eitaa logo
سلوک تشکیلاتی
3.2هزار دنبال‌کننده
225 عکس
107 ویدیو
16 فایل
سلوک تشکیلاتی | محفلی برای فهم بهتر از تشکیلات ▪️ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید؛ 🌐 @SolookTashkilati (بله، ایتا، اینستاگرام، روبیکا، تلگرام) 🔸️وبسایت: http://www.Karavani.ir 🔹️ارتباط با ادمین: @Inf_solook
مشاهده در ایتا
دانلود
🔸 شالوده ریزی یک گسترده در افق تاریخی و تمدنی است. غدیر یعنی استقرار حقیقت و روابط ولایی بر محور امام و نظام امامت. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🏴 در خیمه ▪️ یکی از مراقبت‌های سلوکی مهمّ انسان، توجه و مراقبت نسبت به ایام و مناسبت‌های خاصّ زندگی، به‌خصوص ایام و مناسبت‌های متعلق به اهل‌بیت(ع) در طول هر سال است که انسان باید با مراقبه، نسبت به این ایام استفادۀ حداکثری از آن‌ها ببرد. ▪️ آیت‌الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (رض) در ابتدای کتاب شریف المراقبات می‌فرمایند: زمان‌ها، منازل سلوک الی الله هستند. همان‌گونه که انسان در حرکت از شهری به شهر دیگر، منازلی بر سر راه دارد، و برای رسیدن به مقصد، منزل به منزل حرکت می‌کند و در منازل وقوف می‌کند، تجدید قوا می‌کند تا بتواند تا منزل دیگر حرکت کند، در سیر و سلوک الی الله نیز، از منازلی عبور می‌کند تا به مقصد برسد. حرکت به سوی خداوند، در منازل سلوکی زمان ها محقق می شود ؛ به این معنا که هر روزی از روزهای زندگانی انسان، از زمانی که چشم به این جهان گشوده است تا آن زمان که چشم از این دنیا فرو می‌بندد، چونان منازلی در مسافرت انسان به سوی آخرت و سیر و سلوک او به سوی خداوند هستند. ▪️ در این میان، زمان‌هایی که مناسبت الهی دارند، ظرفیت ممتاز و جذبه‌‌ای خاص برای ارتباط با خداوند دارند ؛ یعنی هر زمانی که واقعه‌ای در آن اتفاق افتاده، و تعلق و نسبتی با یک حقیقت معنوی در آن هست، منزلِ سلوکیِ مهمی است که اگر انسان به آن منزل توجه کرد و حظّ و بهرۀ کافی از آن منزل گرفت و توانست از طریق توجه به آن منزل، با حقیقت معنوی آن ارتباط برقرار کند، آن منزل سلوک را طی کرده است؛ اما اگر از این حقیقت در ظرف زمانی خود غفلت نمود و رابطۀ او با آن زمان و حقیقتی که در ظرف آن واقع شده است برقرار نشد، انسان محروم شده و این منزل را از دست داده است. ▪️ آری انسان، مسافر غریبی است که از راه‌های دور و دراز، عوالمی را قبل از عالم دنیا طی کرده است تا به اسفل سافلین عالم وجود رسیده است. و پس از هبوط، مخاطب به خطاب «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ‏ إِنَّكَ‏ كادِحٌ‏ إِلى‏ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيه‏»(انشقاق: 6) گشته و سفر پیچیده‌ای را در پیش رو دارد که در طی کردن عقبات و گردنه‌های سخت این سفر، احتیاج به بلدِ راه دارد که او را از این هزارتوی حیرت، به سرمنزل مقصود برساند. و امام، الگوی انسانی و راهبر این راه در طی کردن این منازل سلوک است. ▪️ امام، حقیقت مطلق و کامل همۀ انسان‌هاست که هر کمال و کاملی، شأنی و ظهوری از وجود امام است و لذا هر انسانی فطرتاً اشتیاق به امام دارد، اگر او را بشناسد. و هر قدر معرفت بیشتری پیدا کند، اگر دچار زنگارهای حبّ دنیا نشده باشد، محبت بیشتری نسبت به امام احساس می‌کند. و این معرفت و محبّت موجب تبعیّت از ایشان و دستگیری ایشان از ما و سیر دادن ما در منازل سلوک الی الله تا رسیدن به سرمنزل مقصود می شود. ▪️ بنابر این، نعمت وجود اهل‌بیت(ع) و مجالس ایشان در گرداب‌های فتنه‌ها، غوغاها و شبهات در طول تاریخ کشتی نجاتی بوده است که مؤمنان را از آفات و بلیّات حفظ کرده و راه توحید و قرب الی الله را به ایشان نشان داده است؛ همان‌گونه که وجود نبی مکرّم اسلام فرمود: «مَثَلُ أهلِ‌بَيتي فِيكُمْ كَمِثْلِ‏ سَفِينَةِ نُوحٍ‏ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِق‏.(الغیبه نعمانی، ص44) 🖇 برگرفته از کتاب "" استاد ؛ تحقیق و نگارش علی جعفری هرستانی 📎 @solooktashkilati
🔸 حقیقتی است که خیمه به آن اقامه می‌شود و نعمتی است که سایر های ظاهری و باطنی را تبدیل به نعمت می‌کند و نبود آن همه نعمت ها را تبدیل به نقمت می‌کند. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🏴 در خیمه ▪️ ایام یکی از منازل بسیار عظیم و یکی از آن جذبه‌ها و نفحه‌های ربوبی است که در جذب انسان به عالم ملکوت و راه‌یابی به حقایق معنوی باطن عالم، بسیار تأثیرگذار است. خصوصیت محرم این است که زمان رابطه با امام از طریق محبّت ایشان است؛ لذا باید مراقبت کنیم در ایام محرم و صفر، این نفحات الهی را به ‌آسانی از دست ندهیم. ▪️ باید توجه داشته باشیم که در دهۀ اول محرم و بلکه کلّ این دو ماه محرم و صفر، شرایط مهیاست و در این ایام، برای توبه و بازگشت و انسان به سمت خدا، اقتضاء تام است ؛ یعنی همۀ شرایط آماده است و از طرف دیگر، دعوت (ع) نیز، عام و گسترده است؛ یعنی همه دعوتند و راهنما امام حسین(ع) است؛ لذا سریع‌ترین هدایت‌ها و سیر‌ها نیز در محرم در جریان است. ▪️ مجالس اهل‌بیت(ع)، مجالس ارتباط و محضریّت و تجدید عهد با امام(ع) که همان خلیفۀ الهی و تعلیم‌یافتۀ اسماء الهی است. و اگر حجاب زمان و مکان، مانع رابطۀ روحی و معنوی اهل‌بیت(ع) با شیعیان، که شأن وجودی ایشان و به مثابۀ ابدان ایشان هستند، نگردد، عظمت حضور در زیارت و مجالس اهل‌بیت(ع)، که تمرین این رابطۀ حبّی و توجه به نگاه ایشان است و عظمت زیارت و مجالس اهل‌بیت(ع) که احیای امر ایشان است و به امر خود ایشان تشکیل می‌شود، روشن می‌گردد. ▪️ زیارت و مجالس اهل‌بیت(ع) با حرکت حبّی که در ذات خود دارد، نظام عالی تربیتی در همۀ ابعاد است که زمان‌ها و مکان‌ها را درنوردیده و همۀ آفاق را از درخشندگی خود پر کرده است. و مانند اتّجاه به جهت قبله که در هر نظامی رو به آن می‌شود، همۀ دل‌ها را به سوی خود جذب کرده و سوق به توحید می‌دهد و در همۀ افراد با هر نژاد و سنّ و جنسیتی اثرگذار و بلکه در تأثیر‌گذاری بی‌نظیر است. از آن‌جا که «مَثَلُ‏ الْإِمَامِ‏ مَثَلُ الْكَعْبَة»(بحار الانوار، ج36، ص 358)، مجالس اهل‌بیت(ع) نیز که اتّجاه به وجه الله است، همۀ افراد را با هر رنگ و نژاد و مقام و موقعیتی، از کودکان و جوانان تا پیرمردان و پیرزنان را به سوی توحید و قرب الهی دعوت می‌کند. و همین امر موجب دشمنی دشمنان با دستگاه اهل‌بیت(ع) شده است ، چراکه آنان نیز عظمت و تأثیر‌گذاری مجالس اهل‌بیت(ع) در جبهۀ حق علیه باطل و ایجاد روحیۀ حق‌طلبی، ظلم‌ستیزی و شهادت‌طلبی را دریافته‌اند و تلاش می‌کنند با هر دسیسه‌ای، این سنت‌گذاریِ ولایی و توحیدی را به تعطیلی یا انحراف بکشانند و از مسیر تاریخی و تمدنی خویش در احیای امر اهل‌بیت(ع) خارج کنند. ▪️ گاهی انسان به دنبال اتفاقی عجیب و غریب می‌گردد تا آن را نفحۀ الهی و دعوت حق تلقی کند و به همین دلیل، بسیاری از این نفحه‌ها را با بی‌توجهی از دست می‌دهد ؛ در حالی که نفحۀ‌ الهی در ابتدای امر به گونه‌ای نیست که انسان آن را به صورت اتفاقی غیرمنتظره ادراک کند. گاهی هم عادت‌ها، حجاب درک حقیقت می‌شوند و نمی‌گذارند که انسان این نفحه‌های الهی را درک کند. ▪️ برای نمونه، همین حال حضور و آماده شدن برای حضور در مجالس اهل‌بیت(ع)، جذبه‌ای الهی و نفحه‌ای ربّانی در سلوک الی الله است که انسان باید قدر بداند تا رفته رفته با توجه به آن، نفحات الهی را یکی پس از دیگری درک کند. گاهی اگر انسان به احوال خود مراقبه و تأمل داشته باشد، می‌تواند عظمت نسیم روح‌بخش الهی را که در مجالس (ع) می‌وزد، فهم نماید. ▪️ در چنین شرایطی، رعایت «آداب حضور در مجالس اهل‌بیت(ع)» و مراقبۀ بیشتر فردی و جمعی و در حفظ مجالس اهل‌بیت(ع) و بهره‌مندی حداکثری از آن، که حقیقتاً زیارت و ارتباط با ایشان است، و هم‌چنین مقابله با انحرافات و دسیسه‌هایی که شیطان ملعون و شاگردان مکتب ابلیس در مقابله با مجالس اهل‌بیت(ع) و فرهنگ آن دارند، امری ضروری و لازم است. باید تلاش کنیم با شناخت هرچه بهترِ ظرفیت عظیم این مجالس، که تجدید عهد و تعلیم و تربیت و بصیرت‌افزایی و ایجاد روحیۀ شهامت و شجاعت و... در ضمن و جمعی در ذیل ولایت امام(ع) است، قدرت اقامۀ دین را که از این مجالس نشئت می‌گیرد، دریابیم و از این ظرفیت عظیم برای بستر‌سازی ظهور استفاده کنیم و ان‌شاءالله سربازی و بلکه سرداری سپاه حضرت ولیّ الله الأعظم امام زمان(عج) را، که یاران خویش را از این مجالس جذب می‌کنند، به دست آوریم. 🖇 برگرفته از کتاب "" استاد ؛ تحقیق و نگارش علی جعفری هرستانی 📎@solooktashkilati
🔸 اهمیت به اقامه منظومه‌ای دین در نظام ظاهر و باطن آن است. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🔹 5⃣ فصل پنجم: در باید ، عمومی و کلان وجود داشته باشد. البته صرف برنامه ریزی کفایت نمی کند. پس از آن، باید بصورت منظم و متناوب، میزان حرکت بر اساس برنامه ریزی را بررسی کرد. برنامه، در حکم است. قانون ریل است! نباید ضمن حرکت از ریل قانون خارج شویم. قانون حتی اگر ناقص یا معیوب هم هست، نباید کنار گذاشته شود بلکه باید اصلاح و به آن حتما عمل شود چون عمل نکردن به آن، زیان بیشتری دارد. 👈 برگرفته از بیانات در کتاب . 📎 @solooktashkilati
🔸 همه اجزاء به هم پیوسته و یک کل واحد هستند و و دستورات شرعی در یک نظام به‌ هم پیوسته و قرار دارند. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🏴 در خیمه ▪️ حضور در مجالس (ع) در حکم زیارت ایشان است. خود اهل‌بیت(ع) علاوه بر این‌که برپایی مجالس را به پیروان خود تعلیم فرموده‌ و سنت‌گذاری کرده‌اند، اهمیت و ارزش حقیقی این مجالس را هم بیان فرموده‌ و بر این نکته تأکید داشته‌اند که مجالس ذکر اهل‌بیت(ع)، زیارت ایشان است. حضرات معصومین(ع) فرموده‌اند زیارت ایشان، در ایام حیات ظاهری یا پس از آن و از نزدیک یا از راه دور، حکم مشابهی دارد و همه زیارت محسوب می‌شود؛ و هم‌چنین ذکر و توجه قلبی به ایشان از راه دور، همان حکم و اثری را دارد که از نزدیک داراست. ▪️ امام صادق(ع) به شخصی که راهش برای زیارت و حضور در محضر امام(ع) دور بود و نمی‌توانست محضر ایشان را درک کند، فرمودند: «زیارت ما از دور و نزدیک و در زمان حیات ظاهری و پس از آن، یکسان است و همه در حکم زیارت است.» بعد فرمودند: «اگر خواستید از راه دور ما را زیارت کنید و امکان حضور ظاهری برای شما نبود، همان آداب زیارت را به جا بیاورید.» و به تعبیر خود حضرت: «تَوَجَّهً نَحوِی»؛ یعنی برای زیارت ما، از راه دور به سوی ما توجه کنید که این توجه، حقیقتاً زیارت ماست.) کامل الزیارات، ص۲۸۷ و ۲۸۸ ( پس معلوم می‌شود حقیقت زیارت، این توجه است و لذاست که ذکر اهل‌بیت(ع) و توجه به ایشان در مجالس، زیارت محسوب می‌شود. روایتی که پیش از این، در مبحث مراقبۀ ایام و توجه روزانه به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از طریق زیارت از راه دور بیان شد نیز، همین مضمون را دارد و همین معنا را تأکید می‌کند. ▪️ اگر این امر را پذیرفتیم و باور کردیم که مجالس اهل‌بیت(ع) زیارت ایشان است، نوع نگرش ما به این مجالس تغییر می‌کند. با این باور، نوع نگاه ما و حال حضور ما در این مجالس، باید حالِ حضور در محضر اهل‌بیت(ع) باشد. ▪️ در مجالس ذکرِ فضایل و مصائب اهل‌بیت(ع) باید همان ادبی را رعایت کنیم که اگر به محضر اهل‌بیت(ع) شرفیاب می‌شدیم، رعایت می‌کردیم، و همان توجهی را داشته باشیم که اگر در محضر آنان باشیم، به وجود شریف آنان داریم. اگر برای ورود به حرم اهل‌بیت(ع) طهارت می‌یابیم و بدون وضو و طهارت وارد نمی‌شویم، در مجالس اهل‌بیت(ع) نیز باید طهارت ظاهری و بالاتر از آن، طهارت قلبی و باطنی را رعایت کنیم. اگر چنین توجه و ادب حضوری را رعایت کنیم و در مجالس اهل‌بیت(ع) خودمان را در محضر آنان ببینیم، این توجه و ادب حضور، توجه و محبت اهل‌بیت(ع) را به ما جذب می‌کند. ▪️ اگر انسان در ورود به مجلس اباعبدالله الحسین(ع) این احساس را پیدا کرد که وارد حرم ایشان شده است، مراقبۀ ویژه‌ای را در خود ایجاد می‌کند و وقتی در این مجالس به حضرات معصومین(ع) سلام می‌دهد، باور دارد که این سلامِ او حقیقتاً زیارت است. حتی فرموده‌اند زیارت «عَن بُعدٍ» هم نیست؛ یعنی زیارت از راه دور محسوب نمی‌شود، بلکه عین حضور در محضر آنان است، چراکه «بُعد منزل نبوَد در سفر روحانی». حضور در این مجالس و خیمه‌ها، زیارت است و لذا قُرب و بُعد زائرِ اهل‌بیت(ع)، چه در حرم اهل‌بیت(ع) و چه در مجالس ایشان، به میزان حضور و توجه او بازمی‌گردد. ▪️ اهل‌بیت(ع) همه‌جا حاضرند و همیشه با ما هستند، اما ما همیشه این حضور را درنمی‌یابیم. هرچه توجه ما به محضر ایشان بیشتر باشد، حضور در محضر ایشان را بیشتر درک می‌کنیم؛ لذا «رُبَّ بَعِيدٍ هُوَ أَقْرَبُ مِنْ قَرِيبٍ‏». چه بسا کسی در مجالس اهل‌بیت(ع) به لحاظ مکانی و ظاهری فرسنگ‌ها از حرم ایشان فاصله داشته باشد، اما از کسی که در حرم حضور فیزیکی دارد، بیشتر خود را در محضر ایشان ببیند و محضر اهل‌بیت(ع) را به مراتب شدیدتر درک کند!( الکافی، ج۱۵ ص۸۳) 🖇 برگرفته از کتاب "" ، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی 📎 @solooktashkilati
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📺 : از مسایل مهم کار جمعی قبلی افراد با تعینات جدید است که موجب ایجاد می‌شود. این مساله در عزاداری‌های اباعبدالله الحسین (ع) وجود ندارد. آنچنان‌که شخص به محض ورود به تعینات قبلی خود را کنار گذاشته و در ساختار هیئت قرار می‌گیرد. 📎 @solooktashkilati
🏴 در خیمه ▪️ این‌که چگونه می‌توان مجالس اهل‌بیت(ع) را توسعه داد، مسئله‌ای است که جای کار دارد و خوب است برای آن مدل‌سازی و برنامه‌ریزی کرد. از جمله راه‌های این مدل‌سازی، توجه به الگوها و روش‌های تربیتی است که در سیرۀ انبیا و اهل‌بیت(ع) قابل دست‌یابی است. ▪️ برای نمونه، سیرۀ تربیتی حضرت عیسی(ع) در این زمینه خیلی قابل استفاده است. وقتی حضرت عیسی(ع) مشاهده کرد که مؤمنان زیاد شدند، اما کسانی که ایمان آورده‌اند، انحرافاتی دارند و از جهت عملي، سبک زندگي و رفتار مؤمنانه نداشته و بلکه آداب و رسوم اهل کفر را دارند، برای مقابله با این مسئله، تدبیری اندیشید که خداوند در سورۀ آل‌عمران آورده است: «فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَی مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللَّهِ» ؛ وقتی دایرۀ مؤمنانِ به عیسی(ع) کوچک بود و افراد محدود بودند، دین را در ارتباط با حضرت عیسی(ع) کاملاً عینی و عملی از خود حضرت عیسی(ع) دریافت می‌کردند و می‌فهمیدند، اما وقتی تعداد افراد ایمان‌آورنده زیاد شدند، دیگر امکان نداشت حضرت عیسی(ع) با همۀ این‌ها زندگی و حشر و نشر داشته باشد. ▪️ در این دوران، معارف دین به گوش کسانی که تازه ایمان می‌آوردند، می‌رسید و سخنان حضرت عیسی(ع) را عمدتاً با واسطه می‌شنیدند و از آن‌جا که ارتباط مستقیم با حضرت عیسی(ع) کم شده بود و دين‌داري را نمي‌توانستند در وجود عيسي(ع) مشاهده کنند، لذا اگرچه اعتقاد ديني داشتند، اما رفتارشان مؤمنانه نبود. لذا عیسی(ع) تصمیم گرفت عده‌ای را دور خودش جمع کند تا این‌ها کانون‌های متراکم دین‌داری باشند؛ یعنی عیسی‌گونه شوند و شب و روز در خدمت عیسی(ع) بودند. آن‌ها در حلقه‌ای خصوصی، شب و روز با حضرت عیسی(ع) بودند. حضرت عیسی(ع) رفتار دین‌دارانه را این‌گونه در وجود آن‌ها ایجاد کرد. عیسی(ع) برای تربیت آن‌ها صرفاً موعظه و سخنرانی نکرد، بلکه دین‌داری را در وجود خودش به آن‌ها نشان داد و آن‌ها در مقام تربیت و در عمل، دین‌داران مستحکمی شدند. ▪️ در روایت آمده است : عیسی(ع) و حواریون به سفر رفتند. آنان در جایی توقف کردند تا استراحت کنند. عیسی(ع) به آن‌ها فرمود: «يَا مَعْشَرَ الْحَوَارِيِّينَ لِي‏ إِلَيْكُمْ‏ حَاجَةٌ اقْضُوهَا لِي‏»؛ ‌ای جمعیت حواریون! من از شما تقاضایی دارم. آن‌ها هم که فکر می‌کردند قرار است به عیسی(ع) خدمتی کنند، گفتند: یا روح‌الله! هرچه باشد در خدمت هستیم. مگر می‌شود شما چیزی بخواهید و ما اجابت نکنیم؟! «فَقَامَ فَغَسَلَ أَقْدَامَهُم‏»؛ حضرت رفتند ـ به قول امروز ما ـ آفتابه و لگنی آوردند و پای حواریون را شستند. چون سفرهای آن روزگار عموماً با پای پیاده بود و مسیر خاکی و کفش‌ها هم ساده بود، معمولاً پای مسافران غبارآلود، خسته و گاهی زخمی می‌شد. لذا یکی از پذیرایی‌های مهمّ میزبان‌‌ها از مهمان‌های مسافر این بود که اگر خادمی داشتند، دستور می‌داد که پای مهمان‌ها را بشوید تا خستگی آن‌ها کاسته شود و پای آن‌ها هم تمیز گردد. ▪️ادامه دارد.. 🖇 برگرفته از کتاب "" ، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی 📎 @solooktashkilati
🔸 احکام شرعی و اعمال و تکالیف ظاهری دین با اخلاق و اعتقادات در یک نظام طولی قرار دارند که این سطح دیگری از به دین است. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
سلوک تشکیلاتی
🏴 #ادب_عاشقی در خیمه #محرم #منزل_چهارم ▪️ این‌که چگونه می‌توان مجالس اهل‌بیت(ع) را توسعه داد، مسئل
🏴 در خیمه ▪️وقتی حواریون این اقدام حضرت عیسی(ع) را مشاهده کردند، گفتند: یا عیسی! ما به این کار سزاوار‌تر از شما بودیم. اگر قرار بود کسی این کار را انجام دهد، ما سزاوارتر بودیم. چرا شما این کار را کردید؟ حضرت عیسی(ع) فرمودند: «إِنَّمَا تَوَاضَعْتُ هَكَذَا لِكَيْمَا تَتَوَاضَعُوا بَعْدِي فِي النَّاسِ كَتَوَاضُعِي لَكُم‏»؛ من این کار را با شما کردم تا شما هم بعد از من با مردم این‌گونه تواضع کنید، چراکه حکمت و دین با تواضع در بین مردم جای می‌گیرد و رفعت می‌یابد. برای این‌که نشان دهم عالِم نسبت به متعلّم چگونه باید باشد، من دارم این کار را می‌کنم تا شما هم بعد از این‌که به سراغ مردم می‌روید، نروید روی منبر بنشينيد و صحبت کنید و فقط بگویید که تواضع خوب است؛ بروید تواضع را نشان مردم بدهید! ▪️بعد از آن‌که آن‌ها در این کانون متراکم توحیدی و در حلقۀ حواریون، دین‌داری را تجربه کردند، عیسی(ع) آن‌ها را به مراکز مختلفی فرستاد تا این‌ها هسته‌های دین‌داری باشند و مردم با نگاه به آن‌ها دین را بشناسند، نه با شنیدن صرف. ▪️این روایت را حضرات معصومین(ع) از حضرت عیسی(ع) برای ما نقل کرده‌اند تا نکتۀ تربیتی آن برای ما الگو شود. اگر مردم کفش‌هایشان را از پای درآوردند، شما زودتر بروید کفش‌ها را جفت کنید. در زمان ما حالا نمی‌شود پاها را شست، اما کفش‌ها را که می‌شود جفت کرد! نگویید من عالم هستم، من روحانی ملبّس هستم، من دانشجو و یا استاد دانشگاه هستم، کس دیگری انجام دهد! خوب است که در هیئت‌ها و مجالس اهل‌بیت(ع)، بزرگ‌ترها، روحانی‌های مساجد و منابر و کسانی که برای مردم نقش معلمی، هدایتی و تربیتی بر عهده دارند و مردم آن‌ها را دین‌دار و مؤمن می‌دانند، خادمی کنند؛ چای بریزند و کفش‌ها را مرتب کنند. اشکالی هم ندارد مردم آن‌ها را ببینند؛ وقتی نیت الهی باشد، ریا نمی‌شود. اگر می‌خواهید هیئت شکل بگیرد و قوام بگیرد، اولین راه‌کار قوام گرفتن هیئت، تواضع افراد با یکدیگر و پس از آن، تواضع با کسانی است که می‌آیند؛ یعنی اول تمرین کنند در جمع خودشان عالم‌ترین‌هایشان، متواضع‌ترین‌هایشان باشند؛ آن‌هایی که سال‌بالاتری هستند، تواضع آن‌ها از سال‌پایین‌تری‌ها بیشتر باشد تا آن کسی که جدیدالورود است، دین‌داری، هیئت‌داری و راه دینیِ هیئت‌داری را در وجود این‌ها پیدا کند. سپس باید یاد بگیریم با افرادی که به هیئت می‌آیند، چگونه برخورد کنیم. ▪️مدلی که علامه طباطبائی از فعل عیسی(ع) استخراج می‌کند، نمونه‌ای است که قرآن تأیید کرده است: «يا أَيُّهَا الَّذينَ‏ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ‏ كَما قالَ عيسَى بْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوارِيِّينَ مَنْ أَنْصاري إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّه‏». خداوند در این آیه به پیروان پیامبر(ص) می‌فرماید: شما نیز همان‌گونه که حواریون «انصارالله» شدند، انصار خدا و رسول او شوید. لذا در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است: «إِنَّ شِيعَتَنَا حَوَارِيُّنَا» ؛ شیعیان ما حواریون ما هستند. ▪️ادامه دارد... 🖇 برگرفته از کتاب "" ، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی 📎 @solooktashkilati
🔸 پیوستگی و با روح محقق می‌گردد و بدون ولایت دین پویایی خود را از دست می‌دهد. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
سلوک تشکیلاتی
🏴 #ادب_عاشقی در خیمه #محرم #منزل_پنجم ▪️وقتی حواریون این اقدام حضرت عیسی(ع) را مشاهده کردند، گفتند
🏴 در خیمه ▪️ مدل حضرت عیسی(ع)، لایه لایه بود. همین مدل می‌تواند در سبک زندگی مؤمنانه اجرا شود و توسعه پیدا کند. ممکن است مواردی که الآن به ذهن خطور می‌کند زیاد نباشد، اما به این روش فکر کردن، باب را باز می‌کند. ▪️ الگوبرداری از رابطۀ عیسی(ع) و حواریون در مجالس اهل‌بیت(ع) مجالس اهل‌بیت(ع) مثل همان جمع شدن گرد عیسی(ع) است که می‌آمدند مدل زندگی عیسی(ع) را فهم کنند و دین را در صحنۀ واقعی ببینند، و وقتی به جامعه می‌رفتند تأثیرگذار بودند. ما هم در مجالس اهل‌بیت(ع) می‌آییم تا این مسائل را تجربه کنیم و به ایشان بگوییم «نَحنُ أنصارُ الله». مثلاً کسی که در مجالس اهل‌بیت(ع) خادم می‌شود، کفش مردم را جفت می‌کند یا چای می‌ریزد، نگاه او به عزاداران و محبان اهل‌بیت(ع) این‌گونه است که این‌ها شیعیان و محبان اهل‌بیت عصمت و طهارتند. مثل آن‌جایی که عیسی(ع) پای حواریون را شست تا آن‌ها یاد بگیرند در برابر مردم متواضع باشند، خادمان مجالس اهل‌بیت(ع) هم این تواضع را تجربه می‌کنند تا بعد بتوانند این را به جامعه توسعه دهند و این، توسعۀ مجالس اهل‌بیت(ع) است. شرکت‌کنندگانِ مجالس اهل‌بیت(ع) هم می‌آیند تا روابط ایمانی و ولایت مؤمنان را در سایۀ ولایت اهل‌بیت(ع) تجربه کنند؛ به بیان دیگر، آن‌ها زندگی جمعی توحیدی را در محیط ولایت و محبت اهل‌بیت(ع) مشاهده کرده و پس از آن سعی می‌کنند این رفتار را به عرصه‌های دیگر جامعه در ارتباط با مؤمنان تسرّی دهند. ▪️ اگر این روابط از مجالس اهل‌بیت(ع) به سایر روابط مؤمنان تسری یابد و همان‌گونه که در مجالس اهل‌بیت(ع) به مؤمنان خدمت می‌کنیم و رفع حاجت آن‌ها را، راه ارتباط با امام می‌دانیم، در سایر عرصه‌های حیات اجتماعی نیز به حوائج مؤمنان توجه شود و اگر محبت، دلسوزی و احترامی که به محبّ اهل‌بیت(ع) به واسطه این‌که مؤمن و محبّ اهل‌بیت(ع) است داریم، در مکان‌ها و زمان‌های دیگر به مؤمنان داشته باشیم، چراکه همین رابطه در همه‌جا میان مؤمنان و شیعیان با اهل‌بیت(ع) وجود دارد، در این صورت مجالس اهل‌بیت(ع) را به سایر عرصه‌های زندگی توسعه داده‌ایم. و اگر این اتفاق بیفتد، رفته رفته در همۀ تعاملات با مؤمنان، خود را در محضر اهل‌بیت(ع) می‌یابیم و این‌گونه است که رابطۀ ولایی مؤمنان، زمینه‌ساز رابطه با امام و مقدمه‌ساز ظهور امام زمان(عج) خواهد بود. این درسی است که می‌توانیم هر یک از ما در ارتباط با مجالس اهل‌بیت(ع) بگیریم. 🖇 برگرفته از کتاب "" ، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی 📎 @solooktashkilati
🔸 دین تا قبل از واقعه غدیر از جهت اجزاء کامل نبود و اکمال آن و اتمام نعمت در با و محقق شد. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🔹 6⃣ فصل ششم: برای زنده نگه‌داشتن باید تلاش کرد. برای این کار لازم است ضمن ممانعت از لق شدن پایه های پیشین، مرتب نفس و خون جدیدِ سالم نیز تزریق و استعدادهای خوب و تابناک را پس از پالایش، به مجموعه تزریق کنید. 👈 برگرفته از بیانات در کتاب . 📎 @solooktashkilati
🔸 مفهوم در عبارت 《اَلیَوم اَکمَلتُ لَکُم دینکُم و اَتمَمتُ عَلَیکُم نِعمَتی》بدین معناست که با ولایت تمام می شود و بدون اصلا نعمتی در‌کار نیست و تمام نعمات می‌شوند. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🔹 7⃣ فصل هفتم: بین تشکل‌ها باید برقرار گردد. البته این به معنای انحلال سایر تشکل‌ها و ایجاد یک واحد نیست بلکه به معنای و است. تشکل‌های موازی را رفیق به حساب بیاورید نه رقیب! از ایجاد تشنج درگیری و اهانت بپرهیزید. این یعنی و در جهت اهداف والا که ضمن پدید می‌آید که همان مفهوم《رحماء بینهم》است. یکدیگر را به بکشید اما به یکدیگر اهانت نکنید. از اختلاف نظر پرهیز و به دنبال باشید و آنها را تقویت کنید. 👈 برگرفته از بیانات در کتاب . 📎 @solooktashkilati
🔹 8⃣ فصل هشتم: را نباید از حذف کرد. تحرک ضمن انعطاف! یعنی قابلیت انطباق با شرایط گوناگون پیش‌بینی نشده، که لازمه‌ی آن جاری بودن، و رواج در مجموعه‌های تشکیلاتی است. هرگز مقدمات را فدای اصل کار نکنید. سفرهای بی‌دلیل، های بی‌منطق، سازماندهی‌های بی‌هدف و بی‌معنا و.. 👈 برگرفته از بیانات در کتاب . 📎 @solooktashkilati
🔸 انسان خلیفه‌ی خداوند در زمین است و آمده تا همه هستی را با خود به سمت خداوند متعال حرکت دهد. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🔹 9⃣ فصل نهم: و بی‌تجربگی ها طبیعی است. نباید انتظار داشته باشید که نوپای شما بی‌عیب باشد. لذا محتمل است و باید اعضای تشکیلات دائما خود را رصد کنند و در پی باشند. 👈 برگرفته از بیانات در کتاب . 📎 @solooktashkilati
🔸 کِید و وسوسه را نباید فراموش کرد و در عین حال نباید او را قدرتمند تصور کرد. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🔹 🔟 فصل دهم: _ کارهای بزرگ و گسترده، نیازمند و محکم، عمیق و منطقی است. در باعث انحراف و آفت می‌شود. این پشتوانه فکری نباید دارای باشد چراکه این نوع جهت گیری ها موجب سیاسی می‌شود و که لازمه‌اش و و استدلال است، از‌بین می‌رود. 👈 برگرفته از بیانات در کتاب . 📎 @solooktashkilati
🔸 یعنی و رفتن نه رسیدن و شنیدن. لذا کتاب و درس تنها برای تذکر است و تا به مرحله‌ی حرکت و نرسد، بی‌فایده است. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati