🔳 دعایی شگفت از لسانِ امام صادق علیه السلام در حقّ زوّار سیدالشهداء علیه السلام عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ: اسْتَأْذَنْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فَقِيلَ لِي ادْخُلْ فَدَخَلْتُ فَوَجَدْتُهُ فِي مُصَلَّاهُ فِي بَيْتِهِ فَجَلَسْتُ حَتَّى قَضَى صَلَاتَهُ فَسَمِعْتُهُ وَ هُوَ يُنَاجِي رَبَّهُ وَ يَقُولُ يَا مَنْ خَصَّنَا بِالْكَرَامَةِ وَ خَصَّنَا بِالْوَصِيَّةِ وَ وَعَدَنَا الشَّفَاعَةَ وَ أَعْطَانَا عِلْمَ مَا مَضَى وَ مَا بَقِيَ وَ جَعَلَ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْنَا اغْفِرْ لِي وَ لِإِخْوَانِي وَ لِزُوَّارِ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ علیه السلام الَّذِينَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ وَ أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ رَغْبَةً فِي بِرِّنَا وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَكَ فِي صِلَتِنَا وَ سُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِيِّكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ إِجَابَةً مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا وَ غَيْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا أَرَادُوا بِذَلِكَ رِضَاكَ فَكَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ وَ اكْلَأْهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ اخْلُفْ عَلَى أَهَالِيهِمْ وَ أَوْلَادِهِمُ الَّذِينَ خُلِّفُوا بِأَحْسَنِ الْخَلَفِ وَ اصْحَبْهُمْ وَ اكْفِهِمْ شَرَّ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ وَ كُلِّ ضَعِيفٍ مِنْ خَلْقِكَ أَوْ شَدِيدٍ وَ شَرَّ شَيَاطِينِ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ وَ أَعْطِهِمْ أَفْضَلَ مَا أَمَّلُوا مِنْكَ فِي غُرْبَتِهِمْ عَنْ أَوْطَانِهِمْ وَ مَا آثَرُونَا بِهِ عَلَى أَبْنَائِهِمْ وَ أَهَالِيهِمْ وَ قَرَابَاتِهِم.‏ معاویة بن وهب گوید: برای ورود به محضر امام صادق علیه السلام اجازه خواستم. گفتند وارد شو. پس داخل شدم و ایشان را در نمازگاهِ خانه‌شان یافتم. نشستم تا نماز خویش را به جا آورد. سپس شنیدم که با پروردگار خویش مناجات می‌نمود و می‌گفت: ای آنکه ما را به ارجمندی و جانشینی [رسولت] ویژه داشتی و [مقام] شفاعت را به ما وعده دادی و علمِ گذشته و آینده را عطایمان نمودی و [ای کسی که] قلوب مردمی را متمایل و مشتاق به ما ساختی، من و برادران [مؤمنم] و زائرانِ مزار ابی عبدالله الحسین (علیه السلام) را ببخشای، آنان که اموالِ خویش را صرف می‌کنند و جسم‌شان را به رنج و تعب می‌افکنند، از روی شوق به احسان و نیکی به ما، و امید به آنچه در پیوندِ با ما در نزد توست، و برای شاد نمودنِ رسولت (صلی الله علیه و آله) و اجابتِ فرمان ما و برآشفته نمودنِ دشمنان‌مان. به این وسیله (صرف اموال و رهسپاری) رضای تو را می‌خواهند، پس همراهِ خشنودی‌ات از جانبِ ما ایشان را پاداش ده، و در شب و روز حفظ‌شان کن، و بر [مراقبت از] فرزندان و خانواده‌هایشان که پشت سر گذاشته شده‌اند به بهترین وجه جانشین‌شان باش، و ایشان را همراهی نما، و از شرّ هر ستمگرِ ستیزه‌جو و مخلوقات ضعیف یا قوی‌ات و از شرّ شیاطینِ اِنسی و جنّی نگاهشان دار. و بهترین پاداشی که به خاطرِ دوری از وطن خویش و مقدّم داشتنِ ما بر فرزندان و خانواده و خویشان از تو تمنّا دارند به آنها عطا فرما. 📚منابع: الكافي، ج‏ ۴، ص ۵۸۲ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۹۵ كامل الزيارات، ص ۱۱۶ #اربعین_حسینی #پیاده_روی_اربعین

🔳 درجات رفیع زائر کربلا از امام صادق علیه‌السلام روایت شده است: اگر زائر امام حسین علیه السلام می‌دانست به واسطه این زیارت که چقدر شادی و سرور بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله) و بر امیرالمؤمنین علیه السلام و بر حضرت فاطمه (علیهاالسلام) و به شهدا از ما اهل بیت وارد می‌آید و اگر می‌دانست آنچه از دعای ایشان به واسطه زیارتش، هنگامی که برمی گردد و آنچه را که از ثواب در همین دنیا و در آخرت خواهد داشت و آنچه را که برای او پیش خداوند ذخیره شده است، هر آینه دوست می‌داشت که آنجا (کربلا) خانه اش می‌بود و همانا زائر امام حسین علیه السلام از این مسافرتش بر‌می‌گردد و گامش بر روی چیزی نمی‌آید مگر اینکه برای او دعا می‌کند و هنگامی که خورشید بر او می‌تابد، گناهانش را از بین می‌برد، همان طور که آتش هیزم را از می‌سوزاند، خورشید چیزی از گناهان او باقی نمی‌گذارند، پس برمی‌گردد در حالی که هیچ گناهی بر او نیست و برای او درجاتی رفیع خواهد شد که کسی که در خون خود، در راه خدا غوطه ور است بدان نمی‌رسد و فرشته‌ای به جای او موکل خواهد شد و برای او استغفار می‌کند، تا اینکه دوباره به زیارت برگردد، یا اینکه ۳ سال بگذرد یا تا وقتی که بمیرد. 📚 منبع: مستدرک الوسائل، جلد ۱۰، ص ۳۴۳ #اربعین_حسینی #پیاده_روی_اربعین