«خیاط به کوزه افتاد» در شهر مرو خیاطی بود، در نزدیکی گورستان دکانی داشت و کوزه ای در میخی آویخته بود و هر جنازه ای که در آن شهر تشییع می شد سنگی در کوزه می انداخت و هر ماه حساب آن سنگ ها را داشت که چند نفر در آن شهر فوت کرده اند. از قضا خیاط بمرد و مردی به طلب به در دکان او آمد. در را بسته دید و از همسایه خیاط پرسید که او کجاست. همسایه گفت : خیاط نیز در کوزه افتاد! و این حرف ضرب المثل زمانی به کار می رود که کسی به بلائی دچار شود که پیش از آن درباره اش حرف می زده وگمان می کرده تنها برای دیگران است. #ضرب_المثل #مثل #ادبیات #ایران @Sheeroghazal

این شعر مشیری را هر چند وقت یک بار باید دید و شنید. من اینجا ریشه در خاکم من اینجا عاشق این خاک، اگر آلوده یا پاکم من اینجا تا نفس باقی‌ست می‌مانم من از اینجا چه می‌خواهم، نمی‌دانم امید روشنایی گرچه در این تیرگی ها نیست من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی گل برمی‌افشانم #وطن #ایران 🍃🌸@Sheeroghazal 📚شعر و غزل🌹

هستی رویایی من عشق اهورایی من ساحل دریایی من تویی لیلای من دستای تو دستای من حلقه زدن دور وطن اسم تو فریاد میزنن تویی دنیا من ایران غزل باران نفس طوفان تویی تو یگانه وطن #ایران 🌸🌱@Sheeroghazal 📚شعر و غزل🌹

تاریخچه سپندارمذگان ( روز عشاق در ایران باستان)  در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده‌است. در تقویم ایرانی دقیقا مصادف است با ۵ اسفند که در گاه شمار کنونی برابر است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها ۴ روز پس از روز ولنتاین. این روز سپندارمذگان یا «اسفندارمذگان» نام داشته‌است. ( برخی بنابر رسم گذشتگان ۵ اسفند را روز عشاق می دانند) ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده‌ است که ایرانیان باستان این روز را روز بزرگ داشت زن و زمین می‌دانسته اند. فلسفه بزرگداشت این روز به عنوان روز عشق به این صورت بوده است که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند و روز پنجم “سپندار مذ” بوده است. سپندار مذ لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندار مذگان را به عنوان نماد عشق می پنداشتند. در این روز مردان به همسران خود هدیه می‌دادند. مردان زنان خانواده را بر تخت شاهی می‌نشاندند و به آنان هدیه می‌دادند. این یک یادآوری برای مردان بود تا مادران و همسران خود را گرامی بدارند و چون یاد این جشن تا مدت‌ها ادامه داشت و بسیار باشکوه برگزار می‌شد همواره این آزرم و احترام به زن برای مردان گوشزد می‌گردید. تفاوت پیشینه و فرهنگ از کجا تا کجاست. #اسپندارمذگان #روز_عشاق #ایران💕 🌱🌸 @sheeroghazal 📚شعر و غزل🌹

چند جایگزین فارسی حق‌الزحمه 👈 دستمزد حقیر کوچک حصول به دست آوردن لاکچری شاهانه، گرانبها باطن نهان اتمام پایان استایل سبک لباس سابقه پیشینه https://eitaa.com/Sheeroghazal/1687 #واژگان_پارسی #جایگزین #ایران

من ایران را دوست دارم چون شعر دارد هنر دارد تاریخ دارد وسوسه ماندن دارد وطن در دل آدمی باید باشد https://eitaa.com/Sheeroghazal/2126 #وطن #ایران

شیر باش آنجا که گرگی می کند اعمال زور ظالم از لطف و مدارا می شود خونخوارتر https://eitaa.com/Sheeroghazal/2132 #شعر #ایران

رنگ هایی که در ایران باستان داشتیم و از یاد رفته اند.🥲 https://eitaa.com/Sheeroghazal/2169 #پارسی #فارسی #ایران #ایران_باستان