⚫️ از پیام‌های قرآنی جزء بیست‌و‌یکم / بخش ۲ ✅ لِيَجْزِىَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ مِن فَضْلِهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِين 🔹تا كسانى را كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند از فضل خود پاداش دهد. زيرا خدا كافران را دوست ندارد. 🔸ايمان و عمل صالح، شمارا مغرور نكند، زيرا كه دريافت هرنعمتى از فضل خداست. «لِيَجْزِيَ...فَضْلِهِ»(روم/۴۵) ✅ فَيَوْمَئذٍ لَّا يَنفَعُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ 🔹پس در چنين روزى، پوزش كسانى كه ستم كردند سودى ندارد، و توبه‏‌ى آنان نيز پذيرفته نمی‌شود. 🔸توبه و عذرخواهى تنها در دنيا كارساز است و در قيامت هيچ كارايى ندارد. «فَيَوْمَئِذٍ لا يَنْفَعُ الَّذِينَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ » (روم/۵۷) ✅ فَاصْبِر إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ 🔹پس صبر كن كه وعده خدا حق است. مباد آنان كه به مرحله يقين نرسيده‏ اند، تو را بی‌ثبات وسبک‌سر گردانند. 🔸ايمان به وعده‌‏هاى الهى، عامل صبورى است. «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ» 🔸كسى كه صبر نكند، خفيف می‌شود. « فَاصْبِرْ ... لا يَسْتَخِفَّنَّكَ ... » (روم/۶۰) ✅ وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَ هُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَىَّ ‏لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ 🔹و لقمان به پسرش گفت - و او را پند می‌داد - كه: اى پسرک من، به خدا شرک مياور، زيرا شرک ستمى است بزرگ. 🔸يكى از شرايط تأثير موعظه، احترام و شخصيّت دادن به طرف مقابل است. «يا بُنَیَّ»(لقمان/۱۳) ✅ وَ اقْصِدْ فِى مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِن صَوْتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ 🔹و در راه رفتن (و رفتارت)، ميانه‏‌رو باش و از صدايت بكاه، زيرا كه ناخوش‏ترين صداها، آواز خران است. 🔸صداى خود را كوتاه كنيم. از فرياد بيهوده بپرهيزيم و بيانى نرم و آرام داشته باشيم. «وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ» 🔸فرياد كشيدن و بلند كردن صدا، امرى ناپسند و نكوهيده است. «وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ»(لقمان/۱۹)

🔺اشک‌های معاویه هنگام‌ شنیدن‌ فضائل امیرالمؤمنین علی(ع) / شهید مطهری(ره)

◾️در محضر قرآن کریم/ ۸۸۹ ✅ كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُواْ آيَاتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ (ص/۲۹) 🔹(این) كتاب مباركى است كه به سوى تو فرو فرستادیم تا در آیات آن تدبّر كنند و خردمندان پند گیرند. 🔸«مبارک» به چیزى گفته مى‌شود كه فایده و خیر آن، رشد و فزونىِ زیاد و ثابت داشته باشد. قرآن از منبع مبارک است. «تبارک الّذى» در شب مبارک نازل شده است. «فى لیلة مباركه» در مكان مبارک نازل شده «ببكة مباركا» و خودش نیز مبارک است. «كتاب... مبارک» 🔸سیماى قرآن در این آیه ترسیم شده است؛ الف) متن آن نوشته شده است: «كتاب» ب) از سرچشمه‌ى وحى و علم بى‌نهایت الهى است: «انزلناه» ج) گیرنده‌ى آن، شخص معصوم است: «الیک» د) محتوایش، پر بركت است: «مبارک» ه) هدف از نزول، تدبّر در آن است: «لیدّبروا» و) علم و آگاهى به نكات و معارف آن، مقدّمه‌ى حركت معنوى و قرب به خداست. «لیتذكّر» ز) كسانى این توفیق را خواهند داشت كه خردمند باشند. «اولوا الالباب» ❇️ از پيام‌های آیه ▫️قرآن، مبارک است. (تلاوت، تدّبر، تاریخ، استدلال، داستان، الگوهاى، معارف، اخبار غیبى، تشبیهات، اوامر و نواهى آن، همه و همه پر از راز و رمز است). «كتاب... مبارک» ▫️گرچه قرآن، مبارک است، امّا براى تدبّر است، نه فقط تبرّک جستن به ظاهر آن. (براى حفظ منزل، مسافر و ... از خطرات) «كتاب... مبارک لیدبّروا» ▫️تدّبر در قرآن مقدّمه‌ى تذكّر است وگرنه چه بسا انسان اسرار و لطایف علمى قرآن را درک كند ولى مایه‌ى غرورش شود. «یدّبّروا - یتذكّر» ▫️تدّبر باید در همه‌ى آیات قرآن باشد نه تنها در آیات الاحكام. «لیدّبروا آیاته» ▫️شرط تدبّر و بهره گیرى و پندپذیرى، عقل و خرد است. «لیدّبروا... و لیتذكّر اولوا الالباب» ▫️كسانى كه از قرآن متذكّر نمى‌شوند، بى‌خردند. «لیتذكّر اولوا الالباب» ▫️قرآن، مطابق عقل و خرد است، لذا اهل خرد با تدبّر در آن به احكام و رموزش پى مى‌برند. « لیتذكّر اولوا الالباب » (در قرآن، امرى مخالف عقل یافت نمى‌شود) ▫️معارف قرآن پایان ناپذیر است. این كه به همه دستور تدبّر مى‌دهد نشان آن است كه هر كس تدبّر كند به نكته‌ى تازه‌اى مى‌رسد و اگر علما و دانشمندان گذشته همه‌ى اسرار قرآن را فهمیده باشند، تدّبر ما لغو است. «لیدبّروا آیاته»

🔺بزرگترین مصیبت امام علی علیه السلام