‌ من چی بگم ؟ .. یه شیرازه و یه شاهچراغش که به همه‌ی دنیا می‌ارزه :) ‌‌

لحظات آخر ..

‌‌ خداحافظی، سخت‌ترین فعلی‌ست که آدمیزاد ناچارا باید آن را بیاموزد.‌ چه بخواهد چه نخواهد باید دل بکند! گاهی از آدمی، گاهی از مکانی، گاهی از تعلقاتِ ساده اما دلچسبی .. و من چه محزونم بابت این خداحافظی و دل کندن. قلب و روحم جا می‌ماند در کنجِ حرم حضرت شاهچراغ و جسمم به جبر باید که برگردد... بعضی‌ از دیدارها در عین سادگی، عمیق‌اند و انسان‌ساز. انگار آدمیزاد بعد از زیارت آنان که تمام هستی‌شان برای خدا بود؛ آدمی دیگر می‌شود. رشد میکند، حقایق را بهتر می‌فهمد، برای ادامه‌ی حیات شوق بیشتر و هدف والاتری دارد. کاش خدا روزی‌ِ همیشگیمان قرار دهد تا اوقاتمان را در کنار ائمه‌ علیه السلام و امام زادگان عزیز بگذرانیم... #وداع‌با‌حضرت‌شاهچراغ

‌ هرکس‌به‌کسی‌خوش‌است‌درزندگی‌اش ما هم به علی‌ خوشیم و اولادِ علی‌..(: [ حرم مطهر حضرت شاهچراغ ] ‌

‌ هروقت حس کردی کاری خیلی آسونه. خودتو در موقعیت اون آدم قرار بده. به جای اینکه کارشو و ارزش اون کارو ببری زیر سوال فقط برای چند دقیقه جای اون شخص اون فعالیت رو انجام بده بعد قضاوت کن.. بعضی‌ از فعالیت ها از دور راحتن، مثل آب خوردن.. اما در حقیقت به شدت سخت و نفس گیرن و نیازمند هستن به علم و توانایی و دغدغه .. ‌

‌ از دلتنگی برات بگم؟ ‌‌

دلتنگی، از چهره ی غمگین شعرهایم می بارد. کجاست چشم هایت ؟‌ تا در آغوش بگیرند واژه های بی تابم را، بیا که چشم های تو‌ تنها پناه شعرهای من است ...

‌ ما متعلق به جایی هستیم که در اون آرامش داریم‌. وطن ما اونجاییه که قلب و روحمون آرومه... ‌

‌ بعد از یک هفته، برگشتیم خونه‌ی خودمون. انگار دنیا رو بهم دادن :) خوشحال و سرحال و سرزنده، دارم به فردا و فرداها فکر میکنم. لا به لای این خوشحالی و احساس آرامش با خودم گفتم روزی هم که برگردیم به خاک و دفن بشیم، همینقدر خوشحال میشم؟ کیفم کوک میشه؟ یا تازه اول بدبختیمه‌ و باید غصه‌ بخورم؟ نمیدونم والا... ‌‌

‌ خیلی خوشحالم؟ نه ! میپرسی چرا؟ میگم بین همه این دویدن‌ها و روزمرگی‌ها و موفقیت‌ها، دردِ عمیقی توی سینم حس می‌کنم. دردی که به این سادگی‌ها تسکین پیدا نمی‌کنه. تیر و ترکش از چند طرف میاد سمت قلبم... فلسطین، لبنان، سوریه! و فقط این وسط دنبال نقش خودمم. میگم خدا نکنه طوری بی‌تفاوت زندگی کنم که وجودم بابت این همه ظلم رنجور نشه! که شبها آروم بخوابم. بی فکر به راهی که درسته و بی فکر به راه چاره و قدم درست برداشتن. حالم بده چون توی عصری زندگی میکنم که دغدغه‌ آدمهاش فقط ثروت و شکم و منفعتِ. دنیا خیلی بزرگِ. آدما سطحش‌ رو آوردن پایین و این درد آوره(: ‌

رزقِ امروز .

‌ دنیا داره تحول عظیمی رو تجربه میکنه.. بگردید نقش خودتونو پیدا کنید. ‌

‌ پیروزی فکر، اندیشه و بقای مکتب تو، در این است که بجنگی و اگر کشته شوی، بدان که فکر تو باقی میماند‌. ‌

‌ امشب خونمون روضه‌ داریم :) روضه حضرت زهرا س. حسابی به یادتون خواهم بود. و حتما خیلی ویژه برای شما چند هزار نفر همراه همیشگی دعا میکنم. ‌‌

‌ خانه‌ی ما، هرگاه حسینیه شد در آن حیات رونق گرفت. خانه‌ای که در آن ذکر اهل بیت علیه‌السلام نباشد زندگی در آنجا جریان نمی‌یابد. ‌

‌ خدایا شکرت. بابت اینکه توی عصر بلاگرها و حجاب استایل‌ها، دنبال کننده هایی دارم که نه بخاطر این مسائل سطحی، بلکه بخاطر عقاید و تفکر و قلمم دنبالم میکنن.. ‌