📝 #یادداشت_تحلیلی 🔰 جهان ابزورد جوکر «می‌خندد، می‌کشد، ادامه می‌دهد» ✍️نوشته: حسام‌الدین حائری‌زاده - مدرس و اندیشه‌جو ⬅️ در سه شماره ملاحظه نمایید.. جنبش سینمای استراتژیک 🎞 @StrategicCinema_ir

📝 #یادداشت_تحلیلی 🔰 جهان ابزورد جوکر «می‌خندد، می‌کشد، ادامه می‌دهد» 1️⃣ بخش اول 🔹جوکر می‌خندد؛ 🔻کسی که خندیدن و خنداندن فقط شغل اوست. خنده و شادی برای او یک ماسک است؛ ماسک بر چهره‌ی کسی که درونی پر از غم و اندوه دارد، پر از عقده‌ها و کمبودها. اگر هم بخواهد واقعا بچه‌ای را بخنداند، مادر بچه در اتوبوس به او اعتراض می‌کند که مزاحم بچه‌اش نشود. گویا او فقط وقتی می‌تواند بخنداند که در پوزیشن شغلی‌اش باشد نه وقتی که خود واقعی‌اش است. در کاپیتالیسم (جامعه سرمایه‌گرایی) هویت فرد با شغلش تعریف می‌شود و مهمترین سوالی که از کودک پرسیده می‌شود این است که می‌خواهد در آینده چه کاره شود؟ گویا همه از او انتظار دارند هر چه سریعتر پوزیشن شغلی خود را مشخص کند. هویت فرد با شغلش گره خورده است! آرتور فلک در پوزیشن شغلی‌اش که باشد اگر حتی مسخره‌ترین کارها را هم بکند مردم می‌خندند، اما اگر خودش باشد، بامزه نیست! و از همه حرفه‌ای‌تر در این شغل، موری فرانکلین است؛ پس باید کشته شود و جوکر حتما او را می‌کشد. ⬅️ ادامه دارد.. ✍️ حسام‌الدین حائری‌زاده - مدرس و اندیشه‌جو 🌐 instagram.com/p/B57P1jTgCjw جنبش سینمای استراتژیک 🎞 @StrategicCinema_ir

📝 #یادداشت_تحلیلی 🔰 جهان ابزورد جوکر «می‌خندد، می‌کشد، ادامه می‌دهد» 2️⃣ بخش دوم 🔹جوکر می‌کشد؛ 🔻کسی است که انواع کمبودها را دارد، اما مهمترین نقص او کمبود محبت است. او که باید در دوران کودکی زیر سایه پدر بزرگ می‌شد، اکنون در بزرگسالی در توالت التماس توماس وین می‌کند تا بلکه به عنوان پدر لحظه‌ای را به آغوش کشد. از او گدایی ذره‌ای محبت می‌کند؛ او پدر می‌خواهد آرزویی که تا این سن هم‌چنان با خود دارد. اما سیلی محکمی بیش نصیبش نمی‌شود. او حرام‌زاده است، هر چند اسناد فرزندخواندگی‌اش را می‌بیند، اما مادرش گفته، وین سندسازی کرده، و کیست که باور نکند از وین قدرت‌طلب برمی‌آمده که پنی فلک را مثل دستمال مصرف کرده و بعد هم دور انداخته باشد. پنی بیچاره هم که توهم داشته وین عاشق او بوده، هنوز در پیری برای او نامه می‌نویسد که عاشقش است، و هر روز منتظر رسیدن نامه از اوست. گویا او فکر کرده اَشرافی قدرت‌طلبی به نام توماس وین، خریدار عشق ساده‌ی یک ندیمه است؛ غافل از آن که او فقط لذت هم‌خوابگی با او را می‌خواسته و فقط همین. و چه بد وهمی است وهم عشق که بیماری چون پنی فلک را می‌سازد و او هر چه سرخوردگی در این رابطه دارد را بر سر ولدالزنای وین خالی می‌کند و پدیده‌ای چون جوکر را می‌تراشد. شاید بهتر از این نمی‌شد نشان داد که چگونه حرام‌زادگی بحران عاطفی به بار می‌آورد و منجر به قساوت قلب می‌شود. حرام‌زاده، آغوش پدر، محبت عمه، صمیمیت عمو، نوازش خاله، رفاقت دایی، دامن گسترده مادربزرگ، خاطرات پدربزرگ هر کدام را که ندارد، ظرفیت دریافت محبت او کامل نشده است. حال، چگونه می‌خواهد ابراز محبت کند؟ کودک از نوزادی تا نونهالی باید حداکثر دریافت محبت را داشته باشد، تا در نوباوگی بتواند مشق ابراز محبت را بکند. این است که فرمود صله رحم ایمان را زیاد می‌کند. پایه ایمان بر حب است، کسی که ظرفیت دریافت و ابراز محبت بالایی داشته باشد، ظرفیت ایمانی بالاتری هم پیدا می‌کند و این همه متوقف است بر حلال‌زادگی. پس جوکر می‌خندد، اما قسی القلب است پس حتما می‌کشد. ⬅️ ادامه دارد.. ✍️ حسام‌الدین حائری‌زاده - مدرس و اندیشه‌جو 🌐 instagram.com/p/B57QO1Tg2NC جنبش سینمای استراتژیک 🎞 @StrategicCinema_ir

📝 #یادداشت_تحلیلی 🔰 جهان ابزورد جوکر «می‌خندد، می‌کشد، ادامه می‌دهد» 3️⃣ بخش سوم (پایانی) 🔹جوکر ادامه می‌دهد؛ 🔻او کسی نیست جز حاصل گناه نخستین پدر که فرزندش بروس میراث‌دار آن است. بروس وین یا همان بتمن خودمان، برادر ناتنی جوکر است. شرور قصه‌ی بتمن ما، بیگانه‌ای نیست که از کره‌ای دیگر آمده باشد و بتمن قهرمان قرار باشد مردم را از شر این ضدقهرمان پلید نجات دهد! تز توماس برهم‌نهاد آنتی‌تز پنی فلک، سنتز آرتور فلک را می‌دهد؛ رابطه‌ی توماس وین از طبقه مهتران و فلک از طبقه کهتران، رابطه‌ی تز و آنتی‌تز است که برهم‌نهاد آنها، سنتز جوکر می‌شود. این است منطق تثلیثی که پویایی تاریخی گاتهام را شکل داده است. آنجا که در آخر فیلم، جوکر خنده‌های بیمارگونه‌ی خود را تکرار می‌کند و به روان‌پزشک نگاه کرده و همراه با ترانه‌ی انتهای فیلم می‌گوید «زندگی همینه، شاید خنده‌دار به نظر بیاد، ولی بعضیا از لگد کردن رؤیاهای بقیه لذت می‌برن، اما نمی‌ذارم ناراحتم کنه، چون این دنیای خوب و قدیمی به چرخیدن ادامه می‌ده.» (گویا گاتهام روح نیچه را بر قامت خود مصادره کرده است.) در جامعه کاپیتالیستی مهتران دست قدرت بر کهتران می‌برند و با استثمار ایشان، جوکرها را تولید می‌کنند. جوکر محصول استثمار طبقه فرودست توسط طبقه فرادست است. این است که جوکر فقط آرتور فلک نیست، بلکه به گستردگی کل گاتهام است و همه ماسک جوکر را بر صورت دارند. حالا باید کسانی به عنوان ناجی (بخوانید بتمن‌ها) مردم را از شر این جوکرها نجات دهند؛ و چه ساده‌لوح مردم که فکر می‌کنند بتمن عجب قهرمانی است و جوکر هم عجب غربیه‌ای، حال آن که آن دو ضد، چه خوب همدیگر را می‌شناسند. و جالب‌تر آن که جوکر چقدر بهتر و بیشتر بروس را می‌شناسد. بتمن ضد جوکر است؛ اما این هر دو، ضروری هم هستند. وجود بتمن موجّه به وجود جوکر و وجود جوکر موجّه به وجود بتمن است. هیچ کدام دلالت ذاتی برای وجود ندارند، و فقط موجه به وجود یکدیگر هستند؛ این می‌شود ثنویت متضاد ضروری. دعوا، دعوای دو برادر است بر سر گناه نخستین یک پدر؛ شهوتی آنی، اما دعوایی ماندگار و این پویایی پلید جامعه کاپیتالیستی است. در این بین، جوکر حتما می‌کشد. ▫️پایان ✍️ حسام‌الدین حائری‌زاده - مدرس و اندیشه‌جو 🌐 instagram.com/p/B57QjkcAKqk جنبش سینمای استراتژیک 🎞 @StrategicCinema_ir