آقاےِ روزهایِ جمعہ!
همین یڪ جملہڪافیست براے غمگین شدن ؛
آقاےِ روزهایِ جمعہ . .
وماییم کوفیانے ڪه فراموش کردهایم
امامِ زمانمان را .
امامزمان و امامِ زمان گویی حرف ها نهفته
در همین دو ڪلمہ
امامِ زمان ؛ امامِ این زمان!
امامِ این وقت ؛
وڪوفیانے که فراموش کرده اند
و هرجمعہ نامہهاے دعوت میفرستند
به امامِ زمانشان
نامہهایے پرزِ التماس آمدن
ولیڪن #تهے از انتظار و تعهدِ تغییر براے آمدن
آری مولایِ من
ما همانهاییم ڪہ جمعہ به جمعہ
ندایِ العجل عزیز زهرا سر میدهیم
ولے جمعهای از خطاهایمان بخاطرِ العجلت نگذشتہایم
وتو ؛ اے مهربان ترین و اے مهربانترین
وتویے آن گذرندهزِ خطاهایمان
ڪہهرجمعہ و هرشب و هر زمان و هرمڪان
بہیادمایی و با چشمِ خونبار دعایمان میڪنے
واینبار اےعزیز زهرا ببخشاگر
درهروقت ؛هر روز ؛ و هرثانیہای که تو به یادمايے
ماجمعہهارا فقط به تو تخصصدادهایم!
پسبهسانِ تمامی جمعہ هاینبودت
اما اینبار با عهدیِ محڪم
فریاد میزنیم العجلعزیززهرا؛العجل!
+ حبیب!