🔴 از پیام‌های قرآنی جزء بیست‌و‌چهارم / بخش ۲ ✅ يَعْلَمُ خَائنَةَ الْأَعْيُنِ‏ وَ مَا تُخفِى الصُّدُور 🔹خداوند از خيانت چشم‏ها و آن چه دل‏ها مخفى مى ‏كنند، آگاه است. 🔸علم خداوند تنها به ظاهر نيست، او باطن را هم می‌داند. «خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ»(غافر/۱۹) ✅ وَ قَالَ الَّذِى ءَامَنَ يَاقَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشَاد 🔹و كسى كه (از قوم فرعون به موسى) ايمان آورده بود گفت: «اى قوم من! از من پيروى كنيد، تا شما را به راه درست هدايت كنم» 🔸وظيفه‌ى مؤمن، دعوت ديگران است. «وَ قالَ الَّذِي آمَنَ يا قَوْمِ اتَّبِعُونِ» 🔸در دعوت مردم، گاهى بايد يك تنه به پاخاست و منتظر ديگران نبود. «قالَ الَّذِي آمَنَ» (غافر/۳۸) ✅ وَ قَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُم إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرونَ عَنْ عِبَادَتِى سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ 🔹و پروردگارتان گفت: «مرا بخوانيد تا براى شما اجابت كنم. همانا كسانى كه از عبادت من سر باز زده و تكبّر مى ‏ورزند به زودى با سرافكندگى به جهنّم وارد می‌شوند». 🔸خداوند، از ما خواسته كه به درگاه او دعا كنيم. «قالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي» 🔸در دعا فقط خدا را بخوانيم، نه خدا و ديگران را در كنار هم. «ادْعُونِي» 🔸اگر دعايى مستجاب نشد لابد به سود ما نبوده است، چون فرمود: «أَسْتَجِبْ لَكُمْ» آنچه را به نفع شما باشد مستجاب می‌كنم.(غافر/۶۰) ✅ هُوَ الْحَىُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مخُلِصِينَ لَهُ الدِّينَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبّ‏ الْعَالَمِينَ 🔹اوست زنده‌‏اى كه جز او معبودى نيست، پس او را در حالى كه دين را براى او خالص نموده‌‏ايد بخوانيد. سپاس براى خداوندى است كه پروردگار جهانيان است. 🔸حياتِ واقعى از آنِ خداست. «هُوَ الْحَيُّ» (حيات ديگران، محدود، فانى و وابسته است). 🔸اگر جز او معبودى نيست، پس تنها او را پرستش كنيم. «لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ» 🔸از آداب دعا ستايش پروردگار است. «فَادْعُوهُ ... الْحَمْدُ لِلَّهِ» (غافر/۶۵) ✅ اللَّهُ الَّذِى جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِترَكَبُواْ مِنْهَا وَ مِنْهَا تَأْكُلُونَ 🔹خداوند است كه براى شما چهار پايان را قرار داد تا از آنها سوارى بگيريد و از آنها بخوريد. 🔸اگر چهارپايان رام نبودند زندگى بشر فلج بود. با اين كه قدرتشان از ما بيشتر است ولى خداوند آنها را براى ما رام كرد. « جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعامَ لِتَرْكَبُوا » (غافر/۷۹)

🔺هیچ دعایی بی‌استجابت نیست

🔴 در محضر قرآن کریم / ۸۹۲ ✅ وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (قمر/۱۷) 🔹و همانا ما قرآن را براى تذكّر (و پندپذیرى)، آسان ساختیم، پس آیا پندپذیرى هست؟ 🔸قرآن از ابعاد گوناگونى آسان است، از جهتِ لفظ كه تلاوت آن را آسان و در عین حال زیبا كرده است؛ محتوى كه شامل داستان و مثال‌هاى بسیارى است و همچنین مطابقت با فطرت بشرى كه پذیرش مطالب آن را آسان مى‌كند. این آیه در این سوره، چهار بار تكرار شده است: در آیات ۱۷، ۲۲، ۳۲ و ۴۰. با این كه قرآن آسان است، «یسّرنا القرآن» ولى مشابه آن را نمى‌توان آورد، گرچه همه آفرینش دست به دست هم دهند. « لئن اجتمعت الانس و الجن... »(اسراء/۸۸). باید توجه داشت که قرآن ثقیل و وزین است(مزمل/۵) نه دشوار و سخت، همان‌گونه که آسان است نه سست و سخیف. ❇️ از پيام‌های آیه ▫️وظیفه هدایتگران، آسان‌گویى است. «یسّرنا» ▫️قرآن، آسان است ولى سست نیست. (در چند آیه قبل خواندیم كه آیات قرآن «حكمة بالغة»، یعنى سخنان محكم و استوار است.) «یسّرنا القرآن» ▫️رسالت قرآن، بیدارگرى است. «القرآن للذكر» ▫️هر چه آسان‌تر بگوییم، مخاطب بیشترى خواهیم داشت. «یسّرنا... فهل من مدّكر» ▫️هم نسبت به آیات تكوینى باید متذكّر شد «تركناها آیة فهل من مدّكر» و هم نسبت به آیات تشریعى. «یسّرنا القرآن للذكر فهل من مُدّكر» ▫️هر كسى لیاقت بهره‌گیرى از قرآن را ندارد، بهره گرفتن مخصوص اهل ذكر است نه اهل غفلت. «فهل من مُدّكر» ▫️همیشه وجود زمینه‌ى مناسب، شرط پذیرش نیست. گاهى همه‌ى شرایط فراهم است ولى انسان به خاطر لجاجت و هوى‌پرستى متذكّر نمى‌شود. «فهل من مُدّكر»