موضوع نخست: سلام «اَلسَّلامُ عَلَيكَ يا اَباعَبَدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيكَ يا ابنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيكَ يا ابنَ اَميرِالمُؤْمنينَ...» نام خدا سلام يكي از نامهاي خداوند است: 1. قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «اِنَّ السَّلامَ اسمٌ مِنْ اَسماءِ اللَّهِ تَعالي فَأَفْشُوهُ بَينَكُمْ (1) ؛ به درستي كه سلام نامي از نامهاي پروردگار بزرگ است، پس آن را بين خود گسترش دهيد.» 2. قرآن مي فرمايد: «هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَآ إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَنَ اللَّهِ عَمَّا يشْرِكُونَ» (2) ؛ «اوست خدايي كه جز او معبودي نيست، همان فرمانرواي پاك سلامت [بخش و] مؤمن [به حقيقت حقّه خود كه] نگهبان، عزيز، جبار [و] متكبر [است] . پاك است خدا از آنچه [با او] شريك مي گردانند.» 3. در زيارتنامه مخصوص حضرت سيدالشهداء آمده است: «اَللَّهُمَّ اَنْتَ السَّلامُ وَمِنْكَ السَّلامُ وَاِلَيكَ يرْجِعُ السَّلامُ (3) ؛ پروردگارا! تو سلام (= آرامش بخش) هستي و سلام (=آرامش) از جانب توست و به سوي تو نيز باز مي گردد.» آداب و شرايط سلام كردن 1. سلام پيش از كلام قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «مَنْ بَدَأَ بِالْكَلامِ قَبْلَ السَّلامِ فَلاتُجيبُوهُ وَقالَ لاتَدْعُ اِلي طَعامِكَ اَحَداً حَتَّي يسَلِّمَ (4) ؛ هر كس سخن [خود] را پيش از سلام كردن آغاز نمود، پاسخش را ندهيد و همچنين فرمود: كسي را بر [خوردن] غذاي خود فرا مخوان مگر اينكه سلام كند.» قال الحسين بن علي عليه السلام: «لاتَأْذَنُوا لاَِحَدٍ حَتّي يسَلِّمَ (5) ؛ به احدي اجازه ندهيد مگر اينكه سلام كند.» 2. افشاء سلام قال الباقرعليه السلام: «اِنَّ اللَّهَ يحِبَّ إطْعامَ الطَّعامِ وَ إِفْشاءَ السَّلامِ (6) ؛ به درستي كه پروردگار غذا دادن [به ديگران] و انتشار دادن سلام را دوست مي دارد.» عن رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «أَلا اُخْبِرُكُمْ بِخَيرِ أَخْلاقِ أَهْلِ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؟ قالُوا: بَلي يا رَسُولَ اللَّهِ! فَقالَ صلي الله عليه وآله: إِفْشاءُ السَّلامِ فِي العالَمِ (7) ؛ آيا شما را از برترين اخلاق اهل دنيا و آخرت با خبر نسازم؟ پاسخ گفتند: بله اي رسول خداصلي الله عليه وآله! فرمود: انتشار سلام در جهان.» 3. ابتداء به سلام قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «اِنَّ اَولَي النَّاسِ بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ مَنْ بَدَأَ بِالسَّلامِ؛ (8) به درستي كه سزاورترين مردم در نزد خدا و رسولش صلي الله عليه وآله كسي است كه ابتدا به سلام كند.» قالَ اَميرُالمُؤمِنينَ عليه السلام: «لِلسَّلامِ سَبْعُونَ حَسَنَةً تِسْعٌ وَ سِتُّونَ لِلْمُبْتَدِئِ وَ واحِدَةٌ لِلرَّادِّ؛ (9) براي سلام هفتاد ثواب است كه شصت و نه ثواب آن براي كسي است كه سلام كند و يك ثواب براي كسي است كه پاسخ سلام را مي دهد.» 4. سلام هنگام ورود خداوند در قرآن مي فرمايد: «فَإِذَا دَخَلْتُم بُيوتًا فَسَلِّمُواْ عَلَي أَنفُسِكُمْ تَحِيةً مِنْ عِندِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيبَةً»؛ (10) «پس چون به خانه هايي وارد شديد به يكديگر سلام كنيد؛ درودي كه از نزد خدا مبارك و خوش است. » قال الباقر عليه السلام: «اِذا دَخَلَ الرَّجُلُ مِنْكُمْ بَيتاً فَاِنْ كانَ فيهِ اَحَدٌ يسَلِّمُ عَلَيهِمْ وَ اِنْ لَمْ يكُنْ فيهِ اَحَدٌ فَلْيقُلْ اَلسَّلامُ عَلَينا مِنْ عِنْدِ رَبِّنا يقُولُ اللَّهُ «تَحِيةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبارَكَةً طَيبَةً»؛ (11) هر گاه كسي از شما وارد خانه اي شود، اگر كسي در آن بود به آنها سلام مي كند و اگر كسي در آن نبود پس بايد بگويد سلام بر ما از جانب پروردگار ما. خداوند مي فرمايد درودي كه از نزد خدا مبارك و خوش است.» 5. سلام كوچكتر به بزرگتر قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «يسَلِّمُ الصَّغيرُ عَلَي الْكَبيرِ وَالمارُّ عَلَي القاعِدِ وَ الْقَليلُ عَلَي الْكَثيرِ؛ (12) كوچكتر بايد به بزرگتر سلام كند و رهگذر بر كسي كه نشسته و گروه كم بر گروه زياد.» آثار و فوايد سلام 1. آمرزش و مغفرت الهي: قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «اِنَّ مِنْ مُوجِباتِ الْمَغْفِرَةِ بَذْلُ السَّلامِ؛ (13) به درستي كه از عوامل آمرزش گناهان سلام كردن است.» 2. خير و بركت خانه قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «اَفْشِ السَّلامَ يكْثُرْ خَيرُ بَيتِكَ؛ (14) سلام را انتشار ده خير و بركت خانه ات زياد مي شود.» 3. انس با فرشتگان قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «اِذا دَخَلَ اَحَدُكُمْ بَيتَهُ فَلْيسَلِّمْ فَاِنَّهُ ينَزِّلُهُ الْبَرَكَةَ وَ تُؤنِسُهُ الْمَلائِكَةُ؛ (15) هر گاه يكي از شما وارد خانه اش شود پس بايد سلام كند، پس به درستي كه سلام بركت را به خانه اش نازل مي كند و فرشتگان را با او مأنوس مي گرداند.»

منبر روز اول محرم 👆👆👆👆👆

موضوع دوم: لعن و نفرين «وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيكُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ...» ماهيت لعن ماهيت لعن، دور كردن از رحمت خدا است. عن رسول اللَّه صلي الله عليه وآله قال: «اِنّي لَمْ اُبْعَثْ لَعَّاناً وَ اِنَّما بُعِثْتُ رَحْمَةً (19) ؛ به درستي كه من لعن كننده (دور كننده از رحمت) مبعوث نشده ام، بلكه من بر رحمت برانگيخته شده ام.» آثار و پيامدهاي لعن بدون دليل 1. سلب حق شفاعت و شهادت: قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «لايكُونُ اللَّعَّانُونَ شُفَعاءً وَلاشُهَداءً يوْمَ الْقِيامَةِ (20) ؛ آنان كه بسيار لعن و نفرين مي كنند از شفاعت كنندگان و شاهدان روز قيامت نمي شوند.» 2. بازگشت لعن به لعن كننده: قال الباقر عليه السلام: «اِنَّ اللَّعْنَةَ اِذا خَرَجَتْ مِنْ صاحِبِها تَرَدَّدَتْ بَينَهُ وَ بَينَ الَّذي يلْعَنُ فَإِنْ وَجَدَتْ مَساغاً وَ اِلاَّ عادَتْ اِلي صاحِبِها وَ كانَ اَحَقَّ بِها فَاحْذَرُوا اَنْ يلْعَنُوا مُؤْمِناً فَيحِلَّ بِكُمْ (21) ؛ به درستي كه لعنت وقتي از لعنت كننده صادر شود بين او و كسي كه لعنت شده تردد مي كند، پس اگر راهي يافت [كه هيچ] و گرنه به سوي صاحب خود (لعنت كننده) باز مي گردد، در حالي كه خود او سزاوارتر به آن است. پس، از نفرين كردن مؤمن بپرهيزيد كه بر شما حلال شود (خود سزاوار آن شويد) .» عن رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «لَمَّا لَعَنَ رَجُلٌ ناقَتَهُ وَ هُوَ يسيرُ مَعَها قالَ صلي الله عليه وآله اَخِّرْها عَنَّا فَقَدِ اسْتُجيبَ لَكَ (22) ؛ هنگامي كه مردي شتر خود را نفرين كرد در حالي كه با آن مي رفت، رسول خداصلي الله عليه وآله فرمود: او را از ما عقب بينداز، پس به تحقيق براي تو به اجابت رسيد.» ملعونان كيانند؟ 1. كافران: «إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَفِرِينَ وَ أَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا « (23) ؛ «به درستي كه خداوند، كافران را لعنت كرده و براي آنها آتش فروزاني آماده كرده است.» 2. آزار رسانندگان به خدا و رسول: «إِنَّ الَّذِينَ يؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْأَخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِينًا «؛ «كساني كه خدا و رسولش را آزار مي دهند، مشمول لعنت خدا در دنيا و آخرت هستند و عذاب خواركننده اي براي آنها مهيا كرده است. » (24) 3. منافقان در امر به معروف و نهي از منكر: قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «لَعَنَ اللَّهُ الآمِرينَ بِالْمَعْرُوفِ التَّارِكينَ لَهُ وَ النَّاهينَ عَنِ الْمُنْكَرِ الْعامِلينَ بِهِ؛ (25) خداوند لعنت كند كساني را كه امر به معروف مي كنند و خود آن را ترك مي نمايند و نهي كنندگان از منكر را كه خود به منكر عمل مي نمايند.» 4. قطع رحم كنندگان: «فَهَلْ عَسَيتُمْ اِنْ تَوَلَّيتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْاَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ * اُولئِكَ الَّذينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمي أَبْصارَهُمْ»؛ (26) «اگر از دستورهاي الهي رويگردان شويد جز اين انتظار نمي رود كه در زمين فساد كرده و پيوند خانوادگي تان را قطع كنيد. آنها كساني هستند كه خداوند لعنت شان كرده و گوشهايشان را كر و چشمانشان را كور ساخته است.» 5. عمل كنندگان به عمل قوم لوط: قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «لَعَنَ اللَّهُ مَنْ عَمِلَ عَمَلَ قَوْمِ لُوطٍ؛ (27) خداوند لعنت كند كسي را كه عمل قوم لوط را انجام دهد.» 6. تأخير اندازان نماز: عن حجة بن الحسن عليه السلام أنّه قال: «مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ اَخَّرَ صَلوةَ الْغَداةِ حَتَّي تَنْقَضِي النُّجوُمُ وَ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ اَخَّرَ صَلوةَ الْعِشاءِ حَتَّي تَشْتَبِكَ النُّجُومُ؛ (28) ملعون است معلون است كسي كه نماز صبح را تا رفتن ستاره ها به تأخير اندازد و ملعون است ملعون است كسي كه نماز عشاء را تا پديدار شدن همه ستاره ها به تأخير اندازد.» 7. رشوه دهنده و رشوه گيرنده: قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «لَعَنَ اللَّهُ الرَّاشِي وَالْمُرْتَشي وَالْماشي بَينَهُما؛ (29) خداوند لعنت كند رشوه دهنده و رشوه گيرنده و كسي كه بين آنها ارتباط برقرار سازد.» 8. آزار دهنده والدين: قال الصادق عليه السلام: «مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ ضَرَبَ والِدَهُ أَوْ والِدَتَهُ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ عَقَّ والِدَيهِ؛ (30) ملعون است ملعون است كسي كه پدر يا مادرش را كتك بزند. ملعون است ملعون است كسي كه پدر و مادرش را بيازارد.» 9. مردي كه لباس زن بپوشد: «لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله الرَّجُلَ يلْبِسُ لَبْسَةَ الْمَرْأَةِ؛ (31) رسول خداصلي الله عليه وآله نفرين كرد مردي را كه لباس زن بپوشد.» @soalahkam

منبر روز دوم محرم 1401 👆👆👆👆👆

منبر روز سوم 1401 👇👇👇👇

@soalahkam موضوع سوم: دوستي اهلبیت علیهم السلام «اِنّي سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ وَ وَلِي لِمَنْ والاكُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عاداكُمْ...» آثار دوستي با اهل بيت عليهم السلام 1. امان از آتش جهنم قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «وِلايتي وَ وِلايةُ اَهْلِ بَيتي اَمانٌ مِنَ النَّارِ؛ (36) دوستي با من و خاندان من امان از آتش است.» 2. برتر از عبادت يك سال قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «حُبُّ آلِ مُحَمَّدٍ يوْماً خَيرٌ مِنْ عِبادَةِ سَنَةٍ؛ (37) يك روز دوستي خاندان پيامبرصلي الله عليه وآله برتر از عبادت يك سال است.» 3. پاك شدن گناهان «قال الصادق عليه السلام: «اِنَّ حُبَّنا اَهْلَ الْبَيتِ لَيحُطُّ الذُّنُوبَ عَنْ الْعِبادِ كَما تَحُطُّ الرّيحُ الشَّديدَةُ الْوَرَقَ عَنِ الشَّجَرِ؛ (38) به درستي كه دوستي ما اهل بيت گناهان بندگان را مي ريزد؛ همان گونه كه باد شديد برگ را از درخت جدا مي كند.» 4. اجر عظيم قال الصادق عليه السلام: «مَنْ اَحَبَّنا اَهْلَ الْبَيتِ وَ حَقَّقَ حُبَّنا في قَلْبِهِ جَري ينابيعُ الْحِكْمَةِ عَلي لِسانِهِ وَ جُدِّدَ الايمانُ في قَلْبِهِ وَ جُدِّدَ لَهُ عَمَلُ سَبْعينَ نَبِياً وَ سَبْعينَ صِدّيقاً وَ سَبْعينَ شَهيداً وَ عَمَلُ سَبْعينَ عابِداً عَبَدَ اللَّهَ سَبْعينَ سَنَةً؛ (39) هر كس ما اهل بيت را دوست داشته باشد و دوستي ما را در دلش محقق نمايد، چشمه هاي حكمت بر زبانش جاري مي شود و ايمان در قلبش تجديد مي شود و ثواب عمل هفتاد پيامبر و هفتاد راستگو و هفتاد شهيد و هفتاد عابد كه هفتاد سال عبادت كرده براي او نوشته مي شود.» 5. سود دنيا و آخرت قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «مَنْ اَرادَ التَّوَكَّلُ عَلَي اللَّهِ فَلْيحِبَّ اَهْلَ بَيتي وَ مَنْ اَرادَ اَنْ ينْجُو مِنْ عَذابِ الْقَبْرِ فَلْيحِبَّ اَهْلَ بَيتي وَ مَنْ اَرادَ الْحِكْمَةَ فَلْيحِبُّ اَهْلَ بَيتي وَ مَنْ اَرادَ دُخُولَ الْجَنَّةِ بِغَيرِ حِسابٍ فَلْيحِبُّ اَهْلَ بَيتي فَوَاللَّهِ ما اَحَبَّهُمْ اَحَدٌ اِلاَّ رَبِحَ فِي الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛ (40) هر كس توكل بر خدا را مي خواهد بايد اهل بيت مرا دوست بدارد. و هر كس نجات از عذاب قبر را مي خواهد پس بايد اهل بيت مرا دوست بدارد. و هر كس حكمت مي خواهد پس بايد اهل بيت مرا دوست بدارد. هر كس وارد شدن بدون حساب در بهشت را مي خواهد بايد اهل بيت مرا دوست بدارد. پس به خدا سوگند احدي به آنها مهر نمي ورزد مگر اينكه در دنيا و آخرت سود مي كند.» 6. بهره مندي از شفاعت قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «أَلْزِمُوا مَوَدَّتَنا اَهْلَ الْبَيتِ فَاِنَّهُ مَنْ لَقِي اللَّهَ يوْمَ الْقِيامَةِ وَ هُوَ يوَدُّنا دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفاعَتِنا؛ (41) پيوسته با دوستي ما اهل بيت همراه باشيد. پس به درستي كه هر كس روز قيامت خدا را ملاقات كند در حالي كه ما را دوست دارد، با شفاعت ما وارد بهشت مي شود.» 7. آساني عبور از پل صراط قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «أَثْبَتُكُمْ عَلَي الصِّراطِ أَشَدُّكُمْ حُبّاً لي وَ لأَهْلِ بَيتي؛ (42) ثابت قدم ترين شما بر پل صراط، كسي است كه ثابت ترين دوستي را نسبت به من و خاندان من دارد. @soalahkam

( داستان) «حكم بن عُتَيبة » مي گويد: روزي در خدمت امام باقرعليه السلام بوديم در حالي كه خانه امام آكنده از شيعيان و دوستداران ايشان بود. در اين ميان پيرمردي كمر خميده، عصا زنان وارد شد و ابتدا به امام باقرعليه السلام سلام نمود و صبر كرد تا امام جواب سلام او را بدهد. سپس رو كرد به حاضران و به آنان نيز سلام نمود. جمعيت نيز جواب سلام او را داد و آن گاه رو به امام كرد و گفت: «اي فرزند رسول خداصلي الله عليه وآله فدايت شوم، مرا نزديك خود جاي دهيد تا سخن شما را بهتر بشنوم. سپس نزد امام رفت و عرض كرد: «فَوَاللَّهِ إِنّي اُحِبُّكُمْ وَ اُحِبُّ مَنْ يحِبُّكُمْ وَاللَّهِ ما اُحِبُّكُمْ وَ اُحِبُّ مَنْ يحِبُّكُمْ لِطَمَعٍ فِي الدُّنْيا وَاللَّهِ اِنّي لاَُبْغِضُ عَدُوَّكُمْ وَ اَبْرَأُ مِنْهُ وَاللَّهِ ما أَبْغَضُهُ وَأَبْرَأُ مِنْهُ لِوَتَرٍ كانَ بَيني وَ بَينَهُ وَاللَّهِ اِنّي لَاُحِلُّ حَلالَكُمْ وَ اُحَرِّمُ حَرامَكُمْ وَ اَنْتَظِرُ اَمْرَكُمْ فَهَلْ تَرْجُو لي جَعَلَنِي اللَّهُ فِداكَ؛ به خدا سوگند! من شما را دوست دارم و دوستداران شما را نيز دوست دارم و به خدا سوگند! شما را و دوستدارانتان را به خاطر مطامع دنيايي دوست ندارم و به خدا سوگند! دشمن شما را دشمن مي دارم و از او بيزاري مي جويم و به خدا سوگند! به خاطر دشمني و كينه خود با او دشمن نيستم و از او برائت نمي جويم. و به خدا سوگند! حلال شما را حلال مي شمارم و حرام شما را حرام مي دانم و منتظر امر شما هستم. پس [با اين وصف] آيا اميدي در من مي بينيد؟ خدا مرا فداي شما كند!» امام با تبسمي به او فرمود: «جلوتر بيا! جلوتر بيا » و آن قدر او را نزديك خود فرا خواند كه در كنار امام نشست. امام به او فرمود: «روزي شخصي همين سؤال را كه تو پرسيدي، از پدرم علي بن الحسين عليهما السلام پرسيد. پدرم به او پاسخ داد: اگر تو با همين عقيده از دنيا بروي، آن هنگام كه مرگ تو در رسد، پيامبر خداصلي الله عليه وآله، علي عليه السلام، حسن عليه السلام، و حسين عليه السلام و علي بن الحسين عليهما السلام بر بالين تو حاضر مي شوند و قلبت آرام مي گيرد و چشمت روشن مي شود و روح و ريحان همراه با كرام الكاتبين به استقبال تو خواهند آمد. اين زماني است كه جان به سينه ات برسد. و بعد از مرگ نيز لطفي از خدا خواهي ديد كه چشمت به آن روشن مي شود و روز قيامت نيز در كنار ما خواهي بود.» پيرمرد كه از سخنان امام سخت شگفت زده شده بود عرض كرد: «آيا مي شود يك بار ديگر سخن خود را تكرار كنيد؟ » امام با حوصله سخن خود را تكرار كرد و پيرمرد از فرط خوشحالي گفت: «اللَّه اكبر! آيا به راستي اين منم كه مشمول اين الطاف مي شوم؟ » آن گاه صيحه اي زد و بر زمين افتاد. حاضران فرياد كشيدند و به سوي او دويدند و وي را از زمين بلند كردند. امام نيز جلو آمد و با دست خود اشك از چشمان پيرمرد پاك كرد. پيرمرد دست امام را گرفت و بر چشم و صورت خود كشيد. سپس لباسش را كنار زد و دو دست امام را بر سينه خود كشيد و از جايش برخاست و خداحافظي كرد و از مجلس بيرون رفت. حاضران همچنان مي گريستند. امام از پشت سر نگاهي به او كردند و فرمودند: «هر كس مي خواهد مردي از اهل بهشت را ببيند، به اين مرد نگاه كند.» و من تا بدان روز مجلسي را چنين حسرت زده نديده بودم. (43) @soalahkam

منبر روز چهارم محرم 1401 👇👇👇

@soalahkam پیامد دوستی با دشمنان خدا 1. مغضوب خدا: قال الباقرعليه السلام: «اِذا اَرَدْتَ اَنْ تَعْلَمَ اَنَّ فيكَ خَيراً فَانْظُرْ اِلي قَلْبِكَ فَاِنْ كانَ يحِبُّ اَهْلَ طاعَةِ اللَّهِ وَيبْغِضُ اَهْلَ مَعْصِيتِهِ فَفيكَ خَيرٌ وَاللَّهُ يحِبُّكَ وَاِذا كانَ يبْغِضُ اَهْلَ طاعَةِ اللَّهِ وَ يحِبُّ اَهْلَ مَعْصِيتِهِ فَلَيسَ فيكَ خَيرٌ وَاللَّهُ يبْغِضُكَ و َالْمَرْءُ مَعَ مَنْ اَحَبَّ؛ (49) هر گاه خواستي بداني كه آيا در تو خوبي اي هست يا نه، پس به قلبت نگاه كن. اگر اهل فرمانبرداري خدا را دوست دارد و گناهكاران را دوست ندارد، پس در تو خوبي هست و خدا نيز تو را دوست مي دارد. ولي اگر فرمانبرداران خدا را دوست ندارد و گناهكاران را دوست دارد، بدان در تو خيري نيست و خدا نيز تو را دوست ندارد و انسان با كسي است كه دوست دارد.» 2. محشور شدن با آنان: قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «اِياكَ اَنْ تُحِبَّ اَعْداءَ اللَّهِ اَوْ تُصَفَّي وُدَّكَ لِغَيرِ اَوْلِياءِ اللَّهِ فَاِنَّ مَنْ اَحَبَّ قَوْماً حُشِرَ مَعَهُمْ؛ (50) از اينكه با دشمنان خدا دوستي كني و يا دوستي خود را بر غير اولياي خدا خالص گرداني بپرهيز. پس به درستي كه هر كس قومي را دوست داشته باشد با آنان محشور مي شود.» 3. بازخواست شديد بدون در نظر گرفتن عبادات: قال اللَّه تعالي الي موسي عليه السلام: «هَلْ عَمِلْتَ لي عَمَلاً قَطُّ قالَ صَلَّيتُ لَكَ وَ صُمْتُ لَكَ وَ تَصدَّقْتُ لَكَ وَ ذَكَرْتُ لَكَ قالَ اللَّهُ تَعالي وَ اَمَّا الصَّلاةُ فَلَكَ بُرْهانٌ وَ الصَّوْمُ جُنَّةٌ وَ الصَّدَقَةُ ظِلٌّ وَالزَّكوةُ نُورٌ فَأَي عَمَلٍ عَمِلْتَ لي قالَ مَوْسي عليه السلام دُلَّني عَلَي الْعَمَلِ الَّذي هُوَ لَكَ قالَ يا مُوسي هَلْ والَيتَ لي وَلِياً وَ هَلْ عادَيتَ لي عَدُوّاً قَطُّ فَعَلِمَ مُوسي اَنَّ اَفْضَلَ الاَعْمالِ الْحُبُّ فِي اللَّهِ وَ الْبُغْضُ فِي اللَّهِ؛ (51) خداي بلند مرتبه به موسي فرمود: آيا عملي را فقط به خاطر من انجام داده اي؟ موسي پاسخ داد: براي تو نماز خوانده ام و روزه گرفته ام و صدقه داده ام و ذكر تو را گفته ام. پروردگار بلند مرتبه فرمود: اما نماز كه براي هدايت خودت بوده و روزه پوشش [تو از آتش] و صدقه سايه بان [روز جزا] و زكات نور [براي توست.] پس چه عملي را براي من انجام داده اي؟ موسي عليه السلام گفت: مرا راهنمايي كن بر عملي كه براي توست؟ فرمود: اي موسي! آيا به خاطر من با كسي دوستي كرده اي و آيا به خاطر من با كسي دشمني كرده اي! پس موسي عليه السلام دانست كه بهترين اعمال [در نزد پروردگار] دوستي به خاطر خدا و دشمني به خاطر خداست.» داستان «ابن ابي يعفور » مي گويد: روزي خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم و به ايشان عرض كردم: «من تعدادي از دشمنان شما را مي شناسم، در شگفتم آنها كه جزو دوستداران دشمنان شما فلاني و فلاني (اولي و دومي) هستند انسانهاي امانت دار، راستگو و وفادار به عهد و پيمانهايشان هستند، اما بسياري از دوستداران شما چنين نيستند؟!» امام خشمگين شد و نگاه تندي به او نموده و فرمود: «هر آن كس كه براساس پذيرش ولايت امام جائر خداي را بپرستد دين ندارد و هر آن كس كه در پوشش ولايت پذيري از امام عادل خداي را عبادت كند عتابي بر او نيست.» ابن ابي يعفور با تعجب پرسيد: «چگونه ممكن است؟ آنها كه دين ندارند و اينها هم كه مشكل و عتابي ندارند؟! » امام فرمود: «آري! مگر نشنيده اي كه پروردگار پاك فرمود: «اللَّهُ وَلِي الَّذين آمَنُوا يخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ اِلَي النُّورِ»؛ «خداوند ولي و سرپرست كساني است كه ايمان آورده اند، آنها را از تاريكي به نور هدايت مي كند.» يعني به سبب پذيرش ولايت امام عادل، آنها را از ظلمت گناه به سوي نورانيت توبه و مغفرت رهنمون مي گرداند. و كفار را كه در سرپرستي طاغوت به سر مي برند، از نور بيرون مي كند و به سوي ظلمت مي كشاند.» او دوباره پرسيد: «مگر مراد از الذين كفروا كافران نيستند؟ » امام پاسخ داد: «آيا كافر نور دارد كه از آن خارج شود؟! مقصود مسلماناني هستند كه ولايت امام جائر را پذيرفته اند، از نور خارج شده اند و كافر گشته اند. بدين جهت استحقاق عذاب دارند.» (52) @soalahkam

@soalahkam موضوع چهارم : دشمنی اهلبیت علیهم السلام مذمت دشمني با اهل بيت عليهم السلام 1. بدتر از شرابخواري قال الصادق عليه السلام: «الشَّارِبُ الْخَمْرِ كَعابِدِ وَثَنٍ وَ النَّاصِبُ لآِلِ مُحَمَّدٍ شَرٌّ مِنْهُ؛ (44) شرابخوار مانند بت پرست است و دشمن خاندان پيامبر صلي الله عليه وآله از او بدتر است.» 2. نطفه ناپاك عن اميرالمؤمنين عن رسول اللَّه صلي الله عليه وآله انّه قال: «مَنْ لَمْ يحِبَّ عِتْرَتي فَهُوَ لإِحْدي ثَلاثٍ إِمَّا مُنافِقٌ وَ إِمَّا زَنْيةٌ وَ إِمَّا اُمُّهُ حُمِلَتْ بِهِ في غَيرِ طُهْرٍ؛ (45) هر كس خاندان مرا دوست نداشته باشد، پس او يكي از اين سه نفر است: يا منافق است و يا زنا زاده است و يا مادرش در غير از ايام پاكي (حيض) او را باردار شده است.» پيامد دنيايي و اخروي دشمني با اهل بيت عليهم السلام 1. سخت جان دادن قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «وَالَّذي نَفْسي بَيدِهِ لايفارِقُ رُوحٌ جَسَدَ صاحِبِها حَتَّي يأْكُلَ مِنْ ثَمَرِ الْجَنَّةِ اَوْ مِنْ شَجَرِ الزَّقُّومِ وَ حَتَّي يري مَلَكَ الْمَوْتِ وَ يراني وَ يري عَلِياً وَ فاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَالْحُسَينَ فَإِنْ كانَ يحِبُّنا قُلْتُ يا مَلَكَ الْمَوتِ اِرْفَقْ بِهِ فَاِنَّهُ كانَ يحِبُّني وَ اَهْلَ بَيتي وَ اِنْ كانَ يبْغِضُني وَ يبْغِضُ اَهْلَ بَيتي قُلْتُ يا مَلَكَ الْمَوتِ شَدِّدْ عَلَيهِ فَاِنَّهُ كانَ يبْغِضُني وَ يبْغِضُ اَهْلَ بَيتي لايحِبُّنا اِلاَّ مُؤْمِنٌ وَلايبْغِضُنا اِلاَّ مُنافِقٌ شَقِي؛ (46) سوگند به كسي كه جانم به دست اوست، روح از بدن كسي جدا نمي شود مگر اينكه از ميوه بهشت بخورد يا از درخت زقوم [جهنم.] و مگر اينكه ملك الموت را مي بيند و من و علي و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام را ديدار مي كند. پس اگر ما را دوست داشته باشد، من مي گويم اي ملك الموت با او مدارا كن، به درستي كه او من و خاندانم را دوست مي دارد. و اگر من و عترتم را دوست نداشته باشد، مي گويم اي ملك الموت بر او سخت بگير، به درستي كه او با من و خاندانم دشمن است. ما را دوست ندارد مگر مؤمن و با ما دشمن نيست مگر منافق بدبخت.» 2. يهودي محشور شدن قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «اَيهَا النَّاسُ مَنْ اَبْغَضَنا اَهْلَ الْبَيتِ بَعَثَهُ اللَّهُ يوْمَ الْقِيامَةِ يهُودِياً [قالَ جابِرُ بنُ عَبْدِاللَّهِ الاَنْصارِي] قُلْتُ يا رَسُولَ اللَّهِ وَ اِنْ صامَ وَ صَلَّي وَ زَعَمَ اَنَّهُ مُسْلِمٌ قالَ صلي الله عليه وآله وَ اِنْ صامَ وَ صَلَّي وَ زَعَمَ اَنَّهُ مُسْلِمٌ؛ (47) اي مردم! هر كس با ما اهل بيت دشمني كند، خداوند روز قيامت او را يهودي برمي انگيزد. [جابر بن عبداللَّه انصاري مي گويد:] گفتم اي رسول خدا! اگر چه روزه گرفته باشد و نماز خوانده باشد و خيال كند كه مسلمان است؟ فرمود: حتي اگر روزه بگيرد و نماز بخواند و خيال كند كه مسلمان است.» 3. عدم قبولي عبادات قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «لَوْ اَنَّ رَجُلاً صَفَنَ بَينَ الرُّكْنِ وَ الْمَقامِ فَصَلَّي وَ صامَ ثُمَّ لَقِي اللَّهَ وَ هُوَ مُبْغِضٌ لأَهْلِ بَيتِ مُحَمَّدٍ دَخَلَ النَّارَ؛ (48) اگر كسي در بين ركن و مقام ماندگار شود و به نماز بايستد و روزه بگيرد، سپس در حالي خدا را ملاقات كند كه دشمن خاندان محمدصلي الله عليه وآله است، وارد جهنم مي شود.» @soalahkam

منبر روز پنجم محرم 1401 👇👇👇

@soalahkam موضوع پنجم: تقرب و توسل «اَللَّهُمَّ اجْعَلْني عِنْدَكَ وَجيهاً بِالْحُسَينِ... اِنّي اَتَقَرَّبُ اِلَي اللَّهِ وَ اِلي رَسُولِهِ وَ اِلي اَميرِالْمُؤْمِنينَ وَ... وَاَتَقَرَّبُ اِلَي اللَّهِ ثُمَّ اِلَيكُمْ بِمُوالاتِكُمْ وَ مُوالاةِ وَلِيكُمْ وَ...» مقرّبان كيانند؟ 1. پيشي گيرندگان بر خير «وَ السَّبِقُونَ السَّبِقُونَ * أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ « (54) ؛ «و سبقت گيرندگان [مقدمند] آنان همان مقرّبان هستند.» 2. مؤمنان راستين قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «اَقْرَبُ النَّاسِ مِنَ اللَّهِ سُبْحانَهُ أَحْسَنُهُمْ ايماناً؛ (55) مقرب ترين مردم در نزد پروردگار پاك، آناني هستند كه ايمانشان از همه نيكوتر است.» 3. بردباران و نيكوسيرتان قال زين العابدين عليه السلام: «اِنَّ أَقْرَبَكُمْ مِنَ اللَّهِ أَوْسَعُكُمْ خُلْقاً؛ (56) به درستي كه مقرب ترين شما به پروردگار آن كساني هستند كه وسعت اخلاق بيشتري (شرح صدر) دارند.» 4. فروتنان قال الصادق عليه السلام: «اَوحَي اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ اِلي داوُدَ عليه السلام يا داوُدُ كَما اَنَّ اَقْرَبَ النَّاسِ مِنَ اللَّهِ الْمُتَواضِعُونَ كَذلِكَ أَبْعَدُ النَّاسَ مِنَ اللَّهِ الْمُتَكَبِّرُونَ؛ (57) پروردگار بلند مرتبه و سترگ به داود وحي كرد كه اي داود! همان گونه كه مقرب ترين مردم نسبت به خدا فروتنان هستند، همانند آن دورترين مردم از خدا متكبرانند.» 5. راستگويان قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «أَقْرَبُ العِبادِ اِلَي اللَّهِ تَعالي اَقْوَلُهُمْ لِلْحَقِّ وَاِنْ كانَ عَلَيهِ وَ اَعْمَلُهُمْ بِالْحَقِّ وَ اِنْ كانَ فيهِ كُرْهُهُ؛ (58) نزديك ترين بندگان به خداوند بلند مرتبه كسي است كه بيشتر از همه حق را مي گويد، حتي اگر به ضرر او باشد و از همه بيشتر به حق عمل مي كند، حتي اگر آن عمل را ناپسند بدارد.» بعضي از عوامل تقرب به خدا 1. قطع اميد از مردم قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «لَنْ تَتَّصِلَ بِالْخالِقِ حَتَّي تَنْقَطِعُ عَنِ الْخَلْقِ؛ (59) هرگز به آفريدگار نزديك نمي شوي مگر اينكه از آفريدگان منقطع گردي.» مياور رو به مردم تا نگردانند رو از تو كه باشد بر خلايق پشت بودن مقتدا بودن. 2. انجام واجبات قال اللَّه تعالي: «ما تَقَرَّبَ اِلَي عَبْدِي الْمُؤْمِنُ بِمِثْلِ أَداءِ مَا افْتَرَضْتُ عَلَيهِ؛ (60) هيچ چيزي مانند اداء آنچه را من بر بنده مؤمنم واجب كرده ام، او را به من نزديك نمي كند.» 3. دوري از گناه قال الصادق عليه السلام: «فيما ناجَي اللَّهُ تَبارَكَ وَ تَعالي بِهِ مُوسي صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيهِ يا مُوسي ما تَقَرَّبَ اِلَي الْمُتَقَرِّبُونَ بِمِثْلِ وَرَعٍ عَنْ مَحارِمي؛ (61) پروردگار بلند مرتبه و بزرگ با اين جمله با موسي كه درود خدا بر او باد سخن گفت: اي موسي! هيچ چيزي مانند دوري از حرامهاي من تقرب جويندگان را به من نزديك نكرده است.» اگر دل از غم دنيا جدا تواني كرد نشاط و عيش به باغ بقا تواني كرد ز منزلات هوس گر برون نهي قدمي نزول در حرم كبريا تواني كرد. 4. خلوص نيت قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «تَقَرُّبُ الْعَبْدِ اِلَي اللَّهِ سُبْحانَهُ بِاخْلاصِ نِيتِهِ؛ (62) بنده به پروردگار سبحان با خلوص در نيتش نزديك مي شود.» 5. دعا و درخواست از خدا: قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «اَلتَّقَرُّبُ اِلَي اللَّهِ تَعالي بِمَسْأَلِتِهِ وَ اِلَي النَّاسِ بَتَرْكِها؛ (63) نزديك شدن به پروردگار بزرگ با درخواست از اوست و نزديكي به مردم به ترك درخواست است.» دست از طلب مدار كه دارد طريق عشق از پا فتادني كه به منزل برابر است. 6. گريه از ترس خدا قال الباقرعليه السلام: «ناجَي اللَّهُ بِهِ مُوسي عليه السلام عَلَي الطَّورِ يا مُوسي اَبْلِغْ قَوْمَكَ اَنَّهُ ما يتَقَرَّبُ اِلَي الْمُتَقَرِّبُونَ بِمِثْلِ الْبُكاءِ مِنْ خَشْيتي؛ (64) پروردگار با اين جمله به موسي عليه السلام در كوه طور سخن گفت: اي موسي! به قومت ابلاغ كن كه به هيچ چيزي مانند گريه از ترس من نزديك شوندگان به من نزديك نمي شوند.» @soalahkam

منبر روز ششم محرم 1401 👇👇👇

@soalahkam موضوع ششم : حيات طيبه «اَللَّهُمَّ اجْعَلْ مَحْياي مَحْيا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتي مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ...» درخواست حيات طيبه 1. دعاي امام صادق در روز سه شنبه: «وَارْزُقْنَا اللَّهُمَّ ديناً قَيماً وَ شُكْراً دائِماً وَ صَبْراً جَميلاً وَ حَياةً طَيبَةً؛ (68) پروردگارا ديني استوار و شكري دائم و صبري زيبا و زندگاني اي نيكو روزي مان گردان.» 2. دعايي ديگر از امام صادق عليه السلام در مني: «اَللَّهُمَّ اجْعَلْني مِمَّنْ رَضيتَ عَمَلَهُ وَ اَطَلْتَ عُمْرَهُ وَ اَحْييتَهُ بَعْدَ الْمَماتِ حَياةً طَيبَةً؛ (69) پروردگارا مرا از جمله كساني قرار ده كه از عملش راضي هستي و عمرش را طولاني كرده اي و زندگاني بعد از مرگش را نيكو قرار داده اي.» برخي عوامل مؤثر در دستيابي به حيات طيبه 1. نيكي به پدر و مادر عَنْ اَبي جَعْفَرعليه السلام عَنْ جابِرِ بنِ عَبْدِاللَّهِ [الاَْنْصارِي] قالَ سَمِعْتُ النَّبِي صلي الله عليه وآله يقُولُ كانَ فيما اَعْطَي اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مُوسي عليه السلام فِي الالْواحِ الاُوَلِ اشْكُرْلي وَ لِوالِدَيكَ اَقيكَ الْمَتالِفَ... وَ اَحيكَ حَياةً طَيبَةً وَ اَقْلِبْكَ اِلي خَيرٍ مِنْها؛ (70) امام صادق عليه السلام از جابر روايت مي كند كه گفت از رسول خداصلي الله عليه وآله شنيدم كه مي فرمود در آنچه پروردگار بلند مرتبه و سترگ به موسي عليه السلام در لوحهايش ارزاني داشت [اين مطلب] بود كه سپاسگزار من و پدر و مادرت باش تا به واسطه آن تو را از آسيبها در امان دارم و تو را بر زندگاني نيكو زنده دارم و تو را به سوي نيكيهاي آن سوق دهم.» 2. عمل صالح «مَنْ عَمِلَ صَلِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَي وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيينَّهُ حَيوةً طَيبَةً وَ لَنَجْزِينَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يعْمَلُونَ «؛ (71) «هر كس - از زن و مرد - كار شايسته كند و مؤمن باشد، قطعاً او را با زندگي پاكيزه اي حيات [حقيقي] مي بخشيم. 3. ولايت علي بن ابي طالب عليهما السلام قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «مَنْ اَحَبَّ اَنْ يحْيي حَياتي وَ يمُوتَ مَماتي وَ يسْكُنَ جَنَّةَ الْخُلْدِ الَّذي وَعَدَني رَبّي عَزَّوَجَلَّ غَرَسَ قَضْبانَها بِيدِهِ فَلْيتَوَلَّ عَلِي بْنَ اَبي طالِبٍ فَاِنَّهُ لَنْ يخْرِجْكُمْ مِنْ هُدي وَ لَنْ يدْخِلْكُمْ في ضَلالَةٍ؛ هر كس دوست دارد كه زندگاني اش مانند زندگاني من و مرگش مانند مرگ من باشد و در بهشت بريني كه پروردگار بلند مرتبه و بزرگم و عده آن را به من داده و درختانش را خود كاشته سكني گزيند، پس بايد ولايت علي بن ابي طالب عليهما السلام را بپذيرد. پس به درستي كه او هرگز شما را از هدايت دور نمي كند و در گمراهي داخل نمي كند.» (72) 4. قرائت سوره مزمّل قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الْمُزَمِّلِ فِي الْعِشاءِ اَوْ في آخِرِ الّلَيلِ كانَ لَهُ الّلَيلُ وَالنَّهارُ شاهِدينَ مَعَ سُورَةِ الْمُزَمِّلِ وَ اَحْياهُ اللَّهُ حَياةً طَيبَةً وَ اَماتَهُ ميتَةً طَيبَةً؛ (73) هر كس سوره مزمل را در نماز عشا يا در آخر شب تلاوت كند، سوره مزمل و روز و شب شاهدان او مي شوند [در روز جزاء] و پروردگار او را با زندگاني نيكو زنده مي دارد و با مرگ نيكو مي ميراند.» @soalahkam

ادامه مطلب قبل 👆👆👆 صفات دارندگان حيات طيبه امام صادق عليه السلام از پدرش از اميرالمؤمنين از رسول خدا نقل مي كند كه خداوند فرمود: «يا اَحْمَدُ! اِنَّ اَهْلَ الْخَيرِ وَ اَهْلَ الآخِرَةِ كَثيرٌ حَياؤُهُمْ قَليلٌ حُمْقُهُمْ كِثيرٌ نَفْعُهُمْ، النَّاسُ مِنْهُمْ في راحَةٍ وَ اَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ في تَعَبٍ، كَلامُهُمْ مَوزُونٌ، مُحاسبينَ لاَنْفُسُهِمْ، مُتْعِبينَ لَها، تَنامُ اَعْينُهُمْ وَلا تَنامُ قُلُوبُهُمْ، اَعْينُهُمْ باكِيةٌ، قُلُوبُهُمْ ذاكِرَةٌ، في اَوَّلِ نِعْمَةٍ يحْمَدُونَ وَ في آخِرِها يشْكُرُونَ، يحِبُّ الرَّبُّ اَنْ تَسْمَعَ كَلامَهُمْ كَما تُحِبُّ الوالِدَةُ وَلَدَها وَ لايشْغَلُهُمْ عَنِ اللَّهِ شَي ءٌ طَرْفَةَ عَينٍ وَ لايريدُونَ كَثْرَةَ الطَّعامِ وَ لاكَثْرَةَ الْكَلامِ وَ لاكَثْرَةَ الّلِباسِ، اَلنَّاسُ عِنْدَهُمْ مَوْتي وَاللَّهُ عِنْدَهُمْ حَي قَيومٌ كَريمٌ. قَدْ صارَتِ الدُّنْيا وَ الآخِرَةُ عِنْدَهُمْ واحِدٌ، يمُوتُ النَّاسُ مَرَّةً وَ يمُوتُ اَحَدُهُمْ في كُلِّ يوْمٍ سَبْعينَ مَرَّةً مِنْ مُجاهَدَةِ أَنْفُسِهِمْ وَمُخالَفَةِ هَواهُمْ لا اَري فِي قَلْبِهِمْ شُغْلاً لِمَخْلُوقٍ فَوَعِزَّتي وَ جَلالي لأُحْيينَّهُمْ حَياةً طَيبَةً؛ اي احمد! به درستي كه اهل نيكي و اهل آخرت حياءشان بسيار است، ناداني شان اندك است و نفعشان زياد است. مردم از [دست] آنها در آسايش هستند ولي نفس شان از دست آنها در رنج و سختي است. سخنان شان سنجيده است. نفس خود را محاسبه مي كنند و آن را در سختي قرار مي دهند. چشمان شان مي خوابد ولي دلهايشان بيدار است. چشمانشان [از خوفخدا] گريان است. دلهايشان به ياد [خدا] است. در آغاز هر نعمتي خدا را سپاس مي گويند و در آخر هر نعمتي شكر [او را] به جاي مي آورند. پروردگار دوست دارد سخن شان را بشنود همان گونه كه مادر بچه اش را دوست مي دارد. هيچ چيز آنان را به اندازه چشم برهم زدني از خدا باز نمي دارد. غذاي زياد و سخن زياد و لباس زيادي نمي خواهند. مردم در نزد آنها مردگانند و پروردگار در نزد آنها زنده، سرپرست [و] بخشنده است. دنيا و آخرت براي شان يكي است. مردم تنها يك بار مي ميرند، اما آنها در هر روز به خاطر مبارزه با نفس و مخالفت با خواهشهاي نفساني هفتاد بار مي ميرند. در دل آنها گرفتاري و مشغوليتي از سوي آفريدگان نمي بيني. پس به عزت و جلالم سوگند كه آنها را زندگاني نيكو خواهم بخشيد.» (74) @soalahkam

موضوع هفتم: صبر بر مصيبت «لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصيبَةُ بِكَ عَلَينا... وَاسْئَلُ اللَّهُ بِحَقِّكُمْ وَ بِالشَّأْنِ الَّذي لَكُمْ عِنْدَهُ اَنْ يعْطِيني بِمُصابي بِكُمْ اَفْضَلَ ما يعْطِي مُصاباً بِمُصيبَتِهِ... لَقَدْ عَظُمَ مُصابي بِكَ... اَلْحَمْدُللَّهِ عَلي عَظيمِ رَزِيتي» آثار صبر بر مصيبت 1. اجر الهي: قال الباقر عليه السلام: «مَنْ صَبَرَ وَاسْتَرْجَعَ وَ حَمَدَ اللَّهَ عِنْدَ الْمُصيبَةِ فَقَدْ رَضِي بِما صَنَعَ اللَّهُ وَ وَقَعَ اَجْرُهُ عَلَي اللَّهِ؛ هر كس در مصيبتي صبر پيشه سازد و كلمه استرجاع به زبان آورد و سپاس خدا گويد، پس به آنچه خدا انجام داده راضي شده و اجر او بر خداست. » (90) 2. پاكي قلب: قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «اَلتَّصَبُّرُ عَلَي الْمَكْرُوهِ يعْصِمُ الْقَلْبَ؛ (91) خود را به صبر زدن بر آنچه انسان ناپسند مي دارد، سبب پاك شدن دل مي شود.» 3. اجر فراوان: قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «اِنَّكَ اِنْ صَبَرْتَ جَرَتْ عَلَيكَ الْمَقاديرُ وَ اَنْتَ مَأْجُورٌ وَ اِنْ جَزَعْتَ جَرَتْ عَلَيكَ الْمَقاديرُ وَ اَنْتَ مَأْزُورٌ؛ به درستي كه اگر تو صبر پيشه خودسازي، آنچه براي تو در نظر گرفته شده پيش مي آيد در حالي كه تو اجر مي بري و اگر نابردباري نمايي، آنچه براي تو در نظر گرفته شده پيش مي آيد در حالي كه زيانكار هستي. » (92) 4. از بين رفتن صغائر: قال الباقرعليه السلام: «ما مِنْ مِؤْمِنٍ يصابُ بِمُصيبَةٍ فِي الدُّنْيا فَيسْتَرْجِعَ عِنْدَ مُصيبَةٍ حينَ تَفَجَّاُهُ الْمُصيبَةُ اِلاَّ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ما مَضي مِنْ ذُنُوبِهِ اِلاَّ الْكَبائِرَ الَّتي اَوْجَبَ اللَّهُ عَلَيهَا النَّارَ؛ (93) هيچ مؤمني در دنيا با مصيبتي برخورد نمي كند و هنگامي كه مصيبت بر سر او مي آيد كلمه استرجاع را نمي گويد، مگر اينكه پروردگار گناهانش را مي آمرزد؛ به جز گناهان كبيره را كه پروردگار آتش را بر آن واجب گردانيده است.» 5. برخورداري از بهشت الهي: قال الصادق عليه السلام: «مَنْ اُلْهِمَ الاِسْتِرْجاعَ عِنْدَ الْمُصيبَةِ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ؛ (94) هر كس هنگام پيشامد مصيبتي كلمه استرجاع را بگويد، بهشت بر او واجب مي شود.» 6. گنجينه نيكيها: قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «مِنْ كُنُوزِ الْبِرِّ كِتْمانُ الْمَصائِبِ؛ (95) از گنجهاي نيكي، پوشيده داشتن مصيبتهاست.» ضرورت دوري از بي صبري 1. صداهاي ملعون: قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «صَوْتانِ مَلْعُونانِ يبْغِضُهُمَا اللَّهُ اِعْوالٌ عِنْدَ مُصيبَةٍ وَ صَوْتٌ عِنْدَ النِّعْمَةِ يعْني اَلنَّوْحَ وَ الْغِناءَ؛ دو گونه صدا ملعون هستند و خدا آن دو را دوست ندارد. فرياد كردن در مصيبت و آواز كردن در خوشي؛ يعني نوحه گري و غنا. » (96) 2. عمل جاهليت: قال رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: «اَلنِّياحَةُ عَمَلُ الْجاهِلِيةِ؛ (97) نوحه گري [بر مرده] از رفتارهاي جاهلي است.» 3. رسوايي: قال الصادق عليه السلام: «قِلَّةُ الصَّبْرِ فَضيحَةٌ؛ كمي صبر [سبب] رسوايي است. » (98) 4. بي اجري: قال الصادق عليه السلام: «اِتَّقُوا اللَّهَ وَاصْبِرُوا فَاِنَّهُ مَنْ لَمْ يصْبِرْ أَهْلَكَهُ الْجَزَعَ وَ اِنَّما هَلاكُهُ فِي الْجَزَعِ اَنَّهُ اِذا جَزَعَ لَمْ يؤْجَرْ؛ (99) از خدا بترسيد و بردباري پيشه نماييد، پس به درستي كه هر كس بردباري نكند، بي تابي او را هلاك مي كند و هلاك اوفقط در جزع است؛ زيرا هنگامي كه بي تابي مي كند، اجري نمي برد.» پاداش گريه و جزع بر مصائب سيدالشهداء 1. غرفه اي در بهشت: قال السجادعليه السلام: «اَيما مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَيناهُ لِقَتْلِ الْحُسَينِ دَمْعَةً حَتّي تَسيلَ عَلي خَدِّهِ بَوَّأَهُ اللَّهُ فِي الْجَنَّةِ غُرَفاً يسْكُنُها اَحْقاباً؛ (100) هر گاه مؤمني به خاطر شهادت امام حسين عليه السلام گريه كند تا اينكه اشك بر گونه اش جاري شود، خداوند در بهشت خانه اي به او مي دهد كه مدتها در آن ساكن گردد.» 2. پاداش بي حساب: قال الصادق عليه السلام: «لِكُلِّ شَي ءٍ ثَواب ٌ اِلاَّ الدَّمْعَةَ فينا؛ (101) براي هر چيزي ثواب [مشخصي] است، مگر اشك بر ما.» قال الصادق عليه السلام: «اِنَّ الْبُكاءَ وَالْجَزَعَ مَكْرُوهٌ في كُلِّ ما جُزِعَ ما خَلاَ الْبُكاءُ وَالْجَزَعُ عَلَي الْحُسَينِ بْنِ عَلِي عليهما السلام فَاِنَّهُ فيهِ مَأْجُورٌ؛ به درستي كه گريه و بي تابي بر هر از دست رفته اي ناپسند است، مگر گريه و بي تابي بر حسين بن علي عليه السلام. پس به درستي كه [گريه كننده و بي تابي كننده] در اين كار اجر مي برد.» (102) 3. رحمت خدا بر اشك سوگواران سيدالشهداءعليه السلام: روزي يكي از دوستداران امام صادق عليه السلام به نام «مِسمَع » نزد حضرت رفت. امام به او فرمود: «اي مسمع! تو از اهالي عراق هستي، آيا به زيارت مزار حضرت حسين عليه السلام مي روي؟ @soalahkam

ادامه مطلب قبل 👆👆👆 مسمع آهی کشید و گفت : خیر، چون فردی مشهور ازاهل بصره هستم و در نزديكي ما كساني هستند كه پيرو و هوادار خليفه هستند و تعداد زيادي از ناصبيها و دشمان شما مرا مي شناسند و در نزديك خانه من به سر مي برند و من اطمينان ندارم كه آنها جريان را به خليفه گزارش ندهند. ترس اين را دارم كه مورد اذيت و آزار آنان قرار گيرم.» امام فرمود: «آيا ظلمهايي را كه به جدم حسين بن علي عليهما السلام روا داشته شده ياد مي كني؟ » عرض كرد: «بلي! » امام پرسيد: «آيا بي تابي و گريه هم مي كني؟ » پاسخ داد: «آري، گريه و بي تابي مي كنم به طوري كه خانواده ام نيز هنگام مشاهده من چنان دگرگون مي شوند كه دست از غذا خوردن مي كشند و اشك از چشمانشان جاري مي شود.» امام فرمود: «رحم اللَّه دمعتك؛ رحمت خدا بر اشك چشمانت باد.» به يقين بدان تو از كساني محسوب مي شوي كه به خاطر ما بي تابي مي كنند و به واسطه سُرور ما خرسند و با غم ما شريك هستند و به خاطر ما در ترس از دشمن به سر مي برند. بدان كه هنگام مرگ ات اجداد و نياكان من را بالاي سرت خواهي ديد كه به ملك الموت سفارش مي كنند بر تو آسان گيرد و به تو بشارتي خواهند داد كه از هر چه فكر كني بالاتر است، و ملك الموت از مادر به تو مهربان تر خواهد شد.» آن گاه اشك از چشمان امام سرازير شد و مسمع نيز با امام گريست. سپس فرمود: «توجه داشته باش احدي به خاطر ترحم به ما و به دليل مصائبي كه بر ما وارد شده گريه نمي كند مگر آنكه قبل از آمدن اشكش پروردگار او را رحمت مي نمايد و وقتي اشك بر گونه اش جاري شد، در صورتي كه يك قطره از آن در جهنم بيفتد، حرارت و آتش آن را خاموش مي كند.» (103) 4. پاداش گريستن و گرياندن بر سيدالشهداءعليه السلام: روزي اباهارون مكفوف خدمت امام صادق عليه السلام رسيد. امام به او فرمود: «اي اباهارون! آيا شعري در رثاي جدم حسين عليه السلام برايم مي خواني؟ » اباهارون اطاعت كرد و قصيده اي در رثاي امام حسين عليه السلام خواند. امام به شدت گريست. اباهارون با ديدن حال امام اندكي مدارا نمود و برخي ابيات جانسوز آن را نخواند و تلاش كرد تاامام را زياد به گريه نياورد. امام متوجه شد و فرمود: «اي اباهارون! همان گونه كه براي خودتان [در بين قوم خود] مي خواني برايم بخوان.» اباهارون اطاعت كرد و خواند: اُمْرُر عَلي جَدَثِ الْحُسَينِ عليه السلام فَقُلْ لِاَعْظُمِهِ الزَّكِيةِ «بر مزار حسين عليه السلام گذر كن و به استخوانهاي مطهرش بگو.» گريه امام با شنيدن اين بيت شدت بيشتري گرفت. امام پيوسته مي فرمود: «بيشتر بخوان.» اباهارون قصيده ديگري را نيز شروع كرد و آن قدر ادامه داد كه صداي اهل خانه از آن سوي پرده نيز شنيده مي شد. وقتي اشعار به پايان رسيد، امام فرمود: «اي اباهارون! كسي كه در رثاي حسين بن علي عليهما السلام شعري بخواند، خود گريه كند و ده نفر را بگرياند، بهشت بر او واجب مي شود. كسي كه شعري بخواند و خود گريه كند و حتي يك نفر را بگرياند، بهشت بر هر دوي آنها واجب است. و هر كس براي حسين عليه السلام بگريد و به اندازه بال مگس اشك از چشمش بيايد، خدا براي او به كمتر از بهشت راضي نمي شود.» (104) @soalahkam

@soalahkam #القاب_حضرت_عباس 🌷براى ايشان 16 لقب شمرده اند كه هر كدام جلوه اى از فضائل، كرامات و عظمت وى را نشان مى دهد و ما برخى از آنها را برمى شمريم.🌸🍃🌸🍃🌸 1 ـ✨ عباس: چون مثل شير حمله مى كرد دلير بود ترس در دل دشمن مى ريخت و فريادهاى حماسى اش لرزه بر اندام حريفان مى افكند.💜 2 ـ ✨ابوالفضل: نام پسرش فضل بود و هم اين كه وى پدر فضيلت و خوبى ها بود و فضل و نيكى زاده او و مولود سرشت پاكش بود. 3 ـ ✨ابوالقربه: (پدر مشك) به خاطر مشك آبى كه بر دوش مى گرفت و از كودكى ميان بنى هاشم سقايى مى كرد.💛 4 ـ ✨سقا: به خاطر اين كه آب آور تشنگان بخصوص در سفر كربلا بود.💚 5 ـ✨ قمر بنى هاشم: وى در ميان بنى هاشم زيباترين و جذاب ترين چهره را داشت و چنين ماه درخشان در شب تار مى درخشيد.💜 6 ـ ✨باب الحوائج: آستان رفيعش قبله حاجات و توسل به آن حضرت بر آورند و نياز دردمندان است.❤️ 💠 @soalahkam 💠