در کوچه‌های غزه، جایی که آسمان از فرط نابرابری می‌گرید، صدای امام علی(ع) همچون طوفانی مقدس می‌پیچد: "کُونُوا لِلظَّالِمِ خَصْمًا وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْنًا"... اینجا، نه یک حکمت که فریاد است! ندایی که از عمق تاریخ برمی‌خیزد و امروز، در هر سنگفرشِ خونینِ فلسطین، تکرار می‌شود. این فرمان علی(ع) امروز فریادِ خونینِ غزه است... فریادی که از پشت دیوارهای شکسته، از زیر آوارها، از چشمان بیگناه کودکانی که هنوز نام "صلح" را نشنیده اند، برمی خیزد. ما کجای این میدان ایستادهایم؟ "کُونُوا لِلظَّالِمِ خَصْمًا" — نه با سکوت، که با فریاد! نه با ترس، که با قلم، با قدم، با نَفَسهای آتشینِ اعتراض! "وَلِلْمَظْلُومِ عَوْنًا" — نه با دلسوزیهای بیعمل، که با کمکِ پزشکی، با رسانه، با فشارِ جهانی برای شکستنِ محاصره! امروز، حدیثِ علی(ع) در غزه زنده است... در دستانِ مردمی که ایمان را به سلاح تبدیل میکنند، در چشمانِ مادرانی که علیهِ جهان میگریند، در صدایِ ما که باید طنین انداز شود: "هر جا ظلمی باشد، ما—خصمِ توئیم! هر جا مظلومی باشد، ما—پشتِ اوایم!" غزه، امروز مصداقِ زندهٔ این حدیث است... شهری که هر آجرش روایتگرِ "مرگ بر اسرائیل" است و هر کودکش، شعله‌ای از "لن نستسلم" (هرگز تسلیم نمی‌شویم)... پس اگر علی(ع) بود، چه می‌کرد؟ همان که ما باید بکنیم: مقاومت، حمایت، و هرگز تنها گذاشتنِ مظلوم را روا نداشتن. غزه، آزمونِ انسانیتِ ماست... آیا از امتحانِ عدالت، سربلند بیرون میآییم؟ #روز_قدس #علی_العهد_یا_قدس #ماه_رمضان #کتاب_زندگی