#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 1⃣ #استاد_پناهیان🔻 🔹ما دچار علم‌زدگی و ایمان‌زدگی هستیم، اما قرآن بیشتر به عمل دستور می‌دهد! 🔹انتظار داریم اول به حدّ اعلای ایمان و عشق برسیم بعداً اعمالِ خوب انجام دهیم؛ این تلقی غلط است 🔹کم‌توجهی به ارزش عمل در مقایسه با آگاهی و ایمان، یک خلأ بزرگ در فرهنگ دینی ماست 🔹هر کسی عملش کم بود، نباید او را متهم کرد به اینکه «ایمانش کم است!» ________ 🔰 #شرح_موضوع ⭕️کم‌توجهی به ارزش عمل در مقایسه با آگاهی، ایمان، محبت و اندیشۀ انسان، یک خلأ بزرگ فرهنگی، به‌ویژه در فرهنگ دینی ماست. ما فکر می‌کنیم که عمل، میوه و نتیجۀ آگاهی و ایمان است و باید مدام آگاهی و ایمان خودمان را افزایش دهیم تا این میوه را به ما بدهد، اما این اشتباه است که مدام بر افزایش ایمان و علائق معنوی تأکید کنیم تا به عمل برسیم. ما در این بحث، می‌خواهیم جلوی این اشتباه رایج و جاافتاده را بگیریم. ⭕️البته عمل به نوعی، نتیجۀ ایمان و اگاهی و علاقه هست، اما معنایش این نیست که هر کسی عملش کم بود، او را متهم کنیم به اینکه «ایمانش کم است!» و بعد هم برای اینکه ایمان و علاقه‌های خوبِ او را افزایش دهیم، روی آگاهی‌دادن به او برنامه‌ریزی کنیم. ⭕️ما گاهی دچار علم‌زدگی می‌شویم. یعنی تصور می‌کنیم مشکلات انسان، با آگاهی‌دادن حل می‌شود یا تصور می‌کنیم علم، بیشتر از عمل، اثر دارد یا اینکه «همیشه، اول باید آگاهی بدهیم!» اما همیشه لازم نیست اول آگاهی بدهیم. خیلی‌جاها فهم برخی از آگاهی‌ها، نیاز به ظرفیت دارد و خیلی‌جاها ظرفیت می‌خواهد که انسان از آگاهی تأثیر بپذیرد و این ظرفیت هم با عمل، ایجاد می‌شود. ⭕️ایمان‌زدگی و محبت‌زدگی هم یعنی اینکه مدام بخواهیم بدون اصلاح رفتار، ایمان و علاقه را افزایش دهیم و مدام توصیه کنیم «ایمان‌تان را زیاد کنید!» خدا در قرآن بیشتر از اینکه بفرماید «ایمان‌تان را زیاد کنید» به عمل توصیه می‌کند. در دستورات قرآن، آمارِ «بدانید» هم زیاد نیست، اما دستور به «عمل» زیاد است. قرآن بارها می‌فرماید «اتقوا الله» (متقی یعنی کسی که در عمل، مراقب باشد) و عمل‌های جزئی را ذکر کرده و فرموده: «این کار را بکنید...آن کار را بکنید...» ⭕️اگر عمل را میوۀ ایمان بدانیم، نتیجه‌اش این می‌شود که «تا وقتی حسّ و حال پیدا نکردیم، عمل نمی‌کنیم!» می‌گویند: چرا نماز اول وقت نمی‌خوانی؟ می‌گوییم: «حسّش را ندارم!» انتظار داریم اول مثل یک عارفِ واصل بشویم و به حدّ اعلای عشق و ایمان و یقین برسیم، تا بعد اعمالِ خوب انجام دهیم! این تلقّیِ عمومی ما از عمل است! ولی این تلقی، غلط است. ⭕️نسبت عمل به نهال ایمان مثل میوه نسبت به درخت نیست، بلکه مثل برگ و شاخه است. همان‌طور که برگ درخت، با انجام عملیات فوتوسنتز-اکسیژن و نور را می‌گیرد و- ریشۀ درخت را تقویت می‌کند، عمل هم موجب تقویت ایمان می‌شود. همین‌که یک‌ذره ایمان، به عمل منجر شود، حرکت آغار می‌شود و همین عمل موجب تقویت ایمان می‌شود. ⭕️ما به چه‌مقدار آگاهی احتیاج داریم؟ یک‌ذره! به چه‌مقدار عمل نیاز داریم؟ خیلی! اثر عمل و رفتار، روی انسان بیشتر از اثر آگاهی است. علم و آگاهی، ممکن است اثر نداشته باشد اما عمل قطعاً اثر دارد. خیلی‌ها آگاهی دارند ولی عمل نمی‌کنند و آگاهی‌شان اثر نمی‌گذارد، عاشق و مؤمن نمی‌شوند. آگاهیِ بی‌فایده کم نیست اما تقریباً عملِ بی‌فایده نداریم. اثر عمل قطعی است؛ البته وقتی با شرایط خودش باشد. ⭕️آگاهی ممکن است آدم را علاقه‌مند نکند ولی عمل قطعاً آدم را علاقه‌مند می‌کند؛ مثالش «اُنس» است. بعد از سال‌ها، از کنار دیوار مدرسه‌ات عبور می‌کنی، یک‌دفعه‌ای می‌گویی «آه! دیوار مدرسه‌ام...» چون با در و دیوار مدرسه‌ات اُنس پیدا کرده‌ای و عاشقِ آن شده‌ای! اما با این‌همه علم و آگاهی‌ دربارۀ خدا و خوبی‌ها، عاشق خدا و خوبی‌ها نشده‌ای. ⭕️اگر می‌خواهی عاشقِ چیزی بشوی، با عمل و رفتار، عاشق شو! اگر می‌خواهی عاشقِ حسین(ع) بشوی، هر روز صبح در یک ساعت مخصوص بگو «صلّی الله علیک یا اباعبدالله» بگو «حسین‌جانم می‌خواهم به تو عادت کنم تا عاشق تو بشوم تا به تو عارف بشوم» عادت می‌تواند عشق را در وجود انسان بیاورد. ⭕️ما معمولاً از عادت بدمان می‌آید و می‌گوییم «نمی‌خواهم برایم عادت شود!» در حالی‌که عصارۀ وجود انسان با عادت‌ها شکل می‌گیرد. امام باقر(ع) می‌فرماید: خودتان را به خوبی‌ها عادت بدهید. «عَوِّدُوا أَنْفُسَكُمْ الْخَيْرَ»(الخرائج/۲/۵۹۶) خودت را به خوبی‌ها عادت بدهد تا عاشق و عارف بشوی! ببین به چه چیزی عادت داری؟ به همان عاشق می‌شوی! عاشقی به همین سادگی است! با کتاب نمی‌شود! زوری که نمی‌شود عاشق شد! #ادامه_دارد... 🍃🌹🍃🌹 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 4⃣ #استاد_پناهیان 🔻 ⭕️ اشتباه اولِ ما-دربارۀ عمل- این است که تصور کنیم هروقت خیلی عاشق و مؤمن و آگاه شدیم، عمل خواهیم کرد! درحالی‌که باید بگردیم از همان یک‌ذره عشق و ایمانی که در وجودمان هست، استفاده کنیم. ⭕️ اشتباه دوم این است که فکر کنیم برای افزایش ایمان و عشق و محبت، باید آگاهی را افزایش دهیم! (کمااینکه بعضی‌ها برای اینکه قوی بشوند، زیادی غذا می‌خورند و اتفاقاً ضعیف‌تر می‌شوند!) درحالی‌که اگر برون‌دادِ ایمان و عشق-یعنی «عمل»- نباشد، علم و اگاهی تل‌انبار می‌شود و علم‌ِ تل‌انبار شده با ایمان افزایش‌نیافتۀ در اثر نبودِ عمل، فساد می‌آورد. ⭕️ اشتباه سوم این است که آگاهی را قبل از ایجاد ظرفیت روحی به انسان بدهیم، یعنی قبل از اینکه- به‌وسیلۀ عمل و سبک زندگی و شیوۀ رفتار- برای دریافت قلبی، در انسان ظرفیت ایجاد کنیم، مدام بخواهیم آگاهی و معرفت دینی به او بدهیم! چرا این‌قدر به بچه احکام یاد می‌دهی؟! تو اول به این بچه، زندگی‌کردن را یاد بده تا بعداً نوبت احکام بندگی برسد! مشکل این است که تلخیِ زندگی را به بچه یاد نداده‌ایم، لذا ظرفیت ندارد دربارۀ دین با او صحبت کنیم. ⭕️ فرموده‌اند که نان را در خانه درست کنید و الا فقر می‌آورد، حتی آرد را هم از بیرون نخرید (کافی/5/167) (من‌لایحضره‌الفقیه /3/269) همان‌طور که می‌دانید مراحل درست کردن نان، خیلی سخت و طولانی است. بچه باید ببیند که درست‌کردن یک دانه نان چقدر سخت است. باید بفهمد که زندگی این سختی‌ها را دارد. ⭕️ وقتی بچه، معنای درستِ زندگی را فهمید، آن‌وقت اگر بندگی و احکام دین را به او یاد بدهید، راحت‌تر می‌فهمد و می‌پذیرد. دین نجات‌بخش انسان در سختی زندگی است، اما وقتی سختیِ زندگی را به بچه نشان ندهیم، اگر دین را به او ارائه بدهیم می‌گوید: «دین مزاحم من است!» چون نمی‌داند که دین برنامۀ عبور از موانع زندگی است، اصلاً او موانع را ندیده است، بلکه خیال‌پرداز و متوهم بار آمده است. الان هرچیزی از دین به او بگویید، دچار سوءتفاهم می‌شود. #ادامه_دارد... 🌹🍃🌹🍃 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 5⃣ #استاد_پناهیان 🔻 ⭕️ معمولاً مشکلات و موانع و سختی‌های زندگی را به بچه‌ها نشان نمی‌دهیم، لذا وقتی دین می‌گوید: «بیا راه عبور از موانع را به تو نشان دهم» او نمی‌پذیرد، چون متوهمانه تصور می‌کند هیچ مانعی وجود ندارد! متاسفانه تنبلی و راحت‌طلبی و توهم، به بچه‌ها تزریق می‌شود و بچه‌ها فکر می‌کنند که زندگی بدون مشکل و سختی، ممکن است! ⭕️ خیلی از مادرها نمی‌گذارند بچه‌شان، سختی و تلخی زندگی را بچشد، مثلاً نمی‌گذارند گاهی زحمت و سختیِ غذا پختن را تحمل کند! به حدّی که بعضی‌ها وقتی می‌خواهند دخترشان را شوهر بدهند، می‌گویند: «بچۀ ما بلد نیست غذا درست کند!» ⭕️ مادری که وقتی ناراحت می‌شود، داد و فریاد سر می‌دهد، او دارد بچۀ خود را متوهم بار می‌آورد، یعنی دارد می‌گوید: «زندگی بدون مشکلات، می‌شود!» اما مادری که سختی کشید و لبخند زد و به بچه‌ها گفت: «زندگی همین است، سختی دارد!» بچه‌هایش ظرفیت پیدا می‌کنند که بندگی را بفهمند و بپذیرند. ⭕️ بندگی‌کردن مثل یک نرمش و ورزش است برای واردشدن به بازیِ اصلی زندگی! اما بچه‌های ما معمولاً نمی‌دانند در بازی اصلی زندگی باید دوید و زحمت کشید، لذا انجامِ این نرمش و ورزش را لازم نمی‌دانند و نمی‌پذیرند! حالا چطوری باید ورزش کنیم؟ قرآن می‌فرماید: «اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبيرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخاشِعين» (بقره/45) از صبر و نماز کمک بگیرد، و این سخت است مگر برای کسانی که خاشع هستند. (کسی خاشع می‌شود که تلخی و سختی زندگی را درک کرده باشد) ⭕️ چرا قبل از اینکه یک‌سلسله اعمال و رفتار و سبک‌زندگی‌ را به بچه‌های خودمان داده باشیم، می‌خواهیم دین را به آنها ارائه دهیم؟! چرا قبل از اینکه سختی و تلخی زندگی را-از هفت‌سالگی به بعد- به بچه‌ها یاد بدهیم، دین را یاد می‌دهیم؟! ⭕️ چقدر در دوران دبستان، برای بچه‌ها درس‌ِ دینی می‌گذارند؟ بنده به‌عنوان یک طلبه خواهش می‌کنم اینها را از کتاب‌های درسی حذف کنید؛ در عوض به بچه‌ها زندگی را یاد بدهید، تا بچه در این هفت‌سال بفهمد که «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ في كَبَد» (بلد/4) یعنی زندگی درگیری با رنج است(رنج‌های اجتناب‌ناپذیر) و برای کم‌کردن رنج باید بخشی از رنج‌ها را به استقبالش بروی! این واقعیت را به بچه‌ یاد بدهید. ⭕️ قرآن می‌فرماید: «مَنْ كانَ يُريدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَميعاً» (فاطر/10) کسی که عزت می‌خواهد عزت برای خداست. (عزت انگار یک رفعت مقام، برتری و بزرگواری است) و بعد می‌فرماید: «إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ» کلمات طیّب به سوی خدا می‌رود. علامه طباطبایی می‌فرماید: کلمات طیّب، همان عقاید خوب(ایمان)، اندیشه و فکر خوب و آگاهی خوب است. «وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ» این عشق و ایمان و کلمات خوب را عمل صالح، بالا می‌برد. یعنی اینها را باید به‌وسیلۀ عمل خوب، به‌سوی خدا ببریم. ⭕️ امیرالمؤمنین(ع) دربارۀ آیۀ فوق می‌فرماید: یعنی اگر عملش صالح باشد، قول و کلامِ او (عقیده و اندیشۀ خوب او) بالا می‌رود «يَعْنِي إِذَا كَانَ عَمَلُهُ صَالِحاً ارْتَفَعَ قَوْلُهُ وَ كَلَامُه» (احتجاج طبرسی/1/260) پس اگر بخواهم به خدا برسم، چه‌کار باید کنم؟ ایمانت را به‌وسیلۀ «عمل صالح» افزایش بده و بالا ببر. یعنی عمل صالح(کارِ خوب) تو را به خدا نزدیک می‌کند. ⭕️ روز قیامت در قرآن کریم، «یوم‌الحسره» نامیده شده است. اما چرا ما الان (در دنیا) این حسرت را نمی‌خوریم؟ چون فکر می‌کنیم که ما نمی‌توانستیم مانند خوبان و بزرگان(مثلاً آیت‌الله بهجت و...) بشویم! منتها روز قیامت پروندۀ تو را باز می‌کنند و به تو نشان می‌دهند برای اینکه مثل آیت‌الله بهجت بشوی، خیلی کمتر از این چیزهایی که الان داری، سرمایه نیاز داشتی! فقط از فرصت‌های خودت استفاده نکردی! نه اینکه نمی‌توانستی، بلکه می‌توانستی اما غفلت کردی و عمل نکردی و دقت نکردی! اینجاست که حسرت، وجود ما را آتش می‌زند! #ادامه_دارد... 🌹🍃🌹🍃 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 6⃣ #استاد_پناهیان 🔻 🔹دو راه عمده برای تقویت ایمان و محبت: ۱. راه آگاهی و اندیشه ۲. راه عمل 🔹تأثیر عمل بر گرایش‌ها قطعی‌تر از تأثیر علم و آگاهی است 🔹سبک رفتار و زندگی‌کردنِ آدم‌ها روی قلب و ایمان و علاقۀ آنها، تأثیر قطعی دارد 🔹علی(ع): تا وقتی طرز لباس‌پوشیدن و غذاخوردن شما مثل دشمنانتان نشود سعادتمندید! 🔹صهیونیست‌ها: هر دینی می‌خواهی داشته باش، فقط سبک زندگی‌ات را از ما بگیر! آن‌وقت بردۀ ما خواهی شد! ____ 🔰#شرح_موضوع ⭕️ وقتی می‌گوییم «تأثیر عمل و رفتار، از آگاهی بیشتر است» معنایش این نیست که لزوماً ارزش عمل و رفتار، بالاتر است! ما دربارۀ «ارزش» صحبت نمی‌کنیم بلکه دربارۀ «قدرت تأثیر» صحبت می‌کنیم. بله؛ ارزش ایمان خیلی بالاست و ارزش علم و عمل هم به‌خاطر این است که ایمان افزایش پیدا کند. ولی معنایش این نیست که ما مستقیماً سراغ ایمان برویم و بخواهیم آن را تقویت کنیم! مگر می‌شود مستقیم ایمان را قوی کرد؟! اصلاً ما به‌طور مستقیم راهی به قلب نداریم! ⭕️ چگونه می‌توانیم ایمان و محبت را در قلب خودمان افزایش دهیم؟ اگر بخواهیم ایمان و محبت را تقویت کنیم و علاقه‌های بد را تضعیف کنیم، دو تا راه داریم: یکی راه آگاهی و اندیشه و دیگری راه عمل. منتها عمل مؤثرتر از آگاهی و اندیشه است. البته تأثیر آگاهی روی گرایش‌ها-برای قلبِ سالم- سریع‌تر است و تأثیر عمل روی گرایش‌ها کندتر است، اما قطعی‌تر و مطمئن‌تر است. ⭕️ عمل، سبک رفتار و زندگی‌کردنِ آدم‌ها روی قلب و ایمان و علاقۀ آنها، تأثیر قطعی دارد. حتی عمل و رفتار انسان روی آگاهی و اندیشۀ انسان هم تأثیر دارد. مثلاً یکی از رفتارهای ما نگاه‌کردن است. شما در اثرِ نگاه‌کردن، یک چیزهایی یاد می‌گیرید و در اثر نگاه‌کردن به‌یاد یک چیزهایی می‌افتید. ⭕️ در یک آزمایشِ روان‌شناسی، چند کودک را در جایی قرار می‌دهند و چند تا شیرینی هم روی میز می‌گذارند. به بچه‌ها می‌گویند: اگر تا نیم‌ساعت دیگر این شیرینی‌ها را نخورید به شما جایزه می‌دهیم. شخص آزمایش‌گیرنده از اتاق بیرون می‌رود و رفتار بچه‌ها را با دوربین، کنترل می‌کند. بعضی از بچه‌ها خیلی به شیرینی نگاه می‌کنند و فکر می‌کنند که بخورند یا نه؟ بعضی از بچه‌ها گاهی به شیرینی نگاه می‌کند و برخی هم خیلی کمتر نگاه می‌کنند یا اصلاً نگاه نمی‌کنند. ⭕️ نتیجه آزمایش این بود: اکثراً بچه‌هایی که به شیرینی نگاه می‌کردند، بالاخره شیرینی را خوردند و کسانی که نگاه نمی‌کردند، نخوردند. پس نگاه‌کردن انسان در ارادۀ او تأثیر دارد. ⭕️ آن روان‌شناس بعد از 15سال، وضعیت کار، زندگی و رشد علمیِ بچه‌ها را بررسی می‌کند و به نتیجۀ جالبی می‌رسد: هرکدام از بچه‌ها که شیرینی را نخورده بود، آدم موفقی شده بود و هر بچه‌ای که شیرینی را خورده بود-حتی اگر هوشِ شناختیِ بالایی داشته- آدمِ موفقی نشده است. ⭕️ الان می‌گویند: هوش شناختی زیاد مؤثر نیست، بلکه هوش عاطفی یا هوش هیجانی خیلی مؤثر است. حالا هوش هیجانی را چگونه تقویت می‌کنند؟ با شعارِ «شیرینی را دیرتر بخور!» بر اساس همین روش، مدرسه‌ای در غرب درست کرده‌اند و روی پیراهنش نوشته‌اند «شیرینی را دیرتر بخور!» ⭕️ چه چیزی موجب رشد علمی می‌شود؟ شما اگر می‌خواهید دانشمند تربیت کنید، در دروان دبستان «مبارزه با هوای نفس» به بچه‌ها یاد بدهید. شما قلبِ بچه را سالم کن، خودش می‌رود دنبال فهمیدن! برای اینکه قلبش را سالم کنم، چه‌کار کنم؟ سبک زندگی درست را به او آموزش بدهید، خودش دانشمند می‌شود! ⭕️ ما می‌گوییم دبستان تبدیل شود به اَدبستان(جای ادب)؛ یعنی سبک زندگی را با ادبِ فراوان، به بچه‌ها آموزش بدهیم، آن‌وقت در ضمنِ گفتگو و حتی بازی و تفریح بین معلم و دانش‌آموز، علم و دانش هم منتقل خواهد شد. ما نمی‌گوییم که اصلاً علم منتقل نکنیم، اما نه به حجمِ کتاب‌های درسیِ موجود! شاید 5 تا 10درصد این حجمِ مطالب هم کافی باشد. ⭕️ اگر در دوران دبیرستان، شما بخواهید با زور نمره، به بچه درس بدهید و او را در مدرسه نگه دارید، علامت این است که دبستان ورشکسته بوده است! دوران دبستان دورانی است که باید رفتار را درست کنید. دبستان دوران «دستور‌ گوش‌کردن» برای تنظیم رفتار است. ⭕️ اگر گرایش‌های بچه را تنظیم کنیم، تعدیل کنیم و تعالی ببخشیم و گرایش‌هایش درست بشود، خودش به‌دنبال فهمیدن خواهد رفت. اولاً خوش‌فهم می‌شود و ثانیاً می‌تواند -به‌وسیلۀ یک تفکر خلاق- بین معلوماتش ارتباط برقرار کند، آن‌وقت «دانشمند» می‌شود نه «دانش‌دان!» یعنی خودش دانش تولید می‌کند. ⭕️ حالا اگر قلب(گرایش‌های) دانش‌آموز سالم نباشد چه می‌شود؟ یکی اینکه خوب نمی‌فهمد، دوم اینکه هرچه بفهمد نمی‌تواند بین دانسته‌هایش ارتباط برقرار کند. سوم اینکه نمی‌تواند از این دانش خود استفاده کند. #ادامه_دارد... 🍃🌹🍃🌹 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 7⃣ #استاد_پناهیان 🔻 🔹دو راه عمده برای تقویت ایمان و محبت: ۱. راه آگاهی و اندیشه ۲. راه عمل 🔹علی(ع): تا وقتی طرز لباس‌پوشیدن و غذاخوردن شما مثل دشمنانتان نشود سعادتمندید! 🔹صهیونیست‌ها: هر دینی می‌خواهی داشته باش، فقط سبک زندگی‌ات را از ما بگیر! آن‌وقت بردۀ ما خواهی شد! ____ ⭕️ روزی خواهد رسید که هرکسی دنبال تحصیل علم در هر رشته‌ای باشد، اگر مردم «رفتار غلطی» از او ببینند، به او می‌گویند: «مگر تو نمی‌خواهی باسواد بشوی؟ این چه رفتاری است؟! این چه طرز لباس پوشیدن است؟ این چه مُدل مویی است؟ این رفتارهایت، هَوسی شده است! آدمِ هوسران که دانشمند نمی‌شود!» این حرف را بی‌دین‌های جامعه می‌گویند نه فقط دین‌دارها! ⭕️ آن‌وقت خود دانشمندان از بدحجابی در دانشگاه‌ها جلوگیری می‌کنند و می‌گویند: «اینجا محل علم و دانش است! در محیط علمی که نمی‌شود هرزگی کرد؛ این مانع رشد علمی است» اگر باسواد بشویم و رشد کنیم، به اینجا خواهیم رسید. ولی الان به حجاب که می‌رسیم می‌گوییم: «ارزش‌های اسلامی را رعایت کنید!» این یعنی: ما که نمی‌فهمیم حجاب به چه دردی می‌خورد ولی به‌هرحال باید رعایت کنیم! ⭕️ رفتار، قدرت تفکر تو را سامان می‌دهد و گرایش‌های تو را تنظیم می‌کند. صهیونیست‌ها این موضوع (اهمیت رفتار و سبک زندگی) را خیلی خوب فهمیده‌اند، لذا می‌گویند: فکر و ایمان و دین شما مهم نیست؛ هر کسی را می‌خواهید بپرستید، به هر پیامبری که می‌خواهید معتقد باشید، هر دین و ایمانی که می‌خواهید داشته باشید! فقط سبک زندگی‌تان را بگذارید ما تنظیم کنیم، آن‌وقت بردۀ ما خواهید شد! ⭕️ الان صهیونیست‌ها زیاد به جهان‌بینی مردم کاری ندارند، بلکه به رفتار و سبک زندگیِ آنها کار دارند! می‌گویند: این ساندویچ‌ها را بخورید، این موسیقی‌ها را گوش دهید، این لباس‌ها را بپوشید... آنها روی سبک رفتار، لباس‌پوشیدن، مدل مو و... برنامه‌ریزی می‌کنند آن‌وقت می‌گویند: «دین آزاد است!» چرا؟ چون دیگر از دین احساس خطر نمی‌کنند. ⭕️ امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمود: تا وقتی که لباس و طرز غذاخوردنِ شما شبیه دشمنان نشود، سعادتمند خواهید بود. (لَا تَزَالُ هَذِهِ الْأُمَّةُ بِخَيْرٍ مَا لَمْ يَلْبَسُوا لِبَاسَ الْعَجَمِ وَ يَطْعَمُوا أَطْعِمَةَ الْعَجَمِ فَإِذَا فَعَلُوا ذَلِكَ ضَرَبَهُمُ اللَّهُ بِالذُّل؛ محاسن/2/410) آن کسانی که می‌خواهند شما را نابود کنند، اگر سبک غذاخوردن و لباس‌پوشیدن شما را عوض کردند، بیچاره هستید! ⭕️ الان در غرب، یک نهضتی راه افتاده است دربارۀ «لزوم کنترل رفتار»؛ اما این نهضت هنوز به ایران اسلامی نرسیده است، چرا؟ چون این حرفِ دین هم هست! آن کسانی که به‌عنوان کارگزار و مدیران میانی، کشور را اداره می‌کنند، کِی می‌خواهند این فریفتگی به فکر و فرهنگ صهیونیست‌ها را از دست بدهند؟ کِی می‌خواهند بفهمند که دین، عقلانی است؟! حتی بسیاری از تجربیات علوم تجربی هم دین(گزاره‌های دینی) را تأیید می‌کند. لااقل بر اساس همین دانش تجربی عمل کنید! امروزه دانش تجربی نشان می‌دهد که نوعِ رفتار و سبک زندگی مهم است. ⭕️ متاسفانه در آموزش‌های دینی ما هم، این جانیفتاده است، الان کسی که می‌خواهد آموزش دینی بدهد، معمولاً سراغ جهان‌بینی و ایمان و بحث‌های کلامی و اعتقادی می‌رود نه سراغ اصلاحِ رفتار! ⭕️ دربارۀ آثار رفتار بر گرایش‌ها و اندیشه، روایات مختلفی وجود دارد. مثلاً اینکه امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «الْقَلْبُ مُصْحَفُ الْبَصَر» (نهج‌البلاغه/ حکمت409) قلب صفحه‌ای است که چشم روی آن می‌نویسد. تو بگو «به کجاها نگاه می‌کنی؟» تا معلوم شود ایمانت چقدر است؟ ⭕️ امام صادق(ع) می‌فرماید: «إِيَّاكُمْ وَ النَّظِرَةَ فَإِنَّهَا تَزْرَعُ فِي الْقَلْبِ الشَّهْوَة» (تحف‌العقول/ 305) نگاه خودت را به‌صورت هرزه به این‌طرف و آن‌طرف نینداز، نگاه در قلبِ تو شهوت تولید می‌کند. (نه اینکه چون تو شهوت‌ران هستی، نگاه می‌کنی!) ⭕️ امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: از بیکاری، هوسرانی در می‌آید «مِنَ الْفَرَاغِ تَكُونُ الصَّبْوَةُ» (غررالحکم/9251) و ما به‌صورت سازمانی در کشورمان حدود 4سال به اسم «دبیرستان» جوان را بیکار نگه می‌داریم؛ درحالی‌که این سن، سنّ کار و خسته‌شدن بدن و فکر-به‌صورت توأمان- است. ما به جوانان این مملکت خیانت می‌کنیم که می‌گوییم «کار نکن، فقط می‌خواهیم با داده(اطلاعات) حافظۀ تو را پُر کنیم!» ما به‌صورت سازمانی، فساد را در جامعه رواج می‌دهیم. ⭕️ کسی که کار می‌کند، بهتر می‌فهمد. البته کاری که جوان دبیرستانی بخواهد از آن پول در بیاورد، شاید پیدا نشود اما کاری که نخواهد از آن پول در بیاورد، خیلی فراوان است! اصلاً «کار» باید ناموس دبیرستان باشد. دبیرستانی که در کنار تحصیل، بچه‌ها را به کار و فعالیت وادار نمی‌کند، در واقع دارد برای مملکت فساد می‌آورد! #ادامه_دارد... 🍃🌹🍃🌹 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 8⃣ #استاد_پناهیان 🔻 🔹اندکی ایمان و علاقه‌های خوب، برای انجام رفتار خوب کافی است؛ که غالباً این‌مقدار را داریم 🔹اولین کار مدرسه، کمک به خانواده است تا رفتار بچه درست شود، نه اینکه مدام اطلاعات به مغز بچه منتقل کند 🔹کسی که دین هم ندارد، برای داشتن زندگیِ خوب و بانشاط اول باید سبک‌زندگی و رفتار را درست کند 🔹کدام عمل را انجام دهیم که بالاترین تأثیر را بر ما داشته باشد؟ استغفار، توبه و تغییر رفتار! 🔹بسیاری از عادت‌های ما که باید تغییرشان دهیم از جنس «رفتار دفاعی‌» هستند ________ 🔰 #شرح_موضوع ⭕️ برخی این سؤال را مطرح می‌کنند که «چرا گفتید: قبل از عمل، به آگاهی و ایمان و حتی به محبت، نیاز نداریم؟» ما نمی‌گوییم که قبل از انجام اعمال و رفتارهای خوب، به آگاهی و ایمان و علاقه نیاز نداریم، بلکه می‌گوییم: نیاز به «کسبِ» ایمان و علاقه‌های خوب نداریم؛ چون ذاتاً آنها را داریم، آنها در دلِ ما هست! ⭕️ ایمان قبل از عمل، لازم است و در آیات قرآن هم اکثراً ایمان بر عمل صالح مقدم شده است (آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحات...) ولی سؤال ما این است که «به چه‌مقدار ایمان نیاز هست؟» مقدار اندکی از ایمان برای عمل صالح کافی است-بعداً همین ایمان با عمل افزایش پیدا می‌کند- و این اندکی از ایمان هم در اکثر افراد، وجود دارد که به آن «ایمان فطری» می‌گویند. اگر هم نباشد، زیاد نیاز به آموزش ندارد بلکه با یک تلنگر ایجاد می‌شود. ⭕️ یک‌مقدار ایمان و آگاهی و محبت‌های خوب، برای شروع کافی است؛ حالا نوبت به عمل و اصلاح رفتار است! ولی متاسفانه در فرهنگ ما برعکسِ این تلقی وجود دارد و در حوزه و دانشگاه، به‌گونۀ دیگری کار می‌شود. بنده نمی‌گویم که علم را کنار بگذاریم! بنده بی‌سوادی را ترویج نمی‌کنم! خودِ علم، دارد این را می‌گوید که «عمل و سبک رفتارِ درست، ظرفیتِ فهم و درک آگاهی ایجاد می‌کند.» ⭕️ حضرت امام(ره) در کتاب «شرح چهل حدیث» می‌فرماید: «بدان که هیچ راهی در معارف الهیه پیموده نمی‌شود مگر آنکه ابتدا کند انسان از ظاهر شریعت [یعنی همان دستورات دینی، حلال و حرام، واجبات و...] و تا انسان متأدّب به آداب شریعت حقه نشود هیچ‌یک از اخلاق حسنه از برای او به حقیقت پیدا نشود و ممکن نیست که نور معرفت الهی در قلب او جلوه کند، و علم باطن و اسرار شریعت از برای او منکشف شود» (شرح چهل‌حدیث/8) یعنی تا شما رفتار نکنی نمی‌توانی بفهمی که چرا خدا این دستور را داد! اول رفتار کن بعداً متقاعد می‌شوی؛ چرا اول می‌خواهی خودت را متقاعد کنی و بعداً رفتار کنی؟! ⭕️ بعضی‌ها می‌گویند: «من می‌خواهم اول متقاعد بشوم بعداً رفتار کنم!» در این‌صورت شما باید برای متقاعدشدن وقت بگذاری، مثلاً چند سال باید وقت بگذاری و درس بخوانی تا به انجام واجبات-مثل خواندن نماز- متقاعد بشوی. آیا برای کارهای دیگر هم اول صبر می‌کنی که متقاعد بشوی و بعداً انجام بدهی؟ مثلاً وقتی مریض شدی و پزشک به تو نسخه داد، می‌گویی «من اول باید بفهمم چرا این دارو برای این بیماری تجویز شده؟» یعنی باید سال‌ها درس پزشکی بخوانی تا بفهمی اثر این دارو بر بدنت چیست، آن‌وقت ممکن است در این سال‌ها در اثر همان بیماری‌ات، بمیری! ⭕️ آیا دربارۀ سلامتی و تغذیۀ فرزندت نیز همین‌طوری رفتار می‌کنی؟ مثلاً تا وقتی بچه‌ات نفهمیده که این خوردنی‌ها برایش ضرر دارد، اجازه می‌دهی بخورد، تا بعداً خودش بفهمد و متقاعد بشود که این خوردنی‌ها ضرر دارد؟! چرا بدون اجازۀ بچه، به او غذای خوب می‌دهی؟ به همان دلیل باید بازیِ خوب هم به بچه‌ات پیشنهاد بدهی و باید رفتار مؤدبانه هم به بچه‌ات یاد بدهی. نه اینکه اول به او فلسفۀ ادب را یاد بدهی تا بعداً خودش متقاعد شود که باید ادب را رعایت کند! ⭕️ خیلی از رفتارها(مثل طرز غذاخوردن و لباس‌پوشیدن و رعایت بهداشت و...) را به بچه تحمیل می‌کنیم بدون اینکه بچه اول متقاعد شود، اما وقتی به رفتارهای دینی مثل نماز می‌رسیم، می‌گوییم «بچه اول باید متقاعد بشود و بفهمد، بعداً نماز بخواند!» ⭕️ البته در اینجا بحث ما سرِ دین نیست، بلکه می‌گوییم عمل و رفتار-از خیلی جهات- مقدم بر آگاهی است. مثلاً اگر بخواهید ورزشکار حرفه‌ای برای تیم‌ملی تربیت کنید، لازم نیست سه سال برایش کلاس آناتومی بگذارید و آگاهی بدهید! بلکه با یک آگاهی مختصر، تمرین‌های عملی را شروع می‌کنید. #ادامه_دارد... 🍃🌹🍃🌹 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 9⃣ #استاد_پناهیان 🔻 🔹اندکی ایمان و علاقه‌های خوب، برای انجام رفتار خوب کافی است؛ که غالباً این‌مقدار را داریم 🔹اولین کار مدرسه، کمک به خانواده است تا رفتار بچه درست شود، نه اینکه مدام اطلاعات به مغز بچه منتقل کند 🔹کسی که دین هم ندارد، برای داشتن زندگیِ خوب و بانشاط اول باید سبک‌زندگی و رفتار را درست کند 🔹کدام عمل را انجام دهیم که بالاترین تأثیر را بر ما داشته باشد؟ استغفار، توبه و تغییر رفتار! 🔹بسیاری از عادت‌های ما که باید تغییرشان دهیم از جنس «رفتار دفاعی‌» هستند ____ 🔰 #شرح_موضوع ⭕️ پدر و مادرهای محترم! این‌قدر که اصرار دارید بچه‌تان را به مدرسه بفرستید تا علم یاد بگیرد، هزار برابر باید اصرار داشته باشید که بچه‌تان «سبک‌زندگیِ درست» داشته باشد! اولین کار مدرسه باید این باشد که به خانواده کمک کند تا رفتار بچه درست بشود، نه اینکه داده و اطلاعات به مغز بچه منتقل کند! اگر می‌خواهید فرزندتان دانشمند بشود-حتی دانشمندِ بی‌دین- باز هم راهش همین است! ⭕️ کسی که دین هم ندارد، آیا نمی‌خواهد زندگیِ خوب و بانشاطی داشته باشد؟ آیا نمی‌خواهد خلاق، شاد و قوی باشد؟! اگر اینها را می‌خواهد، باز هم راهش اصلاح رفتار و سبک زندگی است. این را دانش تجربی هم تأیید می‌کند. امروز عقل بشر و دانش تجربی می‌گوید که «اول باید سبک زندگی را درست کنید!» یعنی هرچه خوشش آمد نباید بخورد، هرچه خوشش آمد نباید بپوشد، بلکه باید رفتارهایش را منظم کند. دین هم همین را می‌گوید؛ مگر دین چیست؟ دین یک عقلانیت است، و امروز بشر هم دارد به این عقلانیت می‌رسد. ⭕️ اول باید رفتارمان را درست کنیم. در روایتی از حضرت عیسی(ع) نقل شده که می‌فرماید: زیاد یاد گرفتن-وقتی به آن عمل نکنی- چیزی به تو اضافه نمی‌کند جز نادانی! زیاد یاد گرفتن-وقتی به آن عمل نکنی- چیزی به آدم اضافه نمی‌کند جز تکبر! «إنَّهُ لَيسَ بِنافِعِكَ أن تَعلَمَ ما لَم تَعلَم ولَمّا تَعمَل بِما قَد عَلِمتَ إنَّ كَثرَةَ العِلمِ لا تَزيدُ إلّا كِبرًا إذا لَم تَعمَل بِه» (علم‌وحكمت در‌ قرآن‌و‌حديث /2/666) پس کسانی که مثلاً به دانشگاه و محیط‌های علمی می‌روند، خیلی باید رفتارهای‌شان را کنترل کنند. ⭕️ یک‌بار مقام معظم رهبری می‌فرمودند که موسیقی در دانشگاه‌ها نباید زیاد رواج پیدا کند. می‌دانید چرا؟ کسانی که اهل دانش هستند باید یک استفاده‌‌ای از مغزشان بکنند، اما خیلی از موسیقی‌ها یا بعضی از موسیقی‌ها لطمه می‌زند! اساساً خیلی از رفتارها در دانشگاه باید تغییر کند، چون در آنجا می‌خواهند کار حساسی انجام دهند، می‌خواهند از مغزشان استفاده کنند. ⭕️ أمیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «إِنَّكُمْ إِلَى الْعَمَلِ بِمَا عَلِمْتُمْ أَحْوَجُ مِنْكُمْ إِلَى تَعَلُّمِ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ» (غررالحکم/3826) شما به عمل‌کردن به آن چیزی که می‌دانید، بیشتر احتیاج دارید تا دانستنِ چیزهایی که نمی‌دانید. امام صادق(ع) می‌فرماید: «وَ اعْلَمْ أَنَّ قَلِيلَ الْعِلْمِ يَحْتَاجُ إِلَى كَثِيرِ الْعَمَل...» (مصباح‌الشریعه/14) یک‌ذره علم، به عمل خیلی زیاد نیاز دارد، چون یک لحظه یک چیزی را می‌فهمی، ولی یک عمر باید به آن عمل کنی! ⭕️ و می‌فرماید: «مَنْ عَمِلَ بِمَا عَلِمَ كُفِيَ مَا لَمْ يَعْلَمْ» (توحید صدوق/416) هر کسی به آنچه می‌داند عمل کند-و رفتارش را درست کند- خدا در آنچه نمی‌داند کمکش می‌کند و به او می‌فهماند. تو عمل و رفتارت را خوب انجام بده-به تعبیر آقای بهجت(ره)- خدا دانستنی‌ها را از در و دیوار برایت می‌ریزد، اصلاً خودت خیلی چیزها را می‌فهمی! ⭕️ بعد از اینکه پذیرفتیم عمل مهم‌تر است، حالا این سؤال مطرح می‌شود که «کدام عمل را انجام بدهیم؟ اولین قدم چیست؟» یکی از مهم‌ترین کارهایی که-به‌عنوان یک عمل خوب و مؤثر- باید در رفتارمان شروع کنیم، تغییر و توبه است، عادت‌شکنی و استغفار است! کدام رفتار خیلی جان آدم را جلا می‌دهد؟ کدام عمل را انجام بدهیم که بالاترین تأثیر را بر ما داشته باشد؟ استغفار، توبه و تغییر رفتار! فکر کن ببین چه رفتار یا عادت بدی داری که باید تغییرش بدهی؟ (البته این تغییر عادت، خیلی کار سختی است) ⭕️ در مباحث عرفانی می‌گویند «قدم اول توبه است!» اگر گناهی مرتکب شده‌ای، توبه کن و اگر دیدی هیچ رفتار بدی نداری که بخواهی توبه کنی و تغییرش بدهی، از کارهای خوبت توبه کن! بگو خدایا این چه نمازهایی است خوانده‌ام؟ غلط کردم، مِن‌بعد نمازهایم را بهتر می‌خوانم! وقتی پیغمبر اکرم(ص) استغفار می‌کرد، تکلیف ما مشخص است. #ادامه_دارد... 🍃🌹🍃🌹 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 0⃣1⃣ #استاد_پناهیان 🔻 🔹اگر خیلی از اوقات، مقام عمل کمتر از علم تلقی می‌شود، برای این است که «اثر رفتار، دیر ظاهر می‌شود» اما در عوض، اثرش قطعی است! 🔹عمل و رفتار، اثرش را زود نشان نمی‌دهد و این یک حُسن است، زیرا انسان را صبور بار می‌آورد و رشد می‌دهد 🔹هنوز همۀ درس‌های حوزه «ترمی،واحدی» نشده؛ اگر همه «ترمی،واحدی» بشود دیگر به سختی می‌توان انتظار پرورش «مجتهد» داشت! 🔹چرا اجازه می‌دهیم غذاهای ما را عوض کنند؟ چرا باید از سبک غذاخوردن و لباس‌پوشیدن دیگران تقلید کنیم؟ چرا اینجاها تعصّب نداریم؟! یک‌کمی خودت باش! چرا به موسیقیِ کشور خودت که متناسب با فرهنگ و خاک توست، تعصّب نداری؟ 🔹چرا هر موسیقی‌ای را گوش می‌کنی؟ چرا موسیقی‌ای که برای یک فرهنگ و یک سرزمین دیگر است، به خوردِ خودت می‌دهی؟! ________ #علیرضا_پناهیان ⭕️ اگر خیلی از اوقات، مقام عمل و رفتار کمتر از علم و آگاهی تلقی می‌شود، به‌خاطر این است که «اثر رفتار، دیر ظاهر می‌شود» اما در عوض، اثرش قطعی است. مثال واضحش «ورزش» است؛ کسی که تازه ورزش‌کردن را آغاز کرده، هر روز نباید عضلات خودش را اندازه‌گیری کند تا ببیند چند سانت تغییر کرده است؟ باید ورزش را ادامه بدهد تا کم‌کم به نتیجه برسد. ⭕️ اینکه عمل، اثرش را زود نشان نمی‌دهد، معمولاً یک عیب یا «امتیاز منفی» برای عمل تلقی می‌شود، ولی انصافاً این عیب نیست بلکه حسن است. عمل این امتیاز مثبت را دارد که شما را صبور بار می‌آورد و رشد می‌دهد. یکی از نقایص فرهنگی و فکری جامعۀ ما این است که وقتی به عمل بها ندادیم و برای کنترل عمل برنامه‌ریزی نکردیم، کلاً آدم‌های بی‌حوصله و عجولی می‌شویم و کلاً دوست داریم از همه‌چیز، زود نتیجه بگیریم. ⭕️ اگر آن‌طور که باید و شاید، به رفتار، بها می‌دادیم آن‌وقت این باور برایمان جا می‌افتاد که «در این دنیا، کلاً همه‌چیز طول می‌کشد و همه‌چیز با تدریج و تأنی انجام می‌شود» اگر این تدریج و تأنی را نپذیری، نمی‌توانی درست زندگی کنی! در روایات، فرموده‌اند که اگر خواستی از یک رفتار خوب، اثر بگیری باید حداقل یک‌سال آن را ادامه بدهی! (مَنْ عَمِلَ عَمَلًا مِنْ أَعْمَالِ الْخَيْرِ فَلْيَدُمْ عَلَيْهِ سَنَةً وَ لَا يَقْطَعْهُ دُونَهَا؛ دعائم الاسلام/1/214) ⭕️ امام باقر(ع) می‌فرمود: من دوست دارم کاری را که می‌خواهم انجام بدهم، ادامه بدهم. اگر شب بنا بوده انجامش بدهم و انجام ندادم، روز قضایش را به‌جا می‌آورم و بالعکس (اصول سته‌عشر/237) از آقای بهجت پرسیدند: چه‌کار کنیم به نماز شب مداومت پیدا کنیم؟ فرمود: هرشب نتوانستی بخوانی، روز بعد، قضایش را به‌جا بیاور! ⭕️ در ادامه روایت می‌فرماید: محبوب‌ترین کارها، عملِ مداوم است...اگر خواستی نفست را به یک عمل عادت بدهی، یک سال آن را ادامه بده (اصول سته‌عشر/237) کم‌کم بحث ما دارد به مفهوم سبک زندگی نزدیک می‌شود، یعنی سراغ رفتارهایی می‌رویم که استمرار دارند و معنای سبک زندگی در اینجا خودش را نشان می‌دهد. ⭕️ هرکاری را انسان بخواهد انجام بدهد، معمولاً طول می‌کشد تا به نتیجه برسد. قبلاً در دوران دبستان به بچه‌ها می‌گفتند «لوبیا بکارید» اینکه بچه‌ها با کاشت یک محصول آشنا شوند خوب است، اما کاش در مدسه به بچه‌ها بگویند، یک درخت میوه هم بکارید! اگر یک دانش‌آموز مثلاً چهار سال تحمل کرد تا درختش رشد کند، اصلاً خودش هم بزرگ می‌شود، و به یک بلوغی می‌رسد. ⭕️ یکی از ابعاد رشد شخصیت انسان و یکی از ابعاد رشد انسان-حتی در زمینه‌های ذهنی و فکری- همین صبر است. آدم بی‌صبر، نمی‌تواند از نظر فکری رشد کند! ⭕️ درس‌خواندن هم باید مداوم و قطره‌ای باشد تا مطلب برای انسان جا بیفتد. وقتی دانش‌آموز، دانشجو یا طلبه، در شب امتحان حجم بالایی از درس را می‌خوانَد، در واقع علم و خلاقیت خودش را نابود می‌کند. طلبه‌های گرامی هم متأسفانه به این سیستمِ ترمی واحدی و امتحان‌دادن، ملحق شده‌اند. وقتی امتحان دادی، یعنی آن درس را تمامش کردی و دور ریختی! ذهن انسان بعد از امتحان، اکثرِ آن دارایی‌ها را دور می‌ریزد. #ادامه_دارد... 🌹🍃🌹🍃 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 1⃣1⃣ #استاد_پناهیان 🔻 ⭕️ قدیم‌ها در حوزه یک‌طور دیگری درس می‌خواندند (نه به‌صورتِ سالی و ترمی) مثلاً می‌گفتند «تو باید کتاب سیوطی را بخوانی» و این کار هم دو سال طول می‌کشید. الان هم بعضی از درس‌های حوزه همین‌طوری است. و هنوز همۀ درس‌های حوزه «ترمی،واحدی» نشده؛ اگر همه «ترمی،واحدی» بشود دیگر به سختی می‌توان انتظار پرورش «مجتهد» داشت! ⭕️ قطعی‌بودنِ اثر عمل را در این روایت ببینید. خداوند در حدیث معراج می‌فرماید: «إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا أَجَاعَ بَطْنَهُ وَ حَفِظَ لِسَانَهُ عَلَّمْتُهُ الحِكْمَة...» وقتی بندۀ من شکم خودش را گرسنه نگه دارد و زبان خودش را کنترل کند به او حکمت یاد می‌دهم (یعنی اگر کسی همین دو رفتار را انجام دهد، قطعاً به او حکمت می‌دهم) اگر کافر هم باشد به او حکمت می‌دهم اما این حکمت در روز قیامت، وبال گردنش و حجتی علیه خودش می‌شود (به او می‌گویند: تو که می‌فهمیدی، چرا؟) ⭕️ بعد می‌فرماید: «و اگر مؤمن باشد، حکمتش نور و برهان می‌شود... بینا و بصیر می‌شود و اولین چیزی که به او یاد می‌دهم عیب‌های خودش است» یعنی به خودش آگاه می‌شود و می‌تواند از بالا به خودش نگاه کند. و بعد می‌فرماید: «وقتی او را آگاه به عیوب خودش کردم او را نسبت به عیوب دیگران، بی‌توجه می‌کنم!» یعنی روابط اجتماعی‌اش را اصلاح می‌کنم؛ با همه مهربان می‌شود، غیبت نمی‌کند، از کسی کینه به دل نمی‌گیرد، ناراحت نمی‌شود، می‌گوید «بگذار مشغول خودمان باشیم» ⭕️ همۀ آثاری که در این روایت ذکر شده، از نوع «بینش» است(حکمت، بصیرت و...) یعنی اگر دو تا رفتار خودت را کنترل کنی، این‌همه آثارِ بینشی دارد. اصلاً لازمۀ دانشمندشدن کنترل رفتار است! حالا اگر جرأت کردی، این حرف را در دانشگاه‌ها مطرح کن! چرا نمی‌توانی؟ به‌خاطر سلطۀ فرهنگ مبتذل صهیونیستی که می‌خواهد انسان‌ها را «برده» بار بیاورد؛ البته در ظاهر، یک «پوزیشن علمی» هم به آن می‌دهند! یک سلطۀ متعصبانۀ کورکورانۀ جاهلانه‌ای وجود دارد که نمی‌گذارد برخی از علوم تجربی، رو بیایند؛ چه برسد به علوم دینی! ⭕️ اولین چیزی که در مدرسه باید کنترل شود «رفتار» است. شخصیت‌دادن به دانش‌آموز این نیست که بگویید «برو هرکاری دلت می‌خواهد انجام بده!» اتفاقاً این یعنی حیوان بار آوردن! مگر نمی‌خواهی دانشمند بار بیاید؟ خُب رفتارش باید کنترل بشود! حالا رفتار را باید با آئین‌نامه کنترل کنیم؟ نه؛ با فرهنگ و رعایت ادب، باید کنترل کنیم! بنده زیاد به آئین‌نامه‌ هم معتقد نیستم، چون تشویق و تنبیه فوری، خودش ضرر دارد، قانون و مقرراتِ زیادی هم ضرر دارد. ⭕️ عمل که این‌قدر قدرتمند و تأثیرگذار است، اصلش «عمل مدوام» است. چون ما از عمل، در دراز مدت تأثیر می‌پذیریم، پس باید اعمال‌مان مداوم باشد، پس باید به اعمال خوب، عادت کنیم، پس باید برای رفتارها و سبک‌زندگی‌مان برنامه داشته باشیم! از صبح که بلند می‌شوی، رفتارهایت را یکی یکی بشمار، ببین به چه سبکی رفتار می‌کنی؟ ببین عروسی‌ها و عزاهای‌ شما چگونه است؟ «هُرهُری‌مسلک بودن» یعنی مثل حیوان زندگی‌کردن، یعنی هرکاری دل‌مان بخواهد انجام دهیم. ⭕️ دین به ما سبک زندگی یاد می‌دهد. مثلاً اینکه در مراسم ختم، صاحب‌عزا دمِ در می‌ایستد و سلام و علیک می‌کند، در واقع سفارش دین است. طبق روایت، هرموقع کسی از دوستانت عزادار شد، باید بروی خودت را به او نشان بدهی(كَفَاكَ مِنَ التَّعْزِيَةِ بِأَنْ يَرَاكَ صَاحِبُ الْمُصِيبَةِ؛ من‌لایحضره‌الفقیه /1/174) قدیمی‌ها این روایت را بلد بودند و اجرا می‌کردند. یعنی صاحب‌عزا دم در می‌ایستد و همه می‌آیند خودشان را نشان می‌دهند و این ادب، اجرا می‌شود. ⭕️ چرا هر رفتاری را انجام می‌دهی؟! این سؤال کلیدی بحث ماست. چرا طرز لباس‌پوشیدن خودت را عوض کردی؟ چرا لباس خودت را کوتاه کردی؟ آفرین به برخی از اقوام ایرانی که هنوز لباس‌های خودشان را حفظ کرده‌اند، آفرین به برخی از کشورهای همسایه که لباس خود را حفظ کرده‌اند (مثلاً در شرق، هنوز لباس‌های خودشان را حفظ کرده‌اند) این یعنی آدمیت! یعنی کسی حق ندارد لباس ما را عوض کند. ⭕️ چرا باید اجازه بدهیم غذاهای ما را عوض کنند؟ چرا باید از سبک غذاخوردن و لباس‌پوشیدن دیگران تقلید کنیم؟ چرا اسم غذاهای خارجی را به در و دیوار می‌زنیم؟ چرا کسی اینجاها تعصب ندارد؟ این چه تناسبی با فرهنگ ما دارد؟! ⭕️ سبک زندگی یعنی «ببین کدام رفتارها را معمولاً انجام می‌دهی؟ برای دانه‌دانۀ این رفتارها باید برنامه‌ریزی کنی!» در مملکت ما-در اثر تعلیمات غلطی که حوزه و آموزش‌و‌پرورش و دانشگاه به جامعه می‌دهد و در اثر تعلیمات و تبلیغات غلط دینی و غیردینی- چیزی به نام «سبک زندگی» مهم نیست. #ادامه_دارد... 🌹🍃🌹🍃 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 2⃣1⃣ #استاد_پناهیان 🔻 ⭕️ یک‌کمی خودت باش! چرا هر موسیقی‌ای را گوش می‌کنی؟ چرا موسیقی‌ای که برای یک فرهنگ و یک سرزمین دیگر است و متناسب با آن فرهنگ و خاک است، به خوردِ خودت می‌دهی؟! نسبت به موسیقیِ کشور خودت تعصب داشته باش! بگو: من موسیقیِ ایرانیِ خودمان را می‌خواهم؛ حتی اگر موسیقیِ بد هم باشد، موسیقی بد ایرانیِ خودم باشد و اگر موسیقیِ خوب است، موسیقی خوب ایرانیِ خودم باشد؛ ایرانی باشد؛ مال همین خاک باشد. ⭕️ اندیشۀ انسان تحت تأثیر رفتارش قرار دارد. ما چگونه رفتار می‌کنیم؟ همان‌گونه می‌اندیشیم! ما چگونه غذا می‌خوریم؟ همان‌گونه خواهیم اندیشید! لذا صهیونیست‌ها تلاش می‌کنند سبک زندگی ما را تغییر بدهند. چون آنها می‌دانند که وقتی سبک زندگی‌ات تغییر کرد، اندیشه‌اش هم تغییر خواهد کرد. ⭕️ برای زمان و نحوۀ غذاخوردن و نوع خوردنی‌ها در خانۀ خودتان برنامه داشته باشید. وقتی کسی به خانۀ شما آمد و خواستید با هم آشنا بشوید، اعلام کنید که ما در خانواده‌مان این غذاها را می‌خوریم. مثلاً ما بعد از غذا میوه نمی‌آوریم، چون-طبق سفارش حکما و اطبا- باید میوه را با فاصله بخوریم، چون اگر میوه بلافاصله بعد از غذا خورده شود، مشکل ایجاد می‌کند. ⭕️ چقدر ما نسبت به چیزی به نام رفتار و سبک زندگی بی‌دقت هستیم! ما باید برای رفتار‌مان برنامه‌ داشته باشیم، سبک داشته باشیم و به فرم‌ها بپردازیم. آن‌وقت ببینید چه آثاری دارد! ⭕️ شاید برخی بگویند: «مجلس امام حسین(ع) که جای این حرف‌ها نیست!» ما که برای امام‌حسین(ع) سینه می‌زنیم، چرا باید لباس و غذای ما را یزیدی‌ها طراحی کنند و سبک‌زندگی ما مثل یزیدی‌ها باشد؟ ⭕️ حسینی‌ها! از امام‌حسین(ع) سبک زندگی یاد بگیرید، سبک زندگی و ادب بچه‌های حسین را ببینید! یکی از فرماندهان یزید ملعون گفت: ما در طول این راه با این اسرای کربلا خیلی بدرفتاری کردیم، خیلی کتک‌شان زدیم، اما این بچه‌های حسین یک‌بار یک‌کدام‌شان حرف بد به زبانش جاری نشد، اینها چقدر بچه‌های باادبی هستند... #ادامه_دارد... 🌹🍃🌹🍃 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 3⃣1⃣ #استاد_پناهیان 🔻 🔹بی‌تردید دانش ما در سبک‌زندگی عقب است و این تقصیر علمای حوزه و دانشگاه است 🔹سبک‌زندگی برآیند همۀ دانش‌هاست؛ اندیشمندان رشته‌های مختلف باید دور هم جمع شوند و سبک‌زندگی طراحی کنند 🔹اگر عالمان دینی فقط دربارۀ «شرعیات» با مردم حرف بزنند، تصور مردم از دین، تصورِ بدی خواهد شد 🔹سبک‌زندگی بستر انجام شرعیات است؛ اگر سبک‌زندگی اصلاح شود، شرعیات خیلی راحت، اجرا می‌شود ________ #علیرضا_پناهیان ⭕وقتی فهمیدیم که سبک‌زندگی، امر بسیار مهمی است و بنای خودمان را بر این گذاشتیم که باید رفتارهای خودمان را کنترل و تنظیم کنیم، این سؤال مطرح می‌شود که «چگونه سبک‌زندگی خودمان را تنظیم کنیم؟» مثلاً اینکه چه ساعتی بخوابیم و چه ساعتی از خواب بیدار شویم؟ در اینجا از علوم تجربی هم خیلی می‌توانیم استفاده کنیم. ⭕الان گروه‌هایی از روان‌شناس‌ها روی این مسئله بررسی می‌کنند که «شما نباید رفتارت را تحت تأثیر احساسات خودت قرار بدهی» و روش درمان را هم دارند با چیزی شروع می‌کنند که ما اسمش را «ادب» می‌گذاریم. می‌گویند اصلاً ما به ایمان و علائق تو کاری نداریم، فقط بنا را بگذار که این رفتارها را انجام بدهی! ⭕بسیاری از رفتارهای اشتباهِ افراد را نباید ناشی از بی‌ایمانی بدانیم. ایمان قدرت دارد ولی نه آن‌قدر که از آن توقعِ زیاد داشته باشیم! خیلی از کسانی که حجاب‌شان ضعیف است، ایمان‌شان ضعیف نیست (در حدّ خودشان، ایمان کافی دارند)، منتها اگر «قدرت کنترل رفتار و تنظیم رفتار» داشته باشند، از همان ایمان خود، ده برابر بهره‌برداری می‌کنند. ⭕ 90درصد جوان‌هایی که نماز نمی‌خوانند، بی‌ایمان نیستند، بلکه تنبلی‌شان می‌آید! و این یک بیماری رفتاری است. چرا مدام از جهنم و قیامت، برایش صحبت می‌کنی؟! چرا مدام از ایمان به خدا برایش صحبت می‌کنی؟ او خدا را قبول دارد، مشکل از یک جای دیگر است! ⭕سبک‌زندگی یعنی «فرم رفتارهای ما» و «رفتارهایی که به‌صورت مستمر باید انجام دهیم» حالا چرا ما در سبک‌زندگی عقب هستیم؟ چون اندیشمندان حوزه و دانشگاه در موضوع سبک‌زندگی کم کار کرده‌اند! ⭕البته ما آدم‌های باسواد، زیاد داریم اما برای پاسخ‌‌دادن به سؤال‌های مربوط به سبک‌زندگی، لازم است فقهای متخصص در رشته‌های مختلف با متخصصین در رشته‌های مختلف علوم انسانی و همچنین با متخصصین در برخی از دانش‌های دیگر-حتی علم ژنتیک و پزشکی و حتی هنرمندان و مهندسانِ معماری و متخصصین رشتۀ شهرسازی و...- دور هم جمع بشوند و عقل‌های‌‌شان را روی هم بگذارند تا بتوانند یک حرف ساده در سبک‌زندگی بزنند، یعنی واقعاً کار سختی است و به‌تنهایی از عهدۀ اندیشمندان هریک از رشته‌های علمی بر نمی‌آید! مگر اینکه یک کسی دارای حکمت سرشار باشد و یک جامعیتی داشته باشد(مانند شیخ بهایی، فارابی و... که در علوم و فنون مختلف، متخصص بودند) ⭕سبک‌زندگی برآیند همۀ دانش‌ها است! لذا اندیشمندان رشته‌های مختلف باید دور هم جمع شوند و برای جامعه، سبک‌زندگی طراحی کنند. مثلاً اینکه «برگزاری انتخابات چگونه باشد؟» انتخابات باید طوری تنظیم شود که ادبِ جامعه بالا برود، نه اینکه در ذاتش بی‌ادبی باشد و برخی افراد در جریان انتخابات، با غیرمؤدبانه حرف‌زدن، اخلاق جامعه را فاسد کنند، به‌گونه‌ای که هزارتا معلم اخلاق هم نتواند درستش کند! ⭕بی‌تردید دانش ما در سبک‌زندگی عقب است، و این تقصیر علما است؛ علمای حوزه و دانشگاه، چون این کار را نکرده‌اند. صادرکردنِ حکم شرعی برای یک رفتار شرعی، کار سختی نیست؛ مثلاً می‌گوید: «در اقتصاد می‌توانیم بگوییم که مضاربه حلال است» ولی اینکه «مضاربه حلال است» برای ما سبک‌زندگی نمی‌شود! ⭕الان سبک‌زندگی اقتصادیِ ما این‌گونه شده است که اکثراً پول خودشان را در بانک می‌گذارند و تجارت نمی‌کنند؛ آیا این خوب است؟! می‌گویند: «شرعاً اشکال ندارد» اما وقتی نتیجۀ این کار را به‌صورت کلان بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که اقتصاد را نابود می‌کند، روحیات مردم را نابود می‌کند و سودطلبی و سودجویی افزایش پیدا می‌کند. لذا این فقیه که دربارۀ حلال‌بودن مضاربه حکم می‌دهد، باید در کنار چند نفر از متخصصینِ علوم اسلامی-مثل علم اخلاق، اقتصاد و برخی علوم دیگر- بنشیند و با هم این موضوع را بررسی کنند. #ادامه_دارد... 🌹🍃🌹🍃 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 4⃣1⃣ #استاد_پناهیان 🔻 یک نمونۀ دیگرش، این است که پشت عقدنامه‌ها حدوداً 37تا امضا می‌اندازند و آقایان باید امضا کنند و تعهد بدهند که «در این شرائط، حق طلاق با خانم است.» این کار از نظر شرعی اشکالی ندارد ولی این دارد سبک‌زندگی درست می‌کند. آثارش را چه کسی بررسی کرده است؟! ⭕از وقتی این 37امضا را گذاشته‌اند، آمار طلاق کم نشده بلکه چندین برابر، بیشتر شده است! آیا آمار طلاق ربطی به این امضاها ندارد؟! ممکن است یک فقیه بگوید: «من فقط از این جهت که غیرشرعی نیست، بررسی کردم» یک حقوق‌دان هم بگوید: «از نظر حقوقی، یک تضمین محکم است!» اما یک روان‌شناس بگوید: «شما با این کار، دارید خانواده را متلاشی می‌کنید!» لذا متخصصین علوم مختلف باید دور هم جمع بشوند و همۀ جنبه‌های مختلف این مسئله را بررسی کنند. ⭕چرا ما در سبک‌زندگی عقب هستیم؟ چون یک دانش بسیار پیشرفته است و دانشمندان متعددی باید دور همدیگر جمع بشوند و به ما «برنامۀ زندگی» بدهند. آیا دشمنان ما در سبک‌زندگی پیشرفت کرده‌اند؟ آیا آنها برای تنظیم سبک‌زندگی، دانشمندان خودشان را دور هم جمع کرده‌اند؟ ⭕در اینجا وقتی از «دشمن» صحبت می‌کنیم منظورمان آمریکا و اروپا نیست، بلکه «صهیونیست‌ها» هستند که الان، مسیحی‌ها و مسلمان‌ها را دارند با یک چوب می‌زنند! مردم اروپا و آمریکا یا مسیحی‌ها، در موضوع سبک‌زندگی خیلی بیشتر از ما ضربه خورده‌اند؛ یعنی در این سبک‌زندگی‌ای که صهیونیست‌ها به آنها تحمیل کرده‌اند تا مسیحی‌ها را زیر سلطۀ خودشان بگیرند. با هرزگی و سبک‌زندگی‌های برده‌وارانه، آنها را کارمندهای خودشان قرار داده‌اند تا هر جنایتی که می‌خواهند انجام دهند. ⭕الان اروپایی‌ها و در رأسش فرانسوی‌ها، قیام کرده‌اند در مقابل سبک‌زندگی‌ای که صهیونیست‌ها به آنها تحمیل کرده‌اند، مردم‌شان قیام کردند، تظاهرات کردند، رأی‌گیری کردند تا بعضی از قوانین عوض بشود، اما صهیونیست‌هایی که در حاکمیت فرانسه نفوذ دارند، دیکتاتورمآبانه اجازه نمی‌دهند. ⭕دشمنان ما در سبک‌زندگی، پیشرفته هستند؟ نه، اما دربارۀ سبک زندگی صهیونیست‌ها یک نکته‌ای وجود دارد و آن هم اینکه: صهیونیست‌ها برای خودشان در اندرونی خودشان یک سبک‌زندگی قوی‌ای دارند که خیلی جالب است، حتی بعضی چیزها را ما باید از آنها درس بگیریم! بررسی کنید و ببینید که آنها بین خودشان چه رفتارهایی دارند؟ ⭕صهیونیست‌ها در اندرونی خودشان یک آدابی را رعایت می‌کنند و به یک سبک‌زندگی خاصی مقید هستند. در برخی از فیلم‌هایی که آمریکایی‌ها از اندرونی خانوادۀ یهودی می‌سازند، می‌توانید این تقیّد را ببینید. مثلاً در فیلم «بیگانه‌ای در میان ما» نشان می‌دهد دختر و پسرِ یهودی وقتی دارند به دانشگاه می‌روند، در داخل اتوبوس بین دختر و پسر پرده کشیده‌اند! در همان جامعۀ آمریکای ولنگار و سرشار از هرزگی! چرا؟ چون می‌گویند: «ما می‌خواهیم جهان را اداره کنیم، اگر بنا باشد جوان‌های ما چشم‌چرانی کنند که این جوان‌ها نمی‌توانند رؤسای جهان بشوند!» ⭕صهیونیست‌ها در این زمینه پیشرفت کرده‌اند که «ما چگونه می‌توانیم سبک‌زندگی گیوم (یعنی کافران نجس! یعنی غیرِ بنی‌اسرائیل؛ چه مسیحی چه مسلمان!) را خراب کنیم؟» بر این اساس، آنها برای سایر جوامع بشری سبک‌زندگی طراحی کردند. من‌جمله «سند 2030» کار اینها است، من‌جمله بسیاری از تنظیمات حقوق بشری کار اینها است، من‌جمله بسیاری از سبک‌های تعلیم و تربیتی کار اینها است! ⭕البته نمی‌خواهم بگویم که «دشمنان ما از ما باسوادتر هستند!» نه! چون طرح‌ریزی‌کردن برای خراب‌کردنِ یک جامعه، کاری ندارد! کمااینکه اگر بخواهید یک مسجد را خراب کنید، کار سختی نیست، در یک روز می‌شود خرابش کرد، اما درست‌کردن، سخت است. ⭕مردسالاری حرف اول را در خانواده‌های یهودی می‌زند! سبک‌زندگی خودشان این‌گونه است ولی به ما یک سبک‌زندگی‌ دیگر را پیشنهاد می‌دهند. مثلاً می‌گویند: در کلاس اول ابتدایی اولین جمله‌ای که بچه یاد می‌گیرد «بابا آب داد!» نباشد! اینجا هم چندتا آدم نادان می‌پذیرند و می‌خواهند این را عوض کنند. حوزه هم واکنشی نشان نمی‌دهد؛ چون این‌کار، به‌ظاهر خلافِ شرع نیست. ⭕چرا آنها نسبت به «بابا آب داد» در کتاب‌های ما حساسیت نشان می‌دهند؟ چون می‌گویند: «مردسالاری را باید از بین برد تا بشود خانواده را متلاشی کرد» حالا برخی نگویند: «شما طرفدار مردسالاری هستی یا زن‌سالاری؟» مرد پادشاه خانه است؛ زن ملکۀ خانه است. لذا «بابا آب داد» در جای خودش، درست است. #ادامه_دارد... 🌹🍃🌹🍃 @shahidNazarzadeh

#سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان 5⃣1⃣ #استاد_پناهیان 🔻 کتاب «پروتکل‌های دانشوران صهیون» را بخوانید تا از پشت پردۀ برخی تصمیمات و کارهای صهیونیست‌ها مطلع شوید. در این پروتکل‌ها می‌گویند: «ما کاری می‌کنیم که مردم، این سبکی زندگی کنند... بعد همه‌شان بردۀ ما می‌شوند!» آنجا زیاد با اعتقادات و جهان‌بینی مردم کاری ندارند، بیشتر با سبک‌زندگی مردم کار دارند. ⭕دشمنان ما وقتی به نکات مثبت و برجسته در سبک‌زندگی ما می‌رسند، واقعاً درمانده می‌شوند! مثلاً به اربعین، محرم، لباس سیاه برای عزاداری و نذری‌های مردم که می‌رسند، واقعاً بدبخت می‌شوند، لذا به‌شدت به اینها حمله می‌کنند. همین «نذری» اینها را نابود کرده است؛ می‌گویند «این را چه‌کار کنیم؟ چطوری بزنیم؟ چطوری خرابش کنیم؟» ⭕اگر سبک‌زندگی ما توسط صهیونیست‌ها تحت تأثیر قرار بگیرد، به‌طور عادی کسی حساس نمی‌شود، چون یک روال تدریجی است. مثالی که خود صهیونیست‌ها-در جلسات خودشان- دربارۀ طراحی سبک‌زندگی برای ایرانی‌ها گفته‌اند این است: «وقتی قورباغه را در آب داغ بیندازید، سریع بیرون می‌پرد، ولی اگر در یک ظرف آب بگذارید و کم‌کم به آن حرارت دهید، قورباغه واکنشی نشان نمی‌دهد و به‌تدریج در آب پخته می‌شود!» اتفاقاً حرفشان دقیق است، چون رفتار، دیر اثر می‌گذارد ولی اثرش قطعی است! ⭕این درست نیست که عالمان دینی فقط دربارۀ «شرعیات» با مردم حرف بزنند، آن‌وقت تصور مردم از دین، تصورِ بدی خواهد شد. عالمان دینی باید دربارۀ سبک‌زندگی هم صاحب‌نظر بشوند(که البته کار سختی است) و در این‌باره هم با مردم حرف بزنند. چون سبک‌زندگی بستر انجام شرعیات است، عالمان دینیِ دلسوز، قبل از اینکه به شرعیات بپردازند، دانش لازم دربارۀ سبک‌زندگی را پیدا کنند و با همکاری خانواده‌ها شروع کنند سبک‌زندگی را اصلاح کنند. وقتی سبک‌زندگی اصلاح شود، شرعیات خیلی راحت، اجرا می‌شود! واقعاً شرعیات سخت نیستند، همه هم این را قبول دارند. ⭕چه کسی احکام شرعی را انجام می‌دهد؟ کسی که سبک‌زندگی‌اش متناسب با این احکام باشد! برای اینکه نمازخواندن برای جوان‌ها آسان بشود باید چه‌کار کرد؟ بچه باید کلاً مؤدب باشد! مؤدب‌بودن، جزء احکام شرعی نیست، بلکه مربوط به سبک‌زندگی است! اما وقتی بچه مؤدب بود، نمازخواندن برایش آسان می‌شود. همین‌که به او بگویی «نماز واجب است» راحت می‌خواند؛ چون برایش آسان است. الان چرا نماز نمی‌خواند؟ چون سبک‌زندگی‌اش تنبلی را به او تزریق کرده است، ادب هم به او نداده است که از رعایت ادب، لذت ببرد. ⭕می‌گوید «چه‌کار کنم جوانم نماز بخواند؟» آیا در همۀ زندگی او را منظم کرد‌ه‌ای؟ می‌گوید: «نه» پس نماز نمی‌خواند! نماز برای کسی راحت است که مثلاً بیست‌تا کار دیگر در زندگی روزمره‌اش دارد و همه را خلاف میلش-و از سرِ ادب- انجام می‌دهد. ⭕آیا این بچه، در مدرسه هرکاری می‌کند با تشویق و تنبیه فوری همراه است؟ «بله» پس این بچه نماز نمی‌خواند! چون نماز که تشویق و تنبیه فوری ندارد (یعنی اگر نخواند، از آسمان، سنگ نمی‌آید و اگر نماز بخواند کسی به او ستاره نمی‌دهد) لذا سختش می‌آید انجام دهد. 🌹🍃🌹🍃 @shahidNazarzadeh