هنر دریچه‌ای است به سوی دردها، زخم‌ها و قلب‌های‌شکسته‌ای که سال هاست میان خطوط، کلمات و نت‌های‌موسیقی دفن شده و درنهایت نام شاهکار گرفته‌اند.
مگر می‌شود آدمی تکه ای از خود را نیز بتواند فراموش کند؟ آری؛ حالا دگر فراموشت کردم، آنقدر فراموش که تنها محفطه ای خالی درونم آرام گرفته و مدت هاست که خاک می‌خورد در حالی که پری می‌داند دیگر هرگز به کسی دل نخواهد بست.