دلتنگی، آوازی است که در سکوت سینه می‌پیچد و هر لحظه، زخمی تازه بر جان می‌نشاند.

کاش برای کسي ك بهتون ارزش میده ارزش قائل بشین .

دقت کردین جملات وارونه چگونه است ؟ گنج "جنگ" مي‌شود . درمان " نامرد" و قهقهه "هق هق" ولی دزد همان "دزد" است درد همان "درد" و گرگ همان "گرگ" آری... نمي‌دانم چرا ! من "نم" زده ، یار "رای" عوض کرده است و راه گویی "هار" شده . روز به "زور" مي‌گذرد . آشنا را جز در "انشا" نمي‌بيني و چه سرد است این "درس" زندگی . اینجاست ك مرگ برایم "گرم" مي‌شود . چرا که درد همان "درد" است .

گاهي تصور مي‌کني ك مي‌تواني قلبش را با محبت و درك خود پر کني ، اما در واقعیت ، او جزئي از نقطه‌اي دور از دامنه احساست است .

تنهایی، نه یک تبعیدگاه، که خلوتگاهی‌ست برای پرواز روح. آنجا که نه نقابی هست و نه نیازی به ادا، می‌توان بی‌پروا به تماشای خویش نشست و در آینه‌ی دل، جهانی را دید. در این سکوتِ گزیده، نوای درونی‌مان به رقص درمی‌آید و نغمه‌های ناگفته‌ی قلب، به گوش جان می‌رسد. تنهایی، بستر شکوفایی‌ اندیشه‌ها و آغوش امنِ خاطره‌هاست.