← #حکومت_معاویه در شام یزید بن ابی سفیان از طرف ابوبکر با لشکر مسلمین به طرف شام رفت، معاویه هم همراه آنان بود. یزید در شام مُرد و ابابکر ولایت شامات را به معاویه واگذار کرد و به این حال بود تا زمان خلافت امیر المؤمنین علیه السلام که طغیان معاویه علیه آن حضرت شروع شد. پس اساس ظلم های معاویه را هم ابوبکر بنا نهاد. معاویه در سال ۴۵ هـ برای پسرش یزید بیعت گرفت. او اوّل کسی بود که دشنام بر امیر المؤمنین علیه السلام را ترویج کرد و در آخر نماز جمعه لعن و جسارت بر امیر المؤمنین علیه السلام می کرد. او دستور داد در تمام شهر ها این لعن انجام شود و تا زمان عُمَر بن عبدالعزیز ادامه داشت تا اینکه او لعن بر آن حضرت را منع کرد. (۷) ← دشمنی معاویه با امیر المؤمنین علیه السلام معاویه به صحابه و تابعین دستور داد تا حدیث در مذمّت امیر المؤمنین علیه السلام جعل کنند، و عدّه زیادی از محبّین و ارادتمندان آن حضرت را شهید کرد مانند جناب مالک أشتر نخعی که در قلزم مصر در سال ۳۷ یا ۳۸ هـ به سمّ شهید شد. (۸) امام مجتبی علیه السلام را به دست جعده عیال آن حضرت مسموماً شهید کرد. معاویه مردی خوش گذران و پر خور بود، به حدّی که از کثرت خوردن می گفت : «خسته شدم ولی سیر نشدم»، و این به خاطر نفرین حضرت رسول صلّی الله علیه و آله درباره ی او بود که فرمود : «لا اَشبَعَ اللهُ بَطنَهُ» «خدا شکمش را سیر نکند». (۹) او در نفاق و عوام فریبی تجربه ی به سزایی داشت. محدّث قمی رَحِمَهُ الله نقل می کند که دویست خبر از طُرُق معتمده اهل سنّت در مذّمت معاویه نقل شده است. ← ماجرای مرگ معاویه آخر الأمر معاویه در مسیر مکّه به شام بیمار شد، به حدّی که می لرزید و دهان او بسته نمی شد، تا وارد شام شد و در آنجا جان به مالک دوزخ داد و رهین أعمال خویش گردید. هنگام مرگ سن او را ۷۵ یا ۸۲ یا ۹۲ سال نقل کرده اند. جنایات او زیاده از آن است که در این مختصر بگنجد ولی در هنگام مرگ به یکی از خواص خود گفت : چند گناه بزرگ کرده ام : حقّ علی بن ابی طالب را غصب کردم، حسن بن علی را با فریب دادن جعده به شهادت رساندم، و یزید را به جانشینی خود انتخاب کردم، و حُجر بن عدی و اصحاب او را به قتل رساندم. (۱۰) در مرگ معاویه بعضی فقط ماه را ذکر کرده اند (۱۱) و بعضی ۴ رجب (۱۲) و برخی ۲۲ رجب را ذکر نموده اند. (۱۳) و ۱۲رجب، ۱۴ رجب و ۱۵ رجب هم نقل شده است که این ۳ قول به یکدیگر نزدیک ترند. (۱۴) 📚 منابع : ۷. بحار الأنوار : ج ۳۳، ص ۲۱۴. تذکر الخواص : ص ۶۵. ۸. مراقد المعارف : ج ۲، ص ۲۲۳، ۲۲۸. تاریخ دمشق : ج ۵۶، ص ۳۷۸. ۹. شرح الأخبار : ج ۲، ص ۱۶۶، ۵۳۶. و ... . ۱۰. منتخب التواریخ : ص ۴۴۹. وقایع الأیّام : ج رجب، ص ۱۷۳. ۱۱. الدرجات الرفیعة : ص ۴۲۳. تاریخ الخلفاء : ص ۱۹۸. ۱۲. تاریخ بغداد : ج ۱، ص ۲۲۴. و ... . ۱۳. زاد المعاد : ص ۳۵. و ... . ۱۴. مصباح کفعمی : ج ۲، ص ۵۹۸. و ... .