سفارش امام جواد(ع) به #زائران خانه خدا یکی از #شیعیان امام #جواد(ع) عرض میکند: «تصميم گرفته بودم در سفر #حج براى شما و پدر بزرگـوارت طـواف كنم، برخی به من گفتند: طواف به نیابت از امامان نباید انجام داد». امام فرمود: «هر قدر میتوانى #طواف كن، چون این كار جايز است». سه سال بعد مجددا خدمت آن حضرت رسيدم و دربارۀ طـواف هايى كه براى #پیامبر(ص) و #امامان (ع) انجام داده بودم، توضيحاتى دادم. سپس عرض كردم: «گاهى نیز از طرف مادرت حضرت #فاطمه(س) طـواف میکنم». امام فرمود: «آن را زياد انجام بده؛ زيرا این کار برترين چيزى است كه بدان عمل می كنى». 📚کلینی، الکافی، ج4، ص314، ح2. این خلاصه ای از ترجمه روایت بود اما متن کامل آن: ...عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ مُوسَى بْنِ الْقَاسِمِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي ع قَدْ أَرَدْتُ أَنْ أَطُوفَ عَنْكَ وَ عَنْ أَبِيكَ فَقِيلَ لِي إِنَّ الْأَوْصِيَاءَ لَا يُطَافُ عَنْهُمْ فَقَالَ لِي بَلْ طُفْ مَا أَمْكَنَكَ فَإِنَّهُ جَائِزٌ ثُمَّ قُلْتُ لَهُ بَعْدَ ذَلِكَ بِثَلَاثِ سِنِينَ إِنِّي كُنْتُ اسْتَأْذَنْتُكَ فِي الطَّوَافِ عَنْكَ وَ عَنْ أَبِيكَ فَأَذِنْتَ لِي فِي ذَلِكَ فَطُفْتُ عَنْكُمَا مَا شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ وَقَعَ فِي قَلْبِي شَيْ‏ءٌ فَعَمِلْتُ بِهِ قَالَ وَ مَا هُوَ قُلْتُ طُفْتُ يَوْماً عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ثُمَّ الْيَوْمَ الثَّانِيَ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ثُمَّ طُفْتُ الْيَوْمَ الثَّالِثَ عَنِ الْحَسَنِ ع وَ الرَّابِعَ عَنِ الْحُسَيْنِ ع وَ الْخَامِسَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع وَ السَّادِسَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ ع وَ الْيَوْمَ السَّابِعَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع وَ الْيَوْمَ الثَّامِنَ عَنْ أَبِيكَ مُوسَى ع وَ الْيَوْمَ التَّاسِعَ عَنْ أَبِيكَ عَلِيٍّ ع وَ الْيَوْمَ الْعَاشِرَ عَنْكَ يَا سَيِّدِي وَ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ أَدِينُ اللَّهَ بِوَلَايَتِهِمْ فَقَالَ إِذَنْ وَ اللَّهِ تَدِينَ اللَّهَ بِالدِّينِ الَّذِي لَا يَقْبَلُ مِنَ الْعِبَادِ غَيْرَهُ قُلْتُ وَ رُبَّمَا طُفْتُ عَنْ أُمِّكَ فَاطِمَةَ ع وَ رُبَّمَا لَمْ أَطُفْ فَقَالَ اسْتَكْثِرْ مِنْ هَذَا فَإِنَّهُ أَفْضَلُ مَا أَنْتَ عَامِلُهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ. 🏴https://eitaa.com/Tashayo

یکی از نکات شایان توجه در متن روایت بالا👆 این است که وقتی راوی (موسی بن قاسم) به امام جواد (علیه السلام) عرض کرد: «...یک روز طواف کردم از طرف رسول خدا...», امام جواد (علیه السلام) به احترام آقا رسول خدا سه مرتبه فرمود: «صلی الله علی رسول الله».

🎥 سخنی از دکتر عبدالکريم #سروش درباره: «روابط امام #خميني(ره) و دکتر #شريعتي» نکات ریز و درشت شنیدنی دارد... 🌿https://eitaa.com/Tashayo

✍️ #تاريخي‌گري و پيامدهاي آن (1): ❇️ در قرون اخير با شکل گيري علوم انساني در غرب، دانش تاريخ هم شکل و نماي تازه‌اي پيدا کردو در جايگاه يکي از علوم انساني قرار گرفت. در اين شکل و نماي تازه بر تاريخ تحليلي و تخصص گرايي در تاريخ، تأکيد، و شاخه‌ها و گرايش‌هاي نويني ايجاد شد. قرون هيجده و نوزده ميلادي دوران تاريخي‌گري به شمار آمده که مشخصه آن، «افراط در تخصص گرايي تاريخي» است. ❇️ ويژگي آشکار اين تخصص گرايي افراطي اين بود که دور تاريخ ديواري قطور و بلند کشيده و گفته ميشد که فقط اهالي تاريخ ميتوانند در موضوعات و مسائل تاريخي اظهار نظر کنند. ❇️ متأسفانه اين رويکرد اکنون در ميان برخي تاريخيّون حوزوي مشاهده ميشود تا آنجا که بنده خود گاهي حتي دیده ام برخي از اين افراد وقتي اشکال و سؤالي را درباره ديدگاه و يا نوشته‌اي تاريخي مي شنوند، بدون توجه به اصل اشکال و سؤال، مي پرسند: «آيا اشکال کننده يا سؤال کننده تخصص تاريخي دارد يا خير؟»، همين که بفهمند تخصص ندارد، ميگويند: «ما وظيفه پاسخ نداريم»! (ادامه دارد، ان شاء الله) 🌿https://eitaa.com/Tashayo

📹 حجاب 120 سال پیش انگلیسی‌ها... 👈 اینها افرادی هستند که برای اولین بار دوربین فلیمبرداری را در سال 1901 در منچستر انگلیس مشاهده می‌کنند. https://eitaa.com/joinchat/2868183226Cfce63ae436 🔰https://eitaa.com/Tashayo

✍️ #تاريخي‌گري و پيامدهاي آن (2): ✴️ اظهار نظر علمي در مسائل تاريخي قطعا نيازمند «تخصص» است؛ اما «تاريخي گري»، اصطلاحي ناظر به «افراط در تخصص‌گرايي تاريخي»‌ است. ✴️ برخي از مهم‌ترين جلوه‌هاي اين تخصص‌گرايي افراطي عبارت است از: 🔹يک) سخت‌گيري افراطي در اعتبارسنجي منابع و مستندات؛ 🔹دو) تمرکز بر جزئيات حوادث بدون توجه به چهارچوب‌ آن (بررسي Micro بدون توجه به Macro)؛ 🔹سه) مرزبندي‌ سخت‌گيرانه ميان تاريخ و ديگر علوم و بي‌توجهي به دستاوردهاي ديگر علوم؛ 🔹چهار) محدودکردن شناخت از «پديده‌»هاي گذشته به «شناخت پديدارشناسانه تاريخي». ✴️ دردمندانه بايد گفت که تاريخي‌گري خود محصول ارتقاي جايگاه تاريخ در ميان علوم انساني، و در همان حال آسيبي بسيار جدي براي آن جايگاه بوده است. (ادامه دارد، ان شاء الله) 🔰https://eitaa.com/Tashayo

🔰 پیشینه عبارت « علیه السلام » بعد از نام اهل بیت عصمت و طهارت در تاریخ شیعه 💠 حضرت آیة الله سید موسی شبیری زنجانی (حفظه الله): 🔸 اوایل امر، شیعه تحت فشار بود و در تقیه به سر می‌برد و تدریجاً عقاید خود را اظهار می‌کرد، لذا به استحکامی که اکنون هست، نبود و کم کم مستقر شد. 🔹 امروزه اگر کسی نام اهل بیت علیهم السلام را ذکر کند و دنبال آن عبارت علیه السلام را نیاورد، بی احترامی محسوب می‌شود، امّا گویا اصحاب ائمه، رسم و عادت شیعه چنین نبود که وقتی نام ائمه علیهم السلام را ذکر کنند، عبارات احترام نظیر: «ع» را بیاورند. لذا در بسیاری از روایات، عبارت «ع» ذکر نشده است و این روایات را شیعیان نقل کرده‌اند، نه سنّی‌ها. 🔸 نسخه‌ای از استبصار شیخ طوسی در اختیار جعفر بن مشهدی پدر صاحب مزار بوده است. کاتب نسخه طبق این عادت شیعه عبارت «ع» را بعد از نام ائمه نوشته بوده ولی بعداً وقتی ابن مشهدی نسخه را با اصل مقابله کرده،‌ متوجه شده که در نسخه اصل این عبارات نیست، لذا وی اکثر «ع» ها را خط کشیده است. من این نسخه را در نجف در کتابخانه شیخ علی کاشف الغطاء دیده بودم. در ایران هم تصویر این نسخه را از کتابخانه آستان قدس گرفتم و نسخه خودم را با آن مقابله کردم. #حدیث #رجال @Dar_Masire_Feghahat 🔰https://eitaa.com/Tashayo

🔻چیزی که نمیتوانی در قیامت از آن دفاع کنی؛ نه ببین، نه بشنو، نه بگو، نه بنویس https://eitaa.com/joinchat/2868183226Cfce63ae436 🔰https://eitaa.com/Tashayo

✍️ #تاريخي‌گري و پيامدهاي آن (3): ❇️ گفته شد: قرون هيجده و نوزده ميلادي دوران تاريخي‌گري (افراط در تخصص گرايي تاريخي) بود و یکی از مهمترین جلوه ها و شاخصهای آن، مرزبندي‌ سخت‌گيرانه ميان تاريخ و ديگر علوم بود. ادامه این سخن: ❇️ از اوايل قرن بيستم مرزهای دانش تاریخ شکسته و به تعامل با رشته های مختلف توجه شد. این توجه در مکتبی موسوم به «آنال» (1929م/ فرانسه) شکل گرفت. این نام برگرفته از نام «سالنامهٔ تاریخ اقتصادی ـ اجتماعی» است. مکتب آنال به‌طور جدی بر همکاری میان مورخان و دانشمندان علوم اجتماعی و نوشتن تاریخ جامع با بازسازی همه واقعیات اجتماعی تأکید می‌کند. ❇️ مکتب آنال البته خود دچار مشکلاتی است؛ از جمله: تکیه بر روش پوزیتویستی و محدودسازی مطالعات به موارد قابل مشاهده و تجربه، نیز بی توجهی به تاریخ سیاسی؛ ❇️ در این حال، رویکرد آنال به بهره گیری از دستاوردهای دیگر علوم انسانی (زبان‌شناسی، مردم‌شناسی، جامعه‌شناسی و...) پیشرفتی بزرگ به شمار می آمد. این رویکرد، اولاً در توجه دادن محققان تاریخ به موضوعات خُرد و ملموس در زندگی بشر بسیار مؤثر بود؛ ثانیاً در «تحلیلِ» حوادث تاریخی، با بهره گیری از دستاوردهای سایر علوم انسانی، دانش تاریخ را بسیار سودمند و با نشاط و از انزوای خودساخته بیرون می ساخت. (ادامه دارد، ان شاء الله) 🔰https://eitaa.com/Tashayo

🎥 آزادی بیان به سبک سوئد 🔹همزمان که سوئد قرآن‌سوزی را آزادی عقیده می‌داند، دانشگاه استکهُلمِ سوئد به‌دلیل اینکه وحید سعادت‌طلب، دانشجوی ایرانیِ این دانشگاه، پایان‌نامه‌اش را به شهید سلیمانی تقدیم کرده به او اجازه دفاع نمی‌دهد. @Farsna 🔰https://eitaa.com/Tashayo

✍️ #تاريخي‌گري و پيامدهاي آن (4): ✴️ گفته شد: برخی از مهم‌ترين جلوه‌ها و آسيب‌هاي تاريخي‌گري، عبارت است از: «سخت‌گيري در اعتبارسنجي منابع و مستندات» و «مرزبندي‌ سخت‌گيرانه ميان تاريخ و ديگر علوم و بي‌توجهي به دستاوردهاي ديگر علوم»؛ 💥توضيح اين سخن: ✴️ اعتبارسنجي منابع و مستندات در همان حال که در هر تحقيق تاريخي يک امر بسيار ضروري و از جذاب‌ترين بخش‌هاي تحقيق تاريخي است؛ اما همه فرايند تحقيق تاريخي نيست. مهم‌تر اين که بر خلاف تصور مبتلايان به تاريخي‌گري، اعتبارسنجي منابع و مستندات، نقش درجه يک در ارتقاء‌ جايگاه دانش تاريخ در علوم انساني ندارد؛ و گاهي افراط در آن موجب سردرگمي مخاطبان و نيز غفلت خود تاريخ‌‌ورزان از عامل مهم‌تري به نام «تحليل»‌ (تبيين) و بسنده‌کردن به تحليل‌هاي بسيار عام و ساده و غيرعلمي در مطالعات تاريخي است. به ديگر بيان، آنچه که در ارتقاء دانش تاريخ ميان علوم انساني، بسيار با‌اهميت‌تر است، ارائة «تحليل» (تبيين‌)‌هاي دقيق و درست و «روزآمد» و برگرفته از دستاوردهاي ديگر حوزه‌هاي علوم انساني است. 💥در اين باره متن زير👇خواندني است: «روابط علی و معلولی می‌تواند فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و ... باشد و تا زمانی که در مسیر تبیین قرار نگیریم، کار ما علم نیست و برای این تبیین چاره‌ای نداریم جز اینکه به روش‌های گوناگون متوسل شویم. مباحث متدولوژی تاریخ، از یک‌سو شبیه بحث‌هایی است که در حوزه‌های گوناگون علوم انسانی و اجتماعی وجود دارد و به آن پرداخته می‌شود و از سوی دیگر، شباهت زیادی به متدهای پلیس علمی و کارآگاه‌ها دارد؛ به دلیل اینکه در پی تبیین و کشف روابط بین پدیده‌هاست. اگر گفته شود در دورهٔ صفوی، تشیع، مذهب رسمی ایران بود، این صرفاً اعلام کردن است؛ اما اگر بیان شود چرا این‌گونه بود، نوعی تبیین ارائه شده است. بسیاری از کسانی که حتی امروز به عنوان مورخ فعالیت می‌کنند، از مورخان کلاسیک هستند که فقط براساس منابع و گزارش‌هایی که وجود دارد، می‌گویند شاه اسماعیل صفوی مذهب تشیع را به عنوان مذهب رسمی ایران اعلام کرد. ...در دنیا مطالعهٔ علم تاریخ اهمیت دارد و در بسیاری از دانشگاه‌های دنیا، تاریخ دارای دانشکده است. همهٔ رشته‌ها به تاریخ نیازمندند. هر دانشجوی علوم سیاسی ده‌ها واحد تاریخ می‌گذراند. وی چطور می‌تواند بینش سیاسی داشته باشد؛ درحالی‌که درس تاریخ نگذرانده باشد؛ اما کدام تاریخ؟ آیا منظور از تاریخ، دانستن یک‌سری رخدادهاست؛ مثل اینکه در فلان سال سلطان‌محمود بر تخت سلطنت نشست و در فلان سال آلب ارسلان چه حوادثی پدید آورد و ... اگر کسی واقعاً بخواهد علوم سیاسی بخواند، این اطلاعات به چه کار او مي‌آید و چه مشکلی را از او حل می‌کند؟ تاریخ زمانی می‌تواند مشکلی را در حوزهٔ علوم سیاسی [مثلاً] برطرف کند که محقق... روابط علّی و معلولی را بیابد. آن موقع است که تاریخ به عنوان یک ابزار، به او قدرت پیش‌بینی می‌دهد و او را به تحلیل رخدادهای امروز وامی‌دارد که اصطلاحاً به این تاریخ، تاریخ تحلیلی می‌گوییم؛ برای نمونه، یک محقق، مکانیزم عمل ملت ایران را تحلیل کرده و مکانیزم ملت روسیه را نیز بیان می‌کند و پیش‌بینی می‌کند که اگر امروز هم در این شرایط قرار بگیریم، چه حوادثی رخ خواهد داد» (پاکتچي، روش‌شناسي تاريخ، ص38-39). (ادامه دارد، ان شاء الله) 🔰https://eitaa.com/Tashayo

#ویژه_پژوهشگران ⚫️ نسخه PDF 💥 روش شناسی نقد علامه امینی بر روایات موضوعه و جعلی ✍️ به قلم نهله غروی نائینی و آتنا بهادری / مندرج در: فصلنامه علمی پژوهشی پژوهش های قرآن و حدیث ▪️اشاره در خلال کتاب گرانسنگ الغدیر، مطالب شایان ذکری در دفاع از «حدیث شیعه» و دفع تهمت «رواج احادیث ساختگی در میان کتب آنها» وجود دارد. بخشی که با انگیزه پاسخ به طعنه برخی از علمای عامّه به محدّثان شیعه مبنی بر کثرت وجود مجعولات در آثار آنان، نگاشته شد. علامه امینی ره ابتدا در روش نقضی، اسامی بیش از هفتصد نفر از سلسله دروغگویان و حدیث‌سازان اهل سنّت را ذکر می‌کند و نمونه‌هایی از احادیث موضوعه را در مدح یا ذمّ ائمه فرق چهارگانه آنان می‌آورد. سپس با روش حلّی، برخورد دوگانه و متعصّبانه را با شخصیت حدیثی اهل بیت(ع) در مقابل دشمنان ایشان، نشان می‌دهد. به طوریکه (145) حدیث را سنداً و متناً بررسی می‌کند تا بخشی از تلاش مغرضان را در سرپوش نهادن بر فضائل امیر مؤمنان علی(ع) و برساختن مناقبی برای خلفای ثلاث و برخی دیگر از صحابه، هویدا سازد. #تحریف_تاریخ eitaa.com/monzer_ir 🔰https://eitaa.com/Tashayo