارتفاع داشت و بر دور آن سنگهای بزرگی چیده بود که جز سر، جائی از او پیدا نبود، پس نزدیک او رفتم و سلام کردم و مهربانی نمودم پس به من اُنسی گرفت و از جای خود فرود آمد و از حال خود خبر داد که از طریقه متشرّعه بیرون نیست و از برای او اهل و اولاد بوده ، پس از تمشیت امور ایشان عزلت اختیار کرده محض فراغت در عبادت . و در نزد او بود رساله های عملیّه ص: 1072 از علمای آن عصر و خبر داد که هیجده سال است در آنجا است .

از جمله عجایبی که دیده بود پس از استفسار از آنها گفت : اوّل آمدن من به اینجا ماه رجب بود، چون پنج ماه و چیزی گذشت شبی مشغول نماز مغرب بودم ناگاه صدای ولوله عظیمی آمد و صداهای عجیبی شنیدم پس ترسیدم و نماز را تخفیف دادم و نظر کردم در این دشت دیدم پر شده از حیوانات و رو به من می آیند، و این حیوانات مختلفه متضادّه چون شیر و آهو و گاو کوهی و پلنگ و گرگ با هم مختلطاند و صیحه می زنند به صداهای مختلفه پس اضطراب و خوفم زیاد شد و تعجّب کردم از این اجتماع و اینکه صیحه می زنند به صداهای غریبی و جمع شدند دور من در این محل ، و بلند کرده بودند سرهای خود را به سوی من ، و فریاد می کردند بر روی من ، پس به خود گفتم دور است سبب اجتماع این وحوش و درندگان که باهم دشمن اند دریدن من باشد و حال آنکه یکدیگر را نمی دریدند و نیست این مگر به جهت امر بزرگی و حادثه عظیمی ، چون تاءمل کردم به خاطرم آمد که امشب شب عاشورا است و این فریاد و فغان و اجتماع و نوحه گری برای مصیبت حضرت ابی عبداللّه علیه السّلام است . چون مطمئن شدم عمامه را انداختم و بر سر خود زدم و خود را انداختم از این مکان و می گفتم حسین حسین ، شهید حسین و امثال این کلمات ، پس برای ص: 1073 من در وسط خود جائی خالی کردند و دور مرا مانند حلقه گرفتند پس بعضی سر بر زمین می زدند و بعضی خود را به خاک می انداختند و به همین نحو بود تا فجر طالع شد، پس آنها که وحشی تر از همه بودند رفتند و به همین ترتیب می رفتند تا همه متفرّق شدند، و این عادت ایشان است از آن سال تا حال که هیجده سال است حتی آنکه گاهی روز عاشورا بر من مشتبه می شد پس ظاهر می شد از اجتماع آنها در اینجا، تا آخر حکایت که مناسبتی با مقام ندارد(526). و در (سیره حلبیّه ) از بعضی زُهاد نقل شده که او هر روز نان به جهت مور، خُرد می کرد و چون روز عاشورا می شد آن مورها از آن نانها نمی خوردند و از این قبیل حکایات بسیار است و این مقدار که ذکر شد ما را کافی است و ما برای تصدیق این حکایت که شیخ مرحوم نقل فرموده این حدیث شریف را در اینجا ذکر می نمائیم : شیخ اجلّ اقدم ابوالقاسم جعفر بن قولویه قمّی 1 از حارث اعور روایت کرده که حضرت امیر المؤ منین علیه السّلام فرمود: پدر و مادرم فدای حسین شهید، در ظهْر کوفه به خدا قسم گویا می بینم جانوران دشتی را از هر نوعی که گردنها را کشیده اند بر قبر او و بر او گریه می کنند شب را تا صباح .(527) فاِذا کان کذلِک فاِیّاکُم والْجفاء. فصل یازدهم : در ذکر چند مرثیه برای آن حضرت در فصول اوایل (باب پنجم ) به شرح رفت که خواندن مریثه برای حضرت سیّدالشهداء علیه السّلام و گریستن ص: 1074 بر آن مظلوم ثواب بسیار دارد و محبوب ائمه طاهرین علیهماالسّلام است و داءب ایشان بر آن بوده که شُعرا را امر می فرمودندبه خواندن مرثیه و گریه می کردند و چون خواستم که این مختصر رساله نفعش عمیم باشد لهذا به ذکر بعضی از آنها تبرّک می جویم و اگر چه این مراثی عربی است و این کتاب مستطاب فارسی است لکن کسانی که دارای علم لغت عربی نیستند نیز بهره خواهند برد. شیخ جلیل محمّدبن شهر آشوب از (امالی ) مفید نیشابوری نقل فرموده که (ذرّه نوحه گر) در خواب دید حضرت فاطمه علیهاالسّلام را که بر سر قبر حسین علیه السّلام است و او را فرمان داد که حسین علیه السّلام را بدین اشعار مرثیه کن : شعر : ایُّها العیْنانِ فیضا واسْتهِلاّ لا تغیضا وابْکِیا بِالطّفِّ میْتا تبرک الصّدْر رضیضا لمْ اُمرِّضْهُ قتیلاً لا و لا کان مریضا و در دیوان سیّد اجلّ عالم کامل سیّد نصراللّه حائری است که حکایت کرد برای ایشان کسی که ثقه و معتمد بود از اهل بحرین که بعضی از اخیار در عالم رؤ یا حضرت فاطمه زهرا علیهاالسّلام را دیده بود که با جمعی از زنان نوحه گری می کنند بر ابو عبداللّه حسین مظلوم علیه السّلام به این بیت : شعر : واحُسیْناهُ ذبیحا مِنْ قفا واحُسیْناهُ غسیلاً بِالدِّمآءِ پس سیّد تذییل کرد آن را به این شعر: شعر : وا غریبا قُطْنُهُ شیْبتُهُ اِذْغدا کافُورُهُ نسْج الثّری واسلیبا نُسِجتْ اکْفانُهُ مِنْ ثری الطّفِّ دبُورٌ وصبا واطعینا ما لهُ نعْشٌ سِوی الرُّمْحِ فی کفِّ سنان ذِی الْخنا واوحیدا لمْ ص: 1075 تُغمِّضْ طرْفهُ کفُّ ذی رِفْقٍ بِهِ فی کرْبلا واذبیحا یتلظّی عطشا وابوُهُ صاحِبُ الْحوْضِ غدا واقتیلا حرقوُا خیْمتهُ وهِی لِلدّینِ الْحنیفیّ وعا اه لاانْساهُ فرْدا مالهُ مِنْ مُعینٍ غیْرِ ذی دمْعٍ اسی و شیخ ما در (دارالسّلام ) از بعض دواوین نقل کرده که بعضی از صلحاء در خواب دید حضرت فاطمه زهرا علیهاالسّلام را که به او فرمود بگو بعض از شعرای موالیان را که قصیده ای در مرثیّه سیّد الشهداء علیه السّلام بگویند که اوّل آن این مصرع باشد: (مِنْ ایِّ جُرْمٍ الْحُسیْنُ یُقْتلُ) پس سیّد نصر اللّه حائری امتثال این امر نمود و این قصیده را سرود:

شعر : مِنْ ایِّ جُرْمٍ الْحُسیْنُ یُقْتلُ وبِالدِّمآءِ جِسْمُهُ یُغسّلُ ویُنْسجُ الاْکْفانُ مِنْ عفْرِالثّری لهُ جُنوُبٌ وصبا وشِمالٌ وقُطْنُهُ شیْبتُهُ و نعْشُهُ رُمْحٌ لهُ الرِّجْسُ سنانٌ یُحْملُ ویُوطِئوُن صدْرهُ بِخیْلِهِمْ والْعِلْمُ فیهِ و الْکِتابُ الْمُنْزلُ(528) فقیر گوید: که بعضی تشبیه (شیب )را به (قُطْن )که در اشعار سیّد و در بعضی زیارتها ذکر شده نپسندیده اند و حال آنکه این تشبیهی است بلیغ به حدی که شعراء عجم نیز در اشعار خود ایراد کرده اند. حکیم نظامی گفته : شعر : چه در موی سیه آمد سپیدی پدید آمد نشان نا امیدی ز پنبه شد بنا گوشت کفن پوش هنوز این پنبه بیرون نآری از گوش و نیز ابن شهر آشوب و شیخ مفید و دیگران فرموده اند اوّل شعری که در مرثیه حسین علیه السّلام گفته شد شعر عقبه سهمی است وهُو: شعر : اِذِ الْعیْنُ قرّتْ فِی الْحیوهِ وانْتُمُ تخافوُن فیِ الدُنْیا فاظْلم نُورُها مررْتُ علی قبْرِالْحُسیْنِ بِکرْبلا ففاض علیْهِ مِنْ دُموُعی غزیرُها(529) ص: 1076 مازِلْتُ ارثیهِ وابْکی لشجْوِهِ ویُسْعدُ عیْنی دمْعُها وزفیرها وبکّیْتُ مِنْ بعْدِ الْحُسیْنِ عِصابه اطافتْ بِهِ مِنْ جانِبیْها قُبُورُها سلامٌ علی اهْلِ القُبُورِ بِکرْبلا و قلّ لها مِنّی سلامٌ یزُورُها سلامٌ بِاّصالِ الْعشِیِّ وبِالضُّحی تُؤدّیهِ نکْباءُ الرّیاحِ ومُورُها(530) ولابرِح الْوُفّادُ زُوّارُ قبْرِهِ یفُوحُ علیْهِمْ مِسْکُها و عبیرُها(531) و شیخ ابن نما در (مثیر الا حزان ) روایت کرده که سلیمان بن قتّه العدْوِیّ سه روز بعد از شهادت حضرت امام حسین علیه السّلام به کربلا عبور کرد و بر مصارع شهداء نگران شد تکیه بر اسب خویش کرد و این مرثیه انشاء نمود: شعر : مررْتُ علی ابْیاتِ آلِ مُحمّدٍ فلمْ ارها امْثالها یوْم حلّتِ الم ترانّ الشّمس اضْحتْ مریضهً لِفقْدِ الْحُسیْنِ والْبِلادُ اقْشعرّتِ وکانُوا رجآءً ثُمّ اضْحوْا رزِیّهً لقدْ عظُمتْ تِلْک الرّزایا و جلّتِ تا آنکه می گوید: شعر : و اِنّ قتیل الطّفِ مِنْ آلِ هاشِمٍ اذلّ رِقاب الْمُسْلِمین و ذلّتِ وقدْ اعْولتْ تبْکی النِّسآءُ لِفقْدِهِ وانْجُمُنا ناحتْ علیهِ وصلّتِ(532) مکشوف باد که در سابق در بیان خروج امام حسین علیه السّلام از مدینه به مکّه ذکر شد که یکی از عمّه های آن حضرت عرض کرد: یابن رسول اللّه ! شنیدم که جنّیان بر تو نوحه می کردند و می گفتند: و اِنّ قتیل الطّفِ مِنْ آلِ هاشِمٍ. پس این شعر را سلیمان نیز از جن شنیده و در مرثیه خود درج کرده یا از باب توارد خاطر باشد که بسیار اتّفاق می افتد و نقل شده که ابوالرّمح خزاعی خدمت جناب فاطمه دختر سیّد الشهداء علیه السّلام رسید و چند شعر در مرثیه پدر بزرگوار آن مخدّره خواند که شعر آخر آن ص: 1077 این است : شعر : و اِنّ قتیل الطّفِ مِنْ آلِ هاشِمٍ اذلّ رِقابا مِنْ قُریْشٍ فذلّتِ حضرت فاطمه علیهاالسّلام فرمود: ای ابوالرّمح مصرع آخر را این چنین مگو بلکه بگو: اذلّ رِقاب الْمُسْلِمین فذلّتِ. عرض کرد: پس این چنین انشاد کنم . ابوالفرج در (اءغانی ) از علی بن اسماعیل تمیمی نقل کرده و او از پدرش که گفت در خدمت حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام بودم که دربان آن حضرت آمد اجازه خواست برای سیّد حمیری ، حضرت فرمود بیاید، و حرم خود را نشانید پشت پرده یعنی پرده زد و اهل بیت خود را امر فرمود که بیایند پشت پرده بنشینند که مرثیه سیّد را برای امام حسین علیه السّلام گوش نمایند پس سیّد داخل شد و سلام کرد نشست حضرت امر فرمود او را که مرثیّه بخواند پس سیّد خواند اشعار خود را: شعر : اُمْرُرْعلی جدثِ الْحُسیْنِ فقُلْ لاِعْظُمِهِ الزّکیّه ااعْظما لازِلْتِ مِنْ وطْفاءِ ساکِبهٍ روِیّهِ واِذا مررْت بِقبْرِه فاطِلْ بِهِ وقْف الْمطِیّه وابْکِ الْمُطهّر لِلْمُطهّرِ و الْمُطهّرهِ النّقِیّهِ کبُکاءِ مُعْوِلهٍ(533) اءتتْ یوْما لِواحِدِها الْمنِیّهُ راوی گفت : پس دیدم اشکهای جعفر بن محمّد علیه السّلام را که جاری شد بر صورت آن حضرت و بلند شد صرخه و گریه از خانه آن جناب تا آنکه امر کرد حضرت ، سیّد را به امساک از خواندن (534). مؤ لف گوید: در سابق به شرح رفت که هارون مکفوف تا مصرع اوّل این مرثیه را برای حضرت صادق علیه السّلام خواند، آن حضرت چندان گریست که ابو هارون ساکت شد، حضرت امر فرمود او را که بخوان و تمام کن ص: 1078 اشعار را. وما الْطف مرثِیه الوِصال الشّیرازی رحمه اللّه فی هذا المقام : شعر : لباس کهنه بپوشید زیر پیرهنش که تا برون نکند خصم بدمنش زتنش لباس کهنه چه حاجت که زیر سُمّ ستور تنی نماندکه پوشند جامه یا کفنش نه جسم یوسُفِ زهرا چنان لگد کوب است کزو توان به پدر بُرد بوی پیرهنش هذِهِ الْمرثیهُ لِلْمرحوم المغفور السیّد جعفر الحلّی رحمه اللّه وقدِ انْتخبْتُها:

ابتدای مطلب

🎥 ماجرای کربلا رفتن با طی الارض همراه #علامه_بهلول رضوان الله تعالی علیه 🎙 از زبان پیر غلام ابا عبدالله الحسین علیه السلام مرحوم حاج عبدالحسین لباف زواره ای ☑️ این ماجرا توسط حجت الاسلام عالی هم از زبان ایشان ولی بدون ذکر نامشان بیان شده است. #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله علیه‌السلام | #کربلا

╭────๛- - - - -    ┅╮
│📱 @Mabaheeth
╰───────────

🔴 اکثر مداحان که معتقدند نباید به وهن عزاداری یا تحریف تاریخ یا مزاحمت برای دیگران یا کج رفتاری‌ها ایراد گرفت و دستگاه امام حسین علیه السلام خودش همه چیز رو درست میکنه اگر جاهل نباشند ‎کاسب و نگران کاسبی هستند! هرچه در بیرون ‎#مجلس_عزاداری خطاست، در مجلس اهل بیت علیهم السلام هم خطاست؛ بلکه خطایی بزرگتر! ‎ 🔹 اگر ایجاد ترافیک و مزاحمت ، بدحجابی، قرتی گری، هرزه گردی، بددهنی ، تحریف تاریخ، اشاعه خِرافات، گفتن سخنان ذوقی و احساسی بجای حقیقت و واقعیت، مال مردم خوری، شرابخواری و... بیرون مجلس امام حسین علیه السلام خطاست قطعاً داخل مجلس عزاداری هم خطاست و نیازمند تذکر ! 🌷 امام حسین علیه السلام شهید در راه #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر بود ! میثم ایرانی ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

🎞 واکنش دختران تهرانی به «ون حجاب» در میدان ولیعصر (عجل الله تعالی فرجه) #امام_زمان علیه‌السلام #حجاب ✅ 👈جهت شرکت در طرح میدانی #امر_به_معروف و نهی از منکر در سطح محلات محله دوازده از طریق آدرس زیر ثبت نام انجام دهید. ♦️ این طرح از دیروز آغاز شده و تا بیست و پنج روز آینده نیز ادامه دارد: 📎 لینک ثبت نام 👇👇👇 https://digiform.ir/w1dc27a63 ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

#امام_حسین علیه‌السلام #کربلا | #محرم

از (اربعین مؤذّن ) و (تاریخ خطیب ) و غیره نقل شده که جابر روایت کرده که رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: خداوند تبارک و تعالی فرزندان هر پیغمبری را از صُلبْ او آورد و فرزندان مرا از صلب من و از صلب علیّ بن ابی طالب علیه السّلام آفرید، به درستی که فرزندان هر مادری را نسبت به سوی پدر دهند مگر اولاد فاطمه که من پدر ایشانم . مؤلف گوید: از این قبیل احادیث بسیار است که دلالت دارد بر آنکه حسنین علیهماالسّلام دو فرزند پیغمبر صلی اللّه علیه و آله و سلّم می باشند و #امیرالمؤمنین علیه السّلام در جنگ صفّین هنگامی که حضرت حسن علیه السّلام سرعت کرد از برای جنگ با معاویه ، فرمود: باز دارید حسن را و مگذارید که به سوی جنگ رود؛ چه من دریغ دارم و بیمناکم ...

🎥 مجالس روضه امام حسین (علیه‌السلام) مستحب نیست، واجب است! #آیت_الله_مرتضی_تهرانی 🔻به #جهاد_تبیین بپیوندید🇮🇷👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/863436966Cf69e52cb78

🔊 #صوتی | #زمینه 📝 پیرهنای مِشکیمون و دو سه روز قبل محرم... 👤 #نریمانی ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰──────────────

[  قدر مجالس عزاداری را بدانند، از این مجالس استفاده کنند و روحاً و قلباً این مجالس را وسیله‌ای برای ایجاد ارتباط و اتّصالِ هرچه محکم‌تر میان خودشان و حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام، خاندان پیغمبر و روح اسلام و قرآن قرار دهند. ] ۱۳۷۳/۰۳/۱۷ #پای_حرف_ولی 💚 #لبیک_یا_خامنه‌ای✋🏻 🔻به #جهاد_تبیین بپیوندید🇮🇷👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/863436966Cf69e52cb78

شب اول محرم🖤 حاج محمود کریمی 🔻به #جهاد_تبیین بپیوندید🇮🇷👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/863436966Cf69e52cb78

🎞 از #امام_حسین (علیه السلام) چه بخواهیم؟ بیانات آیت‌الله #مصباح_یزدی(قدس سره) درباره بهترین اهداف در عزاداری #معرفت ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰──────────────

🔳 #واحد #شب_اول #محرم 🌴مثل اویسی که قرن را دوست دارد 🌴این چشم هم دریا شدن را دوست دارد 🎙 #مجتبی_رمضانی 👌بسیار دلنشین 🔻به #جهاد_تبیین بپیوندید🇮🇷👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/863436966Cf69e52cb78

🔈#مستند_صوتی_شنود 📣 پرسش وپاسخ_بخش پایانی * عالم جنیان جدا از عالم ماست * نظم جهان به هم می ریزد * دخالت انسان، نظم عالم را به هم می ریزد * نگاهی نو به غیبت * خدا همه بنده هایش را دوست دارد * اجازه نداری جای خدا تصمیم بگیری * بُکُش ولی از خط بیرون نزن * تاثیر خوراک بر انسان * تاثیر متقابل گناه و بیماری * بابت خیالات تا زمانی که به زبان نیاوردم، مواخذه نشدم * با اراده در عالم ماده تصرف کردم * با تمثلات سخن می گفتم. * وقتی از حق الناس صحبت می شود، یعنی خدا بنده هایش را دوست دارد. ⏰ مدت زمان:۳۶:۳۷ 📆1401/04/28 #غیبت #تمثل #حق_الناس ❗️برای دریافت مجموع جلسات مستند صوتی شنود از طریق لینک زیر اقدام نمایید. 🌐 https://aminikhaah.ir/?p=6561 🔔@Aminikhaah_Media

🔈 #حقی_که_به_گردن_ماست 🔈 مروری بر #رساله_حقوق امام سجاد علیه السلام 🔉 جلسه سی و هشت ▪️شب دوم محرم 🔹مهمترین حق انسان در جامعه * ساختار عالم، بر اساس حق * معنای حق *انواع حق *میزان در روز قیامت * هرچیزی را با حق خودش می سنجند. * علی علیه السلام نماد و نمود حق * سامان زندگی ما * مقصود از فساد و دایره وسیع آن * بدترین نوع فساد * منشا فساد اخلاقی * راهکار کنترل دامن * چه موقع صدای اعتراض بلند می شود؟ * تحلیل جامعه کوفی از نگاه امام حسین علیه السلام * مهم ترین حق انسانی در جامعه * حرف طاغوت * اسلام انگلیسی * دنیای ما به وسیله اهل بیت تامین می شود‌. *مصداق اتم حق * مراعات حق در سپاه امام حسین علیه السلام ⏰ مدت زمان: ۴۸:۳۹ 📆1401/05/08 #حق #فساد #محرم ❗️ برای دریافت مجموع جلسات حقی که به گردن ماست، از طریق لینک زیر اقدام نمایید. 🌐 https://aminikhaah.ir/?p=476 🔔 @Aminikhaah_Media