کفاره‌ی دوری، بغل طولانی‌ست ..

‏آدما به تنهایی که عادت میکنن بعدش دیگه علاقه ای ندارن کسی بیاد تو زندگیشون سخت میتونن کسی رو بپذیرن، اگه تنهایی یه نفرو پر کردین کاری نکنین تنهاتر شه!

‏میتونم برای رسوندن منظورم ده‌ها و شاید صد‌ها پیام بفرستم ولی حاضر نیستم یک ثانیه هم تماس بگیرم

اگه یه نفرو داری که هر وقت بهش زنگ می‌زنی یا پیام میدی خیلی طول نمیکشه که جوابت رو بده؛اگه هر وقت که باهاش حرف زدی قضاوتت نکرده،اگه هر زمانی که نیاز به کمک داشتی کافی بود بهش یه پیام بدی و اون هر جا که بود خودشو بهت رسوند؛ اگه زمانی که فکر میکردی هیچکسی رو کنارت نداری پیشت موند،اگه هر کاری کرد که لبخند رو لبت بیاد، اگه جلو بقیه ازت حمایت کرد و اگه تموم تلاششو کرد تا تو اشتباه نکنی  یادت باشه همون آدم لیاقت اینو داره که تمومه خوشی های زندگیتم کنارت باشه .

خیلی عجیبه که حضورِ یه آدمی که کیلومترها ازت فاصله داره؛میتونه خیلی بیشتر از اون آدمی که دقیقا رو به روت ایستاده خوشحالت کنه و عجیب تر اینکه نبودنش یه جوری حالتو بد میکنه، که واقعا صدای شکستنِ قلبتو میشنوی.

﮼ومن‌برای‌زندگی‌تورابهانه‌میکنم.

اینکه دلت بخواد دو سه روز بی دلیل تنها بمونی و با کسی حرف نزنی و حوصله‌ی هیچ چیز و هیچ کس و هیچ کاری رو نداشته باشی رو عادی سازی کنید لطفا ... مرسی :)

تبدیل نشید به آدمی که از خودش و علایقش و اعتقاداتش میگذره تا یسری آدما کنارش بمونن، آدما میرن و میان ولی میرسی به جایی که میری جلو آیینه و خودتو کلا نمیشناسی..

-

برای چشمای بعضیام میشه مرد