☑️ آيا امام حسين(عليه السلام) را شیعیان کشتند؟ ◀️دشمنان تشیع از دیرباز، شبهه کرده اند: «شیعیان، خود قاتل امامشان بودند و فاجعه عاشورا را بار آوردند، دیگران را چه...»؟! ◀️ پاسخ: 🔹حادثۀ عاشورا متأثر از دو جریان رقیب در کوفه بود: «اموی مسلکان (عثمانيه)» و «شيعيان». 🔹مردم کوفه به لحاظ روحی، گرفتار: «شک و هیجان»، «دنیازدگی»، «فرصت جویی»، «خستگی از جنگ» و «پیروی از رؤسای قبایل» بودند. همین ویژگیها، عملا مردم کوفه را رویاروی حسین(ع) قرار داد، در حالی که بسیاری از آنان، هم حسین(ع) را نیک می شناختند و هم دوستش داشتند (سخن فرزدق: «دلهایشان با تو و شمشیرهایشان بر روی تو است»). 🔹قرار گرفتن دوستداران حسین(ع) رویاروی او، هم عبرت آموز است و هم گویای اینکه اگر شیعه ای هم با تهدید و تطمیعِ ابن زیاد، با حسین(ع) رویارو شد، صرفاً محب و دوستدار او (شیعۀ محبتی) بود، و نه معتقد به امامت الهی اش. 🔹شیعیان «معتقد»؛ برخی ها دچار زندان ابن زیاد شده بودند و شماری همچون: حبيب‌، مسلم‌بن‌عَوْسَجَه، ابوثُمامَة و بُرَيْر‌ با وجود موانع فراوان، به امامشان پیوستند و در رکابش پایمردی و جانفشاني کردند. 🔹اما فرماندهان و مباشران قتل حسین(ع)، از عمر سعد و شِمر گرفته تا عمرو‌بن‌حَجّاج، و شَبَث و...، همگی از اشراف و اموی مسلکان بودند که برخي شان سابقۀ شهادت بر کفرِ حجربن‌عدی (بزرگ شیعیان کوفه) را نیز در کارنامه داشتند. 🔶اساساً در کربلا، جریان غالب در سپاه عمر سعد، عثمانی و اموی بود، و جریان غالب در سپاه امام حسین(ع)، تشيع اعتقادي: نافع‌بن‌هلال یاور حسین(ع)، در رجزش اعلان کرد: «من بر دين علي ام»، و هماوردش گفت: «من بر دين عثمانم»؛ نیز حسين(ع) خطاب به کوفیانِ متعرض به خیامش، نهیب زد: «ای پیروان آل ابي‌سفيان...». 🔸سخن هرگز در عذر تقصیر کوفیان، شیعه و غیرشیعه، نیست که حسین(ع) را دعوت کردند؛ اما تنهایش گذاشتند (که فرمود: «...شيعيان، ما را تنها گذاشته‌اند؛ وقد خذلتنا شيعتُنا...)؛ بلکه سخن در این است که: نه همۀ سپاهیان عمر سعد شیعه بودند و نه هیچ یک از فرماندهان و مباشران قتل حسین(ع). 🔸نقل است که از کوفیان اعزامی برای جنگ با حسین(ع)، بسیاری (از هر هزار، حدوداً ششصد تن) در میانۀ راه می گریختند؛ پیری نیز در سپاه عمر سعد، دست به دعا شده بود: «خدایا، تو حسین را یاری کن»، و پیری دیگر، خلخال را از پای دختر حسین(ع) غارت، و در همان حال، گریه می کرد؛ این همه نشان می دهد که برخی ها در صف دشمن، «دل» با حسین(ع) داشتند؛ اما تنها «دل»؛ و نه عقیده و معرفت، و نه شهامت. #شیعیان_کوفه #قاتلان_حسین(ع) ✅ کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo

برنامه هفته دوم *امام حسین شناسی تاریخی* موضوع: چیستی و چرایی قیام امام حسین علیه السلام استاد دکتر منتظری مقدم از ساعت 21:05 تا 21:30 *لینک کلاس* https://www.skyroom.online/ch/porseman_1401/imamhusainshenasi 🏴https://eitaa.com/Tashayo

☑️ حضرت #رقيه (سلام الله عليها) 🏴 شهادت دختر خردسال امام حسين(ع) مشهور به حضرت رقيه(ع) در دمشق، به احتمال زياد در اوايل ماه صفر بوده است. 🔹قديمي‎ترين گزارش موجود در اين ‌باره از عمادالدين طبري در کتاب «کامل بهايي» است كه ماجرا را از كتاب الحاوِيَةُ فِي مَذَمّاتِ معاويه يا مَثالِبُ بني‎اُمَيَّة، نوشتة قاسم‌بن‌محمد‌بن‌احمد مأموني، چنين نقل كرده است: 🔹«زنان خاندان نبوت در حالت اسيري، حال مرداني را كه در كربلا شهيد شده بودند، بر پسران و دختران ايشان پوشيده مي‎داشتند و هر كودكي را وعده‎ها مي‎دادند كه پدر تو به فلان سفر رفته است، بازمي‎آيد؛ تا ايشان را به خانه يزيد آوردند. دختركي بود چهارساله، شبي از خواب بيدار شد و گفت: پدر من حسين كجاست؟ اين ساعت او را به خواب ديدم [که] سخت پريشان [بود]. زنان و كودكان جمله در گريه افتادند و فغان از ايشان برخاست. يزيد خفته بود. از خواب بيدار شد و حال تفحص كرد. خبر بردند كه حال چنين است. آن لعين در حال گفت كه بروند و سر پدر او را بياورند و در كنار او نهند. ملاعين سر بياوردند و در كنار آن دختر چهارساله نهادند. پرسيد: اين چيست؟ ملاعين [گفتند]: سر پدر تو است. آن دختر بترسيد و فرياد برآورد و رنجور شد و در آن چند روز، جان به حق تسليم كرد». (عمادالدين طبري، كامل بهايي، ج2، ص179؛ شيخ عياس قمي، منتهي الآمال، ج2، ص1002). 🔹در نقل عماد الدين طبري نام اين دختر ذکر نشده، اما در لباب الانساب بيهقي (م 565) نام رقيه به عنوان يکي از دختران امام حسين(ع) ديده مي‌شود. (بيهقي، لباب الانساب، ج1، ص355). مقتل جامع سيدالشهداء، ج2، ص148-149 گزيده مقتل جامع سيدالشهداء، ص378-379 ✅ کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo

🏴https://eitaa.com/Tashayo

✍️ در پاسخي که به سؤال بالا👆🏼 ارائه شد، ابتدا درصدد بودم بنويسم: «در هيچ منبع تاريخي، رقم مشخصي براي جنگ با امام حسين(ع) ذکر نشده است»؛ اما با قدري تعديل نوشتم: «طبق بررسي‌هاي انجام شده، در منابع معتبر تاريخي رقم مشخصي براي جنگ با امام حسين(ع) ذکر نشده است». حال، توضيحي در اين باره: مرحوم استاد پيشوايي نقل مي‌کرد که در ايام جواني، يک دوره‌ (يا دوره‌هاي) نويسندگي را نزد برخي بزرگان؛ از جمله حضرت آيت الله مکارم شيرازي گذرانده بود و از ايشان، نقل مي‌کرد که در نگارش خود، ادعاهاي مطلق نکنيد: با عباراتي مانند «در هيچ کجا اين نيامده...»؛ «همه اين سخن را قبول دارند» و مانند اينها؛ بلکه سعي کنيد عبارتتان را به گونه‌اي بنويسيد که اگر مورد نقضي هم داشت، ادعا و سخن شما باطل نشود. در واقع به نوعي عبارت را تعديل و محدود کنيد. ✅ کانال تشيع پژوهي در ایتا: 🏴https://eitaa.com/Tashayo

❓پرسش 🔰آیا می‌توان گفت حادثه پیاده روی اربعین از نشانه‎های ظهور و نزدیکی آن است؟ ☑پاسخ از علامه مصباح یزدی: 🔸️به عنوان یک قضاوت قطعی دلیل قاطعی نداریم، اما از محتملات است که: اینکه توجه مردم به حقیقت و فداکاری در راه خدا بیشتر می‌شود، از آثار این است که عنایت الهی به پیشرفت معنوی جامعه بیشتر شده است. اما حالا به خصوص بگویم مسأله اربعین یک جهت خاصی (برای ظهور حضرت) هست، دلیل قاطعی نداریم. @mesbahyazdi_ir 🏴https://eitaa.com/Tashayo

🎥 #فیلم‌نوشت | در اولین اربعین حسینی چه گذشت؟ 🔹طبق نقل‌های تاریخی، در اولین اربعین حسینی در سال ۶۱ هجری، سه رویداد مهم به وقوع پیوست. @TebyanOnline 🏴https://eitaa.com/Tashayo

☑️ اقتداي اميرمؤمنان علي(ع) به رسول خدا(ص) اميرمؤمنان، پيامبر را به تمام معنا و در همه حال «اسوه» خود مي‌دانستند. ايشان در همان زمان که در ميدان کوفه مردم را با نان و گوشت ميهمان کرده بودند، جداگانه در خانه خود بر سر سفره‌اي ساده از نان خشک و دوغ ‌نشستند و در پاسخ به اعتراض يکي از يارانشان که وي را دنبال کرده و سادگي غذايشان را ديده و شگفت‌زده شده بود، فرمودند: «من رسول خدا(ٌص) را ديدم كه نان خشك‏تر از اين را مي‌خورد»، و با اشاره به لباس خود ادامه دادند: «و خشن‌‏تر از اين لباس را مي‌پوشيد؛ من اگر از آن حضرت پيروي نكنم، مي‏ترسم به او نرسم». 📖کتاب پيامبر(ص) از ديدگاه اهلبيت(ع)، ص57 📚ثقفي کوفي، الغارات، ج‏1، ص85؛ همچنين: بلاذري، انساب ‏الاشراف، ج2، ص408و409. #اسوه_حسنه 🏴https://eitaa.com/Tashayo