نهج البلاغه
حکمت 116 - آزمايش الهی
وَ قَالَ عليه‌السلام كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ
و درود خدا بر او، فرمود: چه بسا كسى كه با نعمت‌هايى كه به او رسيده، به دام افتد
وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ
و با پرده‌پوشى بر گناه، فريب خورد
وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ اَلْقَوْلِ فِيهِ
و با ستايش شدن، آزمايش گردد
وَ مَا اِبْتَلَى اَللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ اَلْإِمْلاَءِ لَهُ
و خدا هيچ كس را همانند مهلت دادن، نيازمود
#هر_روز_با_نهج_البلاغه
﷽؛
إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا
مسلّماً ما پیامبرانِ خود و مؤمنان را در زندگی دنیا یاری می‌دهیم
سوره غافر، آیه ۵۱