🔴 #با_هم_بخوانيم 🗞 برشى از عاشقانه‌هاى شهيد مدافع حرم محمدحسن قاسمى به روايت كتاب «#آخرین_امدادگر» بايد وصيت‌نامه بنويسم، آن هم همين الان! همين‌طور كه خوابيده‌ام با تنبلى به محمد مى‌گويم: «برگه اى چيزى بده وصيت‌نامه بنويسم!» يك لحظه مكث مى‌كند و بعد، انگار خودش را جمع‌وجور كرده باشد، طبق معمول با كل كل و كشيدن لپ‌هايم به استقبال حرفم مى‌آيد و همان داستان قديمى مسخره بازى‌هاى دو نفره‌مان ... او هم شايد باور نكرده كه من چه‌قدر در هدفم مصمم هستم! مى‌خندد و مى‌گويد: «مسخره! من اين همه مى‌رم و مى‌آم، از اين سوسول بازيا در نياوردم؛ حالا تو آدم شدى، نرفته مى‌خواى وصيت‌نامه بنويسى؟!» و من درك مى‌كنم كه در اعماق خنده‌هايش، چه اضطرابى نهفته است ... خلاصه بعد از كلى شوخى و خنده، يك برگه می‌آورد. با بدجنسى كاغذ را مى‌كوبد روى سرم و با حرص خنده‌دارى مى‌گويد: «بنويس!!» ... و من مى‌نويسم: «بسم رب الشهداء و الصديقين وصيت‌نامه حقير، محمدحسن قاسمى اكنون كه در اين فرصت ناچيز، دست به نوشتن وصيتنامه برده‌ام اميدوارم كه هر چه زودتر اين زندان تن را ترك گفته و از اين سنگينى سينه و غم و اندوه رها شوم. بى‌تابم و هر روز برايم سخت تر مى‌گذرد ... اول خدا را شكر مى‌كنم كه پاسدار شدم. ان‌شاءالله پاسدار بمانم. ثانياً، روى سخنم با پدر و مادر عزيزم است كه اگر مرا با اسم حسين (ع) آشنا نكرده بودند چه بسا زندگى به اين شكل پيش نمى‌رفت و پا در راه حسين (ع) نمى‌گذاردم. اگر خطرى بر من وارد شد و دچار آسيب يا شهادت شدم، بجز شكر خدا راضى نيستم كارى انجام دهيد. خوشحال باشيد كه ميوه دل‌تان به ثمر رسيده است. برادر و خواهر عزيزم، كانون خانواده و راهنمايى شما بود كه مرا به راه پاسدارى كشيد. جبهه فرهنگى را دريابيد كه امام مان تنها نماند. شما را به فاطمه زهرا حلال كنيد ...» كاغذ را تا مى‌كنم و مى‌گذارم لاى كتاب اصول بيهوشى ميلر توى كمدم و ... باز زمزمه مى‌كنم و با خودم دَم روضه مى‌گيرم: «دلم يه جوريه آره پر از صبوريه چه‌قدر شهيد دارن ميارن از تو سوريه منم بايد برم آره برم سرم بره» 📚 كتاب «آخرين امدادگر»، برشى از عاشقانه‌هاى شهيد مدافع حرم محمدحسن قاسمى نشر بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاى دفاع مقدس «دم عشق، دمشق» پیام‌رسان سروش 🔘 http://sapp.ir/Labbaykeyazeinabs