#شرح_نهج_البلاغه (شرح حکمت ۴۵) 💠امام(ع) مى فرمايد: اگر خيشوم (یعنی نوک بینی)مؤمن را با شمشير بزنم مرا مبغوض نخواهد داشت چون كه مؤمن مى داند به يقين در آن مصلحتى بوده واگر: (لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْيا بِجَمّاتِها عَلَى الْمُنافِقِ ) مفهومش اين است كه منافقان به قدرى تعصب و كينه و عداوت دارند كه تمام دنيا را هم اگر به آنها بدهند دست از راه و روش انحرافى خود بر نمى دارند 💠امام(ع) به كلام پيغمبر(ص) استناد مى جويد و حديث معروف آن حضرت را بازگو مى كند، زيرا همه مدعى اند كه سخن پيغمبر براى آنها قول فصل الخطاب است. 💠 اين سخن نیز ادعا نيست بلكه واقعيت است. مرحوم كلينى در كتاب كافى از "حارث بن حصیره" نقل مى كند كه در اطراف مدينه مرد سياه پوستى را ديدم كه انگشتانش قطع شده است. گفتم: چه كسى انگشتان تو را قطع كرده؟ گفت: بهترينِ مردم دنيا سپس افزود: ما هشت نفر بوديم كه دست به سرقتى زديم. ما را خدمت علی(ع) بردند و ما به گناه خود اقرار كرديم. فرمود: از حرام بودن سرقت با خبر نبوديد؟ گفتيم: مى دانستيم؛ دستور داد چهار انگشت ما را قطع كردند 💠وقتی ابن ملجم آن ضربه را به سر حضرت زد او را خدمت امام آوردند فرمود: اى دشمن خدا مگر من به تو نيكى نكردم؟ گفت: آرى. فرمود پس چه چيزى باعث شد كه اين جنايت را انجام دهى؟ گفت: از خدا خواستم كه به وسيله این شمشیر بدترين خلق خدا را به قتل برسانم و چنين شد. امام فرمود: دعاى تو مستجاب شده است زيرا تو را با همين شمشير خواهند كشت و تو بدترين خلق خدايى 💠 روایات فراوانی وجود دارد در مورد شناخت مؤمن و منافق بواسطه حب و بغض نسبت به امیرالمؤمنین(ع) 🍃🌹🍃🌹🍃🌹 ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @Shahidmohammadhadizolfaghari