همیشه که الزامی به بودن کنار دیگران نیست. گاهی باید سفری هر چند کوتاه به درون وجودت داشته باشی. در خلوتی عمیق از خودت، بدون ساعت و تقویم سر کنی. فراموش نکن دنیا تکه‌ای از وجود توست که تو به آن ارزش می‌دهی #ماهور @U_Channel

تنها كسی كه باید دگرگون شود، خودتان هستید؛ خودتان كه دگرگون شوید، همه ی اوضاع و شرایط پیرامون تان نیز دگرگون می شود. #ماهور ‌@U_Channel

#سیزده_بدر امروز آرزوهایت را به سبزترین هدف‌هایت گره بزن! سبزه های امید را که در زمین روزمرگی هایت جوانه زده! گره بزن لبخندهای گرمت را به شادی دوست‌داشتنی‌هایت جانم! بگذار دنیای قشنگت هر روز بیشتر به نفس کشیدن تو افتخار کند! #ماهور @U_Online

پیش از آنکه چیزی بخورید یا بنوشید، خواه یک وعده از خوراک روزانه ی تان باشد یا یک تکه میوه، لقمه ای کوچک باشد یا نوشیدن حتی یک جرعه آب، یک لحظه تأمل کنید و به چیزی که می‌خواهید بخورید یا بنوشید خیره شوید و در ذهنتان یا با زبانتان کلمه ی سپاسگزارم را بلند بر زبان آورید. یک لقمه غذا بردارید و آن را واقعاً بچشید و ببینید نه تنها لذت شما را از غذا بیشتر خواهد کرد، بلکه باعث ایجاد حس قدرشناسی بیشتری در شما خواهد شد. #ماهور ‌@U_Channel

#ماهور زندگی دقیقا از همان‌جایی سخت می‌شود که روی تک تک جزئیاتِ مراودات و آدم‌ها دقیق می‌شوی، تمام حرف‌ها و رفتارها را تحلیل می‌کنی و پشت تمام نگاه‌ها دنبال معنا می‌گردی. نه این‌که همیشه اشتباه کنی! در جهان عده‌ی کمی هم هستند که اتفاقا می‌فهمند، زیاد هم می‌فهمند و زیاد هم اهمیت می‌دهند، اما همین اهمیت دادنِ زیاد و همین فهمیدنِ زیاد، فرصت زیستن را از آنان می‌گیرد و نابودشان می‌کند. گاهی آدم به عمق می‌رود، آنقدر که دیگر نفسی برای بازگشت ندارد. باید محتاط بود و به نیمه‌های راه نرسیده، بازگشت و روی عمق مسائل و آدم‌ها آنقدرها دقیق نبود. همان بودن و ماندن روی سطح، کفایت می‌کند... @Mahoor_Channel

#ماهور پرده‌ها را کشیده‌ام، نشسته‌ام وسط آرامشِ خانه و دارم کتاب می‌خوانم و حالم خوب است. انگار که ساعت‌ها شنا کرده‌باشی و حالا به ساحل آرام و امنی رسیده‌باشی و نفس‌های راحتی بکشی؛ آدم نیاز دارد بعد از یک هفته‌ی شلوغ، خودش را تا کنج دنجی بکشاند و از خودش با کتاب و چای و فیلم و موسیقی، پذیرایی کند. باید گاهی در میانه‌ی مسیر چادر زد و نشست و خستگی تکاند و لذت برد، همه‌‌اش که مقصد نیست! @Mahoor_Channel

#ماهور اصلا شما همین که بلند می‌شوی زیر کتری را به نیت دم کردن چای روشن می‌کنی، نیمی از مشکلات جهان حل می‌شود. حالا فکر کن رفیقی، عزیزی، یاری، چیزی هم داشته‌باشی و با او گرمِ صحبت باشی و به شوق نشستن کنار او، پیمانه‌ی چای را پر کنی، هل و زنجبیل بریزی و قشنگ‌ترین فنجان خانه را سوا کنی و بچینی روی سینی و قندان را پر از نقل و شکلات کنی و کتری بجوشد و چیزی شبیه عشق هم درون تو غوطه‌ور باشد. چه خوب که به دنیا آمدیم تا عشق را تجربه کنیم و چای‌های عصرگاهی کنار پنجره را و نفس‌های آسوده و خیال‌های تخت را... @Mahoor_Channel

#ماهور شب، همه‌مان شبیه به همیم؛ یک مشت کودک تنها، غمگین، ضعیف، پشیمان و به شدت فکر کننده... شب که می‌شود، بی‌آنکه بخواهیم، کنج ساکت و خلوت خودمان، به همه چیز فکر می‌کنیم و اندوه، عصاره‌ای‌ست که از زیاد فکر کردن و زیاد دقت کردن و زیاد حساس شدنِ آدم‌ها می‌جوشد و ما همه‌مان شب که می‌شود در تمام حسرت‌ها و چراها و نبایدهای جهان افراط می‌کنیم و ضعیف می‌شویم و می‌ترسیم و به آخر خط می‌رسیم و صبح، رنج‌ها و ترس‌ها کوچک می‌شوند و دوباره روی پا می‌ایستیم و از نو شروع می‌کنیم. همه‌مان شب، در ضعیف‌ترین و آسیب‌پذیرترین حالات ممکن خودمانیم و صبح، در قالب یک انسان جسور و خودساخته بر می‌خیزیم و از روی عادت حفظ ظاهر می‌کنیم، در حالی که ساعاتی قبل‌تر، هرکدام در کنج تنهایی خودمان با رنجِ تکراریِ انسان بودن، دست و پنجه نرم می‌کردیم. @Mahoor_Channel

#ماهور گفت: فلانی پشت سرت کلی حرف زد و به ناحق، بدگوییِ تو رو کرد. گفتم: چقدر بد که اونقدر زمان اضافه داره که اون رو به من و قضاوت کردنِ من و بد گفتن از من اختصاص بده؛ چون من تمام این سال‌ها، حتی بهش فکر هم نکردم! ببینید عزیزان! نود درصد افرادی که در عدم حضورشون از اون‌ها بد گویی می‌کنید و به خاطرشون حرص می‌خورید، حتی به شما فکر هم نمی‌کنن و تنها کسی که این بین ضرر می‌کنه شمایی هستید که علاوه بر زمان ارزشمندتون، اعصاب و روانتون رو هم درگیر مسائل حل نشده و در پسِ ذهن مانده‌ای می‌کنید که برای هیچ‌کس جز خودتون اهمیتی نداره و اصولا نه سازنده‌ست، نه منطقی و چیزی جز یک مقایسه‌ و حسادت‌ و تفکر بچگانه نیست! @Mahoor_Channel

#ماهور دلم می‌خواهد از من به نیکی یاد کنی.  حالا که عزیزترین و تنها رفیقت نیستم، حالا که آدم‌های زیادی در مسیر جهان تو رفت و آمد دارند؛ کاش آنقدر از خودم در ذهنت خاطرات خوبی ساخته‌باشم که هرکجا که حرف از من شد، یاد من که افتادی، ذهنت بی اختیار حوالیِ من بایستد و با تصور حضور من، احساس آرامش کنی، ناخودآگاه چشمانت را ببندی، به خاطرات خوبی که از من داری فکر کنی و لبخند بزنی... کاش از معاشرت و رفاقت هرچند کوتاهی که با من داشتی، به عنوان تجربه‌ای شیرین و لذت‌بخش یاد کنی. کاش با لبخند و اشتیاقی عمیق در ذهن و خاطرت تداعی شوم و کسی باشم که با فکر کردن به او، انگیزه‌ و دلایل بیشتری برای زیستن داری... من نمی‌خواهم همیشه به من فکر کنی، اما می‌خواهم همان کسی باشم که در قشر سبز و ماندگار ذهنت جای گرفته و یادش که می‌افتی، با تصور حرف‌ها و نگاه‌ها و لبخندهای او آرام می‌گیری، همین! @Mahoor_Channel

#ماهور چند نفرمان دیگر آن آدمِ قبل نشدیم؟ پس از یک آدم و یک اتفاق و یک فروپاشی ناخواسته؟ چند نفرمان پس از ضربه‌ای مهلک و زخمی عمیق، سکوت را برگزیدیم و به تنهایی و خلوتمان پناه بردیم و از آدم‌ها فاصله گرفتیم؟ چند نفرمان لبخندهای از ته دل را از یاد برده و از اعتماد کردن و دوست داشتن و صمیمی شدن ترسیده؟ چند نفرمان احساس را کاملا رها کرده و از کوچه‌های سادگی گریخته و در جاده‌ی مستقیم منطق ادامه می‌دهد و به هیچ اتفاق عاشقانه‌ای فکر نمی‌کند؟! چند نفرمان تصمیم گرفته تا ابد با فاصله‌‌ی ایمن از حوالی آدم‌ها عبور کند که آسیب نبیند؟ چند نفرمان بیش از تاب و طاقتش رنجیده؟ چند نفرمان از یک جایی به بعد محافظه‌کار شده و حول احساسات خودش حصار کشیده؟! @Mahoor_Channel

#ماهور بهترین آدمِ جهانِ آدم‌ها باشید و امن ترین‌شان... کسی باشید که هر کجای جهان که آدم‌ها دلشان رنجید و احساس کردند دنیا دیگر قابل زیستن نیست، یاد شما بیفتند و لبخند بزنند و به این فکر کنند که در این جهان کسی هست هنوز که ارزش ادامه دادن و کنار نکشیدن و ناامید نشدن دارد. امن باشید و قابل اعتماد، که اگر روزی تمام جهان برای آدمی سیاه شد و امیدی اگر نبود، تنها قسمت سفید جهانش شما باشید و روزنه‌ی نور و امیدی شوید در بی‌نهایت تاریکی... یادآور خوبی‌ها باشید و پیام‌‌آور قشنگ‌ترین ویژگی‌های وجود آدم‌ها و پناه‌گاه امن و آرامی باشید که آدم‌ها در سهمگین‌ترین و بی‌پناه‌ترین حالات روحی‌شان به امنیت حضور و آغوش شما پناه بیاورند و احساس رهایی و آرامش کنند. @Mahoor_Channel