💔


✨ انتشار برای اولین بار✨

#رمان_آنلاین #حسین_پسر_غلامحسین 
#قسمت_پنجاه_و_پنج




سایر افرادی که داخل اتاق بودند، بی توجه به آن دو همچنان مشغول کار خودشان بودند. در این فاصله محمدحسین دائم سعی می کرد تا با حرف هایش ذهن مرا از توجه به آن ها باز دارد، اما فایده ای نداشت.🙄

من آن قدر محو آن دو شده بودم که نمی توانستم چشم برگردانم.
همین موقع هر دو ساکت شدند و گریه می کردند.😳 اشک همین طور بی وقفه روی صورتشان جاری بود، یعنی قطره قطره از چشمشان نمی چکید، بلکه پیوسته و مداوم روی گونه هایشان سُر می خورد و بر لباسشان می نشست. گریه می کردند، اما بی صدا، فقط از ظاهرشان می شد فهمید.


حدود بیست دقیقه قضیه به همین شکل ادامه داشت تا اینکه محمدحسین دست مرا گرفت و گفت :«برویم!»
از اتاق که خارج شدیم به محمدحسین گقتم :«قضیه چی بود؟ این چه حالتی بود که این ها داشتند؟ من تا به حال چنین چیزی ندیده بودم .»🤔


گفت :«چیز خاصی نبود، بعد از دعا بود گریه می کردند.»
گفتم :«معمولا کسی که گریه می کند، یک دقیقه، دو دقیقه، بعد تمام می شود یا دادی، فریادی می زند. یا آه و ناله ای می کند، نه بیست دقیقه به طور مداوم گریه کند، اشک بریزد ، آن هم بی سر و صدا!»😐


لبخندی زد و گقت :«بی خیال شو!»
گفتم :«نمی توانم بیخیال شوم. قضیه چی بود؟»
خیلی اصرار کردم، یعی کرد طفره برود، اما وقتی دید دست بردار نیستم، 

گفت :«ببین! فقط یک جمله می گویم. دیگر چیزی نپرس، اینها آدم شده اند. اینها، هر دو، آدم شده اند.»
گفتم :«چطور آدم شده اند؟ چه کار کرده ادن؟ این کلمه آدم شدن را یک مقدار بیشتر برای من باز کن، من نمی فهمم یعنی چه!»🤔



#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💞 @aah3noghte💞


#فقط‌فرواردکنید 
#کپےپیگردالهےدارد