تو کیستی که صدایت به آب می‎ماند تبسّمت به گل آفتاب می‎ماند تنت به پیرهن صورتی و دامن سرخ به تُنگ نیمه‎پری از شراب می‎ماند به پشت چشم تو آن سایه‎های رنگارنگ به نقش قوسِ قُزح در حباب می‎ماند تو را شبی سر راهی دو لحظه دیدن و بعد به خانه یاد تو کردن به خواب می‎ماند از آن تبسّم نوشت به سینه یادی ماند چو برگ گل که به لای کتاب می‎ماند کسی که شعر تو را گفت نشئه‎ی سخنش به مستی میِ بی‎رنگ ناب می‎ماند... #یداله_مفتون_امینی @shearvdastn