🔥 در وسط بیابان بی‌آب‌وعلف، مرد مسافر، دیگر توان راه رفتن نداشت. ❎ لحظه‌به‌لحظه کوله‌اش سنگین‌تر می‌شد. ❎ پاهای خسته و خمیده‌اش از نادانی او شکوه می‌کرد که چرا توشه سفرت کم است؟ چرا به‌وقت خوشی و سرمستی، آذوقه را تمام کردی؟ لب‌هایت خشکیده، چشم‌هایت تاب را تار دیده، گوش‌هایت خسته از بس سکوت را شنیده... . 🔥 در این کوره سوزان خودخوری‌ها، خانه‌ای می‌بیند. 💧مرد صاحب‌خانه او را دیده بود. مسافر به او محتاج و او به مسافر مشتاق. 💧با آغوش باز جلو آمد و مسافر، با خیال راحت چشمانش را بست. 🌧 روزگار چه نیک برایش گذشت. خواب‌هایش او را قوت، خوراک‌هایش او را توان، ذکرهایش او را شفا و رحمت میزبان او را حیات می‌داد. 🌊 و چه بخت نیکی پیدا کرد! در سه تا از بهترین شب‌های جشن و شادی اهل خانه، شرکت کرد. به میمنت آن شب‌ها، تا توانست، کوله خود را پر کرد. 🌤روزهای پایانی به سر رسید. اکنون مهمان، سرحال و بانشاط و با توشه‌ای فراوان، آماده رفتن است. مسافر به رفتن مشتاق و میزبان به تندرستی او خوشحال. 🌈 میزبان با چهره‌ای گشاده او را بدرقه می‌کند. مسافر می‌گوید: - پاداش این‌همه لطفت چه چیز است؟ - هیچ‌چیز. - از من چیزی بخواه. - همین‌طور سالم بمان و از اینجا که رفتی، به گرسنه یا در راه‌مانده‌ای که دیدی، از غذایت به او بده. - یادگاری به تو بدهم؟ - یادگاری‌ات این باشد که به یاد من بمانی. - از بدرقه‌ات ممنونم. کافی است، برگردید. - مرام من اجازه نمی‌دهد. تو برو و تا زمانی که به پشت برگردی و من را ببینی، من نیز تو را می‌بینم. 🌹پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اگر بنده ارزش ماه رمضان را بداند، آرزو مى كند كه سراسر سال، رمضان باشد. بحار الأنوار، ج ۹۶، ص ۳۴۶ سلام و نور بر تو ای ماه مبارک رمضان💧. یکم شوال ۱۴۴۳ #ماه_رمضان #عید_فطر ✍️علی فراهانی