🔹راغب، عبرت را چنین معنا می کند: الاِعْتِبَارُ وَالعِبْرَةُ [هِیَ] الْحَالَةُ الّتِی یَتَوَصَّلُ بِهَا مِنْ مَعْرِفَةِ الْمُشَاهَدِ اِلَی مَا لَیْسَ بِمُشَاهَد. عبرت حالتی است که در آن معرفت ظاهری و محسوس، سبب درک معرفت باطنی و غیرمحسوس می گردد و انسان از امور مشهود به امور نامشهود منتقل می شود. 👈روشن است که هرگونه انتقال و عبور از ظاهر به باطن و از سطح به عمق را #نمی_توان_عبرت_نامید، بلکه این انتقال و عبور دارای نکات و قیود خاصی است که در پی می آید: 👈 #نکته_اول اینکه بین ظاهر و باطن، نباید رابطه ای اعتباری و قراردادی و یا التزامی وجود داشته باشد. 🔔 مثلاً اگر از شنیدن صدای زنگ، شنونده به باطن آن یعنی وجود فردی در پشت در، پی برد و با دیدن یک علامت خاص، بیننده به یک پیام قراردادی منتقل شود، آن را عبرت #نمی_گویند، زیرا اوّلی دلالت التزامیه دارد و دوّمی، انتقال از طریق قرارداد قبلی صورت می گیرد. 🔸ادامه دارد https://eitaa.com/Tarbiatm