#گزیده_نڪات_تفسیرے #صفحه_585 ❇️انسان بايد به #غذای خود بنگرد! 🔹نزديكترين اشياء خارجی به انسان غذای او است كه با يك دگرگونی جزء بافت وجود او می‌شود، و اگر به او نرسد به زودی راه فنا را پيش می‌گيرد، و به همين دليل قرآن از ميان تمام موجودات روی مواد غذايی آن هم موادی‌ كه از طريق گياهان و درختان، عائد انسان می‌شود تكيه كرده است. 🔹‏روشن است كه منظور از" نگاه كردن" تماشای ظاهری نيست، بلكه نگاه به معنی دقت و انديشه در ساختمان اين مواد غذايی، و اجزاء حياتبخش آن، و تاثيرات شگرفی كه در وجود انسان دارد، و سپس انديشه در خالق آنها است. 🔹‏و اينكه بعضی احتمال داده‌اند مراد نگاه ظاهری است، نگاهی كه باعث تحريك غده‌های بزاقی دهن، می‌شود، در نتيجه كمك به هضم غذا می‌كند بسيار بعيد به نظر می‌رسد، زيرا آيه به قرينه آيات قبل و بعد اصلا در مقام بيان اينگونه مسائل نيست، منتها بعضی از دانشمندان غذاشناس كه قرآن را تنها از زاويه محدود مسائل شخصی خود می‌نگرند طبيعی است چنين پنداری درباره آيه فوق داشته باشند. 🔹‏بعضی نيز معتقدند كه منظور از نگاه كردن به مواد غذايی اين است كه انسان هنگامی كه بر سر سفره می‌نشيند دقيقا بنگرد كه آنها را از چه راهی تهيه كرده؟ حلال يا حرام؟ مشروع يا نامشروع؟ و به اين ترتيب جنبه‌های اخلاقی و تشريعی را مورد توجه قرار دهد. 🔹‏در بعضی از روايات كه از معصومين نقل شده نيز آمده است كه منظور از" طعام" در اينجا" علم و دانشی" است كه غذای روح انسان است، بايد بنگرد كه آن را از چه كسی گرفته؟ 👈آری انسان بايد درست بنگرد كه سرچشمه اصلی علم و دانش او كه غذای روحانی او است كجا است مبادا از سرچشمه آلوده‌ای تغذيه شود و روح و جان او را بيمار كند يا به هلاكت افكند. 📚تفسیر نمونه ༻🍃‌🌸🍃༺