«ویرایش»
✍ سیده موسوی
مدتی هست که بجای نوشتن نشسته‌ام فقط نوشته‌های قبل را دارم، ویرایش می‌کنم.
کاش گذشته‌ی ما آدم ها هم می‌شد ویرایش کرد.
جای که، نباید مهربان می‌بودیم.
جای که، نباید سکوت اختیار می‌کردیم.
جایی که، نباید غصه می‌خوردیم.
جایی که، نباید تسلیم می‌شدیم.
جایی که، نباید قلم کاغذ را کنار می‌گذاشتیم.
جایی که نباید های، کم نه بلکه بینهایتِ دیگر!!
کاش ما هم، هرزگاهی ویرایش می‌شدیم!
چه گفتم؟!
ما هروز، پنج بار ویرایش می‌شویم. اگر هم وقت ندهیم، حال روز مان کمتر بلکه بدتر از مرداب، می‌‌شود.
کاش، بجای کاش گفتن، کمی می‌اندیشیدیم!
کمی برای پرواز، رهایی وقت می‌دادیم.
آهسته آهسته همچون حرکت ابرها در آسمان خود را به مقصدی برسانیم، نه در دنیا بلکه نزد معبود بزرگ سرشناس نامدار کنیم.
به خود ایمان بیاوریم که هدف از خلقت ما فقط، زندگی دویدن برای دنیا نیست؛ بلکه برای کار بزرگی که در آخر ما را نزد الله روسفید می‌کنند.
دعای ابوحمزه ثمالی چه قشنگ خدا را صدا میکند.
«سیِّدی أخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیا مِنْ قَلْبی
اى آقاى من محبت دنیا را از دلم بیرون کن»
باید هروز دیکته کرد بر نفس، روح چموش خویش« آمدیم که گذر کنیم، دنیا محل گذر است نه اقامت مادام العمر!!»
#جهاد_نفس
#جهاد_روایت
#پویش_نوشتن
#مجله_افکار_بانوان_حوزوی
@AFKAREHOWZAVI
