دو عامل: ✅ ۱. گاهی خودِ فرد با خواندن جریانات تاریخی یا دیدن طبیعت و آثار به جای مانده از گذشتگان به این حالت می رسد که در این صورت عبرت یک روش خودتربیتی می شود که می توان آن را روش «عبرت گیری» یا «عبرت پذیری» نامید. چرا که خودِ فرد زمینه را برای تأثیرپذیری فراهم کرده است. ✅ ۲. گاهی دیگران زمینه ها و مقدماتِ به وجود آمدن چنان حالتی را برای فرد فراهم می کنند. مثلاً #مربی_تربیتی با قصد عبرت آموزی، متربیانِ خود را به 🗼#دیدن_برج_و_باروها، 🏯#کاخهای_سلطنتی، 🏰#مقابر_و_زیارتگاهها ببرد که در این صورت یک روشِ دیگر تربیتی است و می توان آن را روش «عبرت دهی» یا «عبرت آموزی» نام نهاد. 🔹در این روش، #کارِ_مربی نشان دادن #آیات و نشانه هاست و این فراگیرنده است که باید از لابلای پدیده ها که آیات الهی هستند، عبور کرده به اعماق آنها دست یابد، چرا که آیات، رموزی هستند که همواره به چیزی فراتر از ظاهر خود دلالت دارند. در این روش #کشف این رمزها به عهده خودِ #متربیان است. https://eitaa.com/Tarbiatm