| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_سوم . _با شما میام! نخوا ڪہ نیام! _باشہ ولے بہ یہ شرط! _چہ شرطے؟! _داخل نمیاے! با زهرا بیرون وایمیسے باشہ؟ سر تڪان داد:باشہ! از پذیرایے گذشتیم و وارد حیاط شدیم. مامان فهیم ڪنار حوض ایستادہ بود. انگار نگران بود! _حالا نمیشہ امروز برون نرین؟! دلم شور افتادہ! ته دلم خالے شد،مادرها در سینہ دو قلب دارند! یڪے قلب خودشان است و دیگرے اصلے از قلب فرزندشان! شاید براے همین است ڪہ احوالات و اتفاقات زودتر بہ مادرها وحے مے شود! بہ زور بہ رویش خندیدم:اگہ اتفاقے بخواد بیوفتہ تو خونہ ام میوفتہ! برامون یہ آیت الڪرسے بخون و دعا ڪن دلت آروم میگیرہ! زیر لب آیت الڪرسے خواند و بدرقہ ے راهمان ڪرد. همراہ ریحانہ از خانہ خارج شدیم و با زهرا بہ سمت خیابان اصلے حرڪت ڪردیم. ماشینے گرفتیم و مقصد را گفتیم،در طول مسیر زهرا و ریحانہ مدام تہ دلم را خالے مے ڪردند و مے گفتند برگردیم و بہ بزرگترے اطلاع بدهیم‌. وقتے دیدند بے اعتنا هستم،خستہ شدند و سڪوت ڪردند. بہ مقصد ڪہ رسیدیم ڪرایہ را حساب ڪردم،نزدیک ساختمان ڪمیتہ پیادہ شدیم. نگاهے بہ در بزرگ سبز پستہ اے رنگ انداختم و آب دهانم را فرو دادم. بہ زهرا چشم دوختم:همین دور و ور باشین! اگہ تا نیم ساعت دیگہ برنگشتم بہ حاج بابا خبر بدین! اشڪ هاے ریحانہ جارے شد:منم باهات میام! اخم ڪردم:نہ اصلا! بعید میدونم اعتماد بخواد ڪارے ڪنہ فقط میخواد شاخ و شونہ بڪشہ. براے اطمینان بهترہ شما بیرون باشین ڪہ اگہ لازم شد بہ ڪسے خبر بدین. زیادم تو دید نگهبان و مامورا نپلڪین یہ جایے دورتر از ساختمون وایسین. لبخند زدم،نمیدانم چقدر نامطمئن بودنش معلوم بود! _فعلا بچہ ها! زهرا با لبخند آرامش بخشے جوابم را داد:خدا بہ همرات عزیزم! حواست باشہ اگہ ڪار بہ جاے باریڪ ڪشیدہ شد تو هیچے نمیدونے و اتفاق اون روز تصادفے بودہ! هیچ ڪمڪے بہ محراب نڪردیو فقط از اعتماد ترسیدہ بودے همین! سرم را تڪان دادم،عصا زنان مقابل در ایستادم و تقہ اے بہ آن زدم. چند لحظہ بعد در ڪوچڪے ڪہ از میان در بزرگ باز میشد،گشودہ شد. مردے قد بلند و درشت اندام ڪت و شلوار بہ تن و ڪراوات زدہ مقابلم ایستاد. چشم هایش خالے از حس بودند. قبل از این ڪہ چیزے بپرسد سریع گفتم:سلام! با آقاے اعتماد قرار داشتم! سر تڪان داد:خانم نادرے؟! _بلہ! در را ڪامل باز ڪرد:جناب اعتماد منتظرتون هستن! آب دهانم را فرو دادم و از در عبور ڪردم،جلوتر از من راہ افتاد:دنبالم بیاین! ابرو بالا انداختم و در دل گفتم "چہ لفظ قلم حرف میزنہ!" بہ زحمت خودم را دنبالش ڪشیدم،اطرافم خلوت بود و تنها دیوارهاے آجرے دیدہ میشد و چند پنجرہ با نردہ هایے هم رنگ در ورودے. ڪمے بعد نزدیڪ درے رسیدیم،سر در تابلوے بزرگے با نشان شیر شمشیر بہ دست نصب شدہ بود. نوشتہ ے روے تابلو دوبارہ تنم را لرزاند! "ڪمیتہ مشترڪ ضد خرابڪارے ساواڪ_شهربانے ڪشور شاهنشاهی" نگاهم را از تابلو گرفتم و بہ مرد راهنما دوختم،وارد راهرو شدیم. ڪف زمین موزاییڪ بود و نم ناڪ! خیس و خیلے تمیز! صداهایے بہ گوش مے رسید،صداے فحش،فریاد،نالہ و گریہ... نفسم از شدت اضطراب ڪمے تنگ شد،هم زمان صداے ڪشیدہ شدن شے اے در گوشم و بویے شبیہ بہ بوے خون در بینے ام پیچید! سر ڪہ بلند ڪردم دیدم مامورے،یقہ ے پیراهن طوسے رنگ مردے غرق خون را در دست گرفتہ و دنبال خودش مے ڪشید! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_چهارم . مرد زخمے ڪہ از ڪنارم رد شد تنم لرزید،قلبم لرزید،روحم لرزید. در خودم مچالہ شدم! سریع چشم از آن دو گرفتم و نگاهم را بہ موزاییڪ هاے نم دار دوختم... موزاییڪ هاے خیس و تمیز،آنقدر تمیز ڪہ موقتا رد خون از چهرہ یشان پاڪ شدہ بود‌... بہ انتهاے راهرو ڪہ رسیدیم مرد ایستاد و درے را باز ڪرد. _بفرمایین! مردد وارد اتاق شدم،پشت سرم آمد. نگاهے بہ اتاق انداختم. اتاق ڪوچڪے بود با دیوارهاے خاکستری رنگ،تیرہ،بے روح و خوفناڪ! تنها یڪ لامپ از سقف آویزان بود ڪہ بہ همین دلیل اتاق خیلے ڪم نور بہ نظر مے رسید. انگار نہ انگار بیرون از این اتاق روز بود نہ شب! میز چوبے اے وسط اتاق قرار داشت ڪہ اعتماد پشت آن نشستہ بود. روے میز تلفنے سیاہ رنگ و پرچم ڪوچڪے قرار داشت. روے دیوار پشت سر اعتماد هم عڪسے از رضاشاہ و محمدرضا شاہ نصب شدہ بود. مقابلش پروندہ اے قرار داشت،نگاهش ڪہ بہ من افتاد پروندہ را بست و بلند شد. تڪانے بہ گردنش داد:سلام! خوش اومدین! مردے ڪہ همراهم آمدہ بود گفت:با من امرے ندارین قربان؟! _میتونے برے! فقط قبل رفتن از خانم بپرس چے میل دارن! سریع گفتم:روزہ ام! اعتماد گفت:پس هیچے برو. مرد نگاهے بہ من انداخت و گفت:دو نفر خانم هم همراهشون بودن،بیرون از ساختمون وایسادن! اعتماد همانطور ڪہ صندلے گوشہ ے اتاق را برداشت و مقابل میزش گذاشت گفت:ازشون دعوت ڪنین بیان داخل! نفس در سینہ ام حبس شد،ادامہ داد:اگہ تمایل نداشتن اصرار نڪن و بگو تا چند دیقہ دیگہ خانم نادرے میان! نفس آسودہ اے ڪشیدم،مرد "چشمی" گفت و از اتاق خارج شد. اعتماد پشت میزش نشست و بہ صندلے رو بہ روے میز اشارہ ڪرد:بشینین. روے صندلے نشستم،نگاهش را بہ چشم هایم دوخت:میدونم ڪہ اینجا جاے مناسبے براے دعوت یہ خانم نیس،خصوصا خانمے مثل شما! ابرو بالا انداختم:خب! لبخند ڪجے زد:ولے خب لازم بود اینجا رو ببینین! البتہ بخشے از اینجا! سلولا و حیاط رو ندیدین. قلبا راضے نیستم چشماتون هرچیزیو ببینہ! حیفہ! آب دهانم را فرو دادم:اصل مطلب جناب اعتماد؟! لبخند پر رنگے زد:خواستم اینجا رو ببینین ڪہ مسائل مهمو بہ شوخے نگیرین! مسئلہ ے امنیت ڪشور و آرامش مردم شوخے بردار نیس بانو! بهترہ از بعضے ڪارا و افراد دور باشین! با اعتماد بہ نفس لبخند مطمئنے زدم و جواب دادم:ممنون از لطفتون! تو ڪارے دخالت ندارم ڪہ ضد امنیت ڪشور و آرامش مردمم باشہ! پیشانے اش را بالا انداخت:بسیار عالے! پس لازم نیس بیشتر از این اینجا بمونین میتونین تشریف ببرین! متعجب نگاهش ڪردم:دیگہ ڪارے با من ندارین؟! سر پا ایستاد:نہ! تا دم در همراهے تون میڪنم. از روے صندلے بلند شدم و بہ سمت در قدم برداشتم. اعتماد در را باز ڪرد و برگہ ے ڪوچڪے بہ سمتم گرفت:این شمارہ ے منزلمہ! بے رغبت شمارہ را از دستش گرفتم و پرسشگر بہ صورتش خیرہ شدم. _میخوام هرچہ سریع تر این قرار اولیہ رو جبران ڪنم! هر زمان و هر جا ڪہ شما مناسب بدونین. منتظر تماستون هستم‌. در دل گفتم "پس این پیش زمینہ ے قرار بعدے و زهره چشم گرفتن بود!" سر تڪان دادم و محتاطانہ گفتم:اگہ اجازہ بدین ڪمے فڪ ڪنم و بعد از ماہ مبارڪ تماس بگیرم؟! صورتش را ڪمے بہ صورتم نزدیڪ ڪرد! _باشہ! پاشا! بہ اسم ڪوچیڪ صدام ڪنین راحت ترم! از اتاق بیرون آمدم و بدون توجہ گفتم:خدانگهدار! ڪنارم آمد:بگم یڪے از همڪارا برسونتتون؟ _نہ خیلے ممنون! بہ در ورودے راهرو ڪہ رسیدیم مودبانہ گفت:خوشحال شدم! روز خوش خانم نادرے! بہ زور لبخند ڪم رنگے زدم:روز خوش! وارد حیاط ڪہ شدم نفسم را با شدت بیرون دادم و گفتم:آخ خدا! آخ! دوبارہ صداے نالہ ها بہ گوشم خورد،خودم را با شتاب از آن جاے نحس و پر از سیاهے بیرون ڪشیدم. از در ڪمیتہ ڪہ بیرون آمدم دیدم ریحانہ و زهرا مضطرب بہ در خیرہ شدہ اند و حافظ محڪم محراب را نگہ داشتہ و محراب تقلا مے ڪند ڪہ حصار دست هاے حافظ را بشڪند! گیج از حضور حافظ و محراب در جا خشڪم زد،چشم محراب ڪہ بہ من افتاد رگ متورم گردنش برجستہ تر شد و صورتش سرخ تر! حافظ را هل داد و بہ سمتم خیز برداشت،فریاد ڪشید:تو اینجا چے ڪار میڪنے رایحہ...؟! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○ j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_یازدهم #عطر_مریم #بخش_اول . گیج از حضور حافظ و محراب در جا خشڪم زد،چشم محراب ڪہ بہ من افتاد رگ متورم گردنش برجستہ تر شد و صورتش سرخ تر! حافظ را هل داد و بہ سمت من خیز برداشت،فریاد ڪشید:تو اینجا چے ڪار میڪنے رایحہ...؟! با ترس نگاهے بہ پشت سرم انداختم،مضطرب بہ سمت محراب برگشتم‌. سعے ڪردم آرام باشم و خودم را نبازم. حتے "خانمی" ڪہ پشت سر اسمم جا گذاشت را نادیدہ گرفتم! _هیس! برا چے صداتو گرفتے رو سرت؟! بہ چند قدمے ام ڪہ رسید حافظ پشت سرش آمد. ڪم ماندہ بود چشم هایش از حدقہ بیرون بزنند،از بس آشفتہ و دل نگران بود. این را چشم هایش برایم گفتند! با غیظ گفت:میدونے اینجا ڪجاس؟! تو چرا انقد سرڪشے بشر؟! انگشت اشارہ ام را بہ سمتش گرفتم و دندان هایم را روے هم سابیدم:حرفتو مزہ مزہ ڪن بعد ببین باید بہ زبون بیاریش یا نہ! بہ شما چہ ڪجا میرم و میام؟! اصلا میخوام خودمو بندازم تو چاہ،میخوام خودمو بڪشم شما چے ڪارہ حسنے؟! حافظ بازوے محراب را گرفت ڪہ با حرص دستش را پس زد. _ول ڪن حافظ! این خانم ڪوچولو هنوز نمیدونہ این چیزا بچہ بازے نیس! حافظ نفس عمیقے میڪشد:عزیزِ من! برادرِ من! اینجا جاے این بحثا نیسا! بریم یہ جاے بهتر،یالا بجنبین. محراب نفسش را با شدت بیرون داد و بدون این ڪہ نگاهم ڪند ڪنار حافظ راہ افتاد. زهرا و ریحانہ بہ سمتم دویدند،چشم هاے ریحانہ از شدت گریہ بہ سرخے میزد. با استرس پرسید:چے شد آبجے؟! _هیچے! فقط میخواس ازم زهرہ چشم بگیرہ ڪہ پام بہ این جور جاها وا نشہ و بدونم دارہ بهم چہ لطفے میڪنہ. زهرا نگران پرسید:بے احترامے ڪہ نڪرد؟! یعنے... منظورش را گرفتم،براے اطمینانش لبخند زدم:نہ! اتفاقا خیلے هم با احترام باهام رفتار ڪردو خواس سریع برگردم. نفسش را بیرون داد:خدا رو شڪر! منو ریحانہ داشتیم پس میوفتادیم. چے بهت گفت؟! تمام آنچہ اتفاق افتادہ بود را برایشان تعریف ڪردم. اخم غلیظے ابروهاے زهرا را در هم برد:مرتیڪہ خواستہ حسابے بترسونتت! جنتلمنے و لفظ قلم حرف زدنش بخورہ تو فرق سرش! آدمے ڪہ دَسِش بہ آزار و اذیت و خونِ مردم آلودہ باشہ... واے چرا دارم بهش میگم آدم؟! مگہ همچین جونورایے،آدمن؟! طبق معمول ڪہ رگ تند خویے اش ورم ڪردہ بود،یڪ ریز حرف میزد. سریع حرفش را قطع ڪردم:خب حالا! دور و ورمون مطمئن نیسا! با حرص نفسش را بیرون داد و سڪوت اختیار ڪرد. حافظ و محراب دو سہ متر جلوتر از ما بودند. ریحانہ مردد پرسید:حالا میخواے چے ڪار ڪنے؟! اگہ حاج بابا بفهمہ امروز اینجا اومدیم... _نباید بفهمہ وگرنہ واویلا میشہ ریحانہ! سر و ڪلہ ے این دوتا از ڪجا پیدا شد؟ ریحانہ با زبان لبش را تر ڪرد و گفت:تو ڪہ رفتے داخل،دیدیم حافظ ڪنارمون واسادہ. پرس و جو ڪرد چرا اومدیم اینجا و تو رفتے داخل و ما بیرون موندیم. گفت محراب بعد از جریان ساواڪیا ازش خواستہ حواسش بہ رفت و آمدت باشہ. امروزم دنبالمون اومدہ و دیدہ بود اومدیم اینجا از تلفن عمومے زنگ زدہ بود بہ محراب خبر دادہ بود. یڪم قبل اومدن تو،محراب رسید. ڪاردش میزدے خونش در نمے اومد. ڪم موندہ بود منو زهرا رو قورت بدہ ڪہ پا شدیم اومدیم اینجا! میخواس بیاد تو ڪمیتہ دنبالت،حافظ بہ زور نگهش داشتہ بود ڪہ تو اومدے! زمزمہ ڪردم:خدا بہ خیر ڪنہ! زهرا آرام در گوشم پرسید:این همیشہ انقد خودمونیہ؟! متعجب نگاهش ڪردم ڪہ ادامہ داد:اونطور اسمتو داد زد! ڪیشمشم دم دارہ والا! نہ خانمے نہ نادرے اے نہ چیزے! بے خیال خندیدم! _وقتے قاطے میڪنہ همہ چیو قاطے میڪنہ! جدے نگیر! مقابل پیڪان عمو باقر رسیدیم،حافظ سوییچ را از محراب گرفت و پشت فرمان نشست. محراب با چهرہ اے گرفتہ ڪنارش نشست،من و ریحانہ و زهرا نگاهے بہ هم انداختیم. محراب ڪہ تعلل ما را دید با تحڪم گفت:استخارہ میڪنین؟ نڪنہ از اینجا خوشتون اومدہ؟! حافظ نرم تر گفت:لطفا سریع سوار شین. ریحانہ و زهرا جلوتر از من سوار شدند تا میانشان قرار نگیرم و اذیت نشوم. من هم سوار شدم و در را بستم‌. حافظ ماشین را روشن ڪرد و از محراب پرسید:ڪجا بریم داداش؟! محراب بہ خیابان خیرہ شدہ بود:نمیدونم! سڪوت سنگینے حڪم فرما شد،یادم افتاد خالہ ماہ گل گفتہ بود اگر محراب خیلے عصبانے باشد سڪوت مے ڪند وگرنہ مے ترسد حرفے بزند یا برخوردے ڪند ڪہ نتوان جمعش ڪرد! سڪوتش ڪمے مرا ترساند،حافظ سڪوت را شڪست. _رایحہ خانم! آرام گفتم:بلہ؟ _شما ڪجا؟! اینجا ڪجا؟! نفسم را بیرون دادم:شاید بخاطرہ حاج بابا! شاید بخاطرہ شما! از داخل آینہ نگاهم ڪرد و ابرو بالا انداخت:بخاطرہ من؟! _دوستتون و شما! محراب بہ سمتم برگشت،با ڪلے شربت بهار نارنج هم نمے شد اخم هایش را شیرین ڪرد! _ڪے از شما خواستہ بود دنبال ما بیوفتے و ڪارگاہ بازے دربیارے خانمِ فداڪار؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_دوم . پوزخند زدم:تشڪر ڪہ نمے ڪنے حداقل طلبڪار نباش! _بابت ڪنجڪاوے بے مورد و سرخود بودنت باید تشڪر ڪنم؟! بابت این ڪہ ممڪن بود یہ بلایے سر خودت بیارے یا منو عمو خلیل و چند نفر دیگہ رو تو هچل بندازے؟! راس میگے! ڪلے تشڪر بهت بدهڪارم! برا چے پا شدے اومدے اینجا؟! دندان قورچہ اے ڪردم،سرد بہ چشم هایم نگاہ ڪرد:بے ڪم و ڪاست تعریف ڪن! پوفے ڪردم و ماجراے شب افطارے و صحبت هاے چند دقیقہ پیش اعتماد را برایش شرح دادم. در فڪر فرو رفتہ بود ڪہ دهان ریحانہ لق زد! _ازش نپرسیدے چرا قاب عڪستو برداشتہ؟! محراب نگاهے بہ صورتم انداخت و پرسید:ڪدوم قاب عڪس؟! بے رغبت جواب دادم:اون روز ڪہ اومدن خونہ مونو گشتن،اعتماد قاب عڪسے ڪہ تو اتاقم بودو برداش. خواستہ بود بفهمم ڪہ متوجهم شدہ! دندان هایش را روے هم قفل ڪرد و ڪمے با دندان لبش را جوید. چند لحظہ بعد بہ حافظ گفت:بہ رابطمون بگو آمار و آدرس اعتمادو دربیارہ! حافظ نگاهے بہ محراب انداخت:بهترہ فعلا واڪنشے نشون ندیم! _ڪاریو ڪہ خواستم انجام بدہ! سپس انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت و تڪان داد:واے بہ حالت! تاڪید میڪنم واے بہ حالت اگہ باز بے خبر ڪارے انجام بدے! تو این مدت از جلو چشام جُم نمیخورے تا آبا از آسیاب بیوفته‌. اون شمارہ رم بدہ من! اخم ڪردم:و اگہ برخلاف این بخوام؟! خونسرد گفت:اونوقت بقیہ ش با عمو خلیلہ،خیال همہ ام راحت میشہ! ریحانہ با چشم و ابرو اشارہ ڪرد ڪہ ڪاغذ شمارہ را بدہ! زهرا هم لب زد:چارہ اے ندارے! مردد ڪاغذ مچالہ شدہ را از جیب مانتویم بیرون ڪشیدم و بہ سمت محراب گرفتم. مشتش را مقابلم گشود،مشتم را باز ڪردم و ڪاغذ روے خطوط نامنظم ڪف دستش جا خوش ڪرد‌. سریع دستش را بست و ڪنار ڪشید. از آینہ ے جلو نگاهے بہ صورتم انداخت،بہ صورتم ڪہ نہ...بہ چشم هایم... نمیدانم چرا احساس ڪردم تازہ این چشم ها را دیدہ ام...شاید هم تازہ این چشم ها را ڪشف ڪردہ بودم... براے اولین بار از نگاهش خجالت ڪشیدم،چشم هاے او هم رنگ شرم گرفتند! گونہ هایم مثل شڪوفہ هاے درخت انارِ حیاط پشتے شان گل دادند و سرخ شدند. سرم را بہ زیر انداختم و بہ خودم نهیب زدم:ڪہ چے این ادا اصولا؟! این محراب همون محرابہ! همون محراب این هیجدہ سال ڪہ چشم دیدنشو نداشتے! یعنے ندارے...! •♡• چهار روز از ماجراے رفتنم بہ ڪمیتہ گذشتہ و ظاهرا همہ چیز آرام بود ڪہ خبر آتش زدن سینما رڪس آبادان توسط معترضان در شهر پیچید! البتہ من و مامان فهیم قصہ را از فریادهاے مهین خانم،همسایہ ے سر ڪوچہ ے مان شنیدیم! پسر و عروسش آن شب در سینما بودند،خبر را پدر عروسش برایش آوردہ بود... هر دو در آتش سوختہ بودند،همہ متأثر از اتفاقے ڪہ براے هموطنان آبادانے رخ دادہ،بودند. گرد غم و مردگے روے سر محلہ نشست،نہ تنهاے روے سر محلہ ے ما ڪہ روے سر تهران و تمام ایران این گرد ماتم نشستہ بود. نمیدانم چرا وقتے ڪہ حاج بابا از ڪشتہ شدن سیصد و هفتاد و هفت نفرے ڪہ پشت درهاے بستہ ماندہ بودند گفت،از دوستان محراب ترسیدم. از محراب و حاج بابا هم ڪمے ترسیدم... اگر ڪار انقلابے ها یا بہ قول ساواڪ،خرابڪارها بود پس فرق آن ها با امثال اعتماد چہ بود؟! چندبار جلوے حاج بابا خواست بہ زبانم بیاید ڪہ این چہ نوع حق خواهیست ڪہ بہ گلو نرسیدہ قورتش دادم! همہ جا صحبت از فاجعہ ے سینما رڪس بود،دولت مستقیما مسئولان آتش سوزے را آشوبگران و خرابڪارها معرفے ڪردہ بود! اما امام در بیانیہ اے ڪہ براے تسلیت منتشر ڪرد ساواڪ را مسئول این اتفاق دانست. زمزمہ ها بہ گوش مے رسید ڪہ آبادان یڪ سرہ سیاہ پوش شدہ و نیمہ تعطیل. مردم معتقد بودند ساواڪ بہ این جنایت دست زدہ تا انقلابیون را بدنام ڪند. بعد از بیانیہ ے امام دلم آرام گرفت ڪہ ڪار هم فڪران محراب نبودہ! روزها بہ ڪندے از پے هم مے گذشتند،شاید هم در نظر من زمان ڪند گذر مے ڪرد! خودم را مشغول درس خواندن ڪردہ و با وضعیت پایم خانہ نشین بودم. بہ روزهاے پایانے ماہ مبارڪ رسیدہ بودیم،از آن روز بہ بعد محراب را ندیدہ بودم. هربار ڪہ صداے خالہ ماہ گل در خانہ ے مان مے پیچید دلم میخواست پشت بندش صداے عموباقر و محراب هم بیاید! از این تغییر حالت گیج بودم،انگار تازہ محراب را دیدہ بودم! انگار محراب تنها مرد دنیا بود! وقتے خالہ ماہ گل گفت چند روزیست ڪہ محراب بہ خارج از شهر رفتہ تا بہ بچہ هاے ڪورہ هاے آجرپزے درس بدهد و ڪنارشان باشد،یڪ جورے شدم! یڪ جورے ڪہ وقتے چند روز از خانہ و مامان فهیم و حاج بابا دور مے ماندم میشدم،یڪ جورے ڪہ وقتے از سر و ڪلہ زدن با ریحانہ محروم میگشتم و برایش دلتنگ! از طرفے دلخور شدم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_سوم . خودش گفتہ بود حق ندارم از جلوے چشم هایش جُم بخورم آنوقت براے چند روز از تهران رفتہ بود و سایہ ے چشم هایش را هم از من دریغ ڪردہ بود...! در این بین خالہ از الناز هم حرف زد،نگاهم بہ ڪتاب بود و گوش هایم بہ خالہ ماہ گل! مامان ڪلے از آن شب و نجابت الناز و خونگرمے الهام خانم تعریف ڪرد. از دست مامان فهیم ڪمے ناراحت شدم. این وسط مامان و ریحانہ شدہ بودند دایہ ے مهربان تر از مادر! خالہ ماہ گل زبان باز ڪرد:باقرم خیلے از اصالت و آبروے حاج فتاح تعریف میڪنہ،خود النازم ڪہ عین یہ تیڪہ ماہه نہ فهیمہ؟! مامان با لبخند سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد و دوبارہ با قاشق چوبے شلہ زرد را هم زد. بہ یڪ بارہ خالہ از من یاد ڪرد:راستے رایحہ جانم پات بهترہ؟ آتلشو ڪے باز میڪنے؟ ڪتاب را از مقابل صورتم ڪنار زدم:من ڪہ با پام مشڪلے ندارم بہ نظرم خوب شدہ ولے قرارہ بعد عید فطر بازش ڪنم‌. دستے بہ موهایم ڪہ مثل آبشار روے ڪمرم لغزیدہ بودند ڪشید. دوبارہ بحث الناز را از سر گرفت. _میگم فهیمہ! انگار محراب رغبتے بہ این وصلت ندارہ. ابرو بالا انداختم و دوبارہ ڪتابم را مقابل صورتم گرفتم. مامان سوال مرا از خالہ بلند پرسید‌! _چرا خواهر؟ چیزے گفتہ؟ خالہ متفڪر گفت:نہ ولے اون شب جلوے شما ازش پرسیدم نظرت راجع بہ الناز چے بود جواب داد من ڪسیو ندیدم! بحث خواستگارے ام ڪہ پیش ڪشیدم گفت چرا انقد عجلہ دارین؟! انگار دخترم میخواین سریع شوهرم بدین. بعدشم پاشد رف پیش بچہ هاے ڪورہ هاے آجرپزے! نمیدانم چرا قلبم بہ تقلا افتاد،یڪ جورے ڪہ انگار میخواست بیشتر از یڪ برادرِ اجبارے و نچسب براے محراب جا باز ڪند! شاید هم باز ڪردہ بود و من تمام این مدت بے خبر بودم. مامان از گاز و قابلمہ ے شلہ زرد دل ڪند. _بذا بیاد باهاش حرف بزن قرار مدار خواستگاریو بذار،چند ڪلمہ ڪہ با الناز حرف بزنہ و رفت و آمد ڪنن شاید نظرش عوض بشہ. دختر خانمیہ من ڪہ میگم راسِ ڪار محرابہ! باز تہ دلم یڪ جورے شد! خصوصا از جملہ ے "راسِ ڪار محرابہ!" خالہ ماہ گل روے صندلیِ مقابلم نشست. _چے بگم والا؟!‌ ببینیم ڪے حضرت آقا تشریف فرما میشن تا دوبارہ باهاش صحبت ڪنیم! انگار چیزے یادش افتاد ڪہ اضافہ ڪرد:البتہ باقرم درس میگہ! میگہ محراب تازہ بیست و سہ سالشہ. مثل دور و زمونہ ے ما نیس ڪہ ما بزرگترا براش ببریم و بدوزیم و تنش ڪنیم اگہ دلش رضا نیس اصرار نڪن تا خودش بخواد. مامان فهیم با شیطنت لبخند زد:شاید دلش جایے گیرہ! خالہ متفڪر جواب داد:چیزے بهم نگفتہ. اگہ بود میگفت! مامان دوبارہ سر گاز برگشت و نگاهش را بہ شلہ زرد دوخت. _شاید روش نمیشہ،از بس با حجب و حیاس! و البتہ یڪم مغرور! خالہ ماہ گل شانہ بالا انداخت:چے بگم؟! آب دهانم را با شدت فرو دادم و با قلبے لرزان از جایم برخاستم‌. بہ بهانہ ے درس خواندن از آشپزخانہ بیرون زدم و بہ اتاقم پناہ بردم‌. تپش قلبم چند برابر شدہ بود،اصطلاحات پزشڪے مے گفتند استرس و هیجان زدگے. احساسات مے گفتند آغاز دلدادگے...! •♡• گرہ ے روسرے قرمز رنگم را محڪم ڪردم و پشت میز نشستم،مامان فهیم ظرف شلہ زرد را روے میز گذاشت و گفت:حاج خلیل! حاج باقر! بفرمایین سر میز! از ظهر منو ماہ گل جون داریم با این شلہ زرد ور میریم. بیاین تا از دهن نیوفتادہ. الانہ س ڪہ اذان بگن. حاج بابا و عمو باقر باهم نزدیڪ میز شدند و سر میز روے صندلے هاے مقابل هم نشستند. خالہ ماہ گل و مامان هم ڪنار همسرانشان جا گرفتند و ریحانہ ڪنار من. چیزے تا اذان نماندہ بود،ریحانہ گفت:بہ احتمال زیاد این آخرین افطارے امسال باشہ. مامان فهیم گفت:ان شاء اللہ سال بعدم دور هم از این ماہ مبارڪ فیض ببریم. همہ باهم گفتیم ان شاء اللہ،صداے زنگ تلفن پیچید. ریحانہ بلند شد تا جواب بدهد. عمو باقر از احوالاتم پرسید و این ڪہ چرا این روزها ڪم پیدا و ڪم حرف شدہ ام! نگاهے بہ جاے خالے محراب،ڪنار خالہ ماہ گل انداختم و بہ زور زبان باز ڪردم تا براے عمو باقر بلبل زبانے ڪنم! یڪے دو دقیقہ بعد ریحانہ بازگشت و گفت:داداش محراب بود. گفت یڪم پیش رسیدہ خونہ. دیدہ شما نیستین زنگ زدہ بود بپرسہ ما خبر داریم یا نہ ڪہ گفتم اینجایین بیاد. لبخند روے لب هاے خالہ ماہ گل شڪوفہ زد:چہ بے خبر اومد. همین ظهرے با فهیمہ ذڪر خیرش بود. ریحانہ بہ سمت حیاط رفت تا در را براے محراب باز ڪند. نمے دانم چرا باز قلبم تپش گرفت و تنم ڪرختے! انگار ڪہ صد سال بود عزیزے را ندیدہ نبودم! از این حال خوشم نمے آمد. از باعث و بانے این حال هم... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_چهارم . لب بہ دندان گرفتم و سر بہ زیر انداختم،چرا بہ یڪ بارہ همہ چیز تغییر ڪردہ بود؟! چرا محرابِ این روزها برایم تازگے داشت؟! در دل استغفراللهے گفتم و خودم را سرزنش ڪردم. نمے شد این حال را پاے بلوغ و دوران نوجوانے گذشت. هجدہ سالگے دیگر سن و سال شیطنت هاے نوجوانے نبود! تجربہ ے عشقِ آب دوغ خیارے را هم سیزدہ چهاردہ سالگے از سر گذارندہ بودم! آن هم نہ نسبت بہ محراب،نسبت بہ یڪے از پسران چیتان پیتان دبیرستان البرز! آن روزها محراب تازہ واردہ دانشگاہ شدہ و قد من از نیم وجب بہ چند وجب رسیدہ بود. گونہ هایم روے پوست سفیدم گل انداختہ بودند و چالہ گونہ ام روے آن گونہ ها شدہ بود مثل قاچ هنداونہ اے شیرین و هوس انگیز در ظهر تابستان! موهاے بافتہ شدہ ام را از زیر دستمال سرم بیرون مے انداختم تا چشم و قلب پسرڪ چیتان پیتان را بہ آتش بڪشند! آخر هم اسم پسرڪ را نفهمیدم،یعنے محراب نگذاشت! نمیدانم از آسمان چندم برایش وحے شد ڪہ دختر حاج خلیل در راہ مدرسہ اش براے خودش یڪ عشق آب دوغ خیارے پیدا ڪردہ! هر روز با ناز ڪیف روے دوش مے اندازد و طنازانہ از آن حوالے رفت و آمد مے ڪند. چشمان عشق آب دوغ خیارے اش هم برق مے زنند و لبخند! حتے یڪ بار هم پسرڪ با تنے لرزان و سرے پایین افتادہ دنبال دختر حاج خلیل تا منیریہ آمدہ و غنچہ ے گل سرخے جلوے پایش انداختہ بود! تا آخر آن سال بہ بهانہ ے ریحانہ ڪہ زیاد پیادہ روے نڪند،اڪثر اوقات ما را از خانہ تا مدرسہ و از مدرسہ تا خانہ با ماشین عمو باقر همراهے ڪرد. حتے چندبار،بہ چشمان غمگینِ عشق آب دوغ خیارے دختر حاج خلیل،نگاہ تند و تیز انداخت! نگاهے ڪہ پسرڪ را دنبال درس و مشقش انداخت و چندماہ بعد هوایش را از سر رایحہ! آن روزها ڪہ من من ڪنان ڪمے با خان جون و مامان فهیم در لفافہ بہ بهانہ ے عشق و دوست پسرهاے هم ڪلاسے هایم از عشق و عاشقے آب دوغ خیارے ام درد و دل ڪردم،خان جون گفت:اینا دوز و ڪلڪ شیطونہ! میخواد دوتا نامحرمو بندازہ بہ جون هم ڪہ آتیش بسوزونہ! بالام! مبادا مثل دوستات بہ حرف شیطونِ خیرہ سر گوش بدے و بذارے سوارت بشہ. البت تو سن و سال شما یہ درد دیگہ ام تو جون آدم ریشہ میزنہ،برا همین ما ڪہ بہ قاعدہ ے شما بودیم خونہ شوور بودیم ڪہ مرد و زن بہ گناہ نیوفتیم! استغفراللہ بگو و شیطونو لعن ڪن! مامان فهیم در سڪوت فقط ریز خندید و چشمڪے تحویلم داد. حالا براے دلم استغفراللہ مے گفتم ڪہ بعد از هجدہ سال یادِ محراب افتادہ بود! یاد محرابے ڪہ بہ خونم تشنہ بود و من نیز هم! با صداے محراب از فڪر و خیال بیرون آمدم،سر بلند ڪردم. تہ ریش گذاشتہ بود و صورتش خستہ بہ نظر مے آمد‌. پیراهن آبے تیرہ با چهارخانہ هاے سیاہ بہ تن داشت و شلوارے سیاہ. همہ جوابش را بلند و صمیمانہ دادند،من هم لب زدم:سلام! اول بہ سمت حاج بابا و عمو باقر رفت و با هر دو مردانہ دست داد. سپس گونہ ے خالہ ماہ گل را بوسید و پر چادر رنگے مامان فهیم را! دوباره ریحانہ ڪنارم نشست،محراب هم رو بہ رویم. نگاهم را بہ استڪان ڪمر باریڪ چایم دوختم و غنچہ ے گل محمدے اے رویش گذاشتم. ریحانہ با خندہ گفت:خوش گذش خان داداش؟! محراب سر حال جواب داد:شما رو نبینم معلومہ ڪہ خوش میگذرہ! ریحانہ مشتش را نزدیڪ دهانش برد و گفت:اِ! اِ! داشتیم؟! سپس رو بہ خالہ ماہ گل ادامہ داد:خالہ! از وقتے گفتے میخواے این داداش ما رو زن بدے خیلے سر زبون دار شدہ! محراب اخم ڪم رنگے میان ابروهایش انداخت و با لحنے طنز گفت:حیام خوب چیزیہ دختر! تو ڪار بزرگترا دخالت نڪن! ریحانہ قصد ڪرد جوابش را بدهد ڪہ صداے خوش اذان پیچید. عمو باقر با خندہ گفت:حالا روزہ تونو باز ڪنین وقت براے بحث زیادہ. بسم اللہ الرحمن الرحیمے گفتم و خرمایے در دهانم گذاشتم. جرعہ اے از چاے داغ نوشیدم و بہ زور سرم را راست نگہ داشتم. سنگینے نگاہ محراب را ڪہ احساس ڪردم چشم هایم را بہ سمتش سوق دادم‌. تا چشم هایم را دید سرش را پایین انداخت و جدے بہ استڪان چایش خیرہ شد،مثل چند لحظہ قبل من! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_پنجم حاج بابا پرسید:چہ خبرا محراب؟ رو بہ راهے؟! سر بلند ڪرد و چشم بہ حاج بابا دوخت:سلامتے عمو جون! همہ چے خوبہ. قرارہ نماز عید فطرو با بچہ ها بریم تپہ هاے قیطریہ. عمو باقر ڪنجڪاو پرسید:بہ امامت ڪے؟! محراب جواب داد:آیت اللہ مفتح. ریحانہ با شوق گفت:مام با شما میایم. حاج بابا سریع گفت:بہ صلاح نیس! ابرو بالا انداختم:چرا حاج بابا؟! جرعہ اے از چایش نوشید و محڪم گفت:تو ڪہ با این پا از خونہ نمیتونے براے نماز جماعت برے بیرون. ریحانہ میمونہ پیش تو. فهیمہ خانمم لطف میڪنہ با ماہ گل خانم میرہ مسجد محل. محراب خرمایے در دهانش گذاشت:بلہ اینطورے بهترہ! لبم را با زبان تر ڪردم:قرارہ بعد نماز شلوغ بشہ؟! حاج بابا چپ چپ نگاهم ڪرد و محراب سنگین! خالہ ماہ گل همانطور ڪہ لقمہ مے گرفت گفت:خیلے حواستون باشہ. ما ڪہ حریف ڪلہ شق بازیاے شما نیستیم! سپس لقمہ را بہ دست محراب داد. محراب لبخند محبت آمیزے بدرقہ ے چشمان خالہ ماہ گل ڪرد. _عزیزِ من! خودت یادم دادے هیهات منا الذلہ! خالہ ماہ گل پیشانے بالا داد:حرف حساب جواب ندارہ! جرعہ ے دیگرے از چایم نوشیدم،تپش قلبم بیشتر شدہ و سرایت ڪردہ بود بہ مردمڪ چشم هایم! مدام چشم هایم را تشویق مے ڪرد ڪہ محراب را نشانہ بگیرند! محراب بدون توجہ،با ذوق شروع بہ تعریف اخبارِ روزهاے اخیر ڪہ ڪم و بیش از آن ها مطلع بودیم ڪرد. _از وقتے دڪتر آموزگار استعفا دادہ و آقاے شریف امامے اومدہ سرڪار،ڪلے وعدہ وعید بہ مردم دادن. عمو باقر لقمہ اش را قورت داد و میان حرف هاے محراب پرید:حالا دارن بہ وعدہ وعیداشون عمل میڪنن یا نہ؟! شریف امامے گفتہ بود انقد بہ مخالفا امتیاز میدیم ڪہ همہ ے خواستہ هاشون برطرف بشہ و چیزے براے خواستن نداشتہ باشن! محراب سر تڪان داد و پورخند زد:همون روز اول دستور داد ڪابارہ ها و ڪازینوها رو ببندن،تاریخ شاهنشاهے رو هم دوبارہ بہ شمسے برگردوندن‌. حاج بابا هم پوزخند زد:اصل خواستہ ے مردم این نیس! محراب جرعہ اے از چایش نوشید:فعلا ڪہ میخوان با این چیزا دهن مردم یا بہ قول خودشون مخالفا رو ببندن. بہ خیال خودشون با این چیزاے فرعے متعصباے مذهبے و روحانیا ڪوتاہ میان! نمیخوان بفهمن اصل خواستہ ے ما یہ چیز دیگہ س! امام تو بیانہ ش خوب جوابشونو داد! بے ارادہ از سر ڪنجڪاوے و شاید هم تسلایے براے دل خودم از شر اعتماد،پرسیدم:امام چے گفتہ بودن؟! محراب لحظہ اے متعجب نگاهم ڪرد و سپس مردمڪ هاے قهوہ اے اش را بہ گرہ ے روسرے قرمزم دوخت! _گفتہ بودن ڪہ تو محیطے دولت میخواد با ملت آشتے ڪہ تو شهرستانا توپا و مسلسلا دارن مردمے ڪہ حق و حقوقشون و اجراے احڪام اسلامو میخوان،بہ رگبار مے بندن. بستن قمارخونہ ها فقط یہ حقہ براے فریب جناح روحانیونہ وگرنہ مابقے مراڪز فحشا سر جاے خودشون هستن. جناحاے سیاسے و نهضتا نمیتونن و نمیخوان آشتے ڪنن ڪہ آشتے بہ اسارت ڪشیدن مردم و از دست دادن مصالح ڪشورہ. بعدشم ڪہ مردم آتیش مشروب فروشیا و سینماها رو آتیش زدن! بے اختیار لبخند زدم،لبخندے از سر تعجب و امید! تعجب از این ڪہ تا همین یڪے دو ماہ قبل،حق نداشتیم در خانہ جملہ اے راجع بہ این چیزها صحبت ڪنیم چہ برسد بہ این ڪہ بہ راحتے بنشینیم و دستہ جمعے گفتگو راہ بیاندازیم. شاید این ها نشانہ ے تغییر اوضاع بود! و امید براے رو بہ راہ شدن شرایط و ڪمتر شدن قدرت ساواڪ و اعتماد! مردمڪ هاے درشت و براقش دل از گرہ روسرے ام ڪندند و بہ سمت حاج بابا و عمو باقر راهے شدند. _شنیدم از اون شب احیا بہ بعد مردم بہ میدون ژالہ میگن میدون شهدا! شمام اون شب اونجا بودین؟! عمو باقر بہ نشانہ ے منفے سر تڪان داد:ما ڪہ نہ ولے چندتا از بازاریا مجلس علامہ نورے بودن. یہ عدہ از مردم بعد از مجلس داشتن شعار میدادن ڪہ ماموراے مسلح بہ سمتشون تیراندازے میڪنن. دہ نفر شهید شدن،یہ عدہ ام زخمے. محراب با افسوس سرش را تڪان داد:این چند روز ڪہ نبودم چقدر تهران شلوغ شدہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_ششم . مامان فهیم خندید:چقدم تو بے خبرے خالہ! لب هایش بہ لبخند باز شدند:نمیشہ ڪہ بے خبر بود! ریحانہ با شیطنت نگاهش ڪرد:اگہ فردا پس فردا خبرش نپیچید محراب از دسِ راستاے امامہ! لبخندش محزون شد:ما سیاهے لشڪر امامم نیستیم چہ برسہ دست راستش بودن! آخرین جرعہ ے چایم را ڪہ نوشیدم نگاهم را بہ حاج بابا و عموباقر دوختم. _بہ نظرتون با این شرایط اتفاق مهمے مے افتہ؟! گویے محراب منظورم را از نگاہ و لحن صدایم خواند ڪہ با حالت عجیبے بہ چشم هایم خیرہ شد و با اطمینان چشم هایش را بہ نشانہ ے "آره" بست و باز ڪرد! عمو باقر گفت:ان شاء اللہ ڪہ خیرہ! ظلم پایدار نمیمونہ عمو! خیلے وقتہ داریم زحمت میڪشیم و خون میدیم‌‌.این خوناے ریختہ شدہ ثمر میدہ. بے اجر و جواب نمیمونہ! زمزمہ ڪردم:ان شاء اللہ! انگشت هایم را در هم پیچیدم و بہ یڪے دو روز دیگر فڪر ڪردم،یڪے دو روز دیگرے ڪہ مهلتے ڪہ از اعتماد گرفتہ بودم تمام میشد. سر ڪہ بلند ڪردم با نگاہ ڪنجڪاو و پر از آشوب محراب رو بہ رو شدم. یڪ لحظہ ترسیدم ڪہ نڪند چشم هاے من هم صدا داشتہ باشند؟! مثل چشم هاے محراب... نڪند او هم صداے نگاہ مرا مے شنود؟! سریع نگاهم را دزدیدم و مشغول غذا خوردن شدم. بعد از افطار و نماز جماعت هفت نفرہ،منو ریحانہ در حیاط نشستیم و مشغول حل ڪردن جدول شدیم‌. بقیہ هم در پذیرایے راجع بہ اتفاقات و نماز عید فطر بحث مے ڪردند. چند دقیقہ ڪہ گذشت،محراب وارد حیاط شد و نگاهے بہ ما انداخت. سپس بہ سمت در حیاط رفت و خارج شد! زمزمہ ڪردم:بے ادب یہ خدافظے نڪرد! ریحانہ سر بلند ڪرد:شاید میخواد برگردہ. ڪمتر از دہ دقیقہ بعد،محراب بازگشت. مردد بہ سمتمان قدم برداشت و شال سبز رنگ در هم پیچدہ شدہ اے بہ سمتم گرفت. این شال را قبلا در خانہ ے شان دیدہ بودم،شال یڪے از دوستان نزدیڪ و سیدش بود ڪہ در زندان ساواڪ بہ شهادت رسیدہ بود. پرسشگر بہ صورتش خیرہ شدم ڪہ زمزمہ وار گفت:امانتیت! متعجب ابروهاے ڪمانے ام را بالا انداختم و پرسیدم:ڪدوم امانتے؟! _بگیر تا ڪسے نیومدہ! ریحانہ هم گیج بہ محراب نگاہ ڪرد و سپس رو بہ من گفت:باز ڪن ببینیم چیہ؟! شال را ڪہ از دستش گرفتم متوجہ شدم شے چوبے اے درونش جاے گرفتہ. ڪنجڪاو شال را روے پایم گذاشتم و خواستم بازش ڪنم ڪہ محراب سریع وارد خانہ شد! شال را ڪنار زدم و چشم هاے متعجبم روے قاب عڪسم نشست! همان قاب عڪسے ڪہ در آن موهایم صورتم را قاب گرفتہ بودند و لبخندم چال گونہ ام را بہ رخ مے ڪشید. همان قاب عڪسے ڪہ نقطہ ے توجهش چشم هایم بود! همان قاب عڪسے ڪہ اعتماد بہ عنوان غنیمت آن روز از خانہ ے مان برداشت... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دوازدهم #عطر_مریم #بخش_اول . آن شب نشد از محراب بپرسم چطور قاب عڪس بہ دستش رسیدہ یا در واقع پسش گرفتہ! بازگشت قاب عڪس،نگرانے ام را دو چندان ڪرد. دلم مثل سیر و سرڪہ مے جوشید،هر لحظہ منتظر اتفاق بدے بودم.نمے دانستم واڪنش اعتماد چہ خواهد بود؟! محراب راجع بہ اعتماد چیزے نگفت،نگفت تڪلیفش چہ میشود یا چہ شدہ! شروع دوبارہ ے شورِ تظاهرات محراب را از من و محلہ ے منیریہ گرفت! آن شب بعد از ڪمے صحبت،بہ خانہ ے یڪے از دوستانش رفت تا اعلامیہ رونویس ڪنند و قرار مدارهایشان را بگذارند. نیامدہ رفت... دیگر انبارے خانہ ے ما برایش امن نبود. فرداے آن شب،بعد از نماز عید فطر در تپہ هاے قیطریہ ڪہ بہ امامت آیت اللہ مفتح برگزار شد؛یڪے از بزرگترین راهپیمایے هاے مردمے رخ داد. صدها هزار زن و مرد،بعد از سخنرانے دڪتر باهنر بہ سمت مرڪز شهر حرڪت ڪردند. براے اولین بار زنان با پوشش اسلامے جلوے جمعیت حضور پیدا ڪردہ و مردم بہ عنوان خواست نهایے خود حڪومت اسلامے را خواستار شدہ بودند! عدہ اے دیگر هم از سمت میدان ژالہ بہ سمت مسیر اصلے راهپیمایے حرڪت ڪردند. حاج بابا می گفت نظم این راهپیمایے عجیب و حیرت انگیز بود! مے گفت صدها موتورسوار جلوے جمعیت حرڪت مے ڪردند و راہ را براے جمعیت باز. یڪے از این موتورسوارها هم محراب و یڪے از دوستانش بودہ اند! جمعیت از هر خیابانے ڪہ عبور مے ڪرد،ساڪنین آن خیابان هم بہ جمعیت اضافہ مے شدند و هر لحظہ جمعیت بیشتر مے شد! ساڪنین محلہ ها،با شربت و شیرینے و آب خنڪ از راهپیمایان پذیرایے ڪردند. عدہ اے هم بہ دلیل فراوانے جمعیت و گرماے هوا،با شلنگ روے سرشان آب گرفتند تا خنڪ شوند! گل فروشے ها هم همہ ے گل هاے خود را بہ پاے مردم ریختہ بودند. ارتش با تجهیزات ڪامل مسیر راهپیمایے را در دست داشت اما مردم آن ها را "برادر" خود خطاب ڪردہ و امڪان هر گونہ خشونتے را ازشان گرفتند! سپس مقابل حسینہ ے ارشاد بہ یاد دڪتر علے شریعتے سرود خواندہ و در بزرگ حسینیہ را گل باران ڪردند. فرماندہ مستقر در محل با اخطارهاے مڪرر از مردم خواستہ بود تا پراڪندہ شوند اما ناگهان سربازانش را در حصار آغوش و گل هاے مردم دیدہ بود! مردم داخل لولہ هاے تفنگ سربازان،میخڪ و گلایل ڪاشتہ بودند. حاج بابا گفت سربازها از این حرڪت تحت تاثیر قرار گرفتند و بہ جاے گلولہ،اشڪ از چشم هایشان شلیڪ شد! بعد از ساعت ها،مردم بہ خیابان پهلوے رسیدہ و نماز ظهر را همان جا خواندند. سپس دوبارہ بہ راهپیمایے ادامہ دادند،تظاهرات از هشت صبح شروع شدہ بود. مردم پس از گذشتن از جادہ شمیران،خیابان تخت طاووس،خیابان عباس آباد،خیابان پهلوے و میدان بیست و چهار اسفند،سرانجام ساعت نہ شب؛بعد از دوازدہ ساعت راهپیمایے در میدان راہ آهن متفرق شدند. خواستہ ے اصلے مردم در راهپیمایے،برقرارے حڪومت اسلامے و آزاد شدن زندانیان سیاسے بہ خصوص آیت اللہ طالقانے و آیت اللہ منتظرے بود. وقتے حاج بابا این ها را تعریف مے ڪرد شور و برق عجیبے در چشم هایش موج مے زد. بہ دلش افتادہ بود بہ زودے همہ چیز تغییر خواهد ڪرد و روزهاے خوب در پیش است. فرداے عید فطر،آتل پایم را باز ڪردم. هیچ خبرے از محراب نبود! گاہ و بے گاہ بہ حیاط مے رفتم و نگاهے بہ پنجرہ ے اتاقش مے انداختم! پردہ ے مخملے آبے رنگ پنجرہ را پوشاندہ بود،شب ها ڪہ چراغ اتاقش روشن نمے شد میفهمیدم هنوز برنگشتہ! با تعریف هایے ڪہ حاج بابا از جوے ڪہ راہ افتادہ بود و تظاهرات مے ڪرد،مشتاق شدہ بودم حداقل یڪ بار بودن در این راهپیمایے ها را امتحان ڪنم! پنجشنبہ ے آن هفتہ،شانزدهم شهریور بہ یاد ڪشتہ شدگان میدان ژالہ در تهران،قم و مشهد تعطیل عمومے اعلام شد. آن روز دوبارہ تظاهرات شد. موج تظاهرات ڪہ راہ مے افتاد دل نگران حاج بابا و عمو باقر مے شدم و بیشتر از آن ها نگرانِ محراب! چون آبم با محراب توے یڪ جوے نمے رفت،زبانش را نداشتم از ڪسے حالش و دلیل غیبت سہ چهار روزہ اش را بپرسم! اما بہ قول خان جون بے خبرے خوش خبرے بود! حتما حالش خوب بود ڪہ حاج بابا چیزے نمے گفت! یڪ دلم خودش را دلدارے مے داد و یڪ دلم مدام نگرانم مے ڪرد! راہ و بے راہ در گوشم زمزمہ مے ڪرد نڪند اتفاقے برایش افتادہ باشدُ حاج بابا و عموباقر صدایش را در نمے آورند ڪہ خالہ ماہ گل متوجہ نشود؟! نڪند اعتماد بلایے سرش آوردہ باشد؟! نڪند... هزار تا "نڪند و شاید" در سر و قلبم مے پیچید و بغض بہ جانم مے انداخت. خواب از چشم هایم فرار ڪردہ بود. روزها خانہ ے عمو باقر چتر مے شدم و شب ها در فڪرِ محراب! خالہ ماہ گل هم برخلاف روزهاے قبل حرفے از محراب و الناز و طنازے هایش نمے زد! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دوازدهم #عطر_مریم #بخش_دوم . ڪاش حداقل چند ڪلمہ اے از الناز بہ زبان مے آورد ڪہ خیالم راحت شود محرابے هست ڪہ قسمت چشم هاے عسلیِ الناز بشود. شانزدهم شهریور،حدود نہ شب توے حیاط رو بہ روے پنجرہ اتاق محراب چمبرہ زدہ بودم ڪہ حاج بابا با چشم هایے درخشان وارد خانہ شد. از تظاهرات برگشتہ بود،هرچند بارها از رادیو و تلویزیون هرنوع تجمعے ممنوع اعلام شدہ ومسیر راهپیمایے با نیروے هاے مسلح وگاز اشڪ آور از شش صبح آرایش شدہ بود! حاج بابا گفت همراهش بہ خانہ بروم تا برایمان تعریف ڪند چہ اتفاقے افتادہ! ڪنجڪاو همراهش وارد خانہ شدم،من،مامان فهیم و ریحانہ با اشتیاق ڪنار حاج بابا نشستیم. حاج بابا گفت دوبارہ مردم هر محلہ با آب و شربت و شیرینے از راهپیمایان پذیرایے ڪردند. همچنین جمعیت یڪ ملیون نفرے دست بہ ابتڪار زیبایے زدہ بودند،این ڪہ مقابل هر بیمارستانے مے رسیدند سڪوت مے ڪردند و تنها مشت هایشان را بالا مے بردند. نماز ظهر بہ امامت دڪتر بهشتے در پیچ شمیران برگزار شدہ بود. حاج بابا نگاهے بہ ما انداخت و با شوق بیشترے ادامہ داد:بین راہ یہ زد و خوردے بین ما و مامورا پیش اومد ڪہ تیراندازے شد. بعضیا با شنیدن صداے تیر و پخش شدن گاز اشڪ آور خواستن فرار ڪنن ڪہ یہ عدہ از خانمایے ڪہ جلوے صف بودن بازوهاشونو بہ هم زنجیر ڪردن و داد زدن:برادر ارتشے چرا مرا مے ڪشے؟! زن نگو! شیر زن بودن! اونایے ڪہ فرار ڪردہ بودن وقتے این صحنہ رو دیدن سریع برگشتن و دور زنا حلقہ ے حفاظتے تشڪیل دادنو از بین دود و گاز اشڪ آور گذشتن! تا میدون شهیاد رفتیم و اونجا بیانیہ ے راهپیمایے قرائت شد. گفتیم ڪہ باید زندانیاے سیاسے آزاد بشن و ساواڪ دمشو بذارہ رو ڪولشو برہ! گفتیم فقط سہ تا چیز میخوایم! استقلال،آزادے و جمهورے اسلامے! مامان فهیم لبخند زد:پس خیلے زود اتفاقاے خوبے میوفتہ! حاج بابا سر تڪان داد:ان شاء اللہ! گلویم را صاف ڪردم و مشتاق پرسیدم:از این بہ بعد قرارہ چے ڪار ڪنین؟! حاج بابا تسبیحے ڪہ در تمام مدتے ڪہ صحبت مے ڪرد در دست داشت را بوسید و داخل جیب شلوارش برگرداند. _قرارہ فردا هشت صُب همہ بریم میدون ژالہ! نگاهے بہ مامان فهیم و ریحانہ انداختم و مردد پرسیدم:حاج بابا! میشہ منم بیام؟! نگاهِ گرد و حیرت انگیز مامان فهیم و ریحانہ روے صورتم نشست. حاج بابا اخم ڪرد:خیر! مامان فهیم ادامہ ے حرف حاج بابا را با حرص گرفت:معلومہ ڪہ نمیشہ! ڪم ڪلہ شق بازے دارے؟! نگاهم را مظلوم ڪردم و لحنم را ملایم:خواهش میڪنم! حاج بابا! مامان! شما ڪہ میخواین اوضاع تغییر ڪنہ پس چرا نمیذارین مام یہ سهم ڪوچیڪ براے تغییر اوضاع داشتہ باشیم؟! این همہ مرد و زن دارن تقلا میڪنن براے ڪشورشون! من اندازہ ے یہ راهپیمایے ام نباید سهم داشتہ باشم؟! بچہ ڪہ نیستم هیجدہ سالمہ! هیچڪس چیزے نگفت،آب دهانم را فرو دادم. چند لحظہ بعد مامان فهیم بلند شد و گفت:حرف بسہ! پاشین شام حاضرہ از دهن میوفتہ! مامان فهیم ڪہ بہ سمت آشپزخانہ حرڪت ڪرد دوبارہ پرسیدم:حاج بابا! میشہ منم باهاتون بیام؟! جانِ رایحہ! حاج بابا نگاہ تندے حوالہ ے چشم هایم ڪرد و زیر لب لا اللہ الااللهے گفت و سر تڪان داد! براے جانم نمے توانست اما و اگر بیاورد! _بہ یہ شرط! قلبم بہ تپش افتاد،با چشم هایے ڪہ داشتند از خوشحالے از حدقہ در مے آمدند پرسیدم:چہ شرطے؟ انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت و تڪان داد،نگاهش رنگ جدیت داشت. _باید ڪنار دستم باشے. سر خود این ور اون ور نمیرے! لبخند زدم و دستم را روے چشمم گذاشتم:بہ روے چشم! با هیجان بلند شدم و بے اختیار پرسیدم:عمو باقر و محرابم میان؟! ابرو بالا داد،گونہ هایم رنگ شرم گرفتتند. باز مثل شڪوفہ هاے درخت انار حیاط پشتے شان! سرم را پایین انداختم،حاج بابا جوابے نداد و بلند شد. چند قدم ڪہ دور شد همانطور ڪہ پشتش بہ من بود گفت:آقا محراب! هرچقدم بہ چش خواهر و برادرے بہ هم نگا ڪنین نامحرمین! دیگہ نشوم آقاے اسم ڪنار داداشت یادت برہ قیزیم! (دخترم) لبم را گزیدم،شرم از قلبم پر ڪشید و بہ جایش ترس نشست! ترس از این همہ تاڪید بر پیوند خواهر و برادرے اجبارے اے ڪہ بہ نافمان بستہ بودند... شاید هم فقط بہ ناف من! محراب ڪہ مرا دوست نَ... قلبم براے جملہ ے نیمہ تمامم دعا ڪرد:خدا نڪند! •♡• بعد از تظاهرات،هیئت دولت با تشڪیل جلسہ ے فوق العادہ اے شبانہ تصویب نامہ اے صادر ڪرد ڪہ در تهران،قم،مشهد،تبریز،جهرم،ڪازرون،ڪرج،اهواز،اصفهان،قزوین و آبادان شش ماہ حڪومت نظامے برقرار بشود! ارتشبد اویسے همان شب بہ فرماندارے تهران منسوب شد. فرماندارے نظامے تهران،شش صبح از رادیو بیانہ اش را اعلام ڪرد و تاڪید داشت اجتماع بیشتر از سہ نفر ممنوع و خروج از منازل از دہ شب تا شش صبح قدغن است. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دوازدهم #عطر_مریم #بخش_سوم . بے توجہ بہ بیانیہ اے ڪہ قرائت شد،همراہ حاج بابا و عموباقر بہ سمت میدان ژالہ راہ افتادیم. خبرے از محراب نبود! ڪفش هاے تخت مناسبے بہ پا ڪردہ بودم تا پاهایم مقابل چندین ساعت پیادہ روے،آخ نگویند! روے دو پا بند نبودم،ڪم ماندہ بود جلوتر از حاج بابا و عمو باقر حرڪت ڪنم! حدود ساعت هشت بہ میدان ژالہ رسیدیم. چشمم بہ تیربارهایے ڪہ روے پشت بام ها نصب بود و سربازان مسلح افتاد. ڪمے ترسیدم و پشت حاج بابا در خودم مچالہ شدم! ڪم ڪم صف ها تشڪیل شد،عمو باقر و حاج بابا بہ سمت صف مردانہ رفتند و خواستند ڪہ در دیدرس هم باشیم. در صفے نزدیڪ بہ حاج بابا و عمو باقر ایستادم،با ڪنجڪاوے و ذوق بہ اطرافم نگاہ مے ڪردم تا ببینم بقیه چہ ڪار مے ڪنند ڪہ من هم همان ڪار را انجام بدهم! چند لحظہ بعد فرماندہ ے نیروے نظامے با آرامش خواست تا متفرق شویم. بالگردے بالاے سرمان آمد،دخترے ڪہ همسن و سال خودم به نظر می آمد آرام بہ بازویم ڪوبید و با چشم هایش بالگرد را نشان داد:این براے چیہ؟! شانہ بالا انداختم:نمیدونم! چشم هاے قهوہ اے رنگش خندیدند:توام دفعہ اولتہ میاے؟! لبخند زدم:آرہ! چشمڪ زد:را میوفتیم! چشمڪ زدم:آرہ! شیطنت در چشم هایش موج میزد،یڪے از پشت سر آرام گفت:فڪ ڪنم فیلمبردارے میڪنن! آهانے گفتیم و سڪوت ڪردیم. فرماندہ دوبارہ اخطار داد اما هیچڪس اعتنایے نڪرد و صف ها تقریبا ڪامل تشڪیل شدند. بعد از چند اخطار،صداے اللہ اڪبر از میان جمعیت بلند شد. همہ یڪ صدا تڪبیر گفتیم و همانجا روے زمین نشستیم! چند دقیقہ ڪہ گذشت صداے تیراندازے از همہ طرف بلند شد! همہ مات و مبهوت بہ هم نگاہ ڪردیم،مگر حاج بابا نگفتہ بود ڪہ سربازان برادرانمان هستند؟! مگر تحت تاثیر مردم و شاخہ گل هایشان قرار نگرفتہ بودند؟! مگر دلشان مے آمد ما را بڪشند؟! چند مرد فریاد زدند:تیراندازے هواییہ! اما تیراندازے هوایے نبود! دل نگران حاج بابا و عمو باقر شدم،هیچڪس از جایش تڪان نخوردہ بود. سرم را بہ سمت صف حاج بابا و عمو باقر گرداندم ڪہ جسم سنگینے روے پایم افتاد! متعجب سرم را بہ سمت پایین بردم تا ببینم چیست،سر دخترڪے ڪہ ڪنارم نشستہ بود روے پایم افتادہ بود! خیسے و گرماے خونش روے رانم نشست. نفسم تنگ شد و چشم هایم تار! دهانم باز ماندہ و نفس ڪشیدن را فراموش ڪردہ بودم! دستم را روی صورتش گذاشتم،هنوز گوشہ ے لبش جاے شور و شیطنت ماندہ بود! چشم بہ نیم رخش دوختم،چند ثانیہ بعد احساس ڪردم نفس ڪم آوردہ ام! هیچ چیز بہ ذهنم نمے رسید! چند بار تمرین ڪردہ بودم چطور باید بیمار معاینہ ڪنم؟! چندبار تمرین ڪردہ بودم تا نبض بگیرم و تنفس دهان بہ دهان بدهم؟! چندبار بہ این و آن سرم و آمپول تزریق ڪردہ بودم؟! چندبار زخم بستہ بودم؟! من از خون نمے ترسیدم،مے ترسیدم؟! از مُردہ چہ؟! از مُردہ ے دخترڪے ڪہ همسن و سال خودم بود و براے اولین بار آمدہ بود راهپیمایے چہ؟! مُردہ ے دختر هفدہ هجدہ سالہ ترس داشت؟! صداها بیشتر شد،صداے گلولہ،صداے رگبار،صداے فریاد! اما من میخِ جنازہ اے ڪہ روے پایم افتادہ بود بودم. میخِ چشم نیمہ باز قهوہ اے رنگش! میخِ گوشہ ے پریدہ ے لبش بہ لبخند! میخِ خونے ڪہ دست و مانتویم را سرخ ڪردہ بود... زانوے زنے ڪہ از پشت محڪم با سرم برخورد ڪرد،بہ خودم آمدم. از ڪنار گذشت و رفت. چشم در اطراف گرداندم،برق آتشِ گلولہ ها چشمم را نوازش داد! همہ در حال دویدن بودند،من ماندہ بودم و جسم هایے ڪہ روے زمین میان خون خوابشان بردہ بود! سرم را روے صورت دخترڪ گذاشتم،توان ایستادن نداشتم. بغض،صدایم را آزاد ڪرد! _پاشو! پاشو میخوایم یاد بگیریم چطورے از بین گلولہ رد بشیم! راستے اسمت چیہ؟! من...من رایحہ ام... هق هقم بلند شد:حتما ڪسیو دارے ڪہ منتظرت باشہ! پاشو بریم دنبال بابام برسونیمت پیش چشایے ڪہ منتظرتن! اینجا همہ خوابیدن،من تنهایے چے ڪار ڪنم؟! صداے فریاد و گلولہ بیشتر شد،با هر دو دست محڪم گوش هایم را گرفتم و خودم را بیشتر بہ دخترڪ چسباندم. شاید گرماے تنِ من براے سردے جانش ڪارے مے ڪرد! هر لحظہ منتظر بودم گلولہ اے نشانہ ام بگیرد و من هم نقش زمین بشوم. چند ثانیہ بیشتر نگذشتہ بود ڪہ صداے پایے را شنیدم ڪہ با سرعت بہ سمتم مے آمد،حتما سربازے بود ڪہ میخواست مرا بہ عنوان غنیمت از بین این همہ ڪشتہ براے فرماندہ اش ببرد. ڪہ دست خالے از خرابڪارهاے زندہ نباشند! اما صدایش باعث شد گیج سر بلند ڪنم. _رایحہ خانم! حیران از پس پردہ ے اشڪ نگاهش ڪردم،محراب بود! نگاهے بہ دخترڪ انداخت،بغض در چشم هایش نشست‌. مقابلم نشست و سرش را خم ڪرد،دور و برمان از هیاهوے جمعیتے ڪہ در حال فرار بودند قیامت بود! چهرہ اش نگران بود و درهم. لب زد:پاشو! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دوازدهم #عطر_مریم #بخش_چهارم . با چشم هاے اشڪے فقط نگاهش ڪردم،لب گزید:تو این واویلا جاے تعلل نیس دختر حاج خلیل! میگم پاشو! آب دهانم را فرو دادم و لب زدم:هیس! خوابیدہ! این را ڪہ گفتم،روح از چشم هایش پر ڪشید! انگار ڪہ نگرانم شد،هاج و واج در چشم هایم خیرہ ماند. نزدیڪتر شد،آنقدر نزدیڪ ڪہ فاصلہ ے مان شد یڪ قدم! عطر تنش با عطر خون در هم تنید،این عطر را دوست نداشتم! ڪم ماندہ بود عق بزنم،حالم را ڪہ دید مهربانے اش را ڪنار گذاشت. فریاد ڪشید:میگم پاشو! دور و ورمون دارہ خلوت میشہ! با فریادش بہ خودم آمدم،دوبارہ اشڪ از چشم هایم جارے شد. نگاہ مظلومے بہ اشڪ هایم انداخت و غرید:لااللہ الااللہ! یقہ ے مانتوے دختر را گرفت و سرش را آرام روے زمین گذاشت. فریاد ڪشیدم:چے ڪار میڪنے؟! بے توجہ بہ فریادم،آستین مانتویم را محڪم گرفت و دنبال خودش ڪشید! هاج و واج نگاهش ڪردم،چند قدم روے زمین ڪشیدہ شدم. متحیر صدایم را بالا بردم:معلومہ چے ڪار میڪنے؟! سرعتش را بیشتر ڪرد. _آرہ! زخم و زیلے بشے بهتر از اینہ ڪہ بمیرے! ڪف دست چپم روے زمین ڪشیدہ شد. بلند آخ گفتم. بے توجہ بہ راهش ادامہ داد فریاد ڪشیدم:وایسا خودم میام! سریع ایستاد و آستین مانتویم را رها ڪرد. در ڪسرے از ثانیہ بلند شدم و از میان گلولہ دویدم! محراب هم پشت سرم شروع ڪرد بہ دویدن! تشویقم ڪرد:بدو! فقط بدو! همانطور ڪہ مے دویدم نفس نفس زنان پرسیدم:حا...حاج...با...بام... _عمو خلیل گفت بیام دنبالت. جاشون امنہ. فقط بدو! زیر پاتو دور و ورو نگا نڪن! چشت فقط بہ رو بہ رو باشہ! با تمام قدرتے ڪہ داشتم از میان آن همہ سرباز و جنازہ مے دویدم،انگار دوپاے اضافہ قرض گرفتہ بودم! یڪے دو دقیقہ بعد بہ ڪوچہ اے فرعے رسیدیم،وارد ڪوچہ شدیم. هنوز صداها بہ گوش مے رسید. نفس نفس زنان بہ دیوار تڪیہ دادم. محراب هم مقابلم بہ دیوار تڪیہ زد و دست هایش را بہ ڪمرش گرفت. چشم هایم را بستم و نفس عمیقے ڪشیدم. باز بوے خون در دماغم پیچید! سریع دستم را مقابل دهانم گرفتم تا بالا نیاورم! نگاهم داشت بہ سمت مانتوے خون آلودم مے رفت ڪہ محراب راهشان را با حرفش سد ڪرد! _منو نگا! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم،لبخند عمیقے روے لب هایش بود. صورتش عرق ڪردہ بود،چشم هایش مے خندیدند و صورتم را خوب مے پاییدند! _خانم دڪترِ ترسو! لبخند غمگینے زدم،داشت شوخے میڪرد. لحنش جدے نبود. خواستم سرم را پایین بیاندازم ڪہ باز تڪرار ڪرد:گفتم منو نگا ڪن! آب دهانم را فرو دادم و دوبارہ بہ چشم هایش زل زدم. خندید:حیف شد اومدم! چشم هایم را ریز ڪردم اما چیزے نپرسیدم! _نمے پرسے چرا؟! آرام پرسیدم:چرا؟! صداے خندہ ے صورت و چشم هایش بلند تر شد! _خب یہ جماعتیو بیچارہ ڪردم! با این خانم دڪتر! خانم دڪتر را بہ قدرے بامزہ گفت ڪہ بے اختیار خندیدم،خندہ ام را ڪہ دید قهقهہ زد! آب دهانش را فرو داد،سیب گلویش لرزید. زمزمہ ڪرد:بیچارہ اونے ڪہ زیر دستِ تو بیوفتہ! لحنش جدے بود! جدے و غمگین! باز زمزمہ ڪرد:بیچارہ... عمیق تر بہ چشم هایش خیرہ شدم،چشم هایش علاوہ بر صدا،عطر هم داشتند! عطرِ یاس! عطرِ مریم! عطرِ سیب! بوے خون پر ڪشید و بہ جایش عطر چشم هایش پیچید... چشم ها،بیشتر از عشق،ڪاربلدند... لبخند زد،از آن لبخندهایے ڪہ طعم شربت هاے گل محمدے خان جون را مے داد! از آن لبخندهایے ڪہ مثل گلابدان از گوشہ اش گلاب مے چڪید! اما از چشم هایش عطر مریم بیشتر بہ مشام مے رسید،از همین فاصلہ ے چند مترے خوب احساسش مے ڪردم! از بس گل مریم دوست داشت و بہ بهانہ ے خالہ ماہ گل،راہ و بے راہ مریم مے خرید! مریم ها بہ جانش نشستہ بودند... رایحہ ے اول... عطرِ مریم... عطرِ چشم هایش... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• j๑ïท➺°.•@Sarall 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر لینک هردو کانال جایز است