_

بی‌تفاوتی انسان‌ها ، به‌سان سایه‌ای سنگین بر دل‌های نازک ِ آنان می‌نشیند ، آنجا که احساسات و عواطف به حاشیه رانده می‌شوند . در عصری که هر فرد با غم‌های دیگران بی‌اعتنا می‌گذرد ، زخم‌ها نادیده می‌شوند و انسانیت به فراموشی سپرده می‌شود . با خاموشی پیوسته‌ی این بی‌تفاوتی ، جامعه به دیواری سرد و بی‌روح بدل می‌شود که در آن آواهای درد و اندوه به سکوتی عمیق فرو می‌روند .

_

میخوام دوسِت نداشته باشم اما نمی‌تونم و این تنها جاییه ك خواستن توانستن نیست .

_

از تو، راهی‌ست دراز، پیچیده به سکوت و ابهام. گویی هر قدم، پرسشی‌ست بی‌پاسخ، و هر نگاه، دریچه‌ای به جهانی ناپیدا .

_

زندگی ، حکایتی است ناتمام ، شعری نیمه‌سروده ، و رقصِ برگ‌ها در بادی که می‌آید و می‌رود . لحظه‌ای هستی ، و لحظه‌ای دیگر ، خاطره‌ای در گذر .

_

برگ پاییزی راهی ندارد جز سقوط ؛ وقتی می‌داند درخت .. عشق ِ برگ تازه ای را در دل دارد .

_

کس پی تعظیم ِما از اهل ِمجلس بر‌نخاست بهر پاس عزت آخر خود ز جا برخاستیم .