"حَسْبِيَ اللَّهُ"... خدا مࢪا ڪافے است🌱 - توبه/۱۲۹ #خدای_من ❤️ j๑ïท➺°.•@Sarall

داࢪیم ساعت ها و دقیقه ها و ثانیہ های آخࢪ بھار رو طی میڪنیم 🙂 استفاده ڪن عزیزم 😍 j๑ïท➺°.•@Sarall

#شهيدآقامصطفۍچمراݩ💌🕊 - - امامـ گفتہ بود مثل چمـران بمیرید. اگہ قراره مثل چمـران بمیریم و شهید بشیمـ|🥀 بآید مثل چمـران زندگے ڪنیم👣 چمـران تو یہ یڪ¹ لحظہ شهید نشد یہ عُمـر شهید زندگے ڪرد . .🕊 - - #سالروز‌شهادت #چمران‌_دلها♥‌‌‌ j๑ïท➺°.•@Sarall

∞♥️🌿∞ یکرنگ بمان...☘ حتی اگر در دنیایی زندگی میکنی که مردمش برای پررنگ شدن، حاضرند هزار رنگ باشند...🌈 j๑ïท➺°.•@Sarall

Γ🎨⛓… • • […آن‌هایـے‌ ڪھ‌ بࢪای‌‌ پࢪواز‌ موهای‌ یڪ‌ زن؛ شعࢪ‌ سࢪودھ‌اند… از‌ پࢪواز‌ چادࢪ‌ بـے‌ خبࢪند‌ حتما …↻] • j๑ïท➺°.•@Sarall

‌○°🔗🕋 • . هرکس‌کھ میخواهد . . قوۍ‌ترینِ مردم باشد ؛ بھ خدا توڪل کند ^.^♡! . 〖 اللّٰھُ‌یحبُ‌المتوڪلیݧ(:🌱〗 j๑ïท➺°.•@Sarall

هیچوقت امیدت را از دست نده شاید آن زمان که امیدت را از دست می دهی دو ثانیه قبل از خوشبختی باشد .. {انیس لودیگ} #انگیزشی😍 j๑ïท➺°.•@Sarall

‏این جمله‌ی الا بذکر الله تطمئن القلوب؛ واقعا آرامش بخشھ :)🌱💛 #آرامش‌الهی😌 j๑ïท➺°.•@Sarall

بسم رب المھدی

○•••☘💜…●|∞ღ|● • 🖇🌙•○|#ڪݪام‌‌خـڊا‌‌‌...♥️ . ° |°سَيَجْعَلُ اللَّہُ بَعْدَ عُسࢪٍ يُسْࢪًا°| بہ زۅدۍ خداۅند پس از سخټۍ؛ آسانۍ ۅ فࢪاخۍ پدید مۍ آۅࢪد...🌱 {سۅࢪھ ۍ مباࢪكہ طݪاق/آیہ۷۝} . ○j๑ïท➺°.•@Sarall

دوستان یہ موضوعی هست ڪہ لطفا توجہ ڪنین 😉 سعی کنین صبوࢪ باشین چون ما توی تابستون خیلی سرمون شلوغہ🤭 قول میدیم در طول روز ۲۰ الی ۲۵ تا پست بذاریم 🙂شایدم گاهی ڪمتر 🙄 شما هم صبور باشین 😍 که خدا صابࢪان ࢪا دوست دارد 💛✨

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سوم #عطر_مریم #بخش_اول . با شرم سرم را پایین انداختم و سعے ڪردم گونہ هاے گل انداختہ ام دور از دید همہ باشد. خالہ ماہ گل براے این ڪہ جو را عوض ڪند گفت:راستے رایحہ! پیرهنت چقد قشنگہ خالہ،از ڪجا گرفتے؟ سر بہ زیر گفتم:چشماتون قشنگ مے بینہ. مامان برام دوختہ. محراب چند قدم نزدیڪ تر شد:ڪمڪ لازم ندارین؟ خالہ ماہ گل گفت:نہ عزیزم! فقط عصرے باید زحمت بڪشے اینا رو پخش ڪنے. محراب دستش را روے چشمش گذاشت و با لبخند گفت:چشم! در این بین هم مردمڪ قهوہ اے تیرہ ے چشمش لحظہ اے مرا پایید! عمہ خدیجہ با لذت سر تا پایش را برانداز ڪرد:خدا حفظت ڪنہ جیگر گوشہ! ایشالا تو رخت دامادے ببینمت. محراب آرام خندید.پشت عمہ خدیجہ ایستاد و سرش را بوسید. _قوربان اولوم سَنہ! (قربان تو بشوم)‌ حالا اول علے رو داماد ڪن بعد من. عمہ خدیجہ نیم نگاهے بہ من انداخت و گفت:ایشالا هر دوتون با هم. محراب چشمڪے نثارش ڪرد:چہ بهتر! فقط عمہ حواست باشہ چہ لقمہ اے براش مے گیریا. ترجیحا از این دور و ور براش لقمہ نگیر ڪہ خدایے نڪردہ خفہ ش میڪنہ! عمہ خدیجہ هاج و واج نگاهش ڪرد:وا! یعنے چے بالام؟! (فرزندم/بچہ م) محراب مستانہ خندید! _هیچے! یعنے منظور بہ این ڪہ علے آروم و بے سر و صداس یہ وقت براش زن شر و شیطون نگیرے! سر بلند ڪردم و بہ صورتش خیرہ شدم. منظورش من بودم. خواستم دهان باز ڪنم و بگویم از نظر ڪوتہ فڪرے مثل تو زن لقمہ است اما حرفم را قورت دادم و دندان روے دندان سابیدم. خالہ ماہ گل ڪہ منظور محراب را متوجہ شدہ بود جدے گفت:تو نگران نباش عزیزم! خدیجہ خانم از تو چندتا پیرهن بیشتر پارہ ڪردہ میدونہ چے بہ چیہ.برو تا صدات ڪنم! دلم خنڪ شد،محراب بشاش چشمے گفت و بوسہ اے هم روے موهاے مشڪے رنگ خالہ ماہ گل ڪاشت و رفت! چند دقیقہ بعد مادرم هم بہ جمع مان پیوست،لقمہ ها ڪہ آمادہ شد محراب و ریحانہ لقمہ ها را داخل سینے گذاشتند و بردند تا میان همسایہ ها و چند محلہ بالاتر پخش ڪنند. محراب و ریحانہ ڪہ رفتند،همراہ خالہ ماہ گل سفرہ ے ترمہ ے بزرگے را در ایوان پهن ڪردیم. با وسواس ظرف هاے گل سرخ را ڪہ محتویاتشان پنیر،گردو،خرما،سبزے خوردن،نان سنگڪ تازہ و هندوانہ بود را در سفرہ چیدم. عمہ خدیجہ هم با وسواس نگاهم میڪرد و گاہ و بے گاہ لبخندے تحویلم میداد. از ڪنار سفرہ ڪہ بلند شدم خالہ ماہ گل وارد ایوان شد. _بہ بہ ببین رایحہ جانم چہ ڪردہ. همانطور ڪہ چادر رنگے اش را روے سر مے انداخت ادامہ داد:بیا بریم یہ لیوان شربت بهت بدم ڪہ مے چسبہ. لبخند زدم:ڪارے نڪردم ڪہ! خواستیم وارد خانہ بشویم ڪہ صداے باز و بستہ شدن در آمد. عمو باقر و حاج بابا شانہ بہ شانہ ے هم وارد حیاط شدند. سریع بہ سمت پلہ ها رفتم و گفتم:سلام! خداقوت! اول عمو باقر سربلند ڪرد و جوابم را داد:سلام بہ روے ماهت! خوش اومدے عمو. عمو باقر را بہ اندازہ ے حاج بابا دوست داشتم. جز مهربانے و خوبے چیزے از او ندیدہ بودم‌. نمیدانم محراب بہ چہ ڪسے رفتہ بود ڪہ گاهے انقدر نچسب و بد عنق میشد! حاج بابا و عمو باقر از پلہ ها بالا آمدند و سر سفرہ نشستند. چند لحظہ بعد عمہ خدیجہ و مامان فهیم هم بہ جمع شان پیوستند. همراہ خالہ ماہ گل بہ آشپزخانہ رفتم و پارچ شربت زعفران را برداشتم خالہ ماہ گل هم پشت سرم لیوان ها را آورد. همین ڪہ نشستیم محراب و ریحانہ هم آمدند. حاج بابا و عمو باقر بالاے سفرہ نشستہ بودند،عمہ خدیجہ هم نزدیڪ عمو باقر نشستہ بود و مامان فهیم و خالہ ماہ گل هم ڪنارش. میخواستم ڪنار حاج بابا بنشینم ڪہ نگاهم بہ محراب افتاد. پایینِ سفرہ نزدیڪ جمع زنانہ نشستم،ریحانہ هم سریع ڪنارم نشست. محراب نگاهے بہ جمع انداخت و ڪنار حاج بابا رفت. خالہ ماہ گل پرسید:لقمہ ها رو پخش ڪردین؟ بہ همہ رسید؟ محراب سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:بلہ! مامان فهیم با محبت بہ خالہ ماہ گل چشم دوخت:دستت درد نڪنہ خواهر! خدا پدرشوهر و مادرشوهرتو بیامرزہ و بہ سفرہ تون برڪت بدہ. حاج بابا ادامہ ے حرف مامان را گرفت:براے شادے روح رفتگان خصوصا پدر و مادر حاج باقر فاتحہ ختم ڪنیم. همہ صلواتے فرستادیم و مشغول ختم فاتحہ شدیم. عمو باقر تشڪرے ڪرد و با لبخندے مهربان گفت:عجب سفرہ اے ردیف ڪردین! دست و پنجہ تون طلا! خالہ ماہ گل با سر بہ من اشارہ ڪرد:رایحہ جون زحمتشو ڪشید. عمہ خدیجہ با لذت گفت:معلومہ از هر انگشتت یہ هنر مے بارہ! از این لحن خودمانے و حرفش خندہ ام گرفت. نتوانستم جلوے خودم را بگیرم و با خندہ گفتم:فڪ ڪنم تنها هنریہ ڪہ از هر دو دستام مے بارہ! ریحانہ پقے زد زیر خندہ و مامان فهیم چپ چپ نگاهم ڪرد. سرم را پایین انداختم و دستم را مقابل دهانم گرفتم. عمو باقر با خندہ گفت:البتہ رایحہ خانم ما شڪست نفسے مےڪنہ خواهر! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے j๑ïท➺°.•@Sarall